Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-03-17 14:22

Geplaatst: 09-03-17 14:22

Willemina_L schreef:
Lau schreef:

En wat is daar mis mee? Omdat je dan een autist bent?

Omdat ik dat wel erg zou vinden ja. Had ik nog niet zo bedacht en ben inmiddels al 37. Zojuist een gesprek met de huisarts gevraagd.

Hoezo? Je bent je hele leven al zo, dan verander je niet opeens hoor. Je hebt alleen een label en heel veel duidelijkheid. En natuurlijk handvaten waar je wat mee kan.
Autisme is geen enge ziekte ofz... Je moet alleen anders met dingen omgaan. Niks mis mee, en zeker niks ergs aan. En je past jezelf al blijkbaar je hele leven aan. Dus dan is er toch geen probleem?

Laatst bijgewerkt door Lau op 09-03-17 14:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-03-17 14:25

Geplaatst: 09-03-17 14:25

Bij mij merk je het niet totdat ik een keer een uitbarsting heb, inclusief huilen erbij. Daarom dat mijn psychologe jaren geleden dus niks heeft laten testen, want ik zit op het randje van normaal. Ik kan inmiddels wel tegen veranderingen zolang ik ze maar ruim van te voren weet. Anders dan krijg ik dus zo'n huil uitbarsting. Ik heb dus al eens voor de paardrijles staan huilen omdat ik op Winston reed en we springles hadden en ik alleen op Silvia durf te springen. Die merrie voelt mijn feilloos aan namelijk.

**Geplaatst**: 09-03-17 14:36

Geplaatst: 09-03-17 14:36

Veranderingen heb ik vreemd genoeg geen moeite mee! Ik onderga ze gewoon en zie wel hoe het uitpakt. Pakt het niet goed uit, kan ik dan altijd nog zeggen dat ik dit niet fijn vond! Je houdt sommige veranderingen toch niet tegen.

Scheelt wel dat ik al jong deze diagnose kreeg, het voor mezelf gewoon geaccepteerd heb, en zoiets heb van: Ik heb dit nou eenmaal, gaat niet meer over. Punt. Wil je met mij omgaan accepteer je me maar zoals ik ben en bevalt het je niet? Dan is daar de deur, gebruik deze maar en de groetjes!

Opvallend genoeg voel ik mijn trouwens meer op mijn plek tussen "gewone" mensen, dan bij mensen met een handicap. Mijn vaste baan bij de post is een groepsdetachering vanuit de sociale werkvoorziening bij een normaal bedrijf en ik voel me meer mezelf als ik met de collega's zonder beperking praat, dan bij die met een beperking. Bij hen kan en durf ik ook wat dieper in de gespreksmaterie duiken. Zal ook wel komen door hoe ik in het leven sta denk ik en hoezeer ik mijn autisme geaccepteerd heb!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-17 15:12

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-17 15:12

Willemina_L schreef:
Lau schreef:
En wat is daar mis mee? Omdat je dan een autist bent?

Omdat ik dat wel erg zou vinden ja. Had ik nog niet zo bedacht en ben inmiddels al 37. Zojuist een gesprek met de huisarts gevraagd.

Daar is niets ergs aan. Je wist altijd al dat je een beetje anders was, en nu weet je wat er is.

Ik vergelijk autisme graag met homoseksualiteit. Je weet dat je anders bent dan de meeste mensen, daardoor voel je je misschien niet thuis. Je hebt de neiging om elkaar op te zoeken. Sommige dingen zul je nooit bereiken (nooit samen met je partner kinderen krijgen bijvoorbeeld). De buitenwereld gaat er altijd van uit dat je op het andere geslacht valt, en je zult het nog vaak genoeg moeten uitleggen. Maar uiteindelijk hoor je, als je uit de kast komt, niet te roepen "verdomme, ik ben homo!" Je moet juist trots zijn op jezelf en ervoor uitkomen. Met autisme is het, vind ik, net zo. Als je erachter komt dat je het hebt, moet je niet gaan roepen "verdomme, ik ben autist!", maar juist trots zijn op jezelf.

