Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-07-13 11:30

Geplaatst: 30-07-13 11:30

Laat ze zelf met stickers komen! Als je zelf dingen aan gaat dragen kijken ze soms niet meer verder.

Ik heb zelf ook de sticker Borderline, na jaren (!) zeuren van mijn kant is er alsnog diagnostisch onderzoek gedaan en kwam er iets heel anders uit met borderline trekken. Mijn behandeling is al die tijd toegespitst geweest op borderline en dat was in mijn geval helemaal fout. Nu pas volg ik een behandeling die bij me past.

Hou er ook rekening mee dat borderline zéér negatief te boek staat bij mensen die niet precies weten wat het inhoudt en mensen zullen je gaan behandelen als de Borderliner en verwachten dat je manipuleert en rare dingen doet voor aandacht. Zelfs als je dat niet doet. Het heeft gevolgen voor alles, ook je werkperspectief en vriendenkring en je komt nooit meer van die sticker af, zelfs als het uiteindelijk weerlegd wordt.

Er zijn veel meer ziektebeelden die borderlinetrekken laten zien, omdat het te maken heeft met een enorme gevoeligheid en angst. Hoe je daar mee omgaat bepaalt de diagnose. Kijk alsjeblieft verder dan je neus lang is en laat diagnostisch onderzoek doen!

**Geplaatst**: 30-07-13 12:54

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 30-07-13 12:54

Zonder de symptomen van wat dan ook te willen bagatelliseren werkt het met dit soort dingen zo'n beetje hetzelfde als met luizen: zo gauw je over luizen leest, voel je iets kriebelen op je hoofd en weet je zeker dat je ze hebt...

**Geplaatst**: 30-07-13 19:53

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 30-07-13 19:53

Daarbij zijn borderline trekken eigenlijk heeeeeeel menselijk

, alleen dan enorm uitvergroot. Maar bijna iedereen zal zich in een aantal dingen kunnen herkennen (ik ook, terwijl ik t niet heb)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-13 22:07

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-13 22:07

Hallo,

Bedankt voor de reacties! Moet zeggen dat de reacties me heel erg opluchten.
Het is niet dat ik het mezelf aan wil praten dat ik borderline zou hebben, maar ik herkende me er zo in!
Het is meer dat ik even bevestiging zocht van jullie, want ik had zoiets van: Als jullie me al in borderline herkennen, dan is het niet zo gek dat ik mezelf er in herken.
Maar gelukkig krijg ik niet alleen bevestigende berichten.

En om het met mijn mw-er over dit soort dingen te hebben, tja dat lukt me op de een of andere manier niet..
Ik val op vrouwen en ik heb al een paar keer continu aangegeven dat ik een vriendin heb en dat het niet om een gewone vriendin gaat. Maar ze blijft maar stug volhouden dat het om een vriendschap gaat als ik zeg: mijn vriendin.
Heel vervelend..

**Geplaatst**: 30-07-13 22:17

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 30-07-13 22:17

Pfff, irritant van d'r. Misschien heb je het niet duidelijk genoeg gezegd en heeft ze een beetje een heterocentrisch wereldbeeld

Borderline had ik zeker niet in je Posts herkend hoor dus geen zorgen

. Een ervaren prof kan alleen een goede diagnose stellen. Mocht dat borderline zijn, geen man overboord toch. Als het je maar de juiste hulp oplevert.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-13 22:22

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-13 22:22

Ja echt heel vervelend, ik zat er al aan te denken om een leuk regenboog t-shirt aan te doen, een baggy broek en mijn haar kort te knippen. Misschien snapt ze het dan? (grapje ofc.

)

Okee gelukkig maar!

Heb trouwens wel vaker het idee dat ik er niet echt geen steek verder kom.. Soms heeft ze wel handige tips, maar dat ze laatst zei dat a.m waarsch. niet stopt zolang ik thuis woon vond ik niet heel motiverend..
En ik vind het moeilijk uit me zelf alles te vertellen en trekken doet ze ook niet echt dus vaak blijft het luchtig over werk/school en vrienden.

