Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-12-21 22:54

Geplaatst: 12-12-21 22:54

Thijsje38 schreef:
Nogmaals bedankt voor jullie berichten hier en via pb. Ik begon laatst aan een bericht maar toch weer verwijderd. Ik vind de juiste woorden gewoon niet.
Ik ben zo moe… ik heb niet echt het idee dat de medicijnen wat doen. De huisarts zou vorige week al bellen om het te overleggen wat we gaan doen maar hij moet nog bellen.
Mijn hele lijf schreeuwt om morgen de afspraak af te zeggen. Dusdanig dat ik nog dacht als ik eens van de trap val is dat wel een excuus om niet te hoeven gaan. Dit is echt niet ok maar zo geworteld zit de angst momenteel. Ik wil me echt afsluiten niet praten en gewoon doen alsof er niks is.
Ik ben echt geblokkeerd. Zucht…

Het is al heel knap dat je voelt dat je blokkeert. Zolang je daar bewust van blijft en niet daar keihard tegen vecht, dan kun je dat dragen. Neem het mee, letterlijk onder je arm. Voel waar die blokkade zit in je lijf.
En het is niet raar dat je jezelf van de trap wil gooien hoor, soms is het makkelijker om te dealen met iets lichamelijks dan met iets geestelijks.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-21 12:36

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-21 12:36

Ik hoefde niet af te bellen dat werd al gedaan voor mij de PO is namelijk ziek… ik heb wel verteld dat ik alle vertrouwen die ik in de huisarts had ben verloren door een opmerking die hij maakte waarin ik het gevoel kreeg totaal niet serieus genomen te worden. Ik heb er dagen lang over gepiekerd en ben er zo van slag dat ik liever naar een ander praktijk ga. Dit zouden ze gaan overleggen want het was niet de bedoeling dat ik dat voelde.
Verder heb ik kwa gevoel weer echt een dieptepunt bereikt gister de hele dag door alleen gehuild ik voelde mij zo alleen en verlaten. Ik voel mij echt waardeloos en heb gister echt gedacht het zou voor iedereen makkelijker zijn als ik er niet was niemand zou mij missen. Ik heb al spullen van mijn paard te koop staan want ik denk komt toch niet meer goed…

**Geplaatst**: 13-12-21 13:39

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 13-12-21 13:39

**Geplaatst**: 13-12-21 13:42

Geplaatst: 13-12-21 13:42

Thijsje38 schreef:
Ik hoefde niet af te bellen dat werd al gedaan voor mij de PO is namelijk ziek… ik heb wel verteld dat ik alle vertrouwen die ik in de huisarts had ben verloren door een opmerking die hij maakte waarin ik het gevoel kreeg totaal niet serieus genomen te worden. Ik heb er dagen lang over gepiekerd en ben er zo van slag dat ik liever naar een ander praktijk ga. Dit zouden ze gaan overleggen want het was niet de bedoeling dat ik dat voelde.
Verder heb ik kwa gevoel weer echt een dieptepunt bereikt gister de hele dag door alleen gehuild ik voelde mij zo alleen en verlaten. Ik voel mij echt waardeloos en heb gister echt gedacht het zou voor iedereen makkelijker zijn als ik er niet was niemand zou mij missen. Ik heb al spullen van mijn paard te koop staan want ik denk komt toch niet meer goed…

Jeetje. Mijn hart zakt echt op de grond als ik dit lees. Wat wil ik je toch graag gewoon even een dikke knuffel geven. Die heb jij zo hard nodig :(:)

**Geplaatst**: 13-12-21 14:09

Geplaatst: 13-12-21 14:09

Thijsje38 schreef:
Ik hoefde niet af te bellen dat werd al gedaan voor mij de PO is namelijk ziek…

Citaat:
ik heb wel verteld dat ik alle vertrouwen die ik in de huisarts had ben verloren door een opmerking die hij maakte waarin ik het gevoel kreeg totaal niet serieus genomen te worden. Ik heb er dagen lang over gepiekerd en ben er zo van slag dat ik liever naar een ander praktijk ga. Dit zouden ze gaan overleggen want het was niet de bedoeling dat ik dat voelde.

