Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-04-19 16:47

Geplaatst: 02-04-19 16:47

Marjoow schreef:
Nayomie schreef:
Ik ben benieuwd hoe de gene met de diagnose, waar zij het meest tegenaan lopen?

Momenteel is het voor mij tijd voor een nieuwe stap. Een baan vinden en op mezelf gaan staan.

Maar ik durf niet. Zie alleen maar hindernissen op de weg voor me en ben ontzettend bang om de verkeerde keuzes te maken. Mensen zeggen dan heel gemakkelijk "schop onder je kont en gaan". Kon dat maar

Heel herkenbaar ook. Keuzes en vooral grote keuzes kan echt zo moeilijk zijn. En dan vaak ook het onbegrip van mensen die niet snappen waarom. Wat jij zegt ja, het kan niet zomaar.

**Geplaatst**: 02-04-19 16:48

Geplaatst: 02-04-19 16:48

Ik ga inderdaad ook kijken naar een psycholoog ofzo die mij hierbij kan gaan helpen.

**Geplaatst**: 02-04-19 16:49

Geplaatst: 02-04-19 16:49

Ben anders en pak alles aan , heb ook een jobcoach dat scheelt ook . Wil graag werken , en tussen de mensen zijn hoe vermoeiend het ook is .

**Geplaatst**: 02-04-19 16:49

Geplaatst: 02-04-19 16:49

Ik lees ook even mee! Heb ADHD maar vermoed dat er meer aan de hand is. Ga deze week de huisarts bellen. Ik ga letterlijk huilen en raak in paniek als er plotseling wat verandert. Of ik word juist heel boos. Terwijl ik 15 min later aan het idee gewend ben en er zin in heb...

Ook snap ik mensen niet, ik snap hun emoties niet. Ik kan niet begrijpen hoe sommige mensen denken. Bijvoorbeeld wanneer mensen liegen of onrechtmatige dingen (in mijn ogen) doen dan snap ik dat niet. Ben (zoals nu) ook snel overprikkeld. Ik word dan chagrijnig en enorm huilerig. Zat bijvoorbeeld op een bankje net, en 2 meiden zaten naast mij gewoon te praten. Nou dat was mij in zoverre teveel dat ik bijna er van overstuur raakte.

Ik heb er momenteel in die mate last van dat ik enorm moe ben, slecht en onrustig slaap, nachtmerries heb en mijn eigen grenzen niet ken. Ook heb ik veel last van hoofdpijn. Ik hoop dus eigenlijk dat ik met medicatie meer prikkelvrij kan zijn.

**Geplaatst**: 02-04-19 16:50

Geplaatst: 02-04-19 16:50

Nayomie schreef:
Ik ben benieuwd hoe de gene met de diagnose, waar zij het meest tegenaan lopen?

Niet de juiste hulp krijgen. Mcdd komt niet veel bij volwassenen voor je ontwikkeld je eigenlijk door in een andere stoornis. Dus blijven hangen is ingewikkeld voor veel psychologen.

**Geplaatst**: 02-04-19 17:01

Re: Autisme

Geplaatst: 02-04-19 17:01

Ik werk met kinderen/ jongeren met autisme. Ik vind het enorm interessant om te zien hoe iedereen zijn eigen krachten en valkuilen heeft, er zijn geen 2 autisten hetzelfde, iedereen heeft weer andere problematiek waar hij tegenaan loopt en (soms hele verrassende) krachten en sterke kanten. Ik blijf er van leren, iedere dag weer.
Waar de één continue vastloopt in de sociale aspecten in het leven, loopt de ander vast ' alleen maar' vast op overzicht en planning en waar de één zo zijn school door rolt, blokkeert de ander volledig en is thuis komen te zitten vanwege continue elkaar opvolgende incidenten.

Mijn man is ook gediagnosticeerd toen hij klein was (asperger). Hij liep toen zo vast dat begeleiding heeft gezegd dat hij nooit zou functioneren en zelfstandig zou kunnen zijn/ leven. Hij is nu 30+, heeft opleidingen gedaan, een goede, verantwoordelijke baan en een hele fijne relatie (al zeg ik het zelf

).
Hij loopt nog steeds tegen dingen aan, vooral in het sociale aspect. Ik ben inmiddels zo aan hem gewend en op hem ingespeeld dat ik er niet meer bij stil sta.

**Geplaatst**: 02-04-19 17:03

Geplaatst: 02-04-19 17:03

Nayomie schreef:
Ik ben benieuwd hoe de gene met de diagnose, waar zij het meest tegenaan lopen?

