Bokt.nl

Wildgirl schreef:

Earth schreef:

Maar wanneer en door wie wordt je dan iets opgedrongen? Ik begrijp dat niet helemaal?

Nou, kijk naar dit topic.
Wanneer ik aangeef dat mannelijk en vrouwelijk voor mij de enige genders zijn ben ik "triest" en "niet van deze tijd" en nog een heleboel meer.
Ik word daarop beoordeeld/veroordeeld. Datzelfde bemerk ik in onze maatschappij ook; op het gebied van genderschap maar ook op andere gebieden.
Even heel plat gezegd: ik moet mij aanpassen aan wat een bepaalde groepering als 'waarheid' heeft bestempeld want anders ben ik niet goed bezig. Ik vraag me dan oprecht af waar die behoefte van die bepaalde groepering vandaan komt om mij daarin over te halen.

Vjestagirl schreef:

Sommige mannen menstrueren wel.
Mannen die geboren zijn in een vrouwenlichaam bijvoorbeeld.

Mars schreef:

Vjestagirl schreef:

Sommige mannen menstrueren wel.
Mannen die geboren zijn in een vrouwenlichaam bijvoorbeeld.

Dat zijn dus vrouwen.

Mars schreef:

Vjestagirl schreef:

Sommige mannen menstrueren wel.
Mannen die geboren zijn in een vrouwenlichaam bijvoorbeeld.

Dat zijn dus vrouwen.

tamary schreef:

Het plak eerst tig labeltjes op jezelf en gooi daar een "Maar ik ben wel volwaardig mens!!!!!!" boodschap achteraan verhaal ben ik ook inmiddels zat. Je bent ten eerste volwaardig mens, de franje is daarvoor geheel niet relevant. Het herrie maken over jouw specifieke franjes zit acceptatie flink in de weg.

Vjestagirl schreef:

Nee, dat zijn ze niet.
Het zijn mannen, geboren in het lichaam van een vrouw. Je lichaam bepaalt niet wat je bent.

Mars schreef:

Vjestagirl schreef:

Nee, dat zijn ze niet.
Het zijn mannen, geboren in het lichaam van een vrouw. Je lichaam bepaalt niet wat je bent.

Waarom willen veel trans mensen dan geopereerd worden en hormonen slikken?

Wildgirl schreef:

Even heel plat gezegd: ik moet mij aanpassen aan wat een bepaalde groepering als 'waarheid' heeft bestempeld want anders ben ik niet goed bezig. Ik vraag me dan oprecht af waar die behoefte van die bepaalde groepering vandaan komt om mij daarin over te halen.

upendo schreef:

Omdat hun lichaam dan matcht bij wat ze zijn.

Mars schreef:

upendo schreef:

Omdat hun lichaam dan matcht bij wat ze zijn.

Dat lichaam maakte toch niets uit zei je net?

Wildgirl schreef:

Earth schreef:

Maar wanneer en door wie wordt je dan iets opgedrongen? Ik begrijp dat niet helemaal?

Nou, kijk naar dit topic.
Wanneer ik aangeef dat mannelijk en vrouwelijk voor mij de enige genders zijn ben ik "triest" en "niet van deze tijd" en nog een heleboel meer.
Ik word daarop beoordeeld/veroordeeld. Datzelfde bemerk ik in onze maatschappij ook; op het gebied van genderschap maar ook op andere gebieden.
Even heel plat gezegd: ik moet mij aanpassen aan wat een bepaalde groepering als 'waarheid' heeft bestempeld want anders ben ik niet goed bezig. Ik vraag me dan oprecht af waar die behoefte van die bepaalde groepering vandaan komt om mij daarin over te halen.

ikkedus schreef:

