Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-11-22 20:02

Geplaatst: 13-11-22 20:02

Dat had ik al eerder in de gaten

Maar prima.

Ik kan het niet anders uitleggen en diverse andere begrijpen het wel.
Dus laten we het maar rusten.

chevax schreef:
DuoPenotti schreef:
Laat maar... Niemand zegt dat jij dat niet mag voelen...

En idd teveel of topic

Ik snap onze “discussie “ echt niet. Sorry.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:07

Geplaatst: 13-11-22 20:07

Bij mij was de kinderwens zo groot dat ik sinds 8 weken BAM moeder ben via een donor. Wel een donor die ik heb leren kennen en ook in het leven blijft van mijn kleine meid.
Tot nu toe ervaar ik het als pittig.
Een baby, je eigen herstel allemaal niet niks. Ik heb gelukkig ontzettend veel hulp van mijn omgeving maar, zou de kleine nu al voor geen goud meer kunnen missen.

Nu werk ik al wel 15 jaar in de kinderopvang dus allang bekend met kinderen.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:08

Geplaatst: 13-11-22 20:08

Ik heb jaren getwijfeld of ik kinderen wilde. Kinderwens was wel aanwezig maar niet supersterk, vroeg me sowieso af of ik het fysiek zou trekken en daarbij was ik wel bang voor het stukje vrijheid opgeven. Uiteindelijk omdat we beide wel de wens hadden er wel voor gegaan.

Het is me niet mee en niet tegen gevallen. Mijn dochter was een huilbaby, het heeft lang geduurd voor ze doorsliep en het is (als ik het vergelijk met andere kinderen om ons heen) een heel intens kind. Ze staat altijd aan, is altijd bezig, heeft altijd vragen en dat vraagt soms best heel veel van me. Tegelijkertijd kan ik genieten van haar fantasie en verhalen, lachen om al haar zelfbedachte dansjes en liedjes, is het stiekem heel grappig om een discussie te voeren met een 5-jarige met hele creatieve argumenten en geeft ze de allerbeste knuffels.

Het stukje 'vrijheid' blijft wel hetgeen wat ik het lastigste vind. Ik had al een redelijk gestructureerd leven dus het is meestal niet eens een hele grote aanpassing, maar toch hou je met alles wel rekening met het feit dat er een kleuter mee moet, of dat je op tijd terug moet zijn bij school, of dat je oppas moet regelen. Mijn dochter wil pertinent niet logeren (en helaas levert het ook echt drama op) dus even samen een weekend weg zit er niet in. Geen ramp, en er komt vast een moment dat het wel weer kan, maar het is wel een grote verandering met daarvoor waar we regelmatig een weekend weggingen, of 's avonds naar de late film, of een heel weekend bezig waren voor het sporten met de honden. Het vraagt dus gewoon wel aanpassingen.
Ik ga overigens wel regelmatig gewoon met vriendinnen bijv weg. Ik vind het heel belangrijk dat ik ook nog mezelf kan zijn en af en toe even een weekend niet mama ben.

Het is voor mij de aanpassingen meer dan waard en hoe ik van mijn dochter hou is idd voor mij niet vergelijkbaar met iets anders. Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat bij iemand anders die balans de andere kant op gaat en die de keuze maakt om geen kinderen te krijgen. Bij ons blijft het ook heel bewust bij 1, ben blij uit de gebroken nachten/middagslaapjes/luiers enz te zijn en zie mezelf dat gewoon geen 2e keer doen.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:23

Geplaatst: 13-11-22 20:23

Over het onvoorwaardelijke deel, ik herken de discussie wel. Mijn loeder ehhh moeder zou ook vast zeggen dat ze onvoorwaardelijk van ons zou houden. Helaas blijkt zij niet tot zoiets in staat, maar wat ze wel heel goed kan is liegen. Mijn beste vrienden hebben ook allemaal een hele lastige relatie met hun ouders. Misschien kan ik het daarom wel zo goed met ze vinden.

