Lieffiefi schreef:Laat ik voorop stellen; ik hoef geen gelijk te halen in dit topic.
Ik ben benieuwd hoe anderen zouden reageren, daarin zie je personen die hetzelfde denken/handelen hebben als ikzelf, en personen die zeggen; zeg sorry, dan ben je ervan af. Maar ook mensen die zeggen; je zit helemaal fout.
Aan empathie geen gebrek hier.
Toen wij weggingen was er niets maar dan ook niets meer aan de hand. Sterker nog, iedereen kreeg een dikke kroel toen we gingen en gaven aan dat ze het fijn vonden dat we er waren.
Dan verwacht je simpelweg zo een telefoontje niet.
Dat is nog tot daaraan toe maar dan aangeven dat wij hadden moeten bellen en excuses moeten maken.
Ik blijf erbij; het was een ongeluk en wij zijn allemaal geschrokken en iedereen schrikt op zijn eigen manier. En nee, die van vriendlief is niet de handigste.
''Kijk ernaar vanaf haar kant''.
Ik doe niet anders en dan nog snap ik het niet. Ik begrijp niet waarom je je kind niet wegtrekt als er iets gebeurd in jouw huis wat je niet okee vind.
En dan stap ik daarover heen.. Dan snap ik echt niet dat je iemand daar niet direct op aanspreekt.
(ik kan 1000 excuses vinden waarom ze dat niet zou (kunnen) doen, bijv. een ander liever niet aanspreken).
Okee. Dan komen we op het volgende moment; had míj dan apart genomen om dit kort te sluiten.
Of in ieder geval de dag daarna.
Waarom ergens een hele week mee lopen waar je enorm mee in je maag zit...?
Ik weet ook wel dat ik, soms tot op het botte af, het hart op de tong heb. Maar ik geef het wel direct aan.
En dat maakt mij niet meer dan mijn zus.
Wat jullie ook roepen, das écht onzin dat ik mezelf boven mijn zus stel. Ik geef aan dat ik zaken heel anders zou aanpakken en dat mag ook gewoon.
Voor nu; na een goed gesprek met moeders laat ik het hierbij.
Mijn moeder heeft hierover een zeer scherpe mening en zij bemoeit zich nooit ergens mee (als er heftige meningsverschillen/discussies zijn want ze wil dat volwassenen hun eigen zaken oplossen) maar dit maal gaf ze wel aan dat ze nu een gesprek aangaat met mijn zus.
Tot die tijd doe ik er sowieso niets meer mee.
Je hoeft het ook helemaal niet te snappen. Jij reageert op jouw manier, je zus reageert op haar manier. Laat het gaan. Het leven is te kort om hierom een groot drama en familiebreuk te maken.
Je kan je zus niet veranderen, je hebt alleen invloed op je eigen gedrag en je eigen reacties hierop. Je kan nu dus keuzes maken in hoe JIJ hierop gaat reageren, niet hoe je zus hierop gaat reageren. En jouw keuzes zijn: je poot stijf houden en de boel laten escaleren en elkaar niet meer zien. Of toch sorry zeggen, jouw verhaal vertellen, de boel lijmen en de eer aan jezelf houden en weer in pais en vree voor zover dat al mogelijk was verder gaan.
Zo simpel is het gewoon. Ik begrijp totaal niet waarom hier zo’n ding van gemaakt wordt en waarom je moeder erbij gehaald wordt en er een topic op een forum over moet.
meggiemeg schreef:Maar Britt denk je dan niet dat het dan ooit zal gaan veranderen? Zolang iemand met het karakter als die zus altijd maar haar zin krijgt voor de lieve vrede zal de rest altijd op de tenen moeten blijven lopen, zal die zus nooit inzien dat er ook andere manieren zijn. Het is niet verkeerd om een keer tegen gas te geven.
Waarom moet het veranderen? Je kan een ander niet veranderen. En TS hoeft haar zus niet op te voeden en haar ‘dingen laten inzien’.
Tegengas geven/assertief zijn kan ook op minder passief-agressieve manieren.
Geplaatst: 16-12-19 13:28 