Er is de laatste jaren weer veel te doen over diversiteit; daar hoort niet alleen etnische en seksuele diversiteit bij (verschillende bevolkingsgroepen en verschillende geaardheden), maar ook neurodiversiteit: mensen met een andere aard. Als je daarvoor wegkruipt, zullen ze je ook niet accepteren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-17 15:15

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-17 15:15

Fennadev schreef:
Bij mij merk je het niet totdat ik een keer een uitbarsting heb, inclusief huilen erbij. Daarom dat mijn psychologe jaren geleden dus niks heeft laten testen, want ik zit op het randje van normaal. Ik kan inmiddels wel tegen veranderingen zolang ik ze maar ruim van te voren weet. Anders dan krijg ik dus zo'n huil uitbarsting. Ik heb dus al eens voor de paardrijles staan huilen omdat ik op Winston reed en we springles hadden en ik alleen op Silvia durf te springen. Die merrie voelt mijn feilloos aan namelijk.

Ik heb vooral in het verleden erg last gehad van woedeaanvallen. Echt met schoppen en slaan. Nu heb ik dat nog wel, zij het zonder fysiek geweld. Zo ga ik weleens met mijn ouders op vakantie: die hebben meer geld, dus die kunnen me meenemen naar plaatsen die ik anders nooit zou zien. Maar ik ben de inperking van mijn vrijheid niet meer gewend, en het komt altijd wel een keertje tot ruzie. En dan hebben zij altijd gelijk, want ik sta schreeuwen en te gebaren en zij blijven beheerst...

**Geplaatst**: 09-03-17 15:26

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 15:26

Thanks iedereen, ik ben gewoon benieuwd of mijn way of life dan inderdaad iets nader verklaard kan worden. Zou ergens misschien wel een opluchting zijn.

**Geplaatst**: 09-03-17 15:40

Geplaatst: 09-03-17 15:40

musiqolog schreef:
Ik vergelijk autisme graag met homoseksualiteit. Je weet dat je anders bent dan de meeste mensen, daardoor voel je je misschien niet thuis. Je hebt de neiging om elkaar op te zoeken. Sommige dingen zul je nooit bereiken (nooit samen met je partner kinderen krijgen bijvoorbeeld). De buitenwereld gaat er altijd van uit dat je op het andere geslacht valt, en je zult het nog vaak genoeg moeten uitleggen. Maar uiteindelijk hoor je, als je uit de kast komt, niet te roepen "verdomme, ik ben homo!" Je moet juist trots zijn op jezelf en ervoor uitkomen. Met autisme is het, vind ik, net zo. Als je erachter komt dat je het hebt, moet je niet gaan roepen "verdomme, ik ben autist!", maar juist trots zijn op jezelf.

Er is de laatste jaren weer veel te doen over diversiteit; daar hoort niet alleen etnische en seksuele diversiteit bij (verschillende bevolkingsgroepen en verschillende geaardheden), maar ook neurodiversiteit: mensen met een andere aard. Als je daarvoor wegkruipt, zullen ze je ook niet accepteren.

Mooie vergelijking! Die ga ik zeker onthouden.

**Geplaatst**: 09-03-17 18:38

Geplaatst: 09-03-17 18:38

Tivoli schreef:
Mag ik me ook melden?
Althans,dat denk ik.

Toen ik 23 was,werd er bij mij na jaren dubben 'borderline' geconstateerd.
Ik typ het tussen haakjes, want ik ben het nooit echt eens geweest met dat stickertje.
Maar vanwege mijn heftige emoties, stemmingswisselingen en automutilatie, was dat het simpelste stickertje en dat was dat.
Ik heb me nooit 'thuis' gevoeld met deze diagnose, maar was het zoeken naar 'wat ik nou heb' helemaal zat. Ik accepteerde dat ik dan maar gewoon anders was.