Maar de andere kant van mijn familie... man wat ben ik daar jaloers op. Mensen die allemaal veel van elkaar houden. Kinderen en kleinkinderen die graag naar (groot)ouders gaan. Samen op vakantie en andere leuke dingen. Dat deed vroeger echt wel zeer aan m'n hartje als ik zag dat andere mensen zulke leuke ouders konden hebben. Wat wilde ik dat ook graag. Inmiddels heb ik m'n eigen zelfgekozen nepmama + familie gevonden en daar zie je ook een hele gezonde familie dynamiek; ze zijn niet perfect, soms is er onenigheid maar iedereen mag zijn wie hij of zij wil zijn en ze gaan voor elkaar door het vuur.

Het onvoorwaardelijke houden van bestaat echt, maar helaas is het niet vanzelfsprekend. Ik kan wel zeggen dat ik vooral heb geleerd in mijn opvoeding hoe ik zelf niet met kinderen wil omgaan. Het was geen leuke les, maar hopelijk blijkt het wel heel waardevol te zijn.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:30

Geplaatst: 13-11-22 20:30

Wat leuk om dit topic tegen te komen. Ik ben nu 33 en zit in dezelfde situatie als jij. Met exact dezelfde gedachtes en afwegingen.

Mijn partner en ik hebben hier regelmatig gesprekken over. Tot nu toe neigen we allebei meer naar de 'niet' kant. Mede door de huidige situatie in de wereld, maar ook omdat we allebei heel erg happy zijn met hoe ons leven nu is. We genieten van elkaar, onze vrijheid en ons werk. Ook hebben we 4-potige kindjes (2 hondjes en pony's in de achtertuin) en zoals het er nu uitziet, blijft het daar wel bij.

Wel hebben we allebei nog geen keiharde 'nee' qua gevoel. Mocht de wens alsnog komen, is daar ook ruimte voor. Ik ben ervan overtuigd dat mijn vriend een geweldige vader zou kunnen zijn en ik denk dat ik mezelf ook prima zou redden als moeder. We hebben een huis waar we ook met gezin oud kunnen worden en een goede en stabiele financiële situatie. Ik zeg dus nog geen 'nooit'

Ik denk dat het het belangrijkste is om je gevoel te blijven volgen. Natuurlijk is het goed om ze rond te kijken hoe het bij anderen is en wat de positieve en negatieve kanten van kinderen krijgen zijn, maar je gevoel is toch het aller belangrijkst hierin!

**Geplaatst**: 13-11-22 20:39

Geplaatst: 13-11-22 20:39

Ik ben 30 sinds een half jaar. Wat je schrijft is herkenbaar. Ik ben getrouwd, beide staan we niet negatief tegenover kinderen maar staan er ook niet om te springen. Maar nu 30 dus t wordt echt tijd om er serieus over na te denken. Ik denk ook wel eens, maar zometeen krijgen we spijt. Als we ouder zijn, 50+, dan is het misschien toch ook fijn om kinderen te hebben. Toch denk ik vaak, zoals hier ook gezegd wordt, wat voor wereld leven ze straks in. Met alle overbevolking van dien etc.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:42

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 20:42

Er zijn ook mensen die spijt hebben dat ze kinderen hebben gekregen. Je kan beide kanten op spijt krijgen.

Het schijnt ook een enorm taboe te zijn. Het lijkt mij vooral heel moeilijk en naar, zowel voor ouders als kinderen.
Ik denk dat het wijs is om het goed te overdenken, ik gun het het kind ook om van harte welkom te zijn en heel gewenst.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:46

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 20:46

Nou ik zie genoeg kinderen om me heen waar ik waanzinnig spijt van zou hebben als die van mij waren geweest. Allemachies zeg, wat een draken lopen er rond. Maar dat ligt meestal aan de ouders en hun letterlijke gebrek aan opvoeding.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:48

Geplaatst: 13-11-22 20:48

Suzanne F. schreef:
Nou ik zie genoeg kinderen om me heen waar ik waanzinnig spijt van zou hebben als die van mij waren geweest. Allemachies zeg, wat een draken lopen er rond. Maar dat ligt meestal aan de ouders en hun letterlijke gebrek aan opvoeding.