Hartstikke goed dat je dit gezegd hebt...!
En ook goed dat het serieus genomen wordt.
Jij hoort serieus genomen te worden en geen 'rare' opmerkingen te krijgen.
(Wat het overleg gaat inhouden en oplevert is een volgende.)

Citaat:
Verder heb ik kwa gevoel weer echt een dieptepunt bereikt gister de hele dag door alleen gehuild ik voelde mij zo alleen en verlaten. Ik voel mij echt waardeloos en heb gister echt gedacht het zou voor iedereen makkelijker zijn als ik er niet was niemand zou mij missen. Ik heb al spullen van mijn paard te koop staan want ik denk komt toch niet meer goed…

Ja, zo voelt een depressie.
Echt heel naar en 'zwart' en uitzichtloos.

En er is een oude, wijze regel: neem GEEN onomkeerbare beslissingen in deze put.
Een bijrijder zoeken oid is prima, maar
al voel jij dat het niet meer goed komt
(dat is de depressie)
houd je paard en de meeste spullen "gewoon" aan!

**Geplaatst**: 13-12-21 14:55

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 13-12-21 14:55

@janneke2 helemaal mee eens. Als je nu iets doer wat je straks niet meer kan doen kun je er later flink spijt van krijgen. Als je depressie hebt ben je jezelf nier dus wil je ook dingen doen die je zelf nooit had gedaan. Dus als je er dan uit komt heb je daar vaak laterna spijt van.

Het gaat wel goed komen. Ookal voelt dat niet zo. En het is oke om je zo te voelen. Her is oke om te denken dat het niet meer goed komt. Er zijn dan anderen die je erbij helpen te herinneren dat her wel goed zal komen. Je verstand weet dat wel.
Hou vol. Je kunt dit. Laat het er ook zijn. Dat mag. Het hoort erbij

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-21 23:53

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-21 23:53

Bedankt voor de lieve woorden en pbs momenteel voel ik mij heel erg leeg. Morgen even bellen wat il moet met de medicatie aangezien ze bijna op zijn en ik geen idee heb wat de bedoeling is. Ik voel mij machteloos opgesloten in mijn eigen gedachtes. Waar ik altijd vrij makkelijk van ne af kon schrijven lijkt het nu een doodlopende straat. Ik weet diep van binnen dat ik geen beslissingen moet maken maar ander kant denk ik mss geeft het rust. Mijn lichamelijke klachten helpen ook niet mee ik merk dat mijn zicht minder wordt en ik krijg ook ineens aandoeningen waar ik eerder geen last van had ik dacht nog ah fijn kan ook nog op de hoop. Ik kijk momenteel series die ik al tig keer gezien heb om maar vertrouwd te voelen.
Ik zal volgende week dit meenemen als praat materiaal bij het gesprek en ook aangeven van de blokkades. De angsten komen nu ook weer heftiger terug het niet de drempel l van de deur uit willen. Er ligt al 3 dagen een pakket bij de buren en ik durf hem gewoon niet op te halen. Zijn aardige buren hoor maar gewoon het feit dat ik daar aan de deur moet staan dat ze mij zien en ik moet praten verstikt mij. Het is gewoon ongelofelijk stom en kinderachtig.

