Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-04-13 13:17

Geplaatst: 26-04-13 13:17

Jeetje........stil. Zit op werk tranen te verbijten, wat ontzettend moeilijk voor jullie.
Heel veel sterkte en moed toegewenst!

**Geplaatst**: 26-04-13 13:22

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 13:22

Wat een ontzettend groot verlies en verdriet voor jullie. Gecondoleerd en heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 26-04-13 13:44

Geplaatst: 26-04-13 13:44

Oooh wat vreselijk

Mijn broer en zijn (toen) vrouw hebben 15 jaar geleden een levenloos geboren dochtertje gehad, op 2 weken na helemaal voldragen. Het besef dat dat prachtige volmaakte kindje nooit zal lachen, huilen, lopen, léven... is niet te verteren. Voor haar heb ik toen een gedichtje gemaakt, het heeft mijn broer en zijn gezin wat troost kunnen brengen. Ook al ken ik jou niet, toch heb ik ook voor jouw kleine jongen een paar regels geschreven. De eerste letters vormen zijn naam...
Ik hoop dat je dit grote verlies ooit een plekje kunt geven! :(:)

Rijker dan de koning heb jij ons gemaakt
Onze tweede zoon, ons hart was weer geraakt
Wij gunden jou zo graag de mooiste toekomstdromen
Alleen werd jij al veel te snel bij ons weggenomen
Lieve kleine jongen, ik hoop dat jij zal weten
Dat wij jou heel ons leven geen tel zullen vergeten

**Geplaatst**: 26-04-13 13:55

Geplaatst: 26-04-13 13:55

Meid, wat vreselijk, dit vergeet je nooit weer. Een dikke knuffel voor jou.

Ook vind ik ( misschien niet toepasselijk ) dat het ziekenhuis 'ruig' heeft gehandeld, jou een keus te laten maken dat eigenlijk geen keus meer was, om te dreigen met een rechter. Dat had je zeker niet verdiend. Ik heb een zelfde iets met mijn broertje meegemaakt. Toch weer anders omdat het niet mijn eigen is, maar ook ruige handelingen door het ziekenhuis.

Mijn broertje, voldragen en perfect, vlak voor zijn geboorte is de placenta los gelaten. Hij was gestikt.. Mijn moeder kreeg buikpijn en is naar het ziekenhuis gegaan, daar werd een echo gemaakt, mijn moeder wist al dat het fout was, ze riep al 'hij is er niet meer, zeg het maar hij is er niet meer! maar ze wouden het niet zeggen. Pas later vertelden ze het, de bevalling werd meteen in gang gezet, er kwam een arts met 5 staigeres, die dachten dat het kindje nog leefde, ze wou geen scholieren om haar heen, maar daar werd niet naar geluisterd, toen ze riep 'hij wordt dood geboren! ' Liet de dokter alles zitten, liep weg met de scholieren omdat er niets 'belangrijks' meer te zien was voor hen, en een zuster kwam naar haar toe en heeft haar verder in de bevalling geholpen. Ook hij moest in het ziekenhuis blijven. We mochten hem niet meenemen. Hij moest onderzocht worden.

Een hele andere situatie, maar misschien heb je er iets aan.. Om een andere ervaring te horen. Richard heeft een mooi grafje gekregen, maar nu jaren later, is de pijn nog vers. Ik wens je heel veel sterkte toe, en denk aan je lieve kindje die je nog hebt..

Dikke knuffel van mij.

**Geplaatst**: 26-04-13 14:04

Geplaatst: 26-04-13 14:04

Ik vind het ook apart dat ze perse verder wouden onderzoeken.

Mijn ouders hun oudste zoontje is 6 uur na de geboorte overleden door zuurstof te kort.
Hun hebben ook geweigerd om in hun zoontje te laten snijden. Mijn ouders wouden hem graag begraven en niet laten onderzoeken.
Dus naast uiterlijk en bloed onderzoek is er niets gebeurd.
Ik vind dat die keuze ook echt bij de ouders moet liggen en niet met de rechter gedreigd moest worden.

Sterkte meid. Ik krijg buikpijn en een misselijk gevoel als ik je verhaal lees.
Het is toch je grootste angst. Heb gisteren dus ook even bij mijn zoontje gekeken.
Ik vind het een dood eng idee om me kindje te verliezen. En bij jou is het gebeurd...
Sterkte heel heel veel sterkte

**Geplaatst**: 26-04-13 14:18

Geplaatst: 26-04-13 14:18

Sjeetje, wat een nachtmerrie moet dat zijn.
Heel erg veel sterkte toegewenst de komende tijd. Y;(

**Geplaatst**: 26-04-13 14:19

Geplaatst: 26-04-13 14:19

jezus wat heftig..... de nachtmerrie van iedere ouder...... gecondoleerd en heel veel sterkte....

ze kunnen dus niet zeggen of hij gestikt is onder zijn dekentjes? (ook al zou dat tegenwoordig niet kunnen zolang je maar geen dekbedje hebt)
of gestikt is door dat voedsel?
of dat hij iets onder de leden had waardoor hij verzwakt was ofzo?
pfffffff lijkt me nóg moeilijker, als ze helemaal geen duidelijke oorzaak kunnen benoemen zometeen.....

ik hoop dat je er voor je kind en je man doorheen komt met alle hulp die zich aandienen
nogmaals heel veel sterkte

**Geplaatst**: 26-04-13 14:34

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 14:34

Sterkte, wat vreselijk. Weet even niet zo goed wat ik moet zeggen, alleen dat ik weet dat het rugzakje wat je met je mee gaat dragen naar loop van de tijd steeds een beetje lichter word: maar gewichtloos wordt het nooit. Wij krijgen eens per zoveel maanden het blad voor Ouders overleden kind in de brievenbus, ik snap dat je hier misschien nog niet aan toe bent maar wellicht later. Moge hij van boven op jullie toekijken en bijstaan in wat er nog gaat komen, de mooie dingen, maar ook minder mooie dingen.