Hahaha, hoe herkenbaar. Maar als het de jouwe waren, was de opvoeding wrs ook anders geweest.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:50

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 20:50

Maar soms zie je ook 1 lief kind en 1 draak in hetzelfde gezin.
Dan is het toch de persoonlijkheid van het kind denk ik dan

**Geplaatst**: 13-11-22 20:53

Geplaatst: 13-11-22 20:53

DuoPenotti schreef:
Maar soms zie je ook 1 lief kind en 1 draak in hetzelfde gezin.
Dan is het toch de persoonlijkheid van het kind denk ik dan

Ja, tuurlijk is er ook persoonlijkheid. Maar vervelend gedrag is toch vaak terug te voeren op opvoeding. Een vriendin van me was voor volledig vrije opvoeding, want haar jongens moesten kunnen ontplooien. Tot de ene als tiener haar vriend een kopstoot gaf. Toen was het moord en brand.

Soms zie je ook verschil in opvoeding tussen de eerste en de tweede. Dat verklaart soms ook draak vs “engeltje”.

**Geplaatst**: 13-11-22 20:55

Geplaatst: 13-11-22 20:55

Ik lees hier zo verschrikkelijk veel negatieve aannames tegenover kinderen. Ik heb echt het gevoel dat dit veel sterker is dan de positieve verhalen. Uitspraken als "je komt komende 15 jaar niet aan paardrijden toe" of "je bent geen mens meer, hebt geen vriendinnen meer".. Daar ben je zelf toch bij? In de meeste gevallen krijg je een kind met een partner. Jongere kinderen gaan meestal rond 20:00 naar bed toe en ook dat kan je partner best eens overnemen. Als je dan paard wil rijden of een avond uit wil, zijn daar altijd wel opties voor. Wat ik hier lees is misschien heel veel niet wíllen of niet de energie voor hebben of opbrengen na werk/kinderen etc, maar ik ervaar het echt niet zo (met een jonge huilbaby, 32 uur werken en zonder support van familie en vrienden). Natuurlijk is het geen wedstrijd wie alle balletjes hoog kan houden, maar ik ben het er niet mee eens dat er nooit meer tijd voor iets anders is dan kind(eren). Al zou je actief op wedstrijd willen, wat weerhoud je ervan als je parner die dag op de kind(eren) past? En doordeweeks 2-3 keer savonds waardoor je kunt trainen en dat afwisselt met je partner? Minder tijd samen ook niet, maar wel anders met kind(eren) erbij. Dan komt evt een oppas in beeld als je dat graag wil.

Ik zie hier veel getinte meningen, zoals degene die in een verzorgingshuis werkt met eenzame ouderen, ja, dan zie je niet de sterke kant van familieleden die bv mantelzorg tot het eind verlenen. Maar misschien valt dat samen met dat ik niet denk dat de wereld verdoemd is te vergaan. Elke tijd en generatie kent grote problemen, dat is niet iets van specifiek deze tijd. We komen uit enorme welvaart afgelopen jaren en gaan nu flink inleveren, maar ook dat is niets nieuws onder de zon. Tijdens de koude oorlog werd ook gedacht dat het elk moment klaar kon zijn, maar dat is niet gebeurt. Voor mij geen redenen om zo verschrikkelijk negatief tegenover de toekomst te staan

**Geplaatst**: 13-11-22 21:01

Geplaatst: 13-11-22 21:01

DuoPenotti schreef:
Maar soms zie je ook 1 lief kind en 1 draak in hetzelfde gezin.
Dan is het toch de persoonlijkheid van het kind denk ik dan

Nou, sommige ouders zijn er ook goed in om het ene kind voor te trekken op het andere kind.

Of dat het kind enige jaren alle aandacht had en er "opeens" een broertje/zusje bij kwam en de aandacht gedeeld moest worden. Kind slecht/niet voorbereid en je hebt de poppen ook aan het dansen.