Overprikkeling, moeite met (onlogische) veranderingen, sociale communicatie (1 op 1 lukt nog wel, maar een echte vriendinnengroep wordt al snel te ingewikkeld). Als ik overprikkeld ben, raak ik ook het overzicht kwijt en kan niet goed meer prioriteiten bepalen, tijd inschatten, of mezelf in actie zetten.

Ik word ook vaak overschat omdat ik andere dingen wél heel goed kan (goed geheugen, analytisch sterk) en dan denkt men al snel dat het onwil is ipv onkunde als iets 'simpels' dan niet lukt.

**Geplaatst**: 02-04-19 18:28

Geplaatst: 02-04-19 18:28

Nayomie schreef:
Ik ben benieuwd hoe de gene met de diagnose, waar zij het meest tegenaan lopen?

Overprikkeling, oververmoeidheid hierdoor. Ik heb erg last van licht en geluid. Heb dagen dat een rondje met de hond al te vermoeiend is om nog echt andere dingen te doen. Onder de mensen zijn is ook zeer vermoeiend en dan maakt het niet heel veel uit of het gaat om 2 personen of 20.

Sociaal ben ik ook erg onhandig om het zo te noemen, ben of te bot, of begrijp mensen gewoonweg niet. Kan geen oogcontact maken. Maar omdat ik zo goed heb leren acteren en door heel veel oefening snappen veel mensen niet hoe slecht het soms met mij gaat als persoon.

Ik heb dan ook al een paar therapieën gevolgd maar heb nog niet echt goede ervaringen opgedaan. Veel behandelaars vinden mij al snel te complex en weigeren dan behandeling. Ik wil heel graag dingen doen en actief zijn en het is dan heel rot om altijd voor lui en of aansteller uitgemaakt te worden.
Uitleggen is trouwens ook niet mijn sterkste punt, ik draai en er dan omheen of geef te veel overbodige informatie

**Geplaatst**: 02-04-19 18:50

Geplaatst: 02-04-19 18:50

alice0cullen schreef:
Nayomie schreef:
Ik ben benieuwd hoe de gene met de diagnose, waar zij het meest tegenaan lopen?

[...]
Sociaal ben ik ook erg onhandig om het zo te noemen, ben of te bot, of begrijp mensen gewoonweg niet. Kan geen oogcontact maken. Maar omdat ik zo goed heb leren acteren en door heel veel oefening snappen veel mensen niet hoe slecht het soms met mij gaat als persoon.
[...]

Dit herken ik ook. Tijdens een groeps project, besloot mijn groep al snel dat feedback die nogal gevoelig is, niet door mij zouden worden gegeven, omdat ik het dus ook te bot zou brengen.
Als het iemand het op die manier tegen mij zou zeggen, vind ik dat prima, liever duidelijk en eerlijk dan net niets zeggen.
Oogcontact heb ik ook heel lang moeite mee gehad, ik keek altijd naar iemands mond. Nog steeds vind ik dat prettiger dan oogcontact.
En acteren zou ik het niet willen noemen, maar sociaal gezien kopieer ik heel veel dingen van anderen omdat ik zelf niet zou weten hoe ik het zou moeten doen.

**Geplaatst**: 02-04-19 19:21

Geplaatst: 02-04-19 19:21

Heb zelf ook autisme (pdd-nos in combi met adhd). Liep al vanaf mijn 4e bij een psycholoog & psychiater. Op mijn 7e opgenomen in een kliniek en daarna nooit meer thuis gewoond. Wel gewoon goed contact met mijn ouders gehouden en mocht wekelijks naar huis. Ondertussen 13 klinieken/woongroepen verder woon ik nu als bijna 18-jarige in een pleeggezin in een dorp vlakbij mijn ouders. Eind dit jaar ga ik op mezelf. Enorm veel meegemaakt dus, maar er wel enorm veel van geleerd.

In het dagelijks leven heb ik weinig last van mijn autisme. Alleen op school wel eens last van weinig concentratie/snel afgeleid. En soms heb ik net iets meer duidelijkheid nodig dan een 'normaal' persoon.

Mocht er vragen zijn mogen deze natuurlijk altijd gesteld worden! Alleen bespreek ik sommige dingen liever via pb omdat ik niet mijn hele leven openbaar wil zetten.

**Geplaatst**: 03-04-19 11:50

Geplaatst: 03-04-19 11:50

dromertje2 schreef:
Moonfish: Begrijp ik nu goed dat jij autisme flauwekul vind?

Nee, juist niet.

