Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-11-16 23:23

Geplaatst: 13-11-16 23:23

excuses.. niet alles gelezen dus deze weg gehaald

Laatst bijgewerkt door lovelyfiefy op 13-11-16 23:32, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-16 23:26

Geplaatst: 13-11-16 23:26

Verder..
Kan ik alleen zeggen dat ik het naar zou vinden om mensen te verliezen wanneer ik ziek zou zijn.
Maar ik die mensen liever kwijt dan rijk ben, aangezien je het in gedrag toch wel gaat merken/voelen.
Vind je hele verhaal ook erg heftig om te lezen.

Ik zit momenteel zelf ook in een lastig pakket omdat mijn relatie ook echt niet meer kon.
Maar toch zelf (samen) besloten dat het toch wel echt over was tussen ons.

edit: Heel veel sterkte de komende tijd Y;(

Laatst bijgewerkt door lovelyfiefy op 13-11-16 23:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-16 23:30

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 13-11-16 23:30

Ik wens jullie beiden heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 13-11-16 23:48

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 13-11-16 23:48

Heel veel sterkte voor jullie beide

**Geplaatst**: 13-11-16 23:57

Geplaatst: 13-11-16 23:57

Heel veel sterkte voor jullie beiden!

**Geplaatst**: 14-11-16 10:13

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 14-11-16 10:13

Heel veel sterkte ts.

Ik denk dat je er goed aan doet om te blijven (al dacht ik daar eerder anders over).

Jullie hebben een vreemde relatie en je komt op mij over als iemand die denkt dat het gras groener is aan de ovsrkant (wat bij jou best nog wel eens zou kunnen zijn). Maar het is wel iemand waarvan je houdt en waar je lang bij bent. Iemand die je (als vriend) niet kwijt wilt (ongeacht of het de ware voor je is). Heel veel sterkte in deze tijd.

**Geplaatst**: 14-11-16 11:28

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 14-11-16 11:28

Veel sterkte in deze moeilijke tijd! Ik vind je niet egoïstisch, maar eerder uitzonderlijk open en bewust van wat er in je omgaat. Je denkt er juist wel twee keer over na en dat siert je. Maar goed, zorgen voor later. Voor nu veel beterschap voor je vriendin!

**Geplaatst**: 23-03-17 00:25

Geplaatst: 23-03-17 00:25

Het is al weer een poosje geleden, maar af en toe duikt dit topic nog weer op in m'n gedachten. Ik hoop dat alles goed met je/jullie gaat!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-17 20:58

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-17 20:58

Lief van je!

Ik heb vaak op het punt gestaan om een update te plaatsen, maar dan kwam er telkens weer iets tussen.

Met mijn vriendin gaat het (onder omstandigheden) redelijk. De operatie was achteraf gezien een eitje; ze mocht dezelfde dag weer mee naar huis, maar helaas bleek de kanker verder gevorderd te zijn dan hij aanvankelijk dacht. Zelfs met behandeling is de 5-jarige overlevingskans maar rond 50%. Misschien steek ik mijn kop in het zand, maar dat is zo onwerkelijk dat ik er niet eens verdrietig over kan zijn ... dit moet gewoon weer goed komen! Ze ziet er ook helemaal niet als een kankerpatiënt uit.

Ze is nu net klaar met de uitwendige bestraling en de eerste soort chemo, maar ze krijgt ook nog inwendige bestraling en een cocktail van 2 andere soorten chemo. Die eerste was ze flink ziek van en ze heeft nu nog steeds last van haar maag/darmen, vermoeidheid en slechte eetlust. Maar dat was te verwachten ... het is echt een aanslag op je lichaam al die behandelingen.

Helaas, valt het mij best zwaar. Zoals verwacht valt alles op mij ... ze heeft in al die maanden welgeteld 1x bezoek gehad en dat was haar baas, waarmee ze 2 minuten op de stoep gepraat heeft en toen vertrok ze weer.

Ze had beloofd dat ze in het ziekenhuis eerlijk zou zijn over onze relatie, omdat ik best angstig was dat ze me niks zouden vertellen mocht er iets misgaan, maar je voelt hem al aankomen ... ik word nog steeds elke keer net niet als een bekende voorgesteld. -:(-

Ook "grappig" was het toen vpk aan haar vroeg of ze wilde dat ik meeging naar de holding en ze snel nee zei en wegliep. Achteraf zei ze dat ze dat zei omdat ze dacht dat ik daar niet zo goed zou kunnen lezen (had een boek bij mij). Echt, alsof ik mee naar het ziekenhuis ga om te lezen?!?