Maar ook mee gemaakt dat er een nakomertje was en beide "grote" zussen er ruzie om maakten wie mocht helpen de baby verzorgen

XladyX schreef:
Ik zie hier veel getinte meningen, zoals degene die in een verzorgingshuis werkt met eenzame ouderen, ja, dan zie je niet de sterke kant van familieleden die bv mantelzorg tot het eind verlenen. Maar misschien valt dat samen met dat ik niet denk dat de wereld verdoemd is te vergaan. Elke tijd en generatie kent grote problemen, dat is niet iets van specifiek deze tijd. We komen uit enorme welvaart afgelopen jaren en gaan nu flink inleveren, maar ook dat is niets nieuws onder de zon. Tijdens de koude oorlog werd ook gedacht dat het elk moment klaar kon zijn, maar dat is niet gebeurt. Voor mij geen redenen om zo verschrikkelijk negatief tegenover de toekomst te staan

Maar je kijkt toch eerst vanuit je eigen situatie, van waaruit je je allerlei dingen wel of niet kunt voorstellen. Dat geeft gekleurde meningen, lijkt me niet zo raar, toch?

De wereldbol draait gewoon door, maak je geen zorgen, daar heeft ie de mensheid echt niet voor nodig.

In de jaren '60 regeerde de angst, dat doet het nu ook; toen de A-bom, nu de ondergang doordat we het milieu zouden vernachelen. Andere oorzaak, dezelfde angst.

Laatst bijgewerkt door ikke op 13-11-22 21:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-22 21:06

Geplaatst: 13-11-22 21:06

Suzanne F. schreef:
Nou ik zie genoeg kinderen om me heen waar ik waanzinnig spijt van zou hebben als die van mij waren geweest. Allemachies zeg, wat een draken lopen er rond. Maar dat ligt meestal aan de ouders en hun letterlijke gebrek aan opvoeding.

Dat zie ik ook hoor en helemaal hoe ze tegenwoordig een discussie voeren met kleine kinderen dan krijg ik echt jeuk. Natuurlijk moet je met je kinderen praten maar er is niets mis met een ja of nee.
Ik ben altijd best streng geweest in de opvoeding maar als ik dan zie dat ze het grotendeels overgenomen hebben denk ik ook dat ik het niet zo verkeerd heb gedaan.

Wat de tijd betreft om kinderen te krijgen, ik denk dat er in ieder decennia wel iets was dat onze ouders of grootouders hetzelfde zeiden maar de kinderen groeien er mee op.

**Geplaatst**: 13-11-22 21:10

Geplaatst: 13-11-22 21:10

XladyX schreef:
Ik lees hier zo verschrikkelijk veel negatieve aannames tegenover kinderen. Ik heb echt het gevoel dat dit veel sterker is dan de positieve verhalen. Uitspraken als "je komt komende 15 jaar niet aan paardrijden toe" of "je bent geen mens meer, hebt geen vriendinnen meer".. Daar ben je zelf toch bij? In de meeste gevallen krijg je een kind met een partner. Jongere kinderen gaan meestal rond 20:00 naar bed toe en ook dat kan je partner best eens overnemen. Als je dan paard wil rijden of een avond uit wil, zijn daar altijd wel opties voor. Wat ik hier lees is misschien heel veel niet wíllen of niet de energie voor hebben of opbrengen na werk/kinderen etc, maar ik ervaar het echt niet zo (met een jonge huilbaby, 32 uur werken en zonder support van familie en vrienden). Natuurlijk is het geen wedstrijd wie alle balletjes hoog kan houden, maar ik ben het er niet mee eens dat er nooit meer tijd voor iets anders is dan kind(eren). Al zou je actief op wedstrijd willen, wat weerhoud je ervan als je parner die dag op de kind(eren) past? En doordeweeks 2-3 keer savonds waardoor je kunt trainen en dat afwisselt met je partner? Minder tijd samen ook niet, maar wel anders met kind(eren) erbij. Dan komt evt een oppas in beeld als je dat graag wil.