Ik ben nu 29 en herken zo ongeveer alles is dit topic. Ik hou niet van zelfdiagnose, dus in welk spectrum van autisme ik zou moeten zitten? Geen idee!

Mijn dagen worden overheerst door mijn stormgedachten. Ik denk vele dingen tegelijk en het stopt nooit. Alsof ik in een kamer vol mensen zit,die allemaal door elkaar praten; ik vang flarden van mijn gedachten op maar kan er niks concreets van maken. Ik maak me overal zorgen over,ook over de simpelste dingen die helemaal niet belangrijk zijn. ('Ik moet morgen brood halen,als ik het maar niet vergeet'. Vervolgens bedenk ik me naar welke winkel ik ga,in welk gangpad het brood ligt. Hoe duur hij precies is. Welk brood er naast ligt? Oh,en melk,die is ook bijna op. Heb ik de deur op slot gedaan? Oh,en de vuilniszak moet nog naar buiten.)
Ook pieker ik, kan ik niet slapen door mijn hoofd dus ik ben doorlopend moe.
Ik loop voortdurend op mijn tandvlees en dan filter ik nog slechter dan normaal. Alles komt binnen; geluiden, gesprekken, mensen die als massa's haastig langs je heen rennen. Kleuren, ramen, patronen. (Waarom zijn alle voordeuren in dit rijtje wit,behalve die ene groene?)
Straatnaambordjes, nummerborden (waar ik ezelsbruggetjes van moet maken)
Ik moet continue verbanden leggen. Hoe harder ik probeer om niet naar passerende nummerborden te kijken,hoe sterker de drang wordt.
Ik schrik van harde geluiden.
Ik haat groepen mensen,voel me eenzaam in een massa. Ik draag een masker, mensen vinden me spontaan en sociaal. Achter dat masker voel ik me eenzaam en kapot van binnen.
Ik voel mensen aan,en trek blijkbaar ook altijd mensen aan die mij als psycholoog zien. Ik 'heel' iedereen, want met mij kun je zo goed praten en ik blijf altijd zo rustig. En ondertussen ziet niemand dat ik eigenlijk een wrak ben,dat ik hier helemaal niet wil zijn tussen de mensen.

Bellen durf ik niet. Gebeld worden vind ik nog erger. Wie is het? Is het slecht nieuws? Wat moet ik zeggen? Geen 'uhhhh' zeggen! Straks denken ze dat je liegt. Niet hakkelen. Ik kan het niet maken om niet op te nemen. Ik doe gewoon alsof ik te laat ben. Hij staat ook altijd op stil.
Zelfde met de deurbel. Als hij gaat, schiet ik al in paniek. Meestal doe ik alsof ik niet thuis ben.

Paniekaanvallen.

Orde. Dingen in huis moeten op een bepaalde manier staan. Decoraties in de vensterbank staan allemaal in paren. Twee van alles.
Eens in de zoveel tijd 'staat alles niet goed' en kan ik úren bezig zijn met dingen omwisselen,kijken, nee,het klopt nog niet. Dingen op tafel moeten recht liggen. Mensen lachen me daarom uit. 'Laat toch gewoon liggen,wat maakt het nou uit?'

Grote veranderingen vind ik VRESELIJK. Ik kan er jaren over doen om een belangrijke keuze te maken. Ookal heb ik in mijn hoofd al lang besloten; ik durf de uitvoering niet aan.
Kleine veranderingen die ik niet zelf in de hand heb,daar kan ik de hele dag van de leg van zijn. (Iemand die een half uur van te voren ineens zegt dat hij langs komt, of als ik bij m'n fiets kom en hij heeft een lekke band. In plaats van dan een oplossing te zoeken en de bus te nemen, raak ik helemaal overstuur en zeg ik alles af)
Ik kan ook echt boos worden op mijn vriend als hij aan de telefoon heeft afgesproken dat er vrienden langskomen, maar hij dat is vergeten met mij te overleggen. Hij snapt daar echt niks van. Maar als ik het gevoel heb dat ik geen keuze heb,raak ik geïrriteerd en is mijn hele dag naar de knoppen.

