LuffB schreef:Zonder afkeurend en betweterig te willen klinken vraag ik me af; is de reactie van buitenstaanders als je jezelf wel zou identificeren als een specifiek label i.p.v. je naam iets waardoor een persoon niet verder zoekt naar het juiste label. Ken je jezelf wel helemaal als je ervoor kiest niet verder te zoeken wel label nu echt past. Of is het juist 100% zelfacceptatie om niet verder te zoeken naar labels...
Dat blijf ik altijd een interessant punt vinden; ook omdat ik daar zelf veel mee bezig ben.
Er was iemand die vond dat black lives matters niet echt een goede vergelijking was. Hoewel ik dat er voor een deel mee eens ben, zijn er ook gelijkenissen. Mensen met een donkere huidskleur zullen ook accepterende mensen tegenkomen, mensen die ze kansen geven en het beste met ze voor hebben, zo hebben lgbqt+ mensen ook goede ervaringen. Maar er zullen ook heel veel momenten zijn dat ze zichzelf moeten verdedigen, uitleggen waarom en wat en hoe, dat ze minder kansen zullen krijgen omdat er aannames worden gedaan en dat ze te maken krijgen met vormen van agressie. En hoewel het 2 hele verschillende onderwerpen zijn, zijn het wel beide maatschappelijke problemen. Als men niet het vermogen heeft dat in te zien kunnen ze misschien wat extra emphatie gebruiken in het leven.
Ik vind je vraag wel een hele interessante eigenlijk
. Ook iets waar ik zelf over twijfel (en heb getwijfeld), van: klopt dit? Is dit echt wie ik ben? Of stel ik me aan/gaat dit label niet ver genoeg? Dat zijn hele herkenbare vragen, en ik denk niet dat daar echt een antwoord op te geven is. Er is nu eenmaal geen handige checklist met vragen die je af kunt vinken en waar een resultaat uit komt rollen. Daarom denk ik dat het een combinatie moet zijn van het label + je eigen persoonlijkheid goed kennen, om te voorkomen dat je van label naar label blijft hollen OF blijft zitten met een label waarvan je weet dat het eigenlijk niet past. Want beide word je denk ik niet gelukkig van.
moonfish13 schreef:Whitinyouri:
Hoho, ik heb nergens gezegd met accepteren wie je bent dat dat gaat om wat in je broek zit.
Niet zo.
Ik doel erop, accepteer dat er een slurfje zit, en accepteer verder dat je door het leven gaat zoals jij wil.
Daar doel ik op.
Wel een beetje jammer dat dat er net weer negatief uitgepikt moet worden, ik hoop dat het anders bedoeld was.
Anders krijg ik er wat jeuk van, van die reactie.
Het moedigt ook zo lekker aan om nog te reageren, op een naar mijn mening hartstikke nette post.
En er word cómpleet voorbij gegaan aan mijn verhaal en de hormonen, want stel je voor dat ik nog redelijk snap wat dat doet.
Dat argument kon niet gebruikt worden elk geval.
En dus ook dat ik me wel kan plaatsen in ik weet niet zo goed wat ik ben.
Die post heb ik ook gelezen hoor qua chromosomen ed, maar voor het stukje man/vrouw in je paspoort gaat het even grofweg om een slurfje vs een gat.
Dat is zichtbaar, chromosomen niet, dus maken we het eenvoudig dus slurf of gat.
Ik zie niet in wat daar mis mee is, om verder te dragen en te zijn wie je bent.
Nou ok ik ben qua geslachtsdelen ben ik man, maar zo voel ik me niet en eigenlijk weet ik het gewoon niet.
Hier op stal zouden ze zeggen: lekker boeiend, niks mis mee, als jij maar blij bent toch?
En dan in positieve zin van je verteld toch niks geks of wel dan?
[...]
Ik heb het hele verhaal over wat je hebt meegemaakt op het gebied van hormonen gelezen, en vond het erg interessant. Waar mensen alleen een beetje over vallen, is dat je het ondanks je verhaal, en ondanks dat je zegt dat je het begrijpt, toch enorm kort door de bocht gaat. 'Accepteer dat er een slurfje/gat zit en ga verder met je leven': zo makkelijk is het nu eenmaal niet. Lees het transgendertopic maar.
En natuurlijk kun je verder dragen en zijn wie je bent. Maar stel, er staat een M in je paspoort en je hebt een slurfje in je broek, maar in het dagelijks leven heb je lang haar, een laagje make up op en loop je het liefst in bloemetjesjurken en hoge hakken. En je wilt op vakantie en komt bij de douane op Schiphol aan. Die meneer kijkt naar jou, kijkt naar je paspoort, en vraagt zich vervolgens af of dat wel klopt.
In het beste geval mag je doorlopen, nadat je even een pijnlijke en persoonlijke uitleg hebt mogen geven voor de hele rij met reizigers achter je. In een minder goed geval mag je mee naar een kantoortje om daar even uit te leggen wat er met je aan de hand is (en ja, dat gebeurt. En dan mag je nog hopen dat je blank bent, want met een kleurtje wordt je gelijk afgevoerd naar dat kantoortje).
Ik hoop dat dit wat meer duidelijkheid geeft. Ik vind het fijn dat jij zo ruimdenkend bent dat het jou niet uitmaakt wat mensen doen of dragen, maar zo werkt het lang niet altijd, helaas. En om dan te gaan schermen met het woord 'slachtofferrol', en 'zeik niet zo', dat vind ik jammer. Dat haalt je eerdere begrip en ruimdenkendheid weer onderuit.
Nikass: ik heb je laatste reactie gelezen. Je ziet het onderscheid niet. Prima. Ik wel.