**Geplaatst**: 14-12-21 00:50

Geplaatst: 14-12-21 00:50

Thijsje38 schreef:
Bedankt voor de lieve woorden en pbs momenteel voel ik mij heel erg leeg. Morgen even bellen wat il moet met de medicatie aangezien ze bijna op zijn en ik geen idee heb wat de bedoeling is. Ik voel mij machteloos opgesloten in mijn eigen gedachtes. Waar ik altijd vrij makkelijk van ne af kon schrijven lijkt het nu een doodlopende straat. Ik weet diep van binnen dat ik geen beslissingen moet maken maar ander kant denk ik mss geeft het rust. Mijn lichamelijke klachten helpen ook niet mee ik merk dat mijn zicht minder wordt en ik krijg ook ineens aandoeningen waar ik eerder geen last van had ik dacht nog ah fijn kan ook nog op de hoop. Ik kijk momenteel series die ik al tig keer gezien heb om maar vertrouwd te voelen.
Ik zal volgende week dit meenemen als praat materiaal bij het gesprek en ook aangeven van de blokkades. De angsten komen nu ook weer heftiger terug het niet de drempel l van de deur uit willen. Er ligt al 3 dagen een pakket bij de buren en ik durf hem gewoon niet op te halen. Zijn aardige buren hoor maar gewoon het feit dat ik daar aan de deur moet staan dat ze mij zien en ik moet praten verstikt mij. Het is gewoon ongelofelijk stom en kinderachtig.

Het is echt niet stom of kinderachtig dat je zo opziet tegen iets als een pakketje ophalen. Ik zelf heb hier ook echt moeite mee puur omdat ik dan een masker moet opzetten om maar sociaal over te komen. Dat kost gewoon heel veel energie.
Ik ken zelf ook enorm veel tegenslagen en diepe dalen in mijn leven, soms heb ik het idee dat ik van het ene probleem in het andere val. En dat is een enorm zwart gat waar ineens alles een zwarte rand lijkt te krijgen zelfs de dingen die ik echt wel leuk vind of vond.

Ik heb zelf op het diepste dal van mijn depressie echt op het punt gestaan mijn paard te koop te zetten en had de advertentie al klaar, het was me allemaal te veel en ik was toch niet goed genoeg voor mijn merrie. Toen stond ze een dag later met een hoefzweer dus verkopen ging op dat moment niet. Maar gek genoeg was dit het beste wat ons had kunnen overkomen. De druk van het rijden ging eraf, de druk van dingen moeten doen was weg en bleef goddank weg. Al voelde het op het moment als een soort klap dat paardlief weer wat had gaf het me ook weer een soort doel, haar weer beter krijgen.

Een depressie maakt alles troebel en alles moeilijk, en omdat je zo weinig energie hebt lijkt het gewoon makkelijker als alles ophoud, dat snap ik heel goed. En ik moet ook bekennen dat ik nog zat dagen heb waarbij opstaan en aankleden hogere wiskunde lijken, alsof ik vast zit in een blok beton. Maar er zijn nu toch ook wel weer dingen om naar uit te kijken hoe klein ook. Ik had er ook echt moeite mee mezelf als ziek te zien, mijn familie noemt me nogsteeds een aansteller en dat ik me er maar gewoon overheen moet zetten maar die hebben gewoon geen idee, net als dat sommige hulpverlening ook geen idee hebben. Wat mij geholpen heeft is gewoon mezelf erkenning geven dat ik geen aansteller ben en dat ik niet altijd wat kan doen aan hoe mijn hersenen nou eenmaal in elkaar zitten. En dat het geen schande is als je hiervoor medicatie nodig hebt.

En ik weet dat het ook ontzettend moeilijk is de juiste hulp te vinden maar het is er, echt waar. En je bent het echt waard dat mensen je serieus nemen familie en hulpverlening. Jou emoties en gevoelens mogen er zijn, en je grenzen moeten gerespecteerd worden. En als je comfort vind in het opnieuw kijken van tv shows of film, boeken of lezen van fanfiction. Ik heb geleerd dat als ik er op het moment gelukkig van wordt het iets waard is. Of dit nou betekend dat ik een hele dag op de bank hang en door tiktok lig te scrollen of dat ik toch een dag naar mijn paard ga of toch even naar de intratuin kersthuisjes kijken. Jezelf je er aan herinneren dat er meer is dan alleen een zwart gat.

