Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-10-19 18:13

Re: Eindelijk aan mezelf werken: EMDR therapie

Geplaatst: 22-10-19 18:13

Een gouden tip heb ik niet voor je, was dat maar waar, dan kreeg je 'm zo, maar ik snap wel hoe het werkt.

Als je in een gezin - welk gezin dan ook - opgroeit, vind je alles wat daarbinnen gebeurt een soort van normaal. Je weet niet beter, zeker niet als je nog klein bent. Dan voel je misschien soms wel dat er dingen gebeuren die niet in de haak zijn, maar je kunt ze niet duiden omdat je niet weet dat ze niet normaal zijn. Dat leidt in de meeste gevallen niet tot grote problemen.

In jouw gezin gebeurden dingen die niet normaal waren, maar ja, jij wist niet beter. Je hoeft het jezelf dan ook helemaal niet kwalijk te nemen dat je is overkomen wat je is overkomen. Dat je je daartegen niet verzet hebt, er in mee gegaan bent, hoort bij wie je op dat moment in het gezin was: een lief kindje, met loyaliteit (ook al had je geen idee wat dat was) naar de andere gezinsleden toe.

Het is een beetje (stom voorbeeld misschien en ik wil wat jou is overkomen daarmee ook zeker niet bagatelliseren) te vergelijken met hoe je moeder kookte, wat je gewend bent. Je komt bijvoorbeeld uit een gezin waarin je moeder koken misschien niet zo leuk vond. Jullie aten elke dag aardappelen, groente en vlees. Je vond er niets van want zo was het nu eenmaal. Op een gegeven moment krijg je een vriendinnetje (of vriendje) met een moeder met een Italiaanse achtergrond. De eerste keer dat je daar mag blijven eten, maakt moeder pasta bolognese. Jij hebt dat bij wijze van spreken nog nooit gezien of gegeten want jouw moeder maakt dat niet. Na enig aarzelen begin je aan dat vreemde eten en dat blijkt eigenlijk best lekker te zijn. Het is gezellig aan tafel en iedereen schept nog eens op. Na de eerste schok omdat je dit niet gewend bent, ga je eens nadenken. Hé, mijn moeder maakt dit soort eten nooit terwijl ik dat wel eens gevraagd heb. Deze pasta was lekker, wat mijn moeder maakt vind ik eigenlijk nooit zo lekker. Zou ze eigenlijk wel van koken houden? Zo wordt je je bewust van dingen.

Op het moment dat je dit soort bewustzijn krijgt en jezelf vragen gaat stellen, is dat wat er binnen het gezin waarin je bent opgegroeid normaal was, minder normaal. Maar het was wel de norm, dus was het in die context normaal. Als je je aan dat gezin onttrekt, volwassen wordt, het huis uitgaat, relaties krijgt met mensen met een andere achtergrond, ga je van een afstandje kijken naar wie je was in dat gezin. En dan zie je vanaf een afstandje wat je gevormd heeft.

Aan wie je was kan je niets meer veranderen, aan wie je bent kan je wel iets veranderen. En dat ben je nu aan het doen. Wees mild naar het lieve kind dat zich van geen kwaad bewust was. Wees lief voor het mens dat je nu bent. Je bent hard aan het werk om voor dit mens een mooi leven te scheppen. Dat ben je waard.

**Geplaatst**: 22-10-19 18:46

Geplaatst: 22-10-19 18:46

Citaat:
Aan wie je was kan je niets meer veranderen, aan wie je bent kan je wel iets veranderen. En dat ben je nu aan het doen. Wees mild naar het lieve kind dat zich van geen kwaad bewust was. Wees lief voor het mens dat je nu bent. Je bent hard aan het werk om voor dit mens een mooi leven te scheppen. Dat ben je waard.

Zie met name vetgedrukte:
Wat mooi en treffend verwoord, want zo is het !

**Geplaatst**: 22-10-19 19:42

Geplaatst: 22-10-19 19:42

Zanthi schreef:
Misschien goed om hier weer eens een update te geven, wellicht dat iemand de gouden tip heeft.

Momenteel gaan we gestaag door met de sessies en de beelden. De laatste was weer behoorlijk heftig (nieuw beeld), waardoor ik uiteindelijk mn nagelafdrukken in mijn arm had staan aan het einde van de sessie.

