Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-07-22 14:35

Geplaatst: 07-07-22 14:35

Wat ontzettend naar, TS!

ondanks dat ik nog lang geen moeder ben, herken ik al wel het supervisie dingetje van "als ik niet zeg wat er moet gebeuren, gebeurt er niets" en hoe frustrerend dat is. Dat heet ook wel "the mental load". Misschien kan het je helpen om daar wat dingen over te lezen of binnen dat onderwerp je ervaringen te delen met andere moeders; wellicht dat er oplossingen op zijn te vinden of een manier om door te dringen tot manlief zodat hij daaraan kan werken.

**Geplaatst**: 07-07-22 14:43

Geplaatst: 07-07-22 14:43

Wat mij heel erg geholpen heeft, is loslaten. Ik wilde in het begin dat alles steeds perfect ging, wat natuurlijk voor geen meter werkt bij jonge kinderen.
Willen ze niet eten, prima, eet je niet. Wil jij in je dikke trui naar school met 30 graden? Top plan +:)+

Daar staat wel tegenover dat als ik nee zeg, het wel altijd écht nee is en blijft. Wordt alleen gebruikt voor de dingen die echt belangrijk zijn, waardoor ze dondersgoed weten waar ze aan toe zijn.

En echt, je man kan na een 40 urige werkweek prima in actie komen hoor! Mijn man werkt ook 40+ uur, en doet meer dan genoeg, soms meer dan ik als dat zo uitkomt. Hij brengt vrijwel altijd de kinderen naar bed, maakt op de dagen dat ik werk de ontbijten en broodtrommels klaar, douchen doen ze inmiddels zelfstandig maar was ook altijd zijn klusje. Het is ook anders geweest, de eerdere jaren heb ik vrijwel alles gedaan (was geen onwil vanuit zijn kant, ik liet het hem gewoon niet doen). Totdat ik instortte, toen moest hij alles doen. En schrok hij ervan hoe veel ik eigenlijk deed op mijn vrije dagen (ik werk 3 dagen).

Dat werken is het andere wat mij er echt doorheen gesleept heeft. Doen waar ik goed in ben, gesprekken met andere volwassen en gewoon even niet moederen. Heerlijk!

**Geplaatst**: 07-07-22 15:05

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 07-07-22 15:05

Loslaten, loslaten en nog meer loslaten.
Ik had een postnatale depressie icm een 60uur werkende man, die ook nog eens vaak de weekenden aan het werk was.
Moordend was dat. Maar als hij thuis kwam, kreeg hij zonder pardon een baby in zijn handen geduwd, alstublieft, deze is het komende uur van jou.

Niet willen eten? Prima, krijg je ook niks anders meer tot aan de volgende maaltijd.
Ook deze koter heeft meermaals met een blote kont buiten gestaan.

Wij wisselen het naar bed brengen af, ieder om de dag. Weekend wisselen we ook al jaren af.

Schema's blijven wij ver van weg, geeft ons alleen maar onrust. Wat moet, dat moet, en de rest zien we wel.
Dat geeft ons zoveel rust. Of de kinderen nu om 10 of 11 uur hun fruit krijgen, geen probleem.

Ik zou vooral eens spreken met je behandelaar, want het klinkt wel heel erg herkenbaar, het gevoel hebben het niet aan te kunnen. Wellicht bouw je te snel af.

In ieder geval, probeer het positieve te zien, niet de hectiek, die creëer je zelf..

**Geplaatst**: 07-07-22 15:08

Geplaatst: 07-07-22 15:08

Ik heb niet je hele topic gelezen, geen idee of het al genoemd is, maar zou het ook iets medisch kunnen zijn bij jou? Misschien is het niet gek om ook even een bezoekje aan de huisarts te doen. Bij mij was bijv het vitamine D heel laag en dat zorgt weer voor problemen. Eventueel ook je schildklier laten checken

. Al is het maar om even uit te sluiten dat er niet ook zoiets speelt.
Voor de rest las ik al goede dingen in je berichten en weet ik zo even geen extra tips.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-22 15:09

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-22 15:09

Binnenkort moet ik bloed laten prikken ja, dan kan ik kijken of daar ook iets uit komt

**Geplaatst**: 07-07-22 15:14

Geplaatst: 07-07-22 15:14

Voor de een is loslaten ook moeilijker dan voor de ander. Ik weet niet of je bekend bent met het principe „traveling guilt“? Dat is iets wat meestal met werkende moeders die veel onderweg zijn in verbinding staat, maar ik denk dat het voor jou ook van toepassing is maar dan in het klein.

Bij traveling guilt wordt aangeraden om te kijken naar de dingen die je WEL biedt, ipv de dingen waar je gevoeld tekort schiet.

