Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-05-16 13:07

Geplaatst: 19-05-16 13:07

Lay d
Wij vonden het juist zo fijn om te bedenken wat in de geest van de overledenenieuwe was.
Juist dat bracht ons samen en maakte dat dat het heel helendruk was.

Ik weet dat mijn zus wel alles klaar heeft liggen tm de teksten toe.
Maar de plekken waar ik dat eerder heb meegemaakt ervaart ik het als wat afstandelijker.

Ik heb daar over nagedacht en denk, degene die is overleden is al weg. Het zijn de overlevenden die afscheid nemen. Zij moeten verder.
Ik vertrouw erop dat ze het in mijn nagedachtenis doen.
Het enige feestje op het leven, door een terminale vriendin, was voor mij geen feestje.
De "spontane" samenkomsten in een kroeg daarna vind ik meestal het fijnste.

**Geplaatst**: 19-05-16 13:09

Geplaatst: 19-05-16 13:09

Oeh die natuurbegraafplaatsen is wel heel 'gaaf', back to nature onder een mooie boom of op een open veld tussen de wilde dieren en natuur. Zou net wat zijn , alleen wel jammer zo ver weg. Zou liever in Friesland blijven , en anders richting de kant van Alkmaar of Groningen op (liggen mijn roots) .

Aangezien k geen vrienden heb, de familie enorm op zijn kop ligt dan gewoon in besloten kring met mijn zussen - broer en neven en nichten om mij heen. (neem aan dat pap en mam dan al hun rust gevonden hebben , ik wil niet eerder dan hun sterven) . Kan drinken mee , lekkere kwarktaart mee en wat hapjes en dan mij de grond in op dat natuurgebied . Dat lijkt mij wel wat!

**Geplaatst**: 19-05-16 13:13

Geplaatst: 19-05-16 13:13

Ik heb een goede verzekering en daar mogen mijn nabestaanden mee doen wat ze willen. Zelf ben ik er niet meer, een begrafenis of crematie is dus uiteindelijk voor mijn familie.

Ik heb 1 kleine wens en dat is dat de helft van mijn bloemen bij graven worden gelegd zonder steen en zonder versiering. Die mensen zijn helemaal alleen en eenzaam gestorven, ik zou het fijn vinden als daar bij stil wordt gestaan bij mijn nagedachtenis. Ik werd omringd door liefde en stond midden in het leven. Niet iedereen is zo fortuinlijk als ik.
Dat past perfect bij wie ik ben/was. Verder mogen ze het zelf invullen

**Geplaatst**: 19-05-16 13:26

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 19-05-16 13:26

Mooi gebaar phormicola en heel goed dat je dat aangeeft..
Ik heb er totaal niet aangedacht.. zowel niet bij de begravenis van mijn vader (daar stonden uiteindelijk maar liefst 4 kransen, 5 zeer grote bloemstukken en veel te veel bosjes), als bij mijn moeder..

er wordt dan gevraagd wat er met de bloemen gedaan moet worden en dan sta je echt met je mond vol tanden. Je gaat het echt niet meezeulen naar huis.. En in mijn vaders geval, dat zou echt nergens op slaan om het graf als een soort boekettendump te gaan gebruiken.. GElukkig gaf de begravenis ondernemer het ook als optie, maar het was even een moment van diepte stilte en verbijstering toen de vraag kwam.. Fijn dat jij dat vooraf al uit.

**Geplaatst**: 19-05-16 13:37

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 19-05-16 13:37

elenaMM77, bij mijn vader warden alle bloemen op een muurtje gelegd, zodat iedereen ze kon zien. Wij kregen de linten en kaartjes van de boeketten mee en mooie foto's van de boeketten die we zelf hadden bested namens de kinderen en namens de kleinkinderen. Vond ik zelf een mooie oplossing.

**Geplaatst**: 19-05-16 13:55

Geplaatst: 19-05-16 13:55

Salsa schreef:
In stukjes??? Hoe bedoel je dat precies?

Nou, zoals bijvoorbeeld bij dat cryodinges. De diepvries in lijkt me heerlijk, maar dan kom je er in fragmentjes weer uit, dat dus. Net als bij cremeren, al die losse asjes. En sowieso het hele lijf compleet bij voorkeur. Ik weet het, het is ergens een heel stomme gedachte omdat je zelf dan zo dood als wat bent en er dan echt niks meer van merkt of je nou de oven in gaat, in een shredder of onder de grond en of er dan een stuk van je lijf mist of dat je in een miljoen stukjes ligt. Het zit me al jaren tussen de oren en ik krijg het er niet uit.

@phormicola, wat een ontzettend mooie en lieve wens!

**Geplaatst**: 19-05-16 14:04

Geplaatst: 19-05-16 14:04

A3a1 schreef:
Lay d
Wij vonden het juist zo fijn om te bedenken wat in de geest van de overledenenieuwe was.
Juist dat bracht ons samen en maakte dat dat het heel helendruk was.

