Jungles schreef:Hallo lieve Bokkers,
Ten eerste mijn excuses dat ik maandenlang niet gereageerd heb in mijn eigen topic. Het overweldigde mij allemaal en ik merkte dat het me niet eens meer lukte om te douchen of om mijn tanden te poetsen. Inmiddels lukt mij dat wel weer, maar ik doe nog steeds niet veel. Ik zit al vanaf begin mei 2021 binnen. Soms ga ik naar buiten, maar meestal ben ik thuis, alleen.
Ach meis, wat een nare tijd heb je achter de rug - en nog steeds!!
Citaat:
Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen. De laatste maanden is er veel gebeurd. I
(...) Ook zal ik in maart een tijdje worden opgenomen in verband met PTSS. Ik had niet verwacht dat ik PTSS zou hebben, maar na vele sessies met mijn psychotherapeut en veel tijd om na te denken, ben ik er toch achter dat ik mijn situatie niet serieus genoeg genomen heb. Het PTSS houdt verband met recentelijk seksueel misbruik en voor de details, graag een PB in verband met herkenbaarheid.
Ojojojojoj.
Heel naar...!
Sexueel misbruik komt veel voor, maar grijpt diep in.
Gelukkig leven we in 2022 en kan er heel erg veel. Trauma verwerken is nog steeds werk, maar lang zo zwaar niet als in bijv. 1980.
Citaat:
Er is iets in mij veranderd en ik kan niet precies zeggen wat het is. Ik beleef de wereld anders, of zo. Ik dissocieer veel en dan niet in de mate dat ik stukken tijd kwijt ben, maar het is meer dat als ik iets onderneem, ik er niet volledig bij ben. En dat is de klacht waar ik het meeste last van heb.
Pateeke noemde de polyvagaal theorie.
Op YT staan filmpjes van Stephen Porges (hij stelde als eerste de theorie op) en kijk ook even naar de 'basic exercise' van Stanley Rosenberg.
Het dissocieren is zogezegd een aangeboren bescherming, je zenuwstelsel past het toe bij te veel gevaar / dreiging/ te veel getriggered worden etc.
Citaat:
Deze klacht zorgt er ook voor dat ik weinig onderneem, omdat ik er toch niet van kan genieten. Als hier een oplossing voor zou zijn, als ik hier vanaf zou kunnen komen, ben ik de gelukkigste persoon op aarde... Ik vraag niet veel. Ik heb niet veel nodig. Ik wil gewoon in het hier en nu zijn, meer niet.
Mijn yoga juf heeft het regelmatig over hoe lastig het kan zijn, leven in het hier en nu...
En meneer Porges zou waarschijnlijk zeggen dat activiteiten ondernemen in veilig gezelschap kan helpen om uit de 'dorsal vagal shutdown' (plaatselijk jargon voor dissociatie) te komen. (Uiteraard is het opentrekken van een blik mensen die te vertrouwen zijn zo eenvoudig nog niet.)
Citaat:
Mijn sociale kring is klein en ik kan eerlijk bekennen dat ik eenzaam ben. Niet per se alleen, maar wel eenzaam. En dan is het toch fijn om met mensen te kunnen praten, ook al is het dan online.
De optelsom van wel mensen om je heen maar toch eenzaamheid is heel verdrietig...!!!