AnnoNiemand schreef:Hier ook geen paardengekke kinderen. Ik ga bijna altijd alleen naar de pony’s en vind dat prima. Voor de kinderen was ik 7 dagen per week op stal. Dat lukt nu niet meer, mede ook door wisselende diensten van man waardoor ik in de avonden vaak ook thuis moet zijn.
Dus ja, er is weldegelijk veel veranderd. En hoezeer pony’s mijn passie ook zijn, door kinderen is er toch iets veranderd en de druk van de pony’s is me nu soms wat teveel omdat dat er óók nog bij komt.
Voor mij betekent dit dat er na deze pony’s (ik heb al geminderd) géén pony’s meer komen. Ik ga me dan helemaal richten op een hond. Ondanks dat je die moet uitlaten hoef je hier niet helemaal speciaal voor naar stal en dat scheelt al veel. En het mennen wat ik nu doe, vervang ik dan door een bepaalde tak van de hondensport. Zo blijf ik nog steeds trainen met dieren maar het is minder bewerkelijk (en minder duur). Ik verheug me nu stiekem al op het geld dat ik over houd.
Ik snap de keus echt hoor. Maar hier zijn juist de honden een groter probleem om van huis te gaan, dan de paarden.
Paarden lopen buiten, kan je daar vrij onbeperkt eten geven en hun behoefte laten doen. Een hond moet toch meerdere keren uit. Ik laat ze iig nooit langer dan 6, hooguit 8 uur alleen. Vorig jaar waren wij samen weg en liep het compleet anders. Zijn ze 12uur alleen geweest. Gelukkig waren ze heel rustig, maar ik vond het echt sneu.
Voor de paarden kan ik ook makkelijker iemand vinden. Honden hechten zich toch meer aan de baas. Mijn ene reu laat ik niet bij een vreemde achter. Mijn man kan ook alleen met hem als ik er niet bij ben. Maar dat zou bij honden ook goed te trainen zijn natuurlijk. Deze had ene rugzakje.