**Geplaatst**: 14-12-21 07:50

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 14-12-21 07:50

Meid ik heb zo'n probleem met bellen. Eventjes bellen om een afspraak te maken of zelfs een kennis bellen kan zo moeilijk zijn. Het ggz bellen voor het recept van mijn adhd medicatie te herhalen was zo moeilijk dat ik er een paniekaanval over had. En ik heb niet eens hele zware depressie. Als mijn depressie zo diep zat als die van jou had was het me helemaal niet gelukt. Zelfs niet met behulp van mijn ouders. Die hadden me geholpen.

Ik heb daar een metafoor over geleerd: de muur van ellende. Om iets te doen moet je over die muur van ellende heen. Hoe hoger de muur, hoe moeilijker het is om erovereen te gaan
Ik zelf heb van nature wat hogere muren van ellende dan anderen vanwege mijn ADHD. Maar met depressie kunnen die muren inderdaad echt angsaanjagend groot zijn voor de meest simpele dingen. Daar hoef je je niet voor te schamen. Dat hoort bij de depressie. Niet iedereen snapt dat, maar als hun muur nooi zo hoog is geweest is dat ook lastig te begrijpen. Met motivatie werkt dat ook zo. Alleen voor motivatie heb je weer een motivatiebrug. De planken zijn de redenen waarom je gemotiveerd bent om iets te doen. Soms zit er een gaatje in de brug. Maar vaak kun je daar wel overheen springen. Maar voor mij met mijn ADHD missen er heel vaak zoveel planken dat ik de brug nier over kan om her ding te gaan doen. En vaak wordt ik dan lui genoemd omdat anderen nier zien dat ik al die planken mis. Maar ja, ik kan er echt niet overheen, hoe hard ik ook probeer. En ook bij depressie gaan heel veel motivatieplanken weg waardoor je ineens niet meer over de brug kan.

Dus jij moet eerst over een immens grote muur klimmen en dan nog over een onmogelijke brug heen. Daar kun jij niks aan doen. Maar dat is wel echt boxen en vechten. Dus, het is oke om moeite te hebben met makkelijke dingen. Zelfs voor opstaan heb je muren en bruggen.

Als je wil kan ik je een paar filmpjes sturen waar de metaforen gebruikt worden en er tips worden gegeven om makkelijker over de muren en bruggen heen te komen. Het is wel meer gefoxust op ADHD, maar ik denk dat dat niet uitmaakt als je tegen hetzelfde probleem aan loopt. Mocht je willen dat ik ze stuur dan doe ik dat voor je. misschien heb je er wat aan. De filmpjes zijn wel in het Engels.

**Geplaatst**: 14-12-21 14:55

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 14-12-21 14:55

In mijn donkerste depressie raakte ik al in paniek van het idee om de deur uit te gaan. Ik kon dan letterlijk in een hoek van mijn woonkamer in elkaar kruipen en in paniek raken. Mijn lichaam wilde kostte wat het kost niet de veilige haven van de woonkamer verlaten. Wat een verschrikkelijk gevoel was dat zeg, ik kan die paniek nog zo voelen, ook al is dat al 9 jaar terug. En luister daar ook naar, ga er niet tegenin want jou lichaam voelt zich in levensgevaar. Maar ook dan is het goed om bewust te blijven van wat er gebeurt, niet teveel afsluiten al neig je daar nu wel al naar. Ik wil je uitdagen om iemand te zoeken waar je mee kunt praten, waarmee je in contact kunt zijn. Zodat je niet helemaal gaat afsluiten. Misschien is dat iemand hier in het topic, of misschien hb je iemand in je omgeving waar je wel mee kunt praten. Doen, ook al voelt dat ook slecht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-12-21 02:32