**Geplaatst**: 30-07-13 22:23

Geplaatst: 30-07-13 22:23

Net wat andere zeggen,mocht het zo zijn is het vroeg genoeg om het te weten en je druk om te maken.
En als het werkelijk zo is,is het fijn dat je het weet.
En dan is het fijn dat je handvatten krijgt en begeleiding.
Maar je nog niet te druk maken voor het zo ver is.

**Geplaatst**: 30-07-13 22:28

Geplaatst: 30-07-13 22:28

Paarse tuinbroek

Am is wel vaak bij teveel stress en als je dat thuis veel hebt, is het moeilijker te stoppen (niks is onmogelijk, maar wel veel zwaarder dan in minder stressvolle situatie). Aan de andere kant ben je een sterke meid. Je hebt een boel meegemaakt en je bent er nog steeds, werkt, gaat naar school, zoekt hulp, ... Die sterke wijffies kunnen ver komen hoor $*\o/*$

Edit
Dat luchtig praten herken ik ook wel. Lastig he. Het is sowieso moeilijk iemand te vertrouwen en dan al helemaal met je diepste geheimen. Een band opbouwen duurt lang.

Laatst bijgewerkt door Roux op 30-07-13 22:32, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-13 22:30

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-13 22:30

Haha ja dat moet ik doen! Een tuinbroek, en kort haar sws! haha

Ja dat is wel waar, maar als een mw-er eerder de hoop op geeft dan ik?
Waar ga ik dan mijn motivatie vinden als ik er zelf een keer door heen zit? Bij haar hoef ik het dus niet te zoeken. Gelukkig heb ik mijn vriendin

**Geplaatst**: 30-07-13 22:36

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 30-07-13 22:36

Ze heeft gezegd dat t waarschijnlijk niet ophoudt, toch? Das niet definitief 8-)

Het is moeilijk mensen te vertrouwen in jouw situatie, dat snap ik helemaal. Hulpverleners (autoriteiten in het algemeen) waarschijnlijk al helemaal, vermoed ik zo (als ik naar mezelf en "soortgenoten" kijk)
Fijn dat je iig je vriendin hebt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-13 22:43

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-13 22:43

Roux schreef:
Ze heeft gezegd dat t waarschijnlijk niet ophoudt, toch? Das niet definitief
Het is moeilijk mensen te vertrouwen in jouw situatie, dat snap ik helemaal. Hulpverleners (autoriteiten in het algemeen) waarschijnlijk al helemaal, vermoed ik zo (als ik naar mezelf en "soortgenoten" kijk)
Fijn dat je iig je vriendin hebt

Dat klopt. Ze zei dat zolang ik thuis woont ze het niet ziet gebeuren dat ik stop.
Dus dat ik uit huis gaan maar moet overwegen d.m.v begeleid wonen.

**Geplaatst**: 30-07-13 22:49

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 30-07-13 22:49

Ik weet niet of begeleid wonen wel zo handig is als je je zo aan allerlei regeltjes moet gaan houden. Dat zou bij mij juist een hoop stress opleveren... Kom je van de regen in de drup. Een waarom/waarmee zou je begeleiding nodig hebben?

**Geplaatst**: 30-07-13 22:53

Geplaatst: 30-07-13 22:53

Uit huis gaan lijkt me idd heel fijn voor je. Maar ja, als je dan al je vrijheid kwijtraakt is ook weer stress. Is er nu geen mogelijkheid "gewoon" op kamers te gaan? ( beetje ziekjes en ff kwijt wat je daar eerder over zei, sorry heb wattenhoofd)
En met goede hulp is het zeker niet onmogelijk te stoppen, ook als je thuis woont. Maar het is sowieso gewoon moeilijk aangezien het een overlevingsstrategie is geworden.

**Geplaatst**: 30-07-13 22:56

Geplaatst: 30-07-13 22:56

Maflinger_S schreef:
Ik weet niet of begeleid wonen wel zo handig is als je je zo aan allerlei regeltjes moet gaan houden. Dat zou bij mij juist een hoop stress opleveren... Kom je van de regen in de drup. Een waarom/waarmee zou je begeleiding nodig hebben?