Ik loop er momenteel heel erg tegenaan dat ik mezelf blijkbaar ook nog voor een groot deel schuldig vind aan het hele gebeuren. Er kwam heel erg naar voren dat ik toen wel het gevoel had dat het raar was, maar dat ik me toch om liet kopen met snoep en het toen ‘toch toeliet’’.

Ergens weet ik wel dat ik toen nog maar klein was en nogal machteloos was, maar toch voel ik me echt een dom wicht dat ik toen niets heb gedaan. Ik stel mezelf heel erg de vraag: ‘waarom was ik toen zo makkelijk omkoopbaar..’

Heeft iemand hier misschien ervaring mee, of heeft de gouden tip dat ik dat zelfverwijt uit mn kop krijg?

Hoi meis,
goed bezig met alle nare beelden...! +:)+

En ik neem aan dat dit gaat over een beeld dat nog een hoeveelheid 'nare punten' heeft.

Schuldgevoel is een moeilijk onderdeel van het machts"spel".
(Iets wat mensen kapot kan maken noem ik liever geen spel.)

Tip nummer 1: probeer met je ratio te snappen wat op dit vlak de #%&%#*₩£_^$#&(# met je gedaan heeft.

Nare mensen die toch ook nog een beetje een geweten hebben, schuiven de schuld met graagte in de schoenen van hun slachtoffers.
In de kale, gruwelijke werkelijkheid denk ik niet dat jij ook maar iets te kiezen had, maar 'omkopen met snoep' suggereert een soort van eerlijke ruil.

Gesteld dat een vrouw in vrijheid kiest voor prostitutie, een fatsoenlijke bescherming heeft en klanten kan wegsturen - dan is er een soort van eerlijke ruil van 'geld tegen sex'. Dan nog is het "het zwaarste beroep ter wereld", en waarschijnlijk zwaar onderbetaald - maar al het andere is een oneerlijke ruil, of een schijnruil.

Idem voor 'ik heb niets gedaan om het te voorkomen'.
Ten eerste : je verzetten is iets wat je moet leren.
(Karate voor meisjes als een even noodzakelijk iets in de opvoeding als leren zwemmen.)
Ten 2e: er is de context. Een gezin waarin een kind vooral moet gehoorzamen - dat verander je niet eventjes.
Ik ken legio verhalen van incestvrouwen die het aan haar moeder vertelden - en niet werden geloofd.
Ook herinner ik mij een gesprek tussen twee misbruikte zussen, waarbij gold dat pa annex dader ze keurig uit elkaar had gespeeld "Ja, maar jij kreeg altijd cadeautjes...!" "Ja maar hij zei tegen mij hoe fantastisch jij was, en aan mij deugde niets" - etc.

En nog even een nare :(:)

opmerking: je machteloos voelen is erg naar. Je schuldig voelen heeft ook tov jezelf iets van 'als ik slimmer, dapperder, etc etc en compleet perfect was geweest, dan had ik het kunnen voorkomen'. :(:)

Tip 2: de ratio is een waardevol iets, maar om de echte 'lading' er af te krijgen

hebben we onder andere emdr.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 20:14

Re: Eindelijk aan mezelf werken: EMDR therapie

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 20:14

Wow, ik ben even stil van jullie mooie en lieve woorden. Ik heb zelfs even een paar tranen moeten laten, iets wat bijna niet voorkomt omdat ik het mezelf niet toesta om zo 'kwetsbaar' te zijn. Superlief van jullie!

Jullie hebben wel echt veel rake woorden, hier en daar ook wat gelijkenissen met waar ik het met de therapeut over heb gehad. Ze vroeg het me ook in het perspectief te zetten van: 'wat als je nichtjes van dezelfde leeftijd ditzelfde nu zouden overkomen, zouden die ook 'volwassen' kunnen reageren, zoals je zelf graag had willen reageren op dat moment?'
Dan kan ik nu wel bedenken van: nee, want ik heb niet het gevoel dat ik op een volwassen manier een gesprek met ze zou kunnen voeren nu. Maar toch knaagt er iets aan me dat zegt: ja maar die sterke wil die ik nu heb, die zat ook al in dat kind. Waarom zou ik dan niet nee kunnen zeggen?