Ik accepteer het gewoon als iets heel normaals, en vind dus al dat felle gedoe op de mening van enkelen dat iedereen wel ergens autistisch is flauwekul.
Het is net of het een negatief ding is, of het iets is om je voor te schamen, en dat is het gewoon echt niet.
Dat is gewoon niet nodig, ik zie het diagnosticeren van de minder zware gevallen meer als het constateren van een bepaald soort anders denkend brein hebben.
Dan is het voor iedereen begrijpelijk, en autisme komt zoveel voor dat dat anders denken voor mij echt geen issue is.
Vriend van me runt een it bedrijf, en heeft zoals hij zegt veeeel autisten in dienst en zegt zelf er ook behoorlijk een te zijn, hij trekt er ook erg op aan.
Zodra er wat simpels wijzigt is de helft van de leg, maar hij beseft heel goed dat die mensen goed zijn in hun werk en ‘houdt’ van zijn personeel zoals ze zijn.
Hij praat er vol waardering over, maar af en toe gniffelen als er iets veranderd en er paniek in de tent is hoort er ook bij, ik hou daar wel van.

Overigens ben ik zeer goed bevriend met iemand met hersenletsel door bestraling.
Bij hem hoef ik niet de hele week te zeggen dat we pizza eten vrijdag, en dan ineens op vrijdag zeggen yo we eten tóch pannekoeken, lekker hè?
Echt gewoon niet, dan gaat het systeem op kortsluiting.
Verder als we een uitje plannen, en stel ik voel me drie dagen ervoor niet lekker worden dan geef ik even een seintje dat het mogelijk niet door kan gaan.
Maar dat zou ik bij elk ander ook doen, niet alleen bij hem.
Maar ik zelf heb dus nog nooit enig probleem ervaren met het hersenletsel, ja ik weet het en ik merk het maar ik hoef zelf qua communicatie niks aan te passen bij hem.
Enige wat hij graag wil is dat als hij iets aan non verbale signalen niet herkent, dat je hem gewoon zegt hoe het zit.
Ofwel bij een niet ok uiting zeg je gewoon dit vind ik niet tof, opgelost.
Daarbij is meer dan een opdracht tegelijk geven geen optie, dus stel wij zouden het hele huishouden gaan doen, doen we dat ding voor ding.
In plaats van ok jij doet nu de badkamer en daarna verschoon je het bed, dat werkt niet en dat is ook totaal niet erg.
De diagnose zorgt gewoon dat iedereen kan zorgen dat ze niet 3 opdrachten tegelijk geven, beseffende dat hij dat niet verwerken kan.
Ik ben qua autisme en ook hersenletsel etc. dik pro diagnosticeren indien nodig.
En dan het liefst als kind al zodat je als kind zoveel mogelijk kunt leren begrijpen waarom dingen gaan zoals ze gaan, en zelf handvatten kunt krijgen.

Wij hebben er ook soms lol om, laatst moest ik voor een screening iets naar een psychiater en moeders was gezellig mee.
Toen kwam t op de ASS, komt mijn moeder:
‘Je moet gewoon haar kamer niet willen verbouwen als ze thuis is!’

Ze wilde naar huis, maar hebben gezegd tis nog niet af over twee dagen ben je weer welkom. :')

Waarop ik zei: ja kom niet aan mijn rustplek, verbouwen geeft chaos.
En dat ging dus gewoon nog net niet slap van het lachen.
Je zag die kerel echt kijken zo van: zo kan het dus ook.
Tja ik ben ook van de rel als je mijn kamer gaat verbouwen en ik mijn plekje kwijt ben, grootste onzin, maar het is nou eenmaal zo en wij kunnen er wel om lachen.

**Geplaatst**: 03-04-19 12:16

Re: Autisme

Geplaatst: 03-04-19 12:16

Mag ik meepraten?

Mijn stiefdochter heeft sinds kort het label sociale pragmatische communicatiestoornis (de nieuwe naam voor PDD-NOS) en dat mag absoluut geen autisme genoemd worden. (volgens het onderzoeksbureau dan)
Nou dat heeft ze dus verteld tegen ook mijn 12 jarige stiefdochter. Dus iedereen du nu over autisme begint vertelt zij, dat heb ik absoluut niet. (ze neemt alles super letterlijk)
Ik zou hier onder een kort gesprekje in script schrijven. Dan moeten jullie maar kijken of er iemand is die dit ook zo zou kunnen zeggen:

Ik: Volgens de juf begin je tegenwoordig ook uit jezelf wel iets te vragen aan haar. Knap! Maar waarom vraag je eigenlijk alleen maar dingen die je al weet? (retorische vragen)
Zij: Omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten vragen dan vraag ik maar iets waarvan ik een kort antwoord krijg, dan ben ik er vanaf.
Ik: zullen we anders eens doen of ik de juf ben en dan vraag je gewoon: Hoe gaat het?
ZIj: oke... Hoi juf hoe gaat het?
Ik: speel de juf en zeg: Nou eigenlijk niet zo goed. Mijn hond was erg ziek
Zij: (duidelijk in de war en met grote ogen) de juf heeft geen hond.
Ik: nou de kat dan
Zij: ze heeft helemaal geen dieren!
Ik: maar doe nou gewoon eens of het wel zo is.
Zij: Oke... Beterschap doei!

**Geplaatst**: 03-04-19 12:18

Re: Autisme

Geplaatst: 03-04-19 12:18

Mijn zoontje zou ook zo kunnen reageren

**Geplaatst**: 03-04-19 12:40

Geplaatst: 03-04-19 12:40

Heerlijk.

**Geplaatst**: 03-04-19 13:20

Geplaatst: 03-04-19 13:20

MarryAnneR schreef:
Mag ik meepraten?

Mijn stiefdochter heeft sinds kort het label sociale pragmatische communicatiestoornis (de nieuwe naam voor PDD-NOS) en dat mag absoluut geen autisme genoemd worden. (volgens het onderzoeksbureau dan)
Nou dat heeft ze dus verteld tegen ook mijn 12 jarige stiefdochter. Dus iedereen du nu over autisme begint vertelt zij, dat heb ik absoluut niet. (ze neemt alles super letterlijk)
Ik zou hier onder een kort gesprekje in script schrijven. Dan moeten jullie maar kijken of er iemand is die dit ook zo zou kunnen zeggen:

Ik: Volgens de juf begin je tegenwoordig ook uit jezelf wel iets te vragen aan haar. Knap! Maar waarom vraag je eigenlijk alleen maar dingen die je al weet? (retorische vragen)
Zij: Omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten vragen dan vraag ik maar iets waarvan ik een kort antwoord krijg, dan ben ik er vanaf.
Ik: zullen we anders eens doen of ik de juf ben en dan vraag je gewoon: Hoe gaat het?
ZIj: oke... Hoi juf hoe gaat het?
Ik: speel de juf en zeg: Nou eigenlijk niet zo goed. Mijn hond was erg ziek
Zij: (duidelijk in de war en met grote ogen) de juf heeft geen hond.
Ik: nou de kat dan
Zij: ze heeft helemaal geen dieren!
Ik: maar doe nou gewoon eens of het wel zo is.
Zij: Oke... Beterschap doei!

Haha, dat klinkt als mijn gesprek. Heb tegenwoordig wel beter geleerd wat sociaal wenselijk gedrag is.
Het is alleen wel zo dat ik van tevoren al voel dat er verdriet is, alleen heb ik geen flauw idee wat ik dan moet zeggen. Sowieso houd ik niet van knuffels oid, dus als iemand verdrietig is probeer ik er snel van weg te gaan.

**Geplaatst**: 03-04-19 13:26

Re: Autisme

Geplaatst: 03-04-19 13:26

Zo herkenbaar inderdaad!

Ik weet nog dat ik in mijn testperiode zat en regelmatig dus bij een psycholoog over de vloer kwam. Zij deed allerlei testen met mij om er dan uit te komen wat ik zou hebben.

Daar stonden plaatjes, met tekst erbij. De situatie werd geschetst dat er een kindje na school kwam spelen. De vraag die erbij stond was dat je aan dat kindje vroeg hoe laat die weer naar huis ging.
Voor mij absoluut geen vreemde vraag (want > duidelijkheid). Wist ik veel dat dit sociaal niet wenselijk is omdat je dan de ander laat denken dat je van ze af wilt :')

**Geplaatst**: 03-04-19 13:29

Geplaatst: 03-04-19 13:29

Matheno schreef:
MarryAnneR schreef:
Mag ik meepraten?