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-21 02:32

Uren lig ik nu te draaien en te turen in bed de onrust zorgt voor paniek en kortademigheid. Zelfs na medicatie nog een keer xtra dosis Valriaan gepakt en nog gen enkele manier om uit deze hyper fase te komen. Ik ben zo moe lichamelijk en mentaal ook. Ik moet echt rusten maar hoe. Ik ben geneigd nog een dosis medicijnen te pakken maar heb er al
2 op … ik heb veel weg gestopt de afgelopen dagen veel frustratie ik ben enorm kwaad op
mezelf over van alles en nog wat. Ik hoop binnenkort even een rust moment te kunnen pakken zodat ik mijn pbs kan beantwoorden nu lukt het even niet. Ik voe me net z’n opwind hondje wat in het begin heel actief rond rent en dan ineens stil valt. Mijn lichaam kan mijn hoofd niet meer bijhouden. Ik wil de chaos kwijt maar raak daardoor alle energie kwijt. Maar dan ben ik vervolgens in mijn hoofd nog zo druk dat de gedachtes blijven draaien. Ik ga zo maar proberen een serie op te zetten kijken of dat enigzins wil helpen …

**Geplaatst**: 16-12-21 07:35

Geplaatst: 16-12-21 07:35

Thijsje38 schreef:
Uren lig ik nu te draaien en te turen in bed de onrust zorgt voor paniek en kortademigheid. Zelfs na medicatie nog een keer xtra dosis Valriaan gepakt en nog gen enkele manier om uit deze hyper fase te komen. Ik ben zo moe lichamelijk en mentaal ook. Ik moet echt rusten maar hoe. Ik ben geneigd nog een dosis medicijnen te pakken maar heb er al
2 op … ik heb veel weg gestopt de afgelopen dagen veel frustratie ik ben enorm kwaad op
mezelf over van alles en nog wat. Ik hoop binnenkort even een rust moment te kunnen pakken zodat ik mijn pbs kan beantwoorden nu lukt het even niet. Ik voe me net z’n opwind hondje wat in het begin heel actief rond rent en dan ineens stil valt. Mijn lichaam kan mijn hoofd niet meer bijhouden. Ik wil de chaos kwijt maar raak daardoor alle energie kwijt. Maar dan ben ik vervolgens in mijn hoofd nog zo druk dat de gedachtes blijven draaien. Ik ga zo maar proberen een serie op te zetten kijken of dat enigzins wil helpen …

Ik vind het wel knap dat je het er laat zijn, ondanks dat je moe bent. Al die emoties moeten er wel uit. Alleen dan raak je ze kwijt. Het is echt niet makkelijk hoor. Maar je doet het heel goed

**Geplaatst**: 16-12-21 07:52

Geplaatst: 16-12-21 07:52

Ik herken zo wat je hier schrijft..
Een hele dikke knuffel :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-12-21 12:00

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-21 12:00

De nacht was een hell ik wilde evt opstaan maar mijn lichaam en as gewoon te uitgeput maar slapen ging echt niet. Uiteindelijk net alle kracht verzameld om op te staan. Ik ben zo op dat eten niet eens lukt. Ik had op zich wat leuks op de planning staan voor vandaag maar zie er vreselijk tegen op gewoon omdat ik zo moe ben. Op deze momenten is de drang om het bot te vieren op mezelf het gewoon want dan denk ik kom doe iets ik wil niet moe zijn…

**Geplaatst**: 16-12-21 14:12

Geplaatst: 16-12-21 14:12

Rot hoor Thijsje.
Dikke virtuele knuffel...!!!!
:(:)

Zijn er mensen die je kunt bellen...? De luisterlijn (vroeger sens-oor) het maatschappelijk werk (heet nu sociaal wijkteam) of de huisarts...?
Persoonlijk zou ik de dominee bellen, maar dat geldt niet voor iedereen.

Wellicht dat praten over je woede en frustratie wat 'lucht' geeft.
Want zo onrustig zijn en zo moe, slecht kunnen eten en slapen, je komt wel in de knel zo.