Ik weet dat mijn zus wel alles klaar heeft liggen tm de teksten toe.
Maar de plekken waar ik dat eerder heb meegemaakt ervaart ik het als wat afstandelijker.

Ik heb daar over nagedacht en denk, degene die is overleden is al weg. Het zijn de overlevenden die afscheid nemen. Zij moeten verder.
Ik vertrouw erop dat ze het in mijn nagedachtenis doen.
Het enige feestje op het leven, door een terminale vriendin, was voor mij geen feestje.
De "spontane" samenkomsten in een kroeg daarna vind ik meestal het fijnste.

Ik heb er 3 jaar geleden bewust voor gekozen om het op mijn manier alvast vooruit te ''regelen'' ivm de onrust en angst die er al heerste wegens mijn gezondheid, ik wil(de) dat mijn kinderen juist dan niets tekort komen en dat hun vader dan alle aandacht voor hun vier hebben ipv mijn uitvaart te regelen.

Voorlopig laat ik het daarom ook nog zo beschreven staan, af en toe vul ik het aan met iets wat mij te binnen schiet zoals bijv een muzieknr.
Ik hoop uiteraard nog heel lang te mogen leven en ik zal het vast nog allemaal wel een keer opnieuw beschreven willen hebben, maar voor nu is het nog prima zoals ik het beschreven heb.

**Geplaatst**: 19-05-16 14:10

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 19-05-16 14:10

Eigenlijk heb ik er nooit zo bij stil gestaan met wat ik wil, want
eigenlijk wil ik niet gecremeerd, maar ook niet begraven worden, opzetten is
wat luguber he

?

Wat ik alleen echt NIET wil is liggen in een mortuarium

Het liefste zou ik gewoon thuis blijven na mijn dood.........

**Geplaatst**: 19-05-16 14:20

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 19-05-16 14:20

Hier op de begraafplaats leggen ze vaak de bloemstukken bij de oorlogsgraven van WOII op de begraafplaats. Dat vind ik een mooie gedachten. Ik woon in Arnhem en bij operatie Market Garden zijn veel oorlogslachtoffers gevallen die mijn familie toen heeft beschermd.

**Geplaatst**: 19-05-16 14:31

Geplaatst: 19-05-16 14:31

Ik praat er wel af en toe over met mijn man, in die zin dat ALS ik morgen onder een bus loop, dat ie me niet onder de grond stopt hahahaha, want dat wil ik dus niet

Maar verder mag mijn familie het allemaal naar eigen wens inrichten, ik ben er zelf toch niet meer bij, en wat A3a1 zegt vind ik ook wel een beetje. Het regelen van een uitvaart is ECHT een stukje verwerking. Mijn vader is een paar jaar terug overleden en ik heb het echt wel als fijn ervaren om inderdaad te bedenken wat ie tof had gevonden. Mijn vaders enige leidraad toen was de tekst die we ook op de rouwkaart hebben laten zetten: "als ik dood ga doen we geen cake en koffie hoor, maar bier en bitterballen!" en ik moet zeggen, dat werkt wel

Het is bij ons in de familie ook wel een dingetje geworden :')

**Geplaatst**: 19-05-16 15:04

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 19-05-16 15:04

BloemBloem , thuis blijven kan gewoon hoor... de gehele versprgong van de overledene kan gewoon in eigen huis plaatsvinden. Geen probleem.

**Geplaatst**: 19-05-16 15:16

Geplaatst: 19-05-16 15:16

MarliesV schreef:
Voor de mensen die zeggen dat ze hun lichaam aan de wetenschap beschikbaar willen stellen:
Hebben jullie dat ook al geregeld?
Wat vinden jullie nabestaanden hiervan dat je binnen 24 uur weg bent en geen uitvaart/crematie volgt?
En mocht je toch niet geschikt of nodig zijn heb je dan al nagedacht over je uitvaart?

Ik heb er naar gekeken, maar de aanmeldingen waren vol toen, dus het was niet mogelijk.
Mijn vriend staat er hetzelfde in, uitvaart is zonde van het geld. Afscheid doet sowieso pijn en neem je niet enkel als de andere nog ergens opgebaard ligt.

**Geplaatst**: 19-05-16 15:22

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 19-05-16 15:22

Mijn ouders hebben mij goed verzekerd. Als er iets met mij gebeurt, dan wil ik graag gecremeerd worden. Het idee van onder de grond vergaan vind ik niets. Ik geef mijn nabestaanden wel de ruimte om te doen wat zij willen, ik ga er vanuit dat zij mij het best kennen. Het enige wat ik wel wil, is dat er achteraf geen saai kopje koffie en plakje cake wordt gegeten, maar dat de flessen champagne/wijn en borrelhapjes tevoorschijn komen. Het leven is een feest en dat moet gevierd worden.