Verder volgt ze niet altijd het advies van de dokter op en dat zorgt voor veel frictie, omdat het gewoon moet en ik daardoor constant loopt te zeuren dat ze dingen moet doen. Zo dronk ze bijvoorbeeld bijna niks meer, terwijl ze hadden gezegd dat het juist zo belangrijk was dat ze meer dan normaal moest drinken om haar nieren te beschermen. "Ik denk niet dat dat zo belangrijk is," volgens haar, terwijl ze de week daarvoor nog met spoed aan het infuus moest. En dat gaat zo de hele dag door met allerlei dingen ... ik word er zo moe/boos/teleurgesteld van. Ik wil niet zo zeuren, zo ben ik normaal helemaal niet, maar dit is gewoon te belangrijk. We hebben er al een paar keer over gepraat, maar er lijkt geen oplossing voor te zijn.

Mijn hoofd loopt over van emoties ... zoveel irritatie, verdriet, onbegrip, etc. Ik kan er geen uitging aan geven en ik merk dat al de constante spanning me mentaal geen goed doet.

Om het nog ingewikkelder te maken zei ze dat ik binnenkort maar naar een nieuwe baan moet gaan zoeken, omdat die laatste chemo maar 1x in de drie weken is. Zelfs als ik dan in mijn proeftijd zit moet dat wel te regelen zijn met verlof krijgen (mits ze er niet hondsberoerd van wordt). Daar heeft ze natuurlijk helemaal gelijk in, maar dan zit ik straks met een baan hier in de buurt, terwijl ik juist zo graag wil verhuizen. Na een paar maanden ontslag nemen, terwijl mijn CV nu al niet zo denderend is lijkt me ook geen goed plan. Uitmaken terwijl ze nog chemo moet krijgen zie ik ook niet zitten. Wie zorgt er dan dat ze haar pillen neemt? Dat ze voor zichzelf zorgt? Dat ze niet dingen verzwijgt voor de dokter? Als ik het niet doe, doet niemand het.

Niet zo'n fijne update, maar wel fijn om even mijn hart te luchten.

**Geplaatst**: 24-03-17 21:16

Geplaatst: 24-03-17 21:16

Citaat:
Wie zorgt er dan dat ze haar pillen neemt? Dat ze voor zichzelf zorgt? Dat ze niet dingen verzwijgt voor de dokter? Als ik het niet doe, doet niemand het.

Ik heb nog niet eerder in dit topic gereageerd, maar doe het nu toch tegen beter weten in.
Vooral om het bovenstaande stukje.

Het gaat hier toch om een volwassene? Die kan eigen keuzes maken.
Ik heb dit topic eerder al eens doorgelezen, en volgens mij is ze niet zwakzinnig of zwakbegaafd.
Als ze niet voor zichzelf zorgt dan iz dat haar eigen keuze.
Dan kiest ze er zelf voor om niet optimaal te leven. Om niet te vechten tegen de kanker.
Als ze niet zelf kiest vor de behandeling, is dat haar keuze.
En zeker niet jou verantwoordelijkheid.
De keuze ligt bij haar om te leven, niet bij jou..
Jij bent niet verantwoordelijk voor haar. Dat is ze zelf.

**Geplaatst**: 24-03-17 21:25

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 24-03-17 21:25

Jeetje TS; wat een update. En ook een update waar ik eigenlijk een beetje sprakeloos van ben. Ook hoe ze richting jou bezig is,misschien is ze bezig je af te stoten ter bescherming? Het is natuurlijk ook bizar dat ze naast jou verder niemand heeft en dan alsnog zo jullie relatie afdoet.

Alle respect hoe je je inzet; ik weet niet of ik dat nog zou kunnen.

**Geplaatst**: 25-03-17 01:56

Geplaatst: 25-03-17 01:56

Goed dat je hier je hart kunt luchten want je klinkt alsof je er behoorlijk eenzaam instaat. Nu weet ik dat het eenvoudiger klinkt dan het is, maar zorg dat je gaandeweg jezelf niet verliest want daar is echt niemand bij gebaat. Vraag desnoods professionele hulp om bij jezelf te blijven. Sommige dingen moet je ook bij haar durven laten. Je helpt haar niet door alles uit handen te nemen en daardoor zelf uit balans te geraken. Als het goed is zou ze dat ook niet willen. Veel sterkte gewenst, voor jullie allebei.

Laatst bijgewerkt door JPS op 25-03-17 02:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-03-17 02:08

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 25-03-17 02:08

Pfoe, moeilijk dilemma.
Iedereen reageert anders in een situatie als deze, maar ik kan me voorstellen dat jij je op deze manier in de steek gelaten voelt. Het is voor haar heel zwaar om alles te moeten accepteren, maar dat geeft haar nog niet het recht om over jouw gevoel heen te walsen.
Is er ook hulp voor jou? Iemand waarmee je in het dagelijks leven kunt praten?

**Geplaatst**: 25-03-17 02:50

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 25-03-17 02:50

Sterkte ts.

**Geplaatst**: 25-03-17 02:59

Geplaatst: 25-03-17 02:59

Beste TS,

Je vertelt dat toen je aan deze relatie begon 10 jaar geleden dat dat misschien niet de beste keuze was. Vervolgens ben je in deze relatie gebleven en heb je jezelf "afhankelijk" gemaakt.

Waarschijnlijk heb je over het verloop van de afgelopen 10 jaar al verschillende momenten gehad waarbij je twijfelde of je er geen punt achter moest zetten. (Volgens mij heb ik dat nergens gelezen maar waarschijnlijk een veilige aanname om te maken).

Nu heeft er een gebeurtenis plaatsgevonden, een ernstige ziekte met slecht toekomst beeld, wat elke, zelfs fantastische relatie ontzettend onder druk zou zetten. Zeker in jouw laatste bericht denk ik het verhaal van een ontzettend ongelukkig persoon te lezen. En natuurlijk komt dat door de situatie van je partner, je vindt het echt echt verschrikkelijk voor haar. Maar je ziet ook evengoed je eigen leven aan je voorbij gaan.

En eerlijk? Ergens moet je ook voor jezelf gaan kiezen. Zoals ik het lees wordt de situatie voor jou als persoon langzaam onhoudbaar. En hoe onbaatzuchtig het ook zou zijn van je als je bij haar zou blijven tot het einde, in jouw specifieke situatie zoals jij het beschrijft, zou ik het niet doen. Ik zou wachten tot de situatie gestabiliseerd is en hier over gaan praten met je partner. Eerlijk zijn over hoe je jullie relatie ziet en wat dat voor jou betekent. Als jullie goed met elkaar kunnen praten eventueel met hulp van een derde hoeft uit elkaar gaan geen heel vervelende situatie te worden. Er zijn veel situaties denkbaar waarbij je er nog steeds voor haar bent (op iets meer afstand) maar ondertussen wel gewoon een eigen leven op kan bouwen.

Het is een verschrikkelijke situatie maar hoe eerder je toe gaat werken naar een oplossing hoe fijner het voor jullie beide zal zijn. Je partner heeft er namelijk helemaal niks aan als het je dadelijk opbreekt en in dit tempo gaat dat zeker gebeuren.

Daarnaast vertel je dat ze slecht voor zichzelf zorgt, jou aanwezigheid kan dat "gedrag" mogenlijk ook in stand houden. Vergeet niet dat je elkaar ook negatief kan beïnvloeden waardoor je elkaar behoorlijk in de weg kan gaan zitten. En dat lijkt mij heel waarschijnlijk in deze situatie als ik het gedrag van je partner naar jou zo lees en andersom.

Succes en sterkte ts.

**Geplaatst**: 25-03-17 05:00

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 25-03-17 05:00

Als vrouw van een partner met al 4,5jaar een aanhoudende (soms) ernstige ziekte (beiden eind 20) wil ik je in ieder geval één ding zeggen: Soms is het prima om als mantelzorger een stap terug te doen.

Je vertelt eigenlijk het gevoel te hebben dat je vriendin van jou afhankelijk is, mijn partner was dat lange tijd ook en daarmee ontbrak op den duur zelfinitiatief en zelfzorg. Het maakte hem laks wetende dat ik er toch altijd wel was als zijn vangnet. Ik ben daar naar verloop van tijd een stuk assertiever en harder in geworden: "Ik vind het prima om je te helpen, dat doe ik zelfs met liefde, maar je bent prima in staat om zelf voor de uitslagen te bellen / nieuwe afspraak te maken / je medicatie te pakken etc"
Vooral het "Ik ben er voor je, ik zorg 24/7 voor je en ik verwacht daar minstens je volledige inzet en werk aan herstel voor terug. Neem je lijf serieus, neem je zorg serieus en neem mij serieus" waren voor hem destijds een flinke eye-opener.

Los daarvan vermoed ik dat je vriendin eigenlijk al wel weet hoe het er met jullie relatie voor staat. Zulke dingen voelen mensen vaak feilloos aan, en icm haar situatie zou het best eens kunnen zijn dat zij zich (on)bewust probeert te distantiëren of juist uittest waar je grenzen liggen. Probeer eens te spreken met andere mantelzorgers of desnoods met je HA en je zult ontdekken dat het een proces is dat veel koppels doorloppen, ongeacht of hun relatie goed of slecht is.