Niet mee kunnen komen in de maatschappij,terwijl ik toch hoogbegaafd ben. Ik ben hartstikke slim al zeg ik het zelf, heb een fotografisch geheugen en spreek en schrijf talen vloeiend. Leg razendsnel verbanden maar van wiskunde snap ik niks. Ik kan niet eens hoofdrekenen. Maar alles wat ik ooit op tv heb gezien onthoud ik.
Werken. Ooit fulltime gewerkt,maar ik KAN het gewoon niet. Ik word ook letterlijk ziek.
En toch iedereen die het maar raar vind: waarom werk je niet fulltime?
Ik werk een paar uurtjes,en nóg moet ik me elke keer er naar toe slepen. Al na een uur heb ik het gevoel dat het teveel is,dat ik naar huis moet. In bed liggen. Stilte.
Toch die frustratie: ik wil ook gewoon normaal meedraaien, werken, nuttig zijn, fatsoenlijk verdienen, er bij horen.

Ik ben vast nog dingen vergeten, maar voor nu laat ik het even hier bij.
Fijn de herkenning te vinden hier in dit topic, even niet raar zijn.

Zo dan

Op wat kleine details na had ik dit letterlijk zo kunnen schrijven. Inclusief borderline-diagnose.

**Geplaatst**: 09-03-17 18:51

Geplaatst: 09-03-17 18:51

Fennadev schreef:
Ja, Musiqoloq vooral als je dan ook nog je mobiel als wekker gebruikt en deze het nog wel eens wil vergeten om zijn wekker af te spelen. Ik werd de eerste paar nachten dat ik mijn korte snoer gebruikte ook nog heel vaak wakker. Nu doet ie gelukkig aan dit snoer wel wat ie moet doen, dus ik slaap nu tot ongeveer kwart voor 8. Ik fantaseer in bed trouwens altijd verder over van alles, iets waar ik mijn hoofd de hele dag al moe mee maak. Ik word er soms ook helemaal gek van, maar ik kan het niet echt tegengaan. Ik ga gelukkig niet doemdenken over mezelf, alleen in december heb ik het even heel zwaar (overlijden opa).

@Ketaki, ik ken het niet, zou je er iets meer over uitleggen of wil je liever dat ik zelf even wat opzoek erover? Ik ben heel erg nieuwsgierig. Het klinkt alsof je niet in staat zou zijn om nonverbale signalen goed te verwerken en daar niks mee kunt.

Tjezus, ik ben gewoon zo zwaar overprikkeld nu dat zelfs de bimbam klok klinkt alsof ie keiluid slaat, in plaats van een gewoon volume. Ik ben nu wel weer klaarwakker, dat scheelt

www.nld.nu/algemeen

daar staat info over op.

ben namelijk nooit zo heel goed in het uitleggen, wat het precies is.

ook dat is iets, wat een bekend probleem is met nld

**Geplaatst**: 09-03-17 20:10

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 20:10

Even gauw reactie op m'n mobiel.

@ Black-kelpie; had jij wel het gevoel dat je borderline diagnose klopt? Dat alle puzzelstukjes in elkaar vielen?

@ Wilhelmina ; goed dat je de stap gaat zetten naar de huisarts. Ookal veranderd er niks aan jou,voor sommige mensen kan het echt verhelderend zijn om te horen wat er aan scheelt.
Om bevestigd te krijgen dat je niet zomaar een aansteller bent.
Ik heb de behoefte voor een officiële diagnose niet meer zo, omdat ik toch niet tegen mensen op een verjaardag ga zeggen: 'hoi mensen,ik heb borderline/ADD/vul maar in'

Ik durf dat eigenlijk nooit. Vooral om dat ik bang ben dat mensen dan denken: 'oh,ja... nu heeft ze 'ineens' autisme :roll:

'

**Geplaatst**: 09-03-17 20:18

Geplaatst: 09-03-17 20:18

Tivoli schreef:
Even gauw reactie op m'n mobiel.