Ik zie hier veel getinte meningen, zoals degene die in een verzorgingshuis werkt met eenzame ouderen, ja, dan zie je niet de sterke kant van familieleden die bv mantelzorg tot het eind verlenen. Maar misschien valt dat samen met dat ik niet denk dat de wereld verdoemd is te vergaan. Elke tijd en generatie kent grote problemen, dat is niet iets van specifiek deze tijd. We komen uit enorme welvaart afgelopen jaren en gaan nu flink inleveren, maar ook dat is niets nieuws onder de zon. Tijdens de koude oorlog werd ook gedacht dat het elk moment klaar kon zijn, maar dat is niet gebeurt. Voor mij geen redenen om zo verschrikkelijk negatief tegenover de toekomst te staan

Oei.

**Geplaatst**: 13-11-22 21:12

Geplaatst: 13-11-22 21:12

_San87_ schreef:
XladyX schreef:
Ik lees hier zo verschrikkelijk veel negatieve aannames tegenover kinderen. Ik heb echt het gevoel dat dit veel sterker is dan de positieve verhalen. Uitspraken als "je komt komende 15 jaar niet aan paardrijden toe" of "je bent geen mens meer, hebt geen vriendinnen meer".. Daar ben je zelf toch bij? In de meeste gevallen krijg je een kind met een partner. Jongere kinderen gaan meestal rond 20:00 naar bed toe en ook dat kan je partner best eens overnemen. Als je dan paard wil rijden of een avond uit wil, zijn daar altijd wel opties voor. Wat ik hier lees is misschien heel veel niet wíllen of niet de energie voor hebben of opbrengen na werk/kinderen etc, maar ik ervaar het echt niet zo (met een jonge huilbaby, 32 uur werken en zonder support van familie en vrienden). Natuurlijk is het geen wedstrijd wie alle balletjes hoog kan houden, maar ik ben het er niet mee eens dat er nooit meer tijd voor iets anders is dan kind(eren). Al zou je actief op wedstrijd willen, wat weerhoud je ervan als je parner die dag op de kind(eren) past? En doordeweeks 2-3 keer savonds waardoor je kunt trainen en dat afwisselt met je partner? Minder tijd samen ook niet, maar wel anders met kind(eren) erbij. Dan komt evt een oppas in beeld als je dat graag wil.

Ik zie hier veel getinte meningen, zoals degene die in een verzorgingshuis werkt met eenzame ouderen, ja, dan zie je niet de sterke kant van familieleden die bv mantelzorg tot het eind verlenen. Maar misschien valt dat samen met dat ik niet denk dat de wereld verdoemd is te vergaan. Elke tijd en generatie kent grote problemen, dat is niet iets van specifiek deze tijd. We komen uit enorme welvaart afgelopen jaren en gaan nu flink inleveren, maar ook dat is niets nieuws onder de zon. Tijdens de koude oorlog werd ook gedacht dat het elk moment klaar kon zijn, maar dat is niet gebeurt. Voor mij geen redenen om zo verschrikkelijk negatief tegenover de toekomst te staan

Oei.

Als het vertrouwen in je partner zo laag is dat dat geen optie is, denk ik dat het al veel eerder mis is gegaan ergens

of bedoel je iets anders met deze enkele "oei."?

**Geplaatst**: 13-11-22 21:13

Geplaatst: 13-11-22 21:13

XladyX schreef:
Ik lees hier zo verschrikkelijk veel negatieve aannames tegenover kinderen. Ik heb echt het gevoel dat dit veel sterker is dan de positieve verhalen. Uitspraken als "je komt komende 15 jaar niet aan paardrijden toe" of "je bent geen mens meer, hebt geen vriendinnen meer"..

..... die uitspraken gaan toch niet over kinderen?

XladyX schreef:
Jongere kinderen gaan meestal rond 20:00 naar bed toe en ook dat kan je partner best eens overnemen.

Er zit een gradatieverschil tussen "best eens" en "in die gradatie dat je leven niet verandert". Also, waarom ga je ervan uit dat de vrouw altijd de kinderen naar bed brengt? Kan dat niet 50/50?

