Geplaatst Blijheid schreef:Zilfstar schreef:Lastig punt in deze hele "discussies" is dat je gewoonweg niet weet "hoe lang nog". Hoe lang is de betreffende ouder nog zelfstandig genoeg? Welke aandoening/ziekte gaat de ouder krijgen? (En dat geldt ook voor de rest van het gezin natuurlijk)
Om deze reden heeft mijn oma, toen ze nog helemaal goed was, gekozen voor een aanleunwoning. Ze hield helemaal haar zelfstandigheid maar leerde wel langzaam het bejaardentehuis dat er tegenover stond kennen, bijvoorbeeld door kerstvieringen, de bekende bingo en ander entertainement. Ook qua eenzaamheidsbestrijding is dat belangrijk geweest.
Toen ze ietsje slechter begon te worden bleef ze in haar aanleunwoning maar ging ze wel 3x, later 5 keer, en toen 7x per week daar avondeten.
Toen het nog ietsje minder ging is ze verhuisd naar een kamer in het gebouw (scheelde een stukje lopen, vooral in de winter vond ze dat spannend), maar nog wel met eigen keukentje etc zodat ze zelf kan ontbijten en lunchen. Inmiddels krijgt ze 's ochtends ook hulp met opstaan en douchen.
Omdat de overgang geleidelijk ging is het haar heel makkelijk afgegaan. Het is niet in 1x van alles zelf naar alles uit handen geven, maar steeds als iets lastig werd kreeg ze er een beetje hulp bij. Haar eigen idee was ook "beter het tehuis leren kennen nu ik dat nog aankan, dan als ik straks misschien dement ben, want dan wordt het nooit meer "thuis" "
Inmiddels is ze 90 en de verhuizing ruim 10 jaar terug, en ze is nog steeds erg blij met haar keuze. Zoveel zelfstandigheid als ze aankan, en alle hulp de ze nodig heeft, hoe veel of weinig dat in de toekomst ook mag worden.
Nu is het hier wel zo dat alle vijf de kinderen op minstens een uur rijden wonen, dus dat maakt het ook wel heel anders dan wanneer er toch al een van de kinderen mantelzorgt.
Hier is op dit moment inderdaad dat ook keuze 1 van mijn moeder. Zij staat al ruime tijd ingeschreven bij Woningnet oid daarvoor. Maar op dit moment wil zij nog niet verhuizen ivm de hond (ze heeft nu een mooie grote (echt mega grote) tuin waar ze de hond in kan laten. Dit hele proces heeft er wel toe geleid dat moeder (en ook wij) goed zijn gaan nadenken over "hoe en wat" later en de mogelijkheden onderzoeken. En dat is op heel veel vlakken heel goed geweest. Dus zoiets eens goed bespreken met je ouders zou ik zeker aanraden. OOK als de uitkomst van 1 of beide kanten NEE is... Het heeft hier echt voor wat inzichten gezorgd.