En doe maar niet op jezelf botvieren.
Je hebt al pijn genoeg.
Of nee, te veel...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-21 09:24

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-21 09:24

Praten is zo moeilijk ik sla gewoon helemaal dicht ik ben dan bijna alleen boos en waarom geen idee. Ik voel me dan gedwongen. Plus zijn er weinig om tegen te praten. Ik had de moed bij elkaar gespaard om te bellen voor de medicatie omdat ik nog maar 1 tablet had en geen enkel idee had wat de vervolg plan was. Na 2x bellen kreeg ik alsnog de vraag waar bel je voor … uitgelegd en vervolg plan is dus medicijnen verhogen. En over een maand moet er verandering in komen. Ik wil gewoon normaal kunnen functioneren. En niet na 200 meter lopen moeten gaan zitten vanwege de vermoeidheid en zo verslagen voelen daardoor. Ik zit dagelijks in een soort gevangenis en heel soms hebbik verlof . Maandag weer gesprek bij de po ik weet niet waar ik het over moet hebben. Mijn kaars is uitgebrand voor mijn gevoel.

**Geplaatst**: 18-12-21 09:40

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 18-12-21 09:40

Lieve TS, ik heb niet álles gelezen maar ik zie al wel dat er medicatie is opgestart. Ik vind het heel kwalijk dat jij met deze klachten nog niet in meer intensieve psychische behandeling zit. Ik werk zelf oa ook als POH-GGZ en ik vind dat er behoorlijk aangemodderd wordt.
Weet je dat er wachtlijstbemiddeling bestaat? Ik denk dat jij persoonlijk die strijd niet moet gaan leveren, maar je huisarts of POH kan contact opnemen met je zorgverzekering om aan te geven dat je met spoed in behandeling moet.
Of ze nemen contact op met de psychologenpraktijk/instelling waar je bent aangemeld, om dit bespreekbaar te maken. Ja, de wachttijden zijn lang, maar dit is écht niet nodig.
Heel veel sterkte TS :(:)

Ik heb enorm met je te doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-21 21:31

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-21 21:31

Mijn huisarts gaf specifiek aan niks te kunnen doen mbt de wacht tijden. Helaas is het een praktijk waar meerdere huisartsen zich bevinden en je al blij mag zijn dezelfde huisarts te treffen. Ik heb al niet een fijn vertrouwensband met de huisartsen. Ik moet dus zelf overal achteraan en alles kost al zoveel moeite. Vanavond begin ik met het verhogen. Ik krijg nu 40 mg citalopram. Ik ben van het zware vermoeide weer omgeslagen naar het hele onrustige ik zit nu ook terwijl ik type al met drang om iets te doen maar wat… ik ben ook erg bang dat de lockdown ervoor gaat zorgen dat ik straks helemaal niet meer de deur uit durf. Nu dwing ik mezelf om even het dorp in te gaan om die drempel houdbaar te houden maar nu is dat ook niet meer mogelijk. Ik zit met zoveel vragen en zorgen en twijfels in mijn hoofd.

**Geplaatst**: 18-12-21 21:42

Geplaatst: 18-12-21 21:42

Hele grote knuffel :(:)

Niet gek dat je het niet op huisartsen hebt.

**Geplaatst**: 18-12-21 22:25

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 18-12-21 22:25

Hoi Thijsje,

rot hoor...! :(:)

Bek-af met bewegingsdrang, huuuuu.
Hopelijk werkt de ophoging goed uit!

Wachtlijst bemiddeling is in mijn ervaring zelf 1 telefoontje plegen naar je zorgverzekering, daar heb je geen huisarts voor nodig.
Dat kan voor jou helaas voelen als de volgende berg, maar je bent niet afhankelijk van de huisarts.

En we krijgen wel een lockdown, maar geen avondklok. (De cafés, sportclubs etc zijn dicht, maar wandelen wordt aanbevolen.)(Het mag zelfs zonder hond.)

**Geplaatst**: 18-12-21 22:26

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 18-12-21 22:26

Heb je wel een verwijsbrief voor hulp?