**Geplaatst**: 26-04-13 14:49

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 14:49

Wat een verschrikkelijk verhaal..... brok in mijn keel en tranen in de ogen. heel veel sterkte met dit vreselijke verlies......

**Geplaatst**: 26-04-13 14:50

Geplaatst: 26-04-13 14:50

Pff wat vreselijk , het zal je maar overkomen heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 26-04-13 14:54

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 14:54

Oh wat erg zeg..
Hier zijn geen woorden voor, heel veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 26-04-13 15:33

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 15:33

ohh wat een vreselijk verhaal, het raakt me vreselijk diep..

wat een verdriet...
Ik kan geen juiste woorden vinden om te zeggen.. Heel veel sterkte gewenst.. :(:)

**Geplaatst**: 26-04-13 15:49

Geplaatst: 26-04-13 15:49

Wat verschrikkelijk om dit te moeten meemaken en wat een verdriet zullen jullie hebben. Heel erg veel sterkte met de verwerking en gecondoleerd! Ik kan geen andere woorden vinden... :(:)

**Geplaatst**: 26-04-13 16:23

Geplaatst: 26-04-13 16:23

Jeetje wat verschrikkelijk. Een hele dikke knuffel vanaf hier.

Ikzelf heb er geen ervaring mee. maar vorig jaar juni beviel mijn beste vriendin van een prachtig meisje, alleen vlak na de geboorte is haar hartje ermee opgehouden. Ze hebben haar gereanimeerd maar er was al teveel hersenschade en ze zal dus nooit een menswaardig bestaan hebben. Die vriendin heeft veel baat bij stichting lieve engeltjes dus dat raad ik je zeker aan om daar eens te kijken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-13 16:35

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-13 16:35

Echt bedankt voor alle lieve berichtjes. Hun reactie voor de autopsie was omdat ze nog steeds geen doodsoorzaak vast konden stellen. Ik had ook zoiets van ze hebben aan het bloed en de fotos en scan kunnen zien dat ie niet mishandeld is, laat ons gewoon weer naar huis gaan. Misschien had de rechter ons wel gelijk gegeven, misschien ook niet. Maar er was dan weer een dag overheen gegaan en we wouden terug naar huis.

De ha heeft de crisesdienst van de ggd gebeld, daar moet ik woensdag heen.

**Geplaatst**: 26-04-13 16:46

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 16:46

In België is de wetgeving als ik me niet vergis zo dat ieder overlijden onder de 18 maand verdacht wordt beschouwd. Dat houdt in dat je niet zomaar een begrafenisondernemer mag bellen, er is een speciale dienst die het lichaampje ophaalt. Ook een autopsie (uitwendig en inwendig) is dan standaard en tot deze gebeurd is is het lichaampje in beslag genomen en mag je er niet bij. Helaas ben ik wat dat betreft ervaringsdeskundige, al is het niet bij mijn eigen kind.

TS goed dat je hulp krijgt. Ik wil je nogmaals een hart onder de riem steken, heb al veel aan jou gedacht!

**Geplaatst**: 26-04-13 16:56

Geplaatst: 26-04-13 16:56

Autopsie na het plotseling, onverklaarbaar overlijden van een kindje is wettelijk geregeld, maar de ouders hebben altijd recht om dit te weigeren.

Toen ons zoontje geboren is, hebben we besloten om wel een totale obductie (= autopsie) te laten doen, omdat we heel graag wilden weten wat de oorzaak van zijn overlijden is. Het is heel moeilijk om je voor te stellen dat er in je kindje gesneden wordt, wij hebben hem daarna ook niet meer willen zien en ook geen rouwbezoek toegestaan. Aan de ene kant heel hard, aan de andere kant wilden we hem ons herinneren zoals hij was voor dat hij van de kamer afging.

Heel goed dat je meteen professionele hulp gaat krijgen. Ik hoop dat jij/jullie het verlies van jullie zoontje kunnen verwerken en dat er duidelijkheid komt over de doodsoorzaak. Voor mij is dat een deel van de verwerking geweest, en misschien dat het weten waarom of waardoor helpt. Boh, ik wil zo veel schrijven en vertellen, maar ik weet dat dat nu allemaal nog niks helpt.
Weet alleen, toen ik je post gisteren las, brak mijn hart.... ik weet hoe je je voelt, ik ben ook mijn zoontje verloren.

**Geplaatst**: 26-04-13 16:57

Geplaatst: 26-04-13 16:57

orrie...
Ik heb toen in ons topic ook al gereageerd op je.. Inmiddels is mijn dochtertje bijna 2,5 week.. Kippenvel wederom over heel mijn lijf en tranen in mijn ogen bij je verhaal nu weer..

Weten wat ik moet zeggen, weet ik