Laatst hadden we een beetje hektische week en realiseerde ik me op vrijdag bij het zien van vettige stukjes haar bij mijn dochter die naar zonnebrand roken dat we gewoon de hele week vergeten waren haar onder de douche te zetten. Zolang dat niet systematisch gebeurd gaat daar niemand dood van, daar kun je rustig je schouders voor ophalen en denken: oh well, morgen weer een dag.
Maar dat moet je leren

**Geplaatst**: 07-07-22 15:19

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 07-07-22 15:19

Magnesiumcitraat en/of Floradix kunnen jou ondersteunen. Geven je een positief duwtje.

**Geplaatst**: 07-07-22 15:21

Geplaatst: 07-07-22 15:21

Wel herkenbaar, die moederschapsstruggle. Mij helpt het erg om te werken (werk 3 dagen) en ben ook veel bezig met m'n paarden in de avonden. Mijn man werkt ook 60+ uur maar brengt ze meestal wel naar bed, dat is zijn momentje met ze. En hij haalt ze ook vaak uit bed zodat ik sochtends best wel chill op kan staan (oké wel te vroeg) :')

en op het gemak mijn paarden kan verzorgen. En ik ben begonnen met thuis sporten, via een fijne app, en de kindjes doen dan even hun eigen ding of doen gezellig mee. Zo ben ik ondanks deze tropenjaren toch ook nog mezelf :')

Verder draag ik wel echt de mental load in het gezin qua structuur en huishouden en terreinonderhoud, maar op deze manier gaat het prima zo. Mijn man en ik dragen voor mijn gevoel alles echt samen maar hij werkt dan weer meer en ik ben de manager

In periodes dat ik niet actief met mijn eigen ding bezig kan zijn (lees: zwangerschap ofzo) merk ik dat mijn stemming met de dag keldert.

Mijn tip is: kijk kritisch naar of deze verdeling (hij volledig werkend, jij volledig thuis) bij je past. Of cijfer je jezelf weg omdat het zo hoort?

Laatst bijgewerkt door VogeltjeM op 07-07-22 15:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-07-22 15:24

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 07-07-22 15:24

Ik herken dit enorm uit de tijd dat ik zelf thuis was om te moederen. Ik ben daar simpelweg ongeschikt voor. Het kost me zoveel kruim dat ik niks meer over houd. De oplossing was een eigen baan en niet langer hele dagen thuis.

Op mijn werk ben ik gewoon Sophie en geen mama. Het geeft mij ruimte om mezelf te zijn en mezelf te ontplooien. Het levert mij energie op.

Mijn advies zou daarom zijn om te kijken naar een baan voor jezelf en ook het gesprek aan te gaan met je man als hij heel passief mee doet in het huishouden en de verzorging van de kinderen.

**Geplaatst**: 07-07-22 15:29

Geplaatst: 07-07-22 15:29

Lieve ts,
Ik herken jou verhaal best wel.
Wat mijn tip hierin is (wat je al 100x hebt gehoord inmiddels) loslaten. En dat gaat niet van de een op de andere dag dit kost tijd.

Steeds vaker even weg zelf. Even een uurtje alleen ook echt het huis uit.
Wbt die kleding nouja dan hebben ze t warm. Trekken de wat uit en is t weer oke. Ze gaan er heus niet dood van.

Ik deed ook alles met schema en op tijden. Met kind 1 werkte dit nog. Kind 2 erbij en het werkte niet meer.
Ik kondig wel de dag van te voren dingen aan als ‘morgen naar school dus optijd opstaan’ enz enz. Geen schema’s meer. Als het schema ‘mislukte’ zoals ik dat voelde ik mij ook weer rot.

Kinderen hebben behoefte aan structuur nog meer aan een blije mama!

Gaan werken was hier ook ‘een redding’ man wat voelt dat goed even gewoon mezelf zijn. Geen mama!

**Geplaatst**: 07-07-22 15:32

Geplaatst: 07-07-22 15:32

Ik ben trouwens ook totaal ongeschikt voor thuisblijven, de 3 maanden zwangerschapsverlof vond ik al echt een uitdaging.
Respect voor mensen die dat kunnen, want ik zou echt mijn haren uit mijn hoofd trekken.
Wij werken beide 4 dagen en verdelen de taken 50:50. Ik haat zwemmen, dus papa is voor warme dagen verantwoordelijk. Mijn man kan niet tegen harde geluiden (ik ook niet zo maar minder extreem), dus ik ben van de stofzuiger. Op zo‘n manier hou je het voor beide goed leefbaar.

**Geplaatst**: 07-07-22 17:42

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 07-07-22 17:42

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik herken dit heel erg. Ik voelde me precies zo.

Sinds ik fulltime werk ben ik weer helemaal mezelf. Mijn man pakt uit zichzelf meer aan, want tja ik kan het niet doen.

Zoals ik het lees zit je oplossing vooral in de communicatie tussen jou en je man en dat je weer een leven als Jojoju hebt en niet alleen maar mama en vrouw van bent.