Ik ben zelf lid vd LHBTIQA+ gemeenschap en in mijn familie heb ik 2 trans nichtjes. En toch vind ik ook dat sommige mensen de boel overdrijven en dat de veranderingen te ver worden doorgevoerd.
Ik ben ook leerkracht in het BO en ik heb geen enkel probleem om een kind aan te spreken met het gewenste voornaamwoord en steun kinderen die dapper genoeg zijn om die weg te durven volgen en durven kiezen voor wie ze zijn. Maar als ik geen jongens en meisjes mag zeggen in de klas ( los vd eventueel bekende genderspecifieke benamingen) dan gaat er iets mis. Dan worden de genders man/vrouw en jongen/ meisje aan de kant gezet en laten we duidelijk zijn: die zijn er ook en mogen er zijn. Zeg ik dan zo vaak “jongens en meisjes”? Nee, ws niet. Ik zeg ook vaak zat alleen “ kom op jongens” oid. Moet gewoon kunnen voor het merendeel van de kinderen imo.
De aanduiding van CIS voegt voor mij niks toe. Als iemand een transitie heeft ondergaan hoeft van mij de aanduiding trans ook niet. Ik spreek een kind/ persoon aan met diens naam en gender doet er niet toe in mijn ogen.
Ik vind ook dat ouders voorzichtig moeten omgaan met genderneutraal opvoeden. Ik denk dat bij iedereen de bedoelingen goed zullen zijn, maar de aanpak wellicht nog niet en dat lijkt me heel lastig voor het kind in kwestie.
Ik zie aan mijn oudste zus dat ze redelijk relaxt omgaat met haar transdochter. Die mag haar eigen weg kiezen en zij volgt. Mijn jongste zus daarentegen is behoorlijk fel en op de barricades en daardoor volgt ze een in mijn ogen vrij agressieve/ assertieve aanpak voor haar transdochter, waarvan ik bang ben dat er te snel gehandeld wordt en het meisje zelf zich wellicht opgejaagd voelt. Dit meisje vindt de afspraken bij de genderkliniek bijv echt verschrikkelijk invasief en gênant . Dan gaat er in mijn ogen wat verkeerd.
Haar jongste identificeert zich nu als non-binair ( is 8), maar lijkt dit te doen omdat hij het gevoel heeft ook iets anders te moeten zijn dan een jongen. Allemaal prima, maar ik heb een naar gevoel bij deze aanpak. Stel dat de kinderen zich bedenken en niet door willen gaan met de transitie of gender classificering. Wat gaat mijn zus daar dan mee doen? Als ze iets doorzetten vanuit druk van buitenaf, dan is dat echt heel fout.
Voor nu volg ik het vanaf de zijlijn en mogen al mijn nichtjes/ neefjes hun eigen weg kiezen en doen wat goed voor hen voelt.
Met mijn jongste zus is overigens totaal geen normaal gesprek meer te voeren en dat vind ik heel erg lastig. Ik snap de struggle en de wens het goed te willen doen, maar er mag zoveel niet en er is ineens zoveel fout en daar is geen grijs meer in te ontdekken. Er is maar 1 goed en heel veel fout. Dat zie ik hier ook weer een beetje terug en daar vind ik dan wel weer wat van.
Respecteer elkaar wat meer en geef wat meer ruimte. Probeer elkaar aan beide kanten niet in hokjes te duwen en kijk wat breder dan alleen je eigen zienswijze. Het leven is niet zwart-wit en gender ook niet.

Mars schreef:

Vjestagirl schreef:

Nee, dat zijn ze niet.
Het zijn mannen, geboren in het lichaam van een vrouw. Je lichaam bepaalt niet wat je bent.

Waarom willen veel trans mensen dan geopereerd worden en hormonen slikken?

Wildgirl schreef:

Nou, kijk naar dit topic.
Wanneer ik aangeef dat mannelijk en vrouwelijk voor mij de enige genders zijn ben ik "triest" en "niet van deze tijd" en nog een heleboel meer.

Zwerte schreef:

Ik lees al langer mee in topics over dit onderwerp en voor het eerst voel ik de behoefte om te reageren.
Heel eerlijk gezegd was ik het enkele jaren geleden grotendeels met je eens geweest. Misschien ietsje minder hard verwoord, maar de grote lijnen kwamen overeen. Ik vind dat nu best erg om toe te moeten geven, want ik besefte zelf nauwelijks hoe beperkt en niet ruimdenkend mijn gedachtengang hierover was. Ik zou ook hard hebben geroepen dat ik iedereen accepteer zoals je bent en grotendeels is dat ook waar. Ik zou nooit iemand echt afwijzen omdat diegene anders is of zich anders identificeert. Ik vond alleen maar dat er 'gewoon' twee geslachten zijn zoals je vroeger bij biologie hebt geleerd. Je wordt geboren met een aanhangsel of zonder, en hoe je je voelt kan totaal anders zijn maar wat maakt dat voor verschil? En wat maakt het nou uit hoe je genoemd wordt? Of je nou hij/zij/het/die etc bent? Ik ben ook wel eens aangezien voor man omdat ik me uniseks kleedde en dat boeide mij toch ook niet?