Mijn stiefdochter heeft sinds kort het label sociale pragmatische communicatiestoornis (de nieuwe naam voor PDD-NOS) en dat mag absoluut geen autisme genoemd worden. (volgens het onderzoeksbureau dan)
Nou dat heeft ze dus verteld tegen ook mijn 12 jarige stiefdochter. Dus iedereen du nu over autisme begint vertelt zij, dat heb ik absoluut niet. (ze neemt alles super letterlijk)
Ik zou hier onder een kort gesprekje in script schrijven. Dan moeten jullie maar kijken of er iemand is die dit ook zo zou kunnen zeggen:

Ik: Volgens de juf begin je tegenwoordig ook uit jezelf wel iets te vragen aan haar. Knap! Maar waarom vraag je eigenlijk alleen maar dingen die je al weet? (retorische vragen)
Zij: Omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten vragen dan vraag ik maar iets waarvan ik een kort antwoord krijg, dan ben ik er vanaf.
Ik: zullen we anders eens doen of ik de juf ben en dan vraag je gewoon: Hoe gaat het?
ZIj: oke... Hoi juf hoe gaat het?
Ik: speel de juf en zeg: Nou eigenlijk niet zo goed. Mijn hond was erg ziek
Zij: (duidelijk in de war en met grote ogen) de juf heeft geen hond.
Ik: nou de kat dan
Zij: ze heeft helemaal geen dieren!
Ik: maar doe nou gewoon eens of het wel zo is.
Zij: Oke... Beterschap doei!

Haha, dat klinkt als mijn gesprek. Heb tegenwoordig wel beter geleerd wat sociaal wenselijk gedrag is.
Het is alleen wel zo dat ik van tevoren al voel dat er verdriet is, alleen heb ik geen flauw idee wat ik dan moet zeggen. Sowieso houd ik niet van knuffels oid, dus als iemand verdrietig is probeer ik er snel van weg te gaan.

Ik heb wel honderden voorbeelden nou hier nog eentje dan:

Ik: kun je even kijken of het oud papier nog bij de buurvrouw staat?
Zij: Nee er staat geen oud papier
Ik zie vervolgens 4 dozen vol staan en vraag: Wat is dit dan?
Zij: Dat zijn oude kranten, post en reclamefolders

**Geplaatst**: 03-04-19 13:55

Geplaatst: 03-04-19 13:55

Marjoow, ik vind dit echt een prachtvoorbeeld haha.
Kan me dat zo voorstellen.

Mijn eerste vriend ooit had echt een behoorlijke tik autisme.
Bij hem moest ik echt bij alles beseffen dat hij alles giga letterlijk nam.
Als je bij wijze van gekscherend zei dat je hem een eikel vond was het huis te klein.
Want ja ik had toch ook gezegd dat hij een eikel was? En eikel=schelden.
Ja hij had gelijk natuurlijk, en probeer dan maar uit te leggen dat dat ook in spel gekscherend juist lief bedoeld kan zijn.
Ik had er ook geen moeite mee, ik kon zijn gedachtegang volgen en op een of andere manier vond ik hem daardoor nog leuker.
Zelf kan ik trouwens wel emoties heel sterk aanvoelen.
Ik voel heel goed dat iemand verdriet heeft en ben meestal de eerste die dat door heeft en op iemand af stapt.
Enige is ik knuffel niet, en ik vind het thuis heel moeilijk om te zien dat iemand verdriet heeft om iets wat mij gebeurt is.
Daar kan ik niet mee overweg en dan probeer ik dat te relativeren, maar ik ben dan liever zelf verdrietig.
Daar kan ik meer mee dan dat een ander verdrietig is om mij.
Ik heb toch geregeld dingen gehad met onbegrip of verkeerd interpeteren die echt door een verschil in denken komen.
Gewoon omdat ik heel eerlijk ben.
Mijn moeder zegt altijd: bij jou moet er vaak eerst frictie zijn, voor ze gaan geloven wat je zegt.
En als dat achter de rug is kunnen ze met je lezen en schrijven.
Maar dat er dan eerst stress voor nodig is is gewoon heel jammer.
Want je zei dan nog steeds hetzelfde, alleen geloofden ze je gewoon niet.
En dat is al vanaf dat je op school zat zo.
Als jij eerlijk zei hoe iets gegaan was, geloofden ze je pas als ze mij gebeld hadden.
Waarom? Omdat school de ervaring had dat pubers liegen, en jij dus ook.
Dat jij dat niet deed leverde je dus problemen op, want jij bleef bij je eerlijke verhaal.
Uiteindelijk werd je in klas 3 zo woest, dat na 5x ondervragen hoe het gegaan was uit je vel sprong.
Dat ze je toch nooit geloofden, dus waarom ze niet gewoon weer mijn moeder gingen bellen.
Ze zei dat deed je niet subtiel, maar vanaf dat moment was het wel over met de problemen en was het goed.
Achteraf heeft school ook aangegeven veel van mij geleerd te hebben qua autisme, en nu veel anders doen.
Ik moet zeggen dat deed me goed want als jij goudeerlijk zegt wat er was gebeurt, en men beweert dat je liegt is niet leuk.
En dat was ook wat ze zeiden, we hebben oa geleerd dat we ze wél moeten geloven.
Ik schijn een hele positieve indruk achter gelaten te hebben.
Mijn begeleider op school zei dat jaren later, ze kwam haar tegen ergens.
Daar werd ik erg blij van, dan waren mijn onzinnige struggles op school niet voor niks!

