Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
xEmily schreef:Grappen verkopen ... ?
Geen idee of je de heliumballon als grapje beschouwde, want dat was het niet, maar als ik daarheen wou gaan zou ik graag een heliumballon meewillen om aan mijn bed vast te maken ...
Of bedoel je mijn houding?
xEmily schreef:De zusters zijn wel aardig, tegen hun heb ik ook niks ^.^
Maar ik wil gewoon niet beter worden. En tegen al jullie goedbedoelde berichtjes ben ik ook immuun lijkt het wel. Ik snap jullie wel, maar inleven oid lukt me geeneens
@Eleio
Met wat jij bedoeld heb je een tank nodig en geen balonnetje, of ik moet je verkeerd snappen.
unihorses schreef:waarom wil je niet beter worden? je kan het toch op zijn minst proberen, het een kans geven eens zien hoe het gaat... want als ik jou zo hoor heb jij zelf behoorlijk in de hand hoe ziek je bent/wordt, probeer dan eens beter te worden, op ziek zijn kun je altijd nog ( heel onverstandig ! ) terugvallen.
ilaan schreef:Ik kan hier wel een heel verhaal ophangen over mijn eigen ervaring hiermee maar luisteren doe je toch niet.
Je 'sociale leven' zal niet verpest worden want die heb je nu al niet meer. Dus maak je daar maar niet druk om. Als je zo graag je leven wil verpesten is dat prima natuurlijk maar ik weet zelf heel goed wat het met je omgeving doet.
Wat troi zegt klopt helemaal. Je bent nu langzaam bezig met zelfmoord. Je hebt géén controle. Ik wilde ook niet beter worden en ik wilde ook dat stuk controle houden. Maar je hebt geen controle meer. Die ben je allang kwijt. Het gaat tijd kosten dit te zien maar ook ik heb het gezien.
Mocht je willen weten wat het effect is op je omgeving en op jezelf van doorgaan met waar je nu mee bezig bent zie ik wel een pb. Verwacht er geen maar misschien is het fijn om te weten wat je nu allemaal weggooit en wat je voor de rest van je leven niet meer terug zal krijgen?
Dani schreef:Soms moet je iets doen omdat je wéét dat het goed is. Naar de tandarts, een vaccinatie halen voor die verre vakantie, naar je werk - kunnen allemaal dingen zijn waar je vreselijk tegenop ziet, maar die nu eenmaal moeten. Je doet het dan puur op verstand. Dat moet jij nu ook gaan doen. Het hoeft helemaal niet goed te voelen, dat kan nu ook niet. Hou jezelf dus ook niet voor de gek met dat je heus hulp zoekt 'als het goed voelt' want dat zal het nooit doen.
Bekijk het rationeel.
- je hebt dusdanig lage hartslag dat je in het ziekenhuis belandt.
- die hartslag is zo laag omdat je te weinig eet.
- je wéét dat je te weinig eet want dat doe je bewust.
- als je zo doorgaat kan je hart er mee stoppen.
- dus moet er iets veranderen.
Simpeler wordt het niet. Het voelt vast anders. Je vindt misschien dat je heus niet zo heel weinig eet, je gelooft niet dat je hart er echt mee zal ophouden, je denkt dat de artsen het zwaar overdrijven. Maar da's allemaal gevoel, en je gevoel is ziek. Nog meer ratio: uiteindelijk kom je bij de keuze tussen doodgaan of veranderen. Te weinig eten = afvallen = lichamelijke klachten = dood. Vroeg of laat. Onherroepelijk. Je kan nu nog jaren zo doorgaan -of maanden- tot je dat punt bereikt, maar de weg terug omhoog is dan alleen maar langer. Je kan ook nu al je best doen om te veranderen, en dan bespaar je jezelf een aantal maanden tijdsverlies. Want veranderen moet je toch, uiteindelijk. Of je gaat dood. Komt ook niet binnen, ongetwijfeld. Want je bent verdoofd, afgesloten. Maar je bent ook méér dan slachtoffer van jezelf. Je kan ervoor kiezen dit gevecht aan te gaan, om jezelf uit de greep van die eetstoornis te halen. Laat je opnemen. Neem dat risico. Weg kan je altijd nog.