Maar weet je, dat is verdomde makkelijk praten als je tot de grotere groep behoord... Ik ben vrouw en hetero, of meer volledig dus cisvrouw. Ik heb ook lang gedacht "ik ben gewoon vrouw, hou toch op met je cis- etc. Maar eigenlijk is dat dus juist NIET ruimdenkend. Want als een ander zich beter geaccepteerd voelt door die termen, als een ander zich beter kan identificeren met een aanvullende term, wat wordt ik er dan minder van om daar in mee te gaan? Maakt dat mij minder vrouw? Als het mij werkelijk niks kan schelen, dan maakt het toch juist niks uit dat ik pas in het hokje cisvrouw ipv het hokje vrouw?

De groep waar het hier om gaat roept zo hard, omdat het dus simpelweg in het dagelijks leven NIET zo geaccepteerd is. En om dat te veranderen, moet je eerst hard de andere kant op gaan om samen in het midden uit te komen. Wat zou de wereld fijn zijn als iedereen daadwerkelijk zichzelf mocht zijn zonder al die oordelen. Helaas is dat niet de werkelijkheid.

Voor mij persoonlijk is mijn mening veranderd omdat ik meerdere mensen uit deze groep heb leren kennen. Het begon met een persoon die zich nu als non-binair omschrijft. Deze persoon worstelde enorm met zichzelf omdat het hokje man of vrouw gewoon niet klopte. De ene dag meer vrouw, de andere dag meer man, maar nooit pastte het echt. Ik begrijp deze worsteling gewoon niet omdat ik wel in zo'n hokje pas. Voor mij is dat hokje er gewoon. Het enige wat voor mij lastig is, is het taalkundige aspect van de voornaamwoorden. Maar waar praat je dan over? Een simpel woordje, een zin waar je even mee worstelt? Ik durf het nu niet eens meer te vergelijken met de problemen die zulke mensen dagelijks tegenkomen... Wat een aanstellerij, wat word ik er nou minder van om mijn taalgebruik een beetje aan te passen?
Op mijn vrijwilligerswerk heb ik meerdere transgendercollega's. Dat begon op te vallen, want zo groot is die groep niet in verhouding maar op mijn werk dus wel. Die verklaring bleek erg simpel en enorm confronterend: in die community worden de adressen waar je dus WEL geaccepteerd word enorm verspreid. Het is zo verdomde moeilijk voor ze om plekken te vinden waar je echt op je plek bent, waar mensen je daadwerkelijk accepteren voor wie je bent, dat het dus nodig is om dit onderling te bespreken. Daar kan je als cisvrouw gewoon geen voorstelling bij maken.

Als ik nu met eigen ogen zie hoe deze mensen opbloeien als ze hun plek in de maatschappij vinden, hoeveel meer ze gaan stralen omdat ze mogen en kunnen uitdragen hoe ze zich van binnen voelen, dan wil ik met alle liefde hun dat extra hokje geven en mijn taalgebruik aanpassen. Mijn hokje verandert er niet door, maar hun hele leven wel! Het is een stukje acceptatie, een signaal dat zij er mogen zijn zoals ze zijn en niet een continu proces van eenzijdige aanpassing.
1 van mijn collega's is bezig met de transitie FTM. Vroeger was hij een stille, onzekere 'vrouw' en het brak m'n hart om de onzekerheid te zien toen hij 'uit de kast' kwam. De angst om niet geaccepteerd te worden was intens groot. Hoe meer mensen zijn nieuwe naam accepteerden, hoe vaker je hem met 'hij' omschreef, hoe groter hij groeide en hoe meer zijn ogen gingen stralen. Als zoiets kleins als een voornaamwoord of extra hokje op een formulier daaraan kan bijdragen, waarom zou ik dat dan niet doen? Ik word er niks minder van maar voor de ander kan het zo groot zijn. Wie ben ik dan om daar iets van te vinden?

Vjestagirl schreef:

Ik snap dat het heel lastig kan zijn als je zelf deze problemen niet kent, als zwart in je leven zwart is en wit in je leven wit, om je dan in te leven in de gevoelens van een ander. Om dan te snappen waar de nuances zitten, en hoe zoiets simpels als erkennen dat je met een penis geen man hoeft te zijn, en met een vulva geen vrouw, misschien heel erg moeilijk kan zijn.

Maar niet star vasthouden aan je eigen ideeën kan de wereld van een ander echt heel veel mooier maken.