XladyX schreef:
Wat ik hier lees is misschien heel veel niet wíllen of niet de energie voor hebben of opbrengen

En? Wat is daar precies mis mee? Als iemand niet de energie heeft voor kinderen en er voor kiest om dat dus ook niet te doen, is dat toch prima? 't Is veel erger als die mensen zich alsnog gepusht voelen om kinderen te krijgen en die kinderen dingen tekort komen omdat de ouders er geen zijn/tijd/energie voor hebben.

XladyX schreef:
maar ik ervaar het echt niet zo (met een jonge huilbaby, 32 uur werken en zonder support van familie en vrienden).

Mooi voor je. En nu wil je een koekje?

XladyX schreef:
Ik zie hier veel getinte meningen, zoals degene die in een verzorgingshuis werkt met eenzame ouderen, ja, dan zie je niet de sterke kant van familieleden die bv mantelzorg tot het eind verlenen. Maar misschien valt dat samen met dat ik niet denk dat de wereld verdoemd is te vergaan. Elke tijd en generatie kent grote problemen, dat is niet iets van specifiek deze tijd. We komen uit enorme welvaart afgelopen jaren en gaan nu flink inleveren, maar ook dat is niets nieuws onder de zon. Tijdens de koude oorlog werd ook gedacht dat het elk moment klaar kon zijn, maar dat is niet gebeurt. Voor mij geen redenen om zo verschrikkelijk negatief tegenover de toekomst te staan

Ik denk dat dit helemaal niet verschrikkelijk negatief is, maar wel gewoon realistisch dat kinderen hebben niet alleen roze wolken zijn. En het is een goed ding dat mensen daar realistisch over zijn, want als ze dan wel de keuze voor kinderen maken, zijn die kinderen ook echt gewenst. Dat gun ik de kinderen ook.

**Geplaatst**: 13-11-22 21:16

Geplaatst: 13-11-22 21:16

XladyX schreef:
_San87_ schreef:

Oei.

Als het vertrouwen in je partner zo laag is dat dat geen optie is, denk ik dat het al veel eerder mis is gegaan ergens of bedoel je iets anders met deze enkele "oei."?

Het gaat denk ik vooral om ‘je partner oppast’.

Ik mag hopen dat je je partner niet als oppas ziet… idem met het naar bed brengen ‘overnemen’. Hoezo overnemen

**Geplaatst**: 13-11-22 21:18

Geplaatst: 13-11-22 21:18

XladyX schreef:
Als het vertrouwen in je partner zo laag is dat dat geen optie is, denk ik dat het al veel eerder mis is gegaan ergens of bedoel je iets anders met deze enkele "oei."?

Ik zou mijn partner, de vader van mijn niet bestaande kinderen, geen oppas noemen.

**Geplaatst**: 13-11-22 21:20

Geplaatst: 13-11-22 21:20

Avalanche (en rest), ik zeg juist dat je het samen met een partner doet en niet alleen

dus dat degenen die aangeven nooit meer ergens aan toe te komen, het misschien juist niet evenredig verdelen. Wat ik zeg is dat de kinderen hebben an sich niet de oorzaak zijn van heel veel negativiteit en problemen die hier genoemd worden, dat heel erg veel daarin een keuze is hoe jij je leven invult met kinderen ipv het slachtoffer zijn van een situatie. Ik ben nergens standje "roze wolk" in mijn posts over kinderen overigens. Verder zou ik niet weten waarom je zo'n nare toon aanslaat op mij op een verder algemeen bericht, maar dat zegt meer over jou dan over mij.

Laatst bijgewerkt door XladyX op 13-11-22 21:27, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-22 21:20

