Geplaatst mvdende schreef:Wat betreft het duiken en benzine kosten snap ik Germie wel.
Zoals ik het lees, zou ze 1x meerdere dagen vakantie hebben in Zeeland. Dat betekent dus 1x heen en 1x terug rijden aan benzine kosten.
Als je ergens verblijft, kan je gemakkelijk meerdere duiken op 1 dag maken. Ik weet niet hoeveel, maar als je tijdens vakantie 6 duiken op 1 dag kan maken, kan je in 4 dagen aan de 24 duiken zitten.
Volgens mij woont Germie in het noorden van het land, als je dan naar Zeeland moet rijden, ben je zo 4 uur enkele reis aan het rijden en dan snap ik dat je nog maar 2 duiken kan doen op 1 dag met het heen en weer rijden erbij.
Het duiken gaat waarschijnlijk met een abonnement (dus net zo iets als een 10 rittenkaart voor het paardrijden die in 13 weken opgemaakt moet worden) waar ze vooraf voor heeft betaald.
Het is dan ook niet meer dan logisch dat ze 1 of alle duiken gewoon wil inhalen of dat ze de kosten van de gemiste duiken vergoed wil zien.
Nu ze geen vakantie dagen meer over heeft, kan ze niet meer 1 langere vakantie ervan maken in Zeeland, maar zal ze iedere keer op en neer moeten rijden met de bijbehorende benzinekosten.
Het is gewoon heel vervelend en ik snap Germie echt wel!
Stalgeld loopt natuurlijk gewoon door, maar dingen zoals de hoefsmid moeten laten komen terwijl je normaal gesproken zelf de hoeven bekapt, zijn kosten die nu extra gemaakt moeten worden.
Germie, ik wens je veel sterkte en beterschap en een voorspoedig herstel.
Edit: met een beetje mazzel is het gewoon verzekeringswerk en merken de eigenaren van de hond er niet zoveel van.
Precies. Ik ben 3 uur na de beet en na doktersbezoek gewoon naar Zeeland gereden in de veronderstelling dat ik die duiken allemaal zonder problemen kon maken. Ook wilde ik uiteraard mijn wedstrijd niet opgeven. Maar het ging niet. Dus geld, tijd en brandstof is weg.
Hier is weer een dag weg, de wond blijft maar lekken. In huis verschoon ik geen bed meer, dat doe ik normaal ook niet dagelijks, dat is niet meer te doen. Ik dweil het gelekte vocht en bloed ook niet meer op, ik trek dat gewoon niet meer. Ik ben er geheel klaar mee, ik zie alleen maar doemscenario's en eigenlijk ben ik verder fit genoeg om wat te doen. Ik ben niet ziek ofzo.
Dat de hond is ingeslapen interesseert me echt totaal niet, dat is de enige juiste keuze geweest (vorige slachtoffer lag enige weken in ziekenhuis heb ik begrepen). Een klein kind was doodgebeten. Het dier is dood, ik zit nog met de ellende. Dat iemand er aan gehecht is geweest snap ik wel en dat het voor hen dan zwaar is ook wel. Maar de echte ellende heb ik. Ik ben door de antibiotica aan de diarree, ik heb overal uitslag, ik heb continu een vieze smaak in de mond, en de wond ziet er gewoon nog steeds hetzelfde uit. Ik maak me zorgen over wat andere duiktripjes die ik gepland heb (en die wel doorgaan, als ik nu naar Egypte moest, dan ging ik, ook al weet je dat je niet meer thuiskomt, maar dat is voor mij ook te belangrijk om niet te doen. Dat anderen een andere keuze maken, prima, maar ik mis al te veel. 2.5 jaar weg door corona, nu al weer 2 weken. Dat gaat gewoon niet meer. Ik ben meer dan gebroken.
Een ander zegt dat zwemmen in buiten water met de wonden geen kwaad kan met antibiotica. Dat klinkt wel heel aantrekkelijk, want ik mis dat gewoon echt. Misschien moet ik maar om mijn welzijn denken en gewoon even gaan zwemmen. Ik huil alleen maar.
Maar ik trek het allemaal niet meer. Zo'n poedersuiker verwoest je leven. Een missverkiezing zal ik nooit meer winnen, al vind ik dat het minst erge, als ik maar weer gewoon kan zwemmen en per morgen al. En een wedstrijd die voor mij erg belangrijk is, is verpest. Een toekomst wanneer alles genezen is heb ik ook niet, want het blijft maar lekken en lekken en lekken. En ik was altijd best wel een hondenliefhebber, maar ga ik angst voor die beesten krijgen? Ik hoef ze nu even niet te zien in ieder geval, op dit moment is elke hond een rothond. Zelfs honden die ik echt leuk vond.
. 
. Zoek hulp. Psychisch en fysiek. 