Dat vind ik echt heel stom van mezelf, dat ik wel kan inzien dat het niet realistisch is om dat te vragen van een kind, maar toch reken ik mezelf erop af, omdat ik vind dat ik inderdaad dat 'perfecte' kind had moeten zijn wat jij noemt Janneke. En dan kom ik op dat pad dat ik denk: waarom eis ik dit van mezelf

Ik ben inderdaad altijd behoorlijk hard voor mezelf (geweest), dat gaat nog wel iets worden om dat af te zwakken.
Nu ook eigenlijk weer. Ik ben bezig met EMDR, werk met uitzondering van de EMDR middag gewoon fulltime, doe er nog een post master studie naast en ben als klap op de vuurpijl ook nog bezig met het enerzijds kopen en het anderzijds verkopen van een huis. En dan vind ik dat ik dat allemaal maar moet kunnen handelen. En als ik dat dan bij een ander zie zou ik denken: oohh pfoee dat is allemaal wel een beetje veel bij elkaar. Was helemaal kapot toen ik thuis kwam vandaag, dus heb er nu maar gewoon even aan toegegeven en heb een avondje in bed i.p.v. dat ik van alles onderneem. Ik moet dat nog even leren dat ik af en toe niet zo hard hoef te zijn.

Het klopt inderdaad dat we nog niet klaar zijn met dit beeld Janneke, omdat we zijn blijven hangen met dat zelfverwijt. De volgende keer gaan we weer verder.

Dankjulliewel voor jullie lieve woorden jongens, jullie hebben de wereld voor mij toch weer een beetje beter gemaakt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-11-19 22:26

Geplaatst door de TopicStarter : 11-11-19 22:26

Hier weer eens een berichtje van mijn kant.

Een beetje frustratie momenteel. Zijn nu al een paar sessies bezig met dat schuldgevoel, maar ik kan mijn hoofd er maar niet zodanig omheen draaien dat ik het óf kan accepteren óf er in ieder geval iets nuttigs mee kan doen. _-:(

Ik moet nu actiever aan de slag met huiswerk in de vorm van verhalen van lotgenoten lezen e.d., maar dat vind ik behoorlijk spannend. Heb net de stap genomen om me aan te melden bij slachtofferhulp voor een lotgenotengroep, hoop dat dat me misschien iets brengt in dat proces om het te accepteren wat er gebeurd is.

Ik vind het momenteel ook heel irritant dat ik continue bezig ben met het lezen van mensen. Dan probeert mijn peut mij subtiel ergens heen te sturen, maar dan heb ik allang door wat ze aan het doen is, waardoor ik eigenlijk de hele opbouw al onderuit aan het zagen ben. Tips om dat 'uit' te zetten?

**Geplaatst**: 11-11-19 22:42

Re: Eindelijk aan mezelf werken: EMDR therapie

Geplaatst: 11-11-19 22:42

EMDR, en elke andere vorm van therapie, is niet een kwestie van zwaaien met je toverstokje en het is opgelost. Dat je momenteel vast lijkt te zitten kan betekenen dat dit stukje nog net even te groot is om op deze manier aan te pakken omdat je dat jezelf nog niet kunt toestaan maar het kan ook gewoon zijn dat je bij dit stukje een andere vorm van therapie nodig hebt, of misschien zelfs wel een andere therapeut.

Wat gaaf dat je je hebt aangemeld bij slachtofferhulp voor een lotgenotengroep. Dat is toch een mooie stap in de goede richting. Ook al zou het niets worden, je bent nu toch bereid om je verhaal met anderen te delen. Dat is mooi toch!

Waarom zou je het lezen van mensen willen uitzetten? Als jij door hebt dat je peut je subtiel ergens heen wil sturen, is ze niet subtiel genoeg (of jij bent slimmer dan goed voor je is

). In plaats van dat uit te willen zetten kan je het ook gebruiken om het gesprek aan te gaan. Zeg wat je opmerkt/denkt op te merken en vraag haar naar haar redenatie. Misschien werkt deze gespreksvorm voor jou op dit moment wel beter.

Hoe dan ook, ik vind het top dat je nog steeds stappen maakt, en vergeet ook niet dat ontwikkeling, waar je hier mee bezig bent, altijd in stappen gaat. Het is net een trap: het is niet voor niets dat er na elke stap een plat stukje volgt. Dat maakt dat je even kunt uitrusten en voorkomt dat je terug naar beneden glijdt.