**Geplaatst**: 03-04-19 14:52

Geplaatst: 03-04-19 14:52

MarryAnneR schreef:
Ik heb wel honderden voorbeelden nou hier nog eentje dan:

Ik: kun je even kijken of het oud papier nog bij de buurvrouw staat?
Zij: Nee er staat geen oud papier
Ik zie vervolgens 4 dozen vol staan en vraag: Wat is dit dan?
Zij: Dat zijn oude kranten, post en reclamefolders

Hahaha, zo had ik eens een situatie met mijn moeder toen ik jonger was.

Moeder: Ik ga even boodschappen doen, ik wil graag dat je even alle kopjes afwast.
Ik: OK

Moeder komt terug, ik had keurig alle kopjes afgewassen en klaargezet om afgedroogd te worden. De vieze bordjes en bestek lagen er nog. Dat was immers niet gevraagd....

:')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-19 15:43

Re: Autisme

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-19 15:43

Wat een goeie voorbeelden komen er al langs!
zeker ook stukken herkenbaar!
nu heb ik een "lichte" vorm van ASS ( waarom het trouwens ASS heet is omdat iedereen met ASS asperger tot klassiek "anders" is in de zin van alle mensen met de vorm asperger hebben andere kenmerken etc. ( dit is mij zo verteld) en daarom is het ASS gaan heten moesten ze mij in een "hokje"zouden plaatsen zou ik onder PPD-NOS vallen).

Ook ik dacht nooit op mezelf te kunnen wonen weg van mijn vertrouwde plek,, maar in middels woon ik al 1 jaar en 3 maand op mezelf! heb ik een vaste baan waar ik gelukkig ben! en komen er steeds meer dromen uit die ik van te voren niet had durven dromen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-19 15:56

Re: Autisme

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-19 15:56

Verder heb ik nog wel meer voorbeelden,,
maar om even een voorbeeld te noemen over vandaag...

Vandaag was de GROTE DAG! mijn paardje Ulgard werd gecastreerd om 9.30.
Iedereen zal zoiets spannend vinden! Maar voor mij was het SPANNEND!

Toen vorige maand? de afspraak geplant was was ik al rete zenuwachtig.. dit liep met de dag op hoe dichterbij vandaag kwam..
2 weken geleden sprak ik met iemand af dat ze mee zou komen en 3 dagen van te voren hoorde ik dat nog een andere vriendin van ons mee zou komen.
Gister was het DE DAG VOOR DE CASTRATIE,, enormen zenuwen slopen binnen hele dag aan de dunne

,, buikpijn, mijn hoofd al bij wat er allemaal kon gebeuren en of het wel door zou gaan ivm de regen..

Die avond (gister dus ) nog werken van 3 tot half 11... weer naar lange tijd een verantwoordelijke dienst wat enorm spannend was omdat ik inval ben, en nog een invaller naast mij stond tot half 10. Ik die al met mijn gedachten bij vandaag was moest dus nog alles op een rijtje krijgen om alles goed te laten verlopen omdat ik mezelf TE VERANTWOORDELIJK vind voor als er wat zou gebeuren... natuurlijk liep niet alles soepel.. ging er een hoop "mis" en nergens een blaadje op papier om op terug te vallen wat ik kon doen. Nu mag ik van geluk spreken dat ik mezelf zo op mijn gemak voel dat ik gewoon de buren om advies kon vragen etc. ( dit had ik anders niet gedurft of had het nog meer moeite gekost... )
Uit eindelijk is alles goed gekomen!!

Maar dan.... Je komt thuis,, morgen is het de grote dag... 3 april... Snel nog appen met de vriendinnen die zouden komen,, alles (LEEK) geregeld... dan nog proberen te slapen en al om half 7 mijn wekker zetten zodat ik "optijd" zou zijn want ik wilde 9 uur op stal zijn.