**Geplaatst**: 07-07-22 20:06

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 07-07-22 20:06

Ik ben dan wel pas net 6 maanden moeder, en ben ook doodop, maar wat mij echt helpt is werken. Dat klinkt misschien gek, maar dat is wel mijn rust moment. Even geen baby, huishouden, wasjes draaien, maar even met iets bezig zijn wat niet daarmee te maken heeft. Dat geeft mij ook aan het einde van de werkdag weer zin en energie om de kleine op te halen.

Daarnaast duidelijke afspraken met je partner. Mijn partner is precies als de jouwe. Maar ik heb een paar afspraken met hem gemaakt die mij meer rust geven. Zo neemt hij bijvoorbeeld de ochtend op zich (in ons geval baby uit bed, fles geven, verschonen en aankleden), zodat ik me klaar kan maken voor m’n werk. Ik doe nog altijd het meeste, dat vindt ik niet erg, maar ik heb wel een paar momenten voor mezelf afgedwongen. En wat betreft loslaten, ga dan ook het huis uit. Want thuis blijven en de kinderen vertellen dat ze bij papa moeten zijn, gaat niet echt werken denk ik..

**Geplaatst**: 07-07-22 20:09

Geplaatst: 07-07-22 20:09

Jojoju schreef:
dus omdat ik een planning heb hangen met picto's zijn mijn kinderen autistisch of verstandelijk beperkt?

wat ik uit dit topic heb gehaald:
- loslaten
- in het weekend om en om het gezin opstarten zodat de ander kan uitslapen/rustig aan kan doen
- een dag in de week plannen dat man de kinderen naar bed brengt
- als man vakantie heeft een paar dagen weggaan en hem de boel laten runnen
- in de avonden de ontbijttafel alvast klaarzetten, de oudste zelf haar broodje laten smeren
- zoveel mogelijk zelf laten aankleden, desnoods de wekker eerder zetten zodat hier meer tijd voor is
- bloed laten prikken / naar de huisarts gaan
- in plaats van één ochtend in de week, twee ochtenden in de week vrijwilligerswerk gaan doen
- podcasts luisteren
- onderzoeken naar wat mij energie geeft, wat laad mij op?
Lijkt me een prima lijst om ook met man door te nemen

Dit klinkt als een goed idee! En misschien savonds/smiddags al met de kinderen hun kleding voor de volgende dag klaarleggen, dat scheelt in de ochtenden weer

Laatst bijgewerkt door anne_bento op 07-07-22 20:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-07-22 20:10

Geplaatst: 07-07-22 20:10

Ik ben 8 jaar thuisblijfmama geweest voor de drie dochters (3 kinders in 5 jaar) waarvan 4 jaar verbouwingsweduwe (echtgenoot zat of op zijn werk of op de werf), geen hulp en geen opvang want tja ik was thuis voor de kinderen.

Achteraf bekeken de moeilijkste periode van mijn leven en nooooooit meer doe ik mezelf dat nog aan. Voor 4 van de 5 gezinsleden was dit geweldig, voor mij rampzalig. Ik werd horendol van deze situatie.

Mijn enige raad: als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.

En zorgen voor jonge kinderen vraagt zowel mentaal als fysiek heel veel, evenveel en mogelijk meer als betaald werk. Moe zijn omdat je per ongeluk buitenshuis hebt gewerkt ipv binnenshuis is onzin. Wij verdeelden de taken: als ik alleen was deed ik alles en van het moment dat echtgenoot thuis was ging alles door twee. En de reden daarvoor is, is dat ik van in het begin heb gezorgd dat mijn echtgenoot ondervond wat het is om een volledige dag voor de kinders te zorgen ...

**Geplaatst**: 07-07-22 20:15

Geplaatst: 07-07-22 20:15

Ga weer werken en kinderen naar de opvang. Als je niet werkt en je man verantwoordelijk is voor het inkomen vind ik het raar dat je nog van alles van hem verwacht. Als je zelf gaat werken kun je wellicht huishoudelijke hulp inhuren en vaker oppas.

**Geplaatst**: 07-07-22 20:21

Geplaatst: 07-07-22 20:21

elnienjo schreef:
Ga weer werken en kinderen naar de opvang. Als je niet werkt en je man verantwoordelijk is voor het inkomen vind ik het raar dat je nog van alles van hem verwacht. Als je zelf gaat werken kun je wellicht huishoudelijke hulp inhuren en vaker oppas.

Hoezo is het raar van een vader te verwachten dat hij zijn deel draagt in de opvoeding?

Het is niet dat we in 1950 leven en de vrouw 168u per week thuis moet werken en de man 40u voor een baas en z’n vrouw voor hem klaar zit om hem te behagen.