**Geplaatst**: 19-05-16 15:37

Geplaatst: 19-05-16 15:37

Sonja_vR schreef:
BloemBloem , thuis blijven kan gewoon hoor... de gehele versprgong van de overledene kan gewoon in eigen huis plaatsvinden. Geen probleem.

Uiteraard weet ik dat dit kan, maar mijn man pest mij
altijd dat hij geen dode in zijn huis wilt hebben

, wat ik
ook wel weer snap.

Denk dat ik gewoon teveel series heb gekeken, zie mij al helemaal
liggen in zo'n lade met een kaartje om mijn grote teen

**Geplaatst**: 19-05-16 15:39

Geplaatst: 19-05-16 15:39

Cremeren en begraven, zekerheid voor alles!

**Geplaatst**: 20-05-16 01:11

Geplaatst: 20-05-16 01:11

Lay_D schreef:
A3a1 schreef:
Lay d
Wij vonden het juist zo fijn om te bedenken wat in de geest van de overledenenieuwe was.
Juist dat bracht ons samen en maakte dat dat het heel helendruk was.

Ik weet dat mijn zus wel alles klaar heeft liggen tm de teksten toe.
Maar de plekken waar ik dat eerder heb meegemaakt ervaart ik het als wat afstandelijker.

Ik heb daar over nagedacht en denk, degene die is overleden is al weg. Het zijn de overlevenden die afscheid nemen. Zij moeten verder.
Ik vertrouw erop dat ze het in mijn nagedachtenis doen.
Het enige feestje op het leven, door een terminale vriendin, was voor mij geen feestje.
De "spontane" samenkomsten in een kroeg daarna vind ik meestal het fijnste.

Ik heb er 3 jaar geleden bewust voor gekozen om het op mijn manier alvast vooruit te ''regelen'' ivm de onrust en angst die er al heerste wegens mijn gezondheid, ik wil(de) dat mijn kinderen juist dan niets tekort komen en dat hun vader dan alle aandacht voor hun vier hebben ipv mijn uitvaart te regelen.

Voorlopig laat ik het daarom ook nog zo beschreven staan, af en toe vul ik het aan met iets wat mij te binnen schiet zoals bijv een muzieknr.
Ik hoop uiteraard nog heel lang te mogen leven en ik zal het vast nog allemaal wel een keer opnieuw beschreven willen hebben, maar voor nu is het nog prima zoals ik het beschreven heb.

Zolang je dat gevoel hebt is het altijd goed.
En natuurlijk wens ik je een mooi lang leven toe

**Geplaatst**: 20-05-16 02:07

Geplaatst: 20-05-16 02:07

Als ik doodga, strooi mij maar uit over een rijbak (daar was ik het vaakst en liefst), doe wat vrolijke muziek (treur niet om mij vind ik bijv een hele mooie) en geen koffie met kleffe cake idd, doe maar bier met bitterballen!

**Geplaatst**: 20-05-16 07:15

Geplaatst: 20-05-16 07:15

Zelf ga ik eerst maar gezond lekker oud worden en nog veel de dingen kunnen doen die ik nu ook graag doe
dus net als mijn oma..93 worden en vredig als een kaarsje uitgaan.

Wat ze daarna met me doen is aan de nabestaanden
cremeren en ergens uitgestrooid worden.

Je leest vaak in de krant echt ongevallen met dodelijke afloop die men niet gepland had in het leven
en dus ook niks hebt geregeld
vd week in duitsland een gezin, moeder en 3 kinderen..voor een pas geborene bedenk je toch nog geen uitvaart

**Geplaatst**: 20-05-16 07:30

Geplaatst: 20-05-16 07:30

Ik wil gewoon gecremeerd worden en aula hoeft van mij niet zo lang en is voor mijn eigen kring en uitvaart is besloten want ik hou niet van poppenkast kijken. Daarna gaan ze maar lekker wat drinken in een café of restaurant want het is in het crematorium belachelijk duur, wat ze met de as doen mogen ze zelf weten.
Ik ben goed verzekerd en heb mijn wensen op de externe harde schijf staan waar ook muziek bijstaat en natuurlijk mogen ze ook zelf kiezen.

**Geplaatst**: 20-05-16 10:53

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 20-05-16 10:53

@id-keers, toen ik hoogzwanger was heb ik de Dela gebeld met de vraag wat als ons kindje dood geboren zou worden. Hij zou dan toch verzekerd zijn. Gelukkig is zoon gezond. Maar wel na zijn geboorte een uitvaartverzekering afgesloten.