Weet nog dat ik dan wel gewoon op kamers mocht, maar dan kwam er regelmatig een geitenwollensok van jeugdzorg om me te leren boodschappen doen en koken ... Duh, dat deed ik thuis altijd al meneer omdat m'n ma liever zat op de bank lag 8)7

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-13 22:59

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-13 22:59

Begeleid wonen zie ik inderdaad niet zitten. Zoals jullie al zeggen ik ga geen vrijheid inleveren.Ik heb nu alle vrijheid en mag doen wat ik wil, want mijn moeder maakt het niet uit.
Waar ik begeleiding mee nodig zou hebben zou ik niet weten. Alleen de psychische hulp maar daarvoor hoef ik niet perse ergens te wonen.

Op kamers gaan is nu waarschijnlijk niet mogelijk. De enige inkomsten die ik heb is stufi ( wel het hoogste, maar vanaf 2014 stopt de stufi en word dit een leenstelsel. De aanvullende beurs blijft wel maar die zit maar op €250,00 ofzo. In ieder geval net genoeg om mijn opleiding te bekostigen). Daarnaast heb ik nog loon maar als ik een HBO studie ga doen moet ik waarschijnlijk meer voor school doen en kan ik waarsch. geen 20 uur p.w meer werken. Dus financieel ga ik het niet redden denk ik.

**Geplaatst**: 30-07-13 23:05

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 30-07-13 23:05

Je zou de lening kunnen overwegen. Heb ik destijds ook gedaan (ouders dachten dat ik dom was en wilden studie niet meebetalen). Nu wel grote schuld, maar je betaalt naar draagkracht af. Woon dus wel in huurhuis (als alleenstaand ouder tegenwoordig sowieso onmogelijk hypotheek te krijgen). Aangezien ik nog wel behoorlijk onder m'n niveau werk, alleenverdiener ben en dus geen topinkomen heb betaal ik per maand maar weinig terug.
Achteraf gezien zou ik het zo weer hetzelfde doen. Uit die situatie gaan is voor mij het beste geweest wat ik ooit gedaan heb.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-13 23:31

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-13 23:31

Over lenen heb ik al wel nagedacht, maar ik heb besloten dat toch niet te doen.
Ik wil over 2/3 jaar graag met een schone lij samen kunnen gaan wonen zonder studieschulden.

Dus dat is iets waar ik standvastig in ben en niet van af te brengen ben, ondanks dat veel mensen dat proberen.

**Geplaatst**: 31-07-13 00:18

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 31-07-13 00:18

En dat is je goed recht!

Dan is het vooral belangrijk te kijken wanneer je het doet, zijn die situaties te vermijden? voel je het aankomen, kan je iets preventiefs doen (vriendin bellen, wandelen, yoga, harde muziek, handen onder koud water, ...)? Waarom doe je het (gevoel dan pas te leven, gaat het om pijn, zien van verwonding, ... Wat geeft je de opluchting. Is dat gevoel ook op andere manieren te krijgen, welke)? Sinds wanneer doe je het en wat deed je daarvoor?
Ik doe tegenwoordig aan body balance op de sportschool, goed ademen werk bv voor mij. En ik gebruikte fluoxetine wat je emoties vervlakt. Als het minder heftig voelt, hoef ik ook minder heftige maatregelen te treffen. Lezen, schoonmaken, met de katten spelen, paarden. afleiding dus, iets waar je je prettig bij voelt. Was voor mij heel helend. En vooral je ook goed mogen voelen (dacht dat ik waardeloos was en niks verdiende)

**Geplaatst**: 31-07-13 21:43

Geplaatst: 31-07-13 21:43

Hallo,

per toeval ben ik op dit topic gestuit.

Heb het net even helemaal gelezen.

Besef je hoeveel je gedaan en geleerd hebt in die korte tijd?

Je begon met een historie en een vraag.
Misschien eerst wat schuchter, alle begin is moeilijk.

En nu weet je in je hart dat het heel dapper is je verhaal te delen, en dat je de juiste dingen doet.