Helaas kreeg ik om 8u een appje dat mijn vriendin door de wekker heen geslapen was.. dus niet kon komen. Andere vriendin zou misschien nog wel komen... Mijn stress en paniek prikkels speelde op... nog meer zenuwen waar is mijn moralen steun kan ik dit alleen aan?!
Ik wist vanmezelf dat ze gewoon niet meer zouden komen, maar de hoop is en blijft er toch want het was AFGESPROKEN!?.. ( nu veel geleerd dat niet alle afspraken nagekomen kunnen worden dus ik was nog vrij rustig

)

Op stal aangekomen nog geen bericht gehad en toch hoop blijven hebben.. maar helaas niemand die er was..

half 10.... geen DA te bekennen... onee zijn ze het vergeten?! hetis al 2 over half 10 help.. oke nee het kan nog even duren misschien is er wat tussen gekomen.. paniek slaat lekker toe....

Om kwart voor 10 was de DA er en is gelukkig alles GOED GEKOMEN!
Ik STOND ER ALLEEN! en ik DEED het gewoon het ging goed!

3u later met alle informatie waar ik op moest letten, welke medicatie er gegeven moest worden 2x op een dag.. temperaturen komende week.. lablabalbalbalblaablbalbala ... ik krijg alles binnen alle omgeving geluiden,, en een stress en zenuwen die over mijn lijf gingen en mijn lichaam verlieten was alles te veel... gelukkig vertelde ze ook dat er nog een mail komt waar alles in staat.

Nu zit er nog wel een gaasje in ,, maar waar?! hoop dat die toch echt eruit valt.. volgensmij zei ze linker kant. ja ze zei linkerkant. morgen opletten misschien is het eruit en anders zelf eruit halen.. hoe ja?? dat zien we morgen wel en ze vertelde het ook gewoon,, even voelen aan de wond en dan voel je zelf het gaasje die je eruit kan halen..

nu halve dag verder dat ik dit typ. Mijn spieren zitten strak en pijnlijk in mijn lichaam .. ik ben op.. dood moe... maar moet toch nog iets regelen om vanavond Ulgard te tempen..
Ik ben op en kots misselijk...

Maar een ding... IK HEB DIT TOCH MAAR WEER MOOI GEDAAN! EN ZELFS TIJDENS DE CASTRATIE VEEL VRAGEN GESTELD! TROTS $*\o/*$

**Geplaatst**: 04-04-19 07:35

Geplaatst: 04-04-19 07:35

Matheno schreef:
MarryAnneR schreef:
Ik heb wel honderden voorbeelden nou hier nog eentje dan:

Ik: kun je even kijken of het oud papier nog bij de buurvrouw staat?
Zij: Nee er staat geen oud papier
Ik zie vervolgens 4 dozen vol staan en vraag: Wat is dit dan?
Zij: Dat zijn oude kranten, post en reclamefolders

Hahaha, zo had ik eens een situatie met mijn moeder toen ik jonger was.

Moeder: Ik ga even boodschappen doen, ik wil graag dat je even alle kopjes afwast.
Ik: OK

Moeder komt terug, ik had keurig alle kopjes afgewassen en klaargezet om afgedroogd te worden. De vieze bordjes en bestek lagen er nog. Dat was immers niet gevraagd....

, heel herkenbaar ook!

**Geplaatst**: 04-04-19 08:39

Geplaatst: 04-04-19 08:39

Michellemj schreef:
Wat een goeie voorbeelden komen er al langs!
zeker ook stukken herkenbaar!
nu heb ik een "lichte" vorm van ASS ( waarom het trouwens ASS heet is omdat iedereen met ASS asperger tot klassiek "anders" is in de zin van alle mensen met de vorm asperger hebben andere kenmerken etc. ( dit is mij zo verteld) en daarom is het ASS gaan heten moesten ze mij in een "hokje"zouden plaatsen zou ik onder PPD-NOS vallen).

Ook ik dacht nooit op mezelf te kunnen wonen weg van mijn vertrouwde plek,, maar in middels woon ik al 1 jaar en 3 maand op mezelf! heb ik een vaste baan waar ik gelukkig ben! en komen er steeds meer dromen uit die ik van te voren niet had durven dromen

Dit eerste stuk ben ik het heel erg mee eens. Ik werk regelmatig met autistische mensen. Maar dat zijn allemaal redelijk tot hoog functionerende autisten. Sommige studeren, andere wonen tot hun dertigste thuis en werken laag drempelige baantjes erbij. Maar er zijn ook autisten die nooit zelfstandig kunnen eten/communiceren etc.
Vind dat altijd zo lastig, want het is zo onwijs breed. Je kan het niet vergelijken. En echt niet iedereen met autisme heeft talenten. Sommige vormen zijn gewoon een extreem ernstige verstandelijke beperking. Helaas.
Dat zijn overigens niet de personen die je op bokt etc. Tegen komt.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat als iemand mij zegt ik heb autisme, dat ik daar dan eerst weinig mee doe. Eerst maar eens kijken wat die persoon zelf fijn vindt. Autisme is niet genoeg uitleg daarvoor. Het dekt gewoon voor mij geen enkele lading omdat het veel te breed is.

**Geplaatst**: 04-04-19 08:52

Geplaatst: 04-04-19 08:52

Ben ik het niet mee eens lovebodin.
Ieder heeft talenten. Hoe klein dan ook.
Wat voor jou geen talent is kan voor een ander wel een talent zijn.
Het is maar welke positieve/negatieve draai je er aan geeft.

Daarbij hebben mensen met autisme vaak dezelfde soort talenten.

**Geplaatst**: 04-04-19 08:55

Geplaatst: 04-04-19 08:55

LoveBodin schreef:
Michellemj schreef:
Wat een goeie voorbeelden komen er al langs!
zeker ook stukken herkenbaar!
nu heb ik een "lichte" vorm van ASS ( waarom het trouwens ASS heet is omdat iedereen met ASS asperger tot klassiek "anders" is in de zin van alle mensen met de vorm asperger hebben andere kenmerken etc. ( dit is mij zo verteld) en daarom is het ASS gaan heten moesten ze mij in een "hokje"zouden plaatsen zou ik onder PPD-NOS vallen).

Ook ik dacht nooit op mezelf te kunnen wonen weg van mijn vertrouwde plek,, maar in middels woon ik al 1 jaar en 3 maand op mezelf! heb ik een vaste baan waar ik gelukkig ben! en komen er steeds meer dromen uit die ik van te voren niet had durven dromen

Dit eerste stuk ben ik het heel erg mee eens. Ik werk regelmatig met autistische mensen. Maar dat zijn allemaal redelijk tot hoog functionerende autisten. Sommige studeren, andere wonen tot hun dertigste thuis en werken laag drempelige baantjes erbij. Maar er zijn ook autisten die nooit zelfstandig kunnen eten/communiceren etc.
Vind dat altijd zo lastig, want het is zo onwijs breed. Je kan het niet vergelijken. En echt niet iedereen met autisme heeft talenten. Sommige vormen zijn gewoon een extreem ernstige verstandelijke beperking. Helaas.
Dat zijn overigens niet de personen die je op bokt etc. Tegen komt.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat als iemand mij zegt ik heb autisme, dat ik daar dan eerst weinig mee doe. Eerst maar eens kijken wat die persoon zelf fijn vindt. Autisme is niet genoeg uitleg daarvoor. Het dekt gewoon voor mij geen enkele lading omdat het veel te breed is.

Mijn stiefdochter gaat dit jaar dus naar het VWO. Ik moet eerlijk zijn dat ik me er toch wel zorgen over maak. Ik zeg namelijk altijd: wat heb je nu aan een hoog iq terwijl je bij wijze van spreke je kont nog niet zelfstandig kan vegen? Natuurlijk is het fijn dat ze goed kan leren, maar het blijft een bijzonder iets dat dat toch echt in de theorie blijft. Heel simpele dingen zoals zelf verzinnen als ik zeg we gaan weg, dat ze nog altijd vraagt, moet ik mijn jas en schoenen dan aan doen?

Midden op straat een dansje doen omdat de spanning ergens in een drukke ruimte teveel is geweest en deze af moet vloeien...
We staan echt nog aan het begin van het traject over hoe we haar het best kunnen helpen. Doordat ze zo slim is, en een niet zo'n vlekkeloze jeugd bij haar eigen moeder heeft gehad, hebben ze nooit gedacht dat het dit weleens kon zijn ipv gewoon een beetje sociaal achterlopen.

Een wederkerigheid in gevoel is amper bij haar te zien. Zelf zegt ze altijd, ik weet het wel, maar ik weet gewoon niet wat ik er mee moet. Vorige keer was mijn hondje weggelopen uit de tuin... iedereen in paniek, zij had hem niet eens gemist en paniek??? nee... als ik dan aan dr vraag stel je nou toch eens voor dat hij niet terug was gekomen... dat kan ze zich gewoon echt niet voorstellen. ze blijft een soort van emotieloos. De enige keer dat je echt emotie bij haar ziet is als de wifi het niet doet... dan is het echt grote paniek. Of de beademing is uitgeschakeld!

natuurlijk komt het in allerlei vormen en gradaties, ik vind het alleen jammer dat omdat ze zo slim is, mensen vaak denken dat het minder erg is.