Hier Graves. Toen ik zwanger wilde raken van de oudste de diagnose gekregen. Babywens moest meteen een jaar on hold. Hyperthyreoïdie en een zwangerschap gaan niet fijn samen. En strumazol of propylthiouracil (ofzoiets) + zwanger is ook geen fijne combi. Dat was toen even heel poedersuiker, maar ik wilde medicatie wel een kans geven.
Na 10 maanden titreren was ik hypo en voelde ik me rot, dus toen gestopt. Ik bleef hoog-normaal stabiel, dus 3 maanden later (elke vier weken prikken) eindelijk de eerste echte zwangerschapspogingen. 7 maanden later was ik zwanger. Na de zwangerschap van de oudste bleef ik stabiel. Nu is de jongste 1,5 en ben ik weer een half jaartje hyper. Aan het titreren met strumazol nu en alweer snel richting hypo...
Block en replace is hier geen optie icm borstvoeding overigens, maar voelde voor mij ook niet als een fijne optie. Ik slik van strumazol liefst zo min mogelijk, dat spul is niet goed voor je lever.
Ik ga dan toch maar voor de 24 uur en opbouwen.. Misschien verstandiger, bedankt voor jullie meningen Als ik aangenomen word natuurlijk
Het is echt een vervelend iets, die schildklier.. Ergens ben ik wel blij dat er meer mensen zijn met deze problemen, want vroeger dacht ik altijd dat het toch aan mij lag en dat ik de enige of één van de weinigen was. Zo lieten artsen het ook voorkomen.. Dus dan voel je je toch gesterkt als je ontdekt dat er meer mensen zijn. Al gun ik het absoluut helemaal niemand..