@ Wilhelmina ; goed dat je de stap gaat zetten naar de huisarts. Ookal veranderd er niks aan jou,voor sommige mensen kan het echt verhelderend zijn om te horen wat er aan scheelt.
Om bevestigd te krijgen dat je niet zomaar een aansteller bent.
Ik heb de behoefte voor een officiële diagnose niet meer zo, omdat ik toch niet tegen mensen op een verjaardag ga zeggen: 'hoi mensen,ik heb borderline/ADD/vul maar in'
Ik durf dat eigenlijk nooit. Vooral om dat ik bang ben dat mensen dan denken: 'oh,ja... nu heeft ze 'ineens' autisme '

Ja we zullen zien... ik heb nu echt nog geen idee hoe ik me erbij zou voelen. Hopelijk ben ik gewoon een beetje apart want dat weet ik al heel lang. Maar het stempel autist... ik weet niet of ik daar blij van word. Er is een wachtlijst van 3 weken dus even tijd om te wennen aan een eventuele diagnose. Maar ik hoop van niet voorlopig

**Geplaatst**: 09-03-17 20:22

Geplaatst: 09-03-17 20:22

Tivoli schreef:
Even gauw reactie op m'n mobiel.

@ Black-kelpie; had jij wel het gevoel dat je borderline diagnose klopt? Dat alle puzzelstukjes in elkaar vielen?

Nee, geen seconde. Dat was toen ik 18 was. Ook een gevalletje we-weten-het-niet-dus-borderline. Psychiater heeft me letterlijk gezegd dat ik zoveel uiteenlopende symptomen had dat het eigenlijk helemaal niet kon. Alsof ik een potje zat te liegen, ik kan er nog kwaad om worden.

Op mijn 22ste de diagnose Asperger/ADD gekregen en dat was wel een feest van herkenning

En ook een opluchting dat eindelijk duidelijk was waarom ik me anders voel dan anderen, en dat ik er niets aan kan doen. Ik vind het stempeltje autisme dus prima, al loop ik er niet mee te koop.

**Geplaatst**: 09-03-17 22:12

Geplaatst: 09-03-17 22:12

musiqolog schreef:
O ja, hou op, ik slaap zo vaak slecht. Vooral als ik de wekker zet. "Het is nu twaalf uur, ik moet nú inslapen om mijn acht uur slaap nog te halen!"

En inderdaad, autisten trekken naar elkaar toe. Je pikt elkaar er steeds weer uit, omdat je toch aan de rand van een groep staat. Anderzijds heb ik toch altijd wel een beetje de wens (en de neiging) om mee te doen met "gewone" mensen. Soms lukt dat, soms niet...

Dat heb ik ook..

Hier heb ik tijden dat ik goed slaap en tijden (soms weken achter elkaar) dat ik bijna niet slaap en gewoon nog net niet omval. Maar dan blijf ik thuis hoor.. Probeer ik wel overdag door te slapen.. Soms lukt het en soms niet.
Maar wel vervelend. Soms lig ik voor mijn gevoel in 2 seconde in slaap en soms na 3 uur nog wakker.. DAn ga ik maar naar beneden, eten en drinken en weer naar boven. Niet bepaald goed om vlak voor je slaap wat te gaan eten. Maarja, vaak helpt het wel een beetje om daarna in slaap te komen? :')

Wat ik nu doe bij het slapen. Via mijn mobiel muziek aan met een timer aan (2 uur, want als je kwartier doet en hij gaat dus uit, weet je dat er een kwartier voorbij is.. Vreselijk irritant. :')

). Werkt tot nu toe het beste. Na max 10 liedjes ben ik weg. Meestal al na 2-4 liedjes. Enkele keer kom ik dus niet in slaap en dat is dan wel erg vervelend.. Maar he, ik heb nu tenminste muziek.

**Geplaatst**: 09-03-17 23:57

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 23:57

De 'druk' om te gaan slapen klink heel bekend! Vooral dat uitrekenen hoe lang je nog hebt, verschrikkelijk, maar ik kan er niks aan doen!

**Geplaatst**: 10-03-17 00:15

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 10-03-17 00:15

Muziek kan voor mij zowel goed als kwaad doen.
Het kan er voor zorgen dat ik even niet hier ben,mee ga in het verhaal.
Maar op mijn 'rare hoofd' momenten moet ik songteksten vertalen,ontleden, verborgen boodschappen er uit halen.
Dus hoewel ik er heel rustig van kan worden,ermee slapen lukt dan niet,alsof mijn hersenen actief blijven analyseren.
Daarom slaap ik altijd met oordopjes in. Waarschijnlijk zit het tussen mijn oren (

) maar zodra ik oordopjes in doe zit ik heerlijk in mijn wereld,dat voelt net zo veilig als onder een deken liggen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-17 00:22

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-17 00:22

Tja, muziek is mijn leven en mijn werk, dus ik kan moeilijk zeggen dat het me kwaad doet.

Maar het leidt me wel af. Achtergrondmuziek is er eigenlijk niet bij, behalve bij simpele dingen waarbij je niet hoeft na te denken. Ik ga namelijk altijd naar muziek luisteren. Maar dat komt me in mijn vak alleen maar van pas.

**Geplaatst**: 10-03-17 00:33

Geplaatst: 10-03-17 00:33

Ja, dat is een beetje wat ik wilde zeggen; ik moet er naar luisteren.

Kan me voorstellen dat je autisme misschien wel heel postitief is voor je vak Musiqolog?

Edit: en heb jij (of jullie,voor de rest) dan niet dat je soms te emotioneel wordt van muziek?
Als er hele rake teksten voorbij komen, of melodramatische melodieën?
Ik kan daar heel erg van genieten,maar op sommige momenten kan ik het ook niet verdragen,omdat het teveel losmaakt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-17 00:37

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-17 00:37

Nou, ik ondervind er ook last van. Ik heb eeuwen over mijn studie gedaan omdat ik me ook slecht kan concentreren. Ik kan echt wonderen verrichten als ik ergens intensief mee bezig ben, maar ben ik eruit, dan ben ik er ook goed uit. Bovendien vraagt een studie veel eigen verantwoordelijkheid die ik niet altijd opbracht: ik heb hele jaren weggegooid door me domweg niet voor vakken in te schrijven.

Was regelwerk op het internet en dat vond ik moeilijk...

Maar goed, van je hobby je beroep maken is natuurlijk nooit heel vervelend.

**Geplaatst**: 10-03-17 09:30

Geplaatst: 10-03-17 09:30

Tivoli schreef:
Mag ik me ook melden?
Althans,dat denk ik.

Toen ik 23 was,werd er bij mij na jaren dubben 'borderline' geconstateerd.
Ik typ het tussen haakjes, want ik ben het nooit echt eens geweest met dat stickertje.
Maar vanwege mijn heftige emoties, stemmingswisselingen en automutilatie, was dat het simpelste stickertje en dat was dat.
Ik heb me nooit 'thuis' gevoeld met deze diagnose, maar was het zoeken naar 'wat ik nou heb' helemaal zat. Ik accepteerde dat ik dan maar gewoon anders was.

Ik ben nu 29 en herken zo ongeveer alles is dit topic. Ik hou niet van zelfdiagnose, dus in welk spectrum van autisme ik zou moeten zitten? Geen idee!

Mijn dagen worden overheerst door mijn stormgedachten. Ik denk vele dingen tegelijk en het stopt nooit. Alsof ik in een kamer vol mensen zit,die allemaal door elkaar praten; ik vang flarden van mijn gedachten op maar kan er niks concreets van maken. Ik maak me overal zorgen over,ook over de simpelste dingen die helemaal niet belangrijk zijn. ('Ik moet morgen brood halen,als ik het maar niet vergeet'. Vervolgens bedenk ik me naar welke winkel ik ga,in welk gangpad het brood ligt. Hoe duur hij precies is. Welk brood er naast ligt? Oh,en melk,die is ook bijna op. Heb ik de deur op slot gedaan? Oh,en de vuilniszak moet nog naar buiten.)
Ook pieker ik, kan ik niet slapen door mijn hoofd dus ik ben doorlopend moe.
Ik loop voortdurend op mijn tandvlees en dan filter ik nog slechter dan normaal. Alles komt binnen; geluiden, gesprekken, mensen die als massa's haastig langs je heen rennen. Kleuren, ramen, patronen. (Waarom zijn alle voordeuren in dit rijtje wit,behalve die ene groene?)
Straatnaambordjes, nummerborden (waar ik ezelsbruggetjes van moet maken)
Ik moet continue verbanden leggen. Hoe harder ik probeer om niet naar passerende nummerborden te kijken,hoe sterker de drang wordt.
Ik schrik van harde geluiden.
Ik haat groepen mensen,voel me eenzaam in een massa. Ik draag een masker, mensen vinden me spontaan en sociaal. Achter dat masker voel ik me eenzaam en kapot van binnen.
Ik voel mensen aan,en trek blijkbaar ook altijd mensen aan die mij als psycholoog zien. Ik 'heel' iedereen, want met mij kun je zo goed praten en ik blijf altijd zo rustig. En ondertussen ziet niemand dat ik eigenlijk een wrak ben,dat ik hier helemaal niet wil zijn tussen de mensen.

Bellen durf ik niet. Gebeld worden vind ik nog erger. Wie is het? Is het slecht nieuws? Wat moet ik zeggen? Geen 'uhhhh' zeggen! Straks denken ze dat je liegt. Niet hakkelen. Ik kan het niet maken om niet op te nemen. Ik doe gewoon alsof ik te laat ben. Hij staat ook altijd op stil.
Zelfde met de deurbel. Als hij gaat, schiet ik al in paniek. Meestal doe ik alsof ik niet thuis ben.

Paniekaanvallen.

Orde. Dingen in huis moeten op een bepaalde manier staan. Decoraties in de vensterbank staan allemaal in paren. Twee van alles.
Eens in de zoveel tijd 'staat alles niet goed' en kan ik úren bezig zijn met dingen omwisselen,kijken, nee,het klopt nog niet. Dingen op tafel moeten recht liggen. Mensen lachen me daarom uit. 'Laat toch gewoon liggen,wat maakt het nou uit?'

Grote veranderingen vind ik VRESELIJK. Ik kan er jaren over doen om een belangrijke keuze te maken. Ookal heb ik in mijn hoofd al lang besloten; ik durf de uitvoering niet aan.
Kleine veranderingen die ik niet zelf in de hand heb,daar kan ik de hele dag van de leg van zijn. (Iemand die een half uur van te voren ineens zegt dat hij langs komt, of als ik bij m'n fiets kom en hij heeft een lekke band. In plaats van dan een oplossing te zoeken en de bus te nemen, raak ik helemaal overstuur en zeg ik alles af)
Ik kan ook echt boos worden op mijn vriend als hij aan de telefoon heeft afgesproken dat er vrienden langskomen, maar hij dat is vergeten met mij te overleggen. Hij snapt daar echt niks van. Maar als ik het gevoel heb dat ik geen keuze heb,raak ik geïrriteerd en is mijn hele dag naar de knoppen.

Niet mee kunnen komen in de maatschappij,terwijl ik toch hoogbegaafd ben. Ik ben hartstikke slim al zeg ik het zelf, heb een fotografisch geheugen en spreek en schrijf talen vloeiend. Leg razendsnel verbanden maar van wiskunde snap ik niks. Ik kan niet eens hoofdrekenen. Maar alles wat ik ooit op tv heb gezien onthoud ik.
Werken. Ooit fulltime gewerkt,maar ik KAN het gewoon niet. Ik word ook letterlijk ziek.
En toch iedereen die het maar raar vind: waarom werk je niet fulltime?
Ik werk een paar uurtjes,en nóg moet ik me elke keer er naar toe slepen. Al na een uur heb ik het gevoel dat het teveel is,dat ik naar huis moet. In bed liggen. Stilte.
Toch die frustratie: ik wil ook gewoon normaal meedraaien, werken, nuttig zijn, fatsoenlijk verdienen, er bij horen.

Ik ben vast nog dingen vergeten, maar voor nu laat ik het even hier bij.
Fijn de herkenning te vinden hier in dit topic, even niet raar zijn.

Autisme overlapt met meerdere dingen. Dus het zou allemaal erg goed kunnen.

**Geplaatst**: 10-03-17 09:35

Geplaatst: 10-03-17 09:35

Ik zet de muziek zo zacht dat je eigenlijk alleen deuntjes hoort. :')

Anders ga ik straks nog vrolijk meezingen. Nee daar val je van in slaap.

Verder als ik bv digitaal teken of foto's bewerk zet ik vaak ook muziek aan. Maar na 5 min hoor ik geen muziek meer. Als muziek stopt heb ik dat niet door. Tot ik stop moet tekenen/bewerken. Dan pas merk ik het.

**Geplaatst**: 10-03-17 12:10

Geplaatst: 10-03-17 12:10

Ik speel in een fanfare dat werkt heerlijk ontspannend totdat we kerstmuziek gaan spelen. Dan jank ik bij de eerste keer even alles bij elkaar maar zet me er dan overheen en kan de rest gewoon wel meespelen. Ik heb nooit echt goed de dood van mijn opa verwerkt. Ik durf zijn graf ook niet te bezoeken. Ik zeg wel dat ik het ga doen, maar ik wil die gevoelens niet toelaten. Mijn opa is overigens overleden tussen sinterklaas en kerst. Ik kan er ook niet tegen als we oud en nieuw vieren. Dan hoor ik die klokken weer van de begraafplaats waar hij nu samen met mijn oma ligt.

Verder luister ik veel fairy tail als ik overprikkeld ben. En dan dwing ik mijn hoofd om alleen nog de muziek inwendig mee te neuriën.

**Geplaatst**: 10-03-17 12:38

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 10-03-17 12:38

Mag ik me ook melden?

Ik heb ook een vorm van autisme, en ben hoogbegaafd. Het zit bij ons in de familie. Ik heb heel lang rondgelopen met de gedachte dat ik anders was, en moeite had met normaal leven. Dat ik het gewoon niet kon. Wat ook zo is, maar er is wel een verklaring voor.

Ik ontwijk mensen maar in principe ben ik wel sociaal. Het vreet me alleen zoveel energie.

Hebben jullie ook de neiging om "normaal" over te komen? Dat je al het energie steekt in normaal gedragen. Dus je bent jezelf de hele dag aan het analyseren? (Hoe gedraag ik me nu? Is dit normaal?)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-17 12:41

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-17 12:41

[quote="Mendel"
Hebben jullie ook de neiging om "normaal" over te komen? Dat je al het energie steekt in normaal gedragen. Dus je bent jezelf de hele dag aan het analyseren? (Hoe gedraag ik me nu? Is dit normaal?)[/quote]
Ja, heel erg. Daar kunnen ze op Bokt ook over meepraten...

**Geplaatst**: 10-03-17 12:43

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 10-03-17 12:43

Jaa, dat heb ik echt heel erg! Heb heel veel in m'n normale gedrag op kunnen nemen, een soort 2e natuur.

Maar soms voelt het alsof ik in een toneelstuk zit en iedereen het script heeft gekregen, behalve ik.

**Geplaatst**: 10-03-17 12:56

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 10-03-17 12:56

Dat gevoel heb ik ook wel eens, Eske.
Iedereen lijkt preciea te weten wat hij moet doen, in welke situatie dan ook. Alleen ik niet.