**Geplaatst**: 11-11-19 22:46

Re: Eindelijk aan mezelf werken: EMDR therapie

Geplaatst: 11-11-19 22:46

Ook al heb je het doel al door het veranderd niet. Je zal toch echt die oefening moeten doen om het te ervaren.
Niet onderuit halen maar doen wat ze vraagt. Wellicht moet ze het bij jou niet zo subtiel brengen maar veel directer met een uitgebreidere uitleg. Wellicht maakt het voor jou makkelijker te doen

**Geplaatst**: 12-11-19 12:26

Geplaatst: 12-11-19 12:26

Hoi meis,
goed om naar een lotgenotengroep te gaan! Ik stam nog uit de tijd dat de lotgenotengroepen de enige vorm van hulpverlening was, waar mensen zaten die iets van incest afwisten.

In mijn eerste groep zat een uiterst assertieve vrouw (...soms: agressieve vrouw...) die ik uit een ander verband al kende. Haar eerste woorden in het voorstel rondje: "mij is het ook overkomen. Ik had mijn bekkie wel bij me, maar - " en er volgde een verhaal over gemanipuleer, en dat ze op gegeven moment 'kon zeggen wat ze wilde', het werd toch niet geloofd.

Zanthi schreef:
(...) waar ik het met de therapeut over heb gehad. Ze vroeg het me ook in het perspectief te zetten van: 'wat als je nichtjes van dezelfde leeftijd ditzelfde nu zouden overkomen, zouden die ook 'volwassen' kunnen reageren, zoals je zelf graag had willen reageren op dat moment?'

...idd: denk je dat ze het zouden kunnen...?
Kinderen kunnen erg volwassen zijn, maar de sfeer, de omstandigheden spelen ook mee.

Plus een ander aspect: "zou een kind, bijvoorbeeld je nichtje, dit moeten kunnen...?"

Citaat:
Maar toch knaagt er iets aan me dat zegt: ja maar die sterke wil die ik nu heb, die zat ook al in dat kind. Waarom zou ik dan niet nee kunnen zeggen?

...en er zijn therapieën waarbij in dit geval geldt:"Laten we het aan het kind zelf vragen", dwz jij leeft je in in hoe je toen was. En te vragen, onderzoeken: "waarom deed je wat je deed, hoe voelde dat, waarom zei je geen nee, had je het idee dat dat kon, hoe was dat precies voor jou...?"

Citaat:
Dat vind ik echt heel stom van mezelf, dat ik wel kan inzien dat het niet realistisch is om dat te vragen van een kind, maar toch reken ik mezelf erop af, omdat ik vind dat ik inderdaad dat 'perfecte' kind had moeten zijn wat jij noemt

Er is een emdr techniek die bekend staat als 'two hand'.
Doe in je ene hand het idee "Nee, het is niet realistisch om dit te vragen van een kind..."
en in de andere hand "....maar ik had het moeten kunnen"
...en dan links rechts links, "en merk op wat er dan gebeurt...."

Het lezen van mensen vind ik zelf een nuttige vaardigheid.
En idd: zeker bij een therapeut werkt het prima om iets te zeggen in de trant van "ik zie een bui hangen dat jij 'dit' bedoelt of mij 'daar' heen wil hebben - klopt dat?" (Ook in het gewone leven kan het zinnig zijn, maar niet iedereen vindt het altijd leuk.)
Zo ja, dan spaar je haar de omweg, en wellicht had ze net iets anders in mind, soms is het erg waardevol om over de eventuele verschillen te praten.

**Geplaatst**: 13-11-19 19:15

Re: Eindelijk aan mezelf werken: EMDR therapie

Geplaatst: 13-11-19 19:15

Omgaan met (schuld)gevoelens kan behoorlijk wat tijd vragen. Geef jezelf de tijd die daarvoor nodig is. Je moet dit niet morgen al kunnen. Doe het rustig aan op je eigen tempo.

Verder ga ik mee in wat Janneke en Maflinger aangeven: dat je anderen leest kan een heel mooie en positieve eigenschap zijn! Sommige mensen hebben die eigenschap van kleins af aan; anderen maken zich deze eigenschap eigen omdat het hen een voordeel oplevert.
Ik wou je hierbij dezelfde raad geven als Janneke en Maflinger: geef het aan bij je therapeut als je denkt dat ze je ergens heen probeert te sturen en bevraag of het klopt wat je aanvoelt. Dat kan heel waardevolle gesprekken opleveren die jou verder helpen!