Wat ik mooi vind in het proces waar je in zit is dat sommige dingen zo duidelijk zijn.
Bijvoorbeeld dat nu de tijd gekomen is om de ellende te verwerken.
Je weet dat, en je neemt je verantwoording.
En dat je soms heen en weer stuitert tussen je fijn voelen en niet weten waar je het moet zoeken.
Dat komt omdat je het al aan het verwerken bent, naar mijn mening.

Als tip zou ik je willen geven om wel te dromen over je eigen plaats om te wonen, maar om het nu niet
"over je af te roepen". Want dat is een hoop spanning en onzekerheid, verhuizen is een dramatische aangelegenheid
naar mijn weten, ook al ga je er op vooruit.

Voor jou heb ik een boodschap, ik ga even op mijn gevoel af, kan zijn
dat ik de plank gigantisch mis sla.

Ik heb het gevoel dat je meent dat zachtheid in het leven verdwenen is.
Misschien ook een soort onschuld die hoort bij zachtheid.
Dat zou jou droevig maken, en misschien een vaag soort schuldgevoel geven.
Dan heb ik goed nieuws: die zachtheid is er nog

Ook voor jou.

En dat kan in hele kleine dingen zitten.

In een mooie bloem die je zomaar ergens ziet, alsof die er voor jou staat.
In iemand die opeens naar je lacht.
Een kind wat giechelend voorbij rent.

Je kunt er van dromen, het kan allemaal.
Zachtheid oordeelt niet.
Zachtheid wacht alleen tot jij je meldt, als je het nodig hebt, en neem je dan in haar armen.

Groeten,

Nutter

EDIT: typo's

**Geplaatst**: 31-07-13 22:16

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 31-07-13 22:16

Ik lees al tijdje mee maar ik wilde even zeggen dat begeleid wonen niet alleen in houd dat je met andere in een groep moet wonen. Meestal start je wel in een groep zodat hun kunnen bekijken hoe je zelfzorg is hoe stabiel je bent en wanneer je zelfstandig genoeg bent om door te stromen naar een eigen studiootje. Dat houd in dat je alles voor je zelf hebt, maar er wel 24/7 begeleiding aanwezig is die dan beneden in een kantoor zit die je kan roepen wanneer nodig. Deze komt zoiezo 1x daags bij je langs om alles te controleren of het goed is en je je niet gaat isoleren. Ook kan je er dan voor kiezen om in een groep te gaan eten dus samen koken, of dat je gewoon alleen je eten wilt verzorgen.

Mij lijk je alleen heel zelfstandig al, je wilt geen vrijheid verliezen kunt de werkdruk aan etc.
Ik denk niet dat jij op je plek bent bij begeleid wonen.
Dat heb ik allemaal niet, bij mij is het onmogelijk om zelfstandig te wonen.

Mocht je nog vragen hebben over borderline of begeleid wonen etc, stel ze maar. Ik sta momenteel op de wachtlijst voor wooninstanties. Borderline is hier al jaren geleden gesteld met enkele andere diagnosen.

**Geplaatst**: 31-07-13 23:46

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 31-07-13 23:46

[MW] In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Bokkers in therapie.
Gaat het een beetje met je?
Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-13 00:11

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-13 00:11

Roux schreef:

En dat is je goed recht!

Dan is het vooral belangrijk te kijken wanneer je het doet, zijn die situaties te vermijden? voel je het aankomen, kan je iets preventiefs doen (vriendin bellen, wandelen, yoga, harde muziek, handen onder koud water, ...)? Waarom doe je het (gevoel dan pas te leven, gaat het om pijn, zien van verwonding, ... Wat geeft je de opluchting. Is dat gevoel ook op andere manieren te krijgen, welke)? Sinds wanneer doe je het en wat deed je daarvoor?
Ik doe tegenwoordig aan body balance op de sportschool, goed ademen werk bv voor mij. En ik gebruikte fluoxetine wat je emoties vervlakt. Als het minder heftig voelt, hoef ik ook minder heftige maatregelen te treffen. Lezen, schoonmaken, met de katten spelen, paarden. afleiding dus, iets waar je je prettig bij voelt. Was voor mij heel helend. En vooral je ook goed mogen voelen (dacht dat ik waardeloos was en niks verdiende)