Geplaatst: 13-11-22 21:20

XladyX schreef:
Ik lees hier zo verschrikkelijk veel negatieve aannames tegenover kinderen. Ik heb echt het gevoel dat dit veel sterker is dan de positieve verhalen. Uitspraken als "je komt komende 15 jaar niet aan paardrijden toe" of "je bent geen mens meer, hebt geen vriendinnen meer".. Daar ben je zelf toch bij? In de meeste gevallen krijg je een kind met een partner. Jongere kinderen gaan meestal rond 20:00 naar bed toe en ook dat kan je partner best eens overnemen. Als je dan paard wil rijden of een avond uit wil, zijn daar altijd wel opties voor. Wat ik hier lees is misschien heel veel niet wíllen of niet de energie voor hebben of opbrengen na werk/kinderen etc, maar ik ervaar het echt niet zo (met een jonge huilbaby, 32 uur werken en zonder support van familie en vrienden). Natuurlijk is het geen wedstrijd wie alle balletjes hoog kan houden, maar ik ben het er niet mee eens dat er nooit meer tijd voor iets anders is dan kind(eren). Al zou je actief op wedstrijd willen, wat weerhoud je ervan als je parner die dag op de kind(eren) past? En doordeweeks 2-3 keer savonds waardoor je kunt trainen en dat afwisselt met je partner? Minder tijd samen ook niet, maar wel anders met kind(eren) erbij. Dan komt evt een oppas in beeld als je dat graag wil.

Ik zie hier veel getinte meningen, zoals degene die in een verzorgingshuis werkt met eenzame ouderen, ja, dan zie je niet de sterke kant van familieleden die bv mantelzorg tot het eind verlenen. Maar misschien valt dat samen met dat ik niet denk dat de wereld verdoemd is te vergaan. Elke tijd en generatie kent grote problemen, dat is niet iets van specifiek deze tijd. We komen uit enorme welvaart afgelopen jaren en gaan nu flink inleveren, maar ook dat is niets nieuws onder de zon. Tijdens de koude oorlog werd ook gedacht dat het elk moment klaar kon zijn, maar dat is niet gebeurt. Voor mij geen redenen om zo verschrikkelijk negatief tegenover de toekomst te staan

Helemaal eens met je post.
Toen kinderen klein waren deed ik juist meer aan sport en andere dingen. Omdat je met kinderen toch al aan het plannen bent dan plan je dat mee. Voor mij werkte die structuur best goed. Nu zijn ze ouder en hebben we meer ruimte voor spontane dingen.

Laatst bijgewerkt door Paardenfan25 op 13-11-22 21:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-22 21:21

Geplaatst: 13-11-22 21:21

Wij hebben met hetzelfde gezeten. Willen we voor kinderen gaan of willen we veel paarden en vaak op vakantie en zorgeloos leven?
Toen begonnen mijn eierstokken enorm te rammelen en daar kon niet tegenop beredeneerd worden. Ik kan je nog niet zeggen hoe het is, want ben op het moment nog zwanger, maar tot nu toe in elk geval (nog) geen spijt.

**Geplaatst**: 13-11-22 21:23

Geplaatst: 13-11-22 21:23

Ik heb zelf nooit kinderen gewild, nooit getwijfeld ook. Maar ik kan ontzettend goed begrijpen dat anderen ze wel heel graag willen. Ik kom uit een zeer liefdevol gezin, met ouders die er altijd voor me waren en die me veel aandacht gaven, mijn vader ook in een tijd dat dat van vaders nog niet verwacht werd. En die gezinssfeer, ik kan me voorstellen dat dat iets prachtigs is waar mensen naar verlangen en op hopen als er kinderen komen. Ik verlang er zelf ook nog wel eens naar terug, beide ouders zijn al een poosje geleden overleden. Maar ik heb me altijd geliefd gevoeld, tot de dood van beiden aan toe. En dat kun je inderdaad onvoorwaardelijke liefde noemen

**Geplaatst**: 13-11-22 21:24

Geplaatst: 13-11-22 21:24

Ik wil nog even het woord 'papadag' erin gooien en kijken hoe dat zich ontwikkelt.

**Geplaatst**: 13-11-22 21:24

Geplaatst: 13-11-22 21:24

Ik zag de “niet kunnen paardrijden” opmerking eigenlijk vooral als iets fysieks. Meeste dames kunnen een tijdje na de zwangerschap gewoon weer opstappen maar bekkenproblemen komen best vaak voor en kunnen je een hele tijd belemmeren met rijden.
Niet een planning of kinderprobleem, maar wel iets dat bij zwangerschap kan horen