TS; ga naar een psycholoog en kijk hoe je je leven wat lichter kan maken

Dit is niet de manier om het lang vol te houden.

Zelf ben ik na een jaar gaan werken en dat was mijn beste beslissing ooit.

**Geplaatst**: 07-07-22 20:23

Geplaatst: 07-07-22 20:23

elnienjo schreef:
Ga weer werken en kinderen naar de opvang. Als je niet werkt en je man verantwoordelijk is voor het inkomen vind ik het raar dat je nog van alles van hem verwacht. Als je zelf gaat werken kun je wellicht huishoudelijke hulp inhuren en vaker oppas.

Gelukkig ben jij mijn man niet, wat een ouderwets gelul.

**Geplaatst**: 07-07-22 20:28

Geplaatst: 07-07-22 20:28

elnienjo schreef:
Ga weer werken en kinderen naar de opvang. Als je niet werkt en je man verantwoordelijk is voor het inkomen vind ik het raar dat je nog van alles van hem verwacht. Als je zelf gaat werken kun je wellicht huishoudelijke hulp inhuren en vaker oppas.

Wat een gel*l dit zeg!
Jij helpt TS echt vooruit met die uitspraak

**Geplaatst**: 07-07-22 20:30

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 07-07-22 20:30

Kunnen we elnienjo niet gewoon collectief negeren. Ik heb werkelijk nog nooit een positieve bijdrage van hem gelezen.

**Geplaatst**: 07-07-22 20:33

Geplaatst: 07-07-22 20:33

elnienjo schreef:
Ga weer werken en kinderen naar de opvang. Als je niet werkt en je man verantwoordelijk is voor het inkomen vind ik het raar dat je nog van alles van hem verwacht. Als je zelf gaat werken kun je wellicht huishoudelijke hulp inhuren en vaker oppas.

Ik vind het niet volledig negatief hoor.

In de laatste zin zit wellicht wel een oplossing voor TS.

Wellicht werkt het voor haar positief indien ze zelf gaat werken en daardoor een huishoudelijke hulp en vaker oppas in kan huren.

**Geplaatst**: 07-07-22 20:52

Geplaatst: 07-07-22 20:52

Urbanus schreef:
elnienjo schreef:
Ga weer werken en kinderen naar de opvang. Als je niet werkt en je man verantwoordelijk is voor het inkomen vind ik het raar dat je nog van alles van hem verwacht. Als je zelf gaat werken kun je wellicht huishoudelijke hulp inhuren en vaker oppas.

Gelukkig ben jij mijn man niet, wat een ouderwets gelul.

Huisvrouw zijn is ook ouderwets natuurlijk. Als je voor dat ouderwetse rollenpatroon kiest moet je ook de consequenties dragen.

**Geplaatst**: 07-07-22 21:12

Geplaatst: 07-07-22 21:12

[

elnienjo schreef:
Huisvrouw zijn is ook ouderwets natuurlijk. Als je voor dat ouderwetse rollenpatroon kiest moet je ook de consequenties dragen.

Dat is maar net hoe je het afspreekt samen.
Zou zelf niet financieel afhankelijk willen zijn van iemand. Genoeg ellende gezien wat daar uit kan voortkomen.
Als je zelf werkt is het gesprek met partner over verdeling zorgtaken ook makkelijker. Of je huurt idd iemand in.
Belangrijk is om, naast je rol als moeder, ook tijd voor jezelf te hebben. Op welke wijze dan ook

**Geplaatst**: 07-07-22 21:14

Geplaatst: 07-07-22 21:14

Petpa schreef:
elnienjo schreef:
Ga weer werken en kinderen naar de opvang. Als je niet werkt en je man verantwoordelijk is voor het inkomen vind ik het raar dat je nog van alles van hem verwacht. Als je zelf gaat werken kun je wellicht huishoudelijke hulp inhuren en vaker oppas.

Ik vind het niet volledig negatief hoor.

In de laatste zin zit wellicht wel een oplossing voor TS.

Wellicht werkt het voor haar positief indien ze zelf gaat werken en daardoor een huishoudelijke hulp en vaker oppas in kan huren.

( Inleiding. Oma vertelt. 1975 oid.
Ik zie een scène voor me, Piet Bambergen en Rene 'hoe heette die andere Mounty'
zijn in Italië en zingen opera.
De naam van het bekende lied weet

ik niet.)

'Oh, mama Rie, houd je kinderen stil!'
'Ach wat krijgen we nou, ze zijn ook van jou...!'

**Geplaatst**: 07-07-22 21:42

Geplaatst: 07-07-22 21:42

Je hebt geen excuus nodig om hulp in te schakelen. In het huishouden geldt dat net zo goed. Als het je boven de pet groeit, zoek dan iemand die een paar uurtjes mee helpt. Het is quatsch dat je dat alleen 'mag' doen als je beide werkt.