Dat is ook wat mijn mw-er wou. Ze wou dat ik (achteraf) de situatie uit schreef hoe ik me voelde, wat er gebeurde voor ik a.m ging toepassen. Zodat ik me bewust er van werd en kon kijken op welk moment het fout gaat en daar iets anders voor in de plaats doen. Zoals muziek luisteren, vriendin bellen, slapen, sporten.
Echter is het vaak 's avonds dat het gebeurd, dan voel ik me ellendig en heb ik tijd om na te denken. Op z'n moment is het vaak te laat om een vriendin te bellen of om te gaan sporten. Dus eigenlijk heb ik van alles geprobeerd maar werkt het eigenlijk allemaal niet..

Het fijnste zou zijn als ik die nare stemmingen niet meer heb, dat ik me zo maar uit het niets in één keer ellendig kan voelen.
Vandaag heb ik eigenlijk een super leuke dag gehad, maar inplaats van dat ik er van geniet ga ik me weer ellendig zitten voelen..

@nutter: Bedankt voor je post! Naar mijn idee ben ik nog geen haar verder, maar zoals jij het beschrijft zie ik inderdaad meer in dat ik al stappen heb gemaakt.
De rest van je post laat ik nog even op me inwerken..

@ls_foto: Bedankt voor je post! Was er al redelijk zeker van dat begeleid wonen voor mij niks zou zijn maar weet het nu wel zeker

nu kijken wat mijn mw-er daar van gaat vinden.

Roux schreef:
[MW] In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Bokkers in therapie.
Gaat het een beetje met je?
Sterkte!

Dankje zal daar eens een kijkje nemen..

Update: Vandaag echt een super leuke dag gehad, daarna een paar uurtjes gewerkt en nu eigenlijk weer een zwaar dipje..
Vanmiddag ook even een gesprek gehad met mijn vriendin. Ik heb een aantal dingen met haar besproken over die hier gezegd werden en die ik via pb heb ontvangen.
Zij is namelijk ook (groten) deels de reden dat ik hulp zoek en het niet allemaal opgeef, omdat ik zie hoe zwaar ze het soms heeft. Maar ze zag de laatste tijd erg veel verbetering en ik heb haar gevraagd wat te doen. Bij de mw-er blijven of naar het ggz gaan. Ze kwam er zelf mee dat ze het stukken beter vond gaan en dat we het misschien wel met zijn tweeen weer aan zouden kunnen.. Nu weet ik niet of ze dat echt meende dus er morgen nog maar eens over hebben, mocht het moment er daar voor zijn. Vind het erg moeilijk allemaal..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-13 01:20

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-13 01:20

Toch net even met mijn vriendin gebeld, want ze merkte dat het allemaal niet zo goed ging.
Nu gelukkig iets vrolijker dus proberen te slapen

**Geplaatst**: 01-08-13 09:07

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 01-08-13 09:07

Goed gedaan

Ik had t ook altijd in de avond, met tijd om te gaan piekeren enzo. Zeker het ultieme am moment

. Goed dat je je vriendin hebt gebeld!
Die nare gevoelens niet meer willen hebben ... ik snap um helemaal. Vrees dat je daarvoor toch echt therapie nodig hebt. Al die nare ervaringen en bijbehorende emoties hebben 'een plekje' nodig, moeten 'verwerkt' worden (voel me net psych met al die termen, haha

). Raad je echt aan professionele hulp te zoeken, is behoorlijk zwaar voor jullie tweetjes alleen.
Zelf beste ervaringen met emdr. Maar dat is persoonlijk natuurlijk. Mss vind je nog nog wat ideeën in het therapietopic?

Fijne dag gewenst {:}

**Geplaatst**: 01-08-13 09:32

Re: Ik weet het niet meer, automutilatie.

Geplaatst: 01-08-13 09:32

Ik sluit me aan bij de wijze woorden van Roux, inclusief het wensen van een fijne dag!