**Geplaatst**: 18-12-21 22:47

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 18-12-21 22:47

Het onrustige, dat hebben ze hopelijk wel aan je uitgelegd, heeft ook te maken met de medicatie. Ik weet niet hoeveel weken je nu ongeveer citalopram slikt, maar je moet het eigenlijk wel 6-8 weken geven voor je echt kunt beoordelen of het zijn werk goed doet.

TS, misschien heb je op een beter moment de kracht om zelf de zorgverzekering te benaderen voor wachtlijstbemiddeling. Ik gun je enorm een snelle start bij een psycholoog. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-21 23:28

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-21 23:28

Renee1991 schreef:
Het onrustige, dat hebben ze hopelijk wel aan je uitgelegd, heeft ook te maken met de medicatie. Ik weet niet hoeveel weken je nu ongeveer citalopram slikt, maar je moet het eigenlijk wel 6-8 weken geven voor je echt kunt beoordelen of het zijn werk goed doet.

TS, misschien heb je op een beter moment de kracht om zelf de zorgverzekering te benaderen voor wachtlijstbemiddeling. Ik gun je enorm een snelle start bij een psycholoog.

Ik heb helemaal niets uitgelegd gekregen alleen dat er de eerste weken bijwerkingen konden optreden. De eerste weken ben ik erg ziek geweest misselijk duizelig en hondsmoe. Gelukkig zijn de eerste 2 een eind weg getrokken al zijn er dagen dat ik geen eetlust heb. Ik heb het nu precies 4 weken geslikt de huisarts vond dat ik al wat moest merken dus vond hij verhoging verstandig ik ben van 20 naar 40 nu.
Ik ga maandag proberen te bellen ik wacht nu bijna 4 maanden. De eerste gesprek zou 13 januari zijn.

Kookaburra schreef:
Heb je wel een verwijsbrief voor hulp?

Die zou ik bij mijn vorige gesprek
Krijgen ik wacht er nu nog steeds op ga ik maandag ook maar achteraan.

Janneke2 schreef:
Hoi Thijsje,

rot hoor...!
Bek-af met bewegingsdrang, huuuuu.
Hopelijk werkt de ophoging goed uit!

Wachtlijst bemiddeling is in mijn ervaring zelf 1 telefoontje plegen naar je zorgverzekering, daar heb je geen huisarts voor nodig.
Dat kan voor jou helaas voelen als de volgende berg, maar je bent niet afhankelijk van de huisarts.

En we krijgen wel een lockdown, maar geen avondklok. (De cafés, sportclubs etc zijn dicht, maar wandelen wordt aanbevolen.)(Het mag zelfs zonder hond.)

Klopt hoor alleen heb ik een sociale angst ontwikkeld voor de winkels in gaan de laatste weken ben ik weer rustig begonnen door af en toe op een rustig moment een keer de action in te lopen iets leuks te kopen en er weer uit. Ik sta dan el even te trillen maar ik kon het. Na de vorige lockdown kreeg ik zulke zware paniek aanvallen om Weer deel te nemen aan de samenleving dat ik geen lucht meer kreeg. Ik kon het gewoon niet. Ik vond dat verschrikkelijk. Ik heb ook steeds het gevoel dat IEDEREEN mij aankijkt en afkeurt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-21 13:34

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-21 13:34

Gister mijn eerste hoge dosis ingenomen en wat ben ik toch weer ziek … ik wordt er zo moedeloos van. Zo misselijk en vreselijk moe … wanneer houdt het op.

**Geplaatst**: 19-12-21 13:43

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 19-12-21 13:43

Ik blijf het zeggen maar ik meen het ook. Ik wil je zo graag even een dikke knuffel komen geven

Het houdt ook niet op. Dit soort dingen kunnen lang duren. Het is ook gewoon enorm zwaar. Ik vind het echt ook zo vervelend voor je dat er niemand in jou buurt is die je die dikke knuffel even kan geven die je zo hard nodig hebt. Die kan zo goed helpen.

:(:)