Iedereen gaat een keer dood.
En anderen met je kosten opzadelen is niet netjes, vind ik

**Geplaatst**: 20-05-16 13:17

Geplaatst: 20-05-16 13:17

id_keers schreef:
vd week in duitsland een gezin, moeder en 3 kinderen..voor een pas geborene bedenk je toch nog geen uitvaart

dat is overmacht.. maar juist als je kinderen hebt, is het wel verstandig om na te denken wat er moet gebeuren..

In het testament van mijn ouders stond precies wat er moest gebeuren als hen wat overkwam.
Plus een paragraaf wat te doen als zijn hun kinderen zouden overleven..

in het geval van een ongeluk waarbij iedereen komt te overlijden, wordt er dus gehandeld naar de wil waarbij de kinderen niet meer in leven zijn bij het openen van het testament.

Dan weet je nog steeds niet wat je nu moet doen voor de uitvaart van de kinderen natuurlijk.. Maar daar kan een uitvaartondernemer dan bij helpen.. En ga je bijvoorbeeld naar de docenten van de kinderen, die ook heel wat kunnen vertellen over het dagelijks leven van een kind. immers zij zien zo'n kind dagelijks en moeten ook nog eens het met de klas delen en verwerken. daaruit zal ook veel blijken..

voor een baby die tegelijk met de ouders overlijd, kun je weinig anders doen dan gewoon een mooi klein kistje uitzoeken, of urntje. zo'n kleine heeft nog geen eigen leventje opgebouwd, nog geen eigen vriendjes of vriendinnetjes of school waarmee rekening moet worden gehouden.. schoolgaande kinderen zijn al echte mensjes met individuele leventjes die met anderen in verbinding staan. Het is akelig om zoiets te moeten regelen als achterblijver, maar een begravenis van een volwassene die niets heeft laten weten of op orde heeft, is vele malen ingewikkelder (technisch gezien dus)

**Geplaatst**: 20-05-16 20:09

Re: Hoe zie jij je uitvaart?

Geplaatst: 20-05-16 20:09

Dat is dan weer iets dat mij echt niet deert. Ik ben er toch niet meer dan dus ze mogen doen wat ze willen. Ik voel het toch niet meer...

Bij mij zal de begrafenis wellicht gedaan worden door mijn vader of de staat. Al mijn grootouders zijn vrij oud en hebben hartklachten dus hoelang zij nog leven? Mijn moeder is 45 en heeft een levensverwachting van 50 ongeveer door haar hartziekte. Heeft ook kanker gehad met grote kans op herval. Hoe langer ze leeft hoe liever, ik kan me niet voorstellen ooit afscheid te moeten nemen van haar, maar realistisch gezien is zij wellicht voor mij dood. Gezien ik zélf ook haar hartziekte heb is mijn eigen levensverwachting ook rond de 50. Dan zou mijn (nu gezonde) vader 75 zijn. Dat is mogelijk.
Ik wil geen kinderen en verder ook geen familie.

**Geplaatst**: 29-05-16 09:36

Geplaatst: 29-05-16 09:36

SAKKIA schreef:
Nayan schreef:

Hier kan ik me helemaal in vinden. Er zijn best wel dingen waarvan ik denk hey ja dat vind ik wel wat, maar ik ben niet degene die verder moet. Ik heb persoonlijk meer met cremeren dan met begraven maar als mijn nabestaanden heel graag een graf willen waar ze naartoe kunnen gaan, ook prima.

Ik heb niet alles gelezen hoor, maar wilde hier alvast even op reageren.
Maar is het niet zo dat als jij het geregeld hebt zoals jij het graag zou willen, hun dat al heel gauw het gevoel zal geven dat ze het juist hebben gedaan zoals jij het graag wilde, een afspiegelen hoe jij bent. Daar zou ik me als nabestaande juist heel erg prettig bij voelen.

Late reactie, had niet meer gekeken

Het hele doodgaan, uitvaart, begraven versus cremeren verhaal is een onderwerp dat met enige regelmaat wel ter tafel komt in mijn nabije omgeving waardoor we van elkaar wel een goed beeld hebben wat iedereen wel of niet zou willen, wel of niet aanspreekt enz. Het is dus ook zeker niet zo dat ik niks voorbereid heb/wil voorbereiden maar het staat niet in steen geschreven (nog niet.. of is dat flauw :')

) voor mij. Mijn grootouders weigeren in alle opzichten te spreken of na te denken over hoe het verder moet na hun overlijden, niet alleen wat betreft hun uitvaart maar ook andere (nog veel belangrijkere) zaken. Dat vind ik een ander verhaal en wordt door de familie ook wel als onprettig ervaren.

De mensen om mij heen weten dus wel wat ik mooi vind en wat juist niet, daarnaast zijn er ook wel een paar kleine dingen die ik echt zo en niet anders zou willen hebben, maar ik vind het belangrijk dat ze weten dat er ruimte is voor hun eigen wensen.