Heel veel succes in ieder geval

**Geplaatst**: 25-03-17 05:17

Geplaatst: 25-03-17 05:17

Fijn dat je even een update plaatst!

Wat betreft die baan, ik zou me er niet te druk om maken dat je dan na een paar maanden alweer ontslag moet nemen. Volgens mij valt zoiets prima uit te leggen. Werk je momenteel ook of zit je thuis? Daarnaast; wat wil jij? Je vriendin kan wel een hoop vinden en willen en ik heb veel respect voor je keuze om te blijven, maar je hoeft jezelf niet helemaal weg te cijferen he? Zij bepaald ook vrij veel voor zichzelf, dus wat dat betreft is het dan wel zo eerlijk om jou die vrijheid ook te gunnen. Ik denk ook dat je je niet bezwaard moet voelen om die vrijheid te nemen.

Heb je het al eens met haar gehad over je toekomstplannen om te vertrekken? Nu het nieuws van haar ziekte wat bezonken is zou je dat kunnen over wegen. Nog vijf jaar over een nieuw leven nadenken en dromen zonder dat zij daar vanaf weet lijkt me voor beide niet prettig. Dat maakt het voor haar op den duur ook niet makkelijker.

Nu even niet over haar: hoe gaat het verder met jou? Hou je het vol?

**Geplaatst**: 25-03-17 11:17

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 25-03-17 11:17

Ik zou ook naar de huisarts stappen en je verhaal uit de doeken doen. Ook je angst uitspreken voor als je zou weggaan, dat niemand haar controleert en dat ze haar eigen gezondheid mogelijk in gevaar brengt.
Als er wèl iemand anders zou zijn die dat van je overneemt, hoe zou je dan naar de situatie kijken?

**Geplaatst**: 25-03-17 11:32

Geplaatst: 25-03-17 11:32

Eerlijk gezegd, iemand die zo met haar ziekte om gaat zou ik niet bij kunnen blijven.

Veel respect dat je dat al zo lang vol houdt maar het is haar lichaam, haar ziekte, haar verantwoordelijkheid, als partner is de rol eerder "steunend" en "helpend".
Als je met twee naar de dokter gaat hebben er twee altijd meer gehoord dan één bv en dan kan je dat achteraf als alles gezakt is nog eens samen doorspreken. Maar het is wel aan haar om therapie-trouw te zijn.... Een schema helpt natuurlijk alleen wanneer ze ook luistert naar de dokters.
Soms moet je aan zoveel dingen denken dat je wel eens wat vergeet. En dan kan een schema met wat "pointers" helpen. Maar dan moet ze wel haar dokters geloven natuurlijk.

En als klap op de vuurpijl wil ze niet eens eerlijk zijn over jullie relatie?
Als je een vrouw was zou ik zeggen: rok omhoog en rennen.

**Geplaatst**: 25-03-17 12:27

Geplaatst: 25-03-17 12:27

Ik zou er sowieso voor zorgen dat de baan die je graag wilt hebben in welke plaats dan ook, dat je je hart daarin kan volgen. Het is denk ik al heel mooi als je iets gevonden hebt qua werk wat je zint, dan heb je tenminste alweer 1 ding in je eigen macht.

Ik heb iemand van heel dichtbij die kanker heeft, en in haar laatste eindfase zit.
2 jaar lang heeft ze al chemo, en ik kan je vertellen het is niet alleen voor degene zelf heel zwaar die kanker heeft. Voor de directe omgeving ook. Iedere dag is ze weer in een andere bij en de laatste 1,5 jaar kan je eigenlijk helemaal niets meer goed doen.

Iemand die ziek is, kan uiteindelijk minder dingen doen dan degene dat graag wilt. Jouw vriendin zult dit ook gaan ervaren en dan kan het zijn dat ze helemaal niet meer te genieten is.
Wat ik me ook af vraag; hoelang wil je dit volhouden?
Ik heb begrepen uit je berichten dat je het niet uit wilt maken nu ze chemo heeft maar wat als er straks een slechte diagnose komt? Kanker is een vreselijke ziekte waar ze vooralsnog nog steeds geen controle over hebben al doen ze wel wat ze kunnen.

Jouw vriendin ziet jou nou al niet meer als volledig partner, waarom zou het dan een probleem zijn als jullie je eigen weg in slaan, goed uit elkaar gaan maar je wel probeert haar zoveel mogelijk te steunen als vrienden. Je mee gaat naar de chemo's waar je kan. Ik zou het echt veel erger vinden als iemand bij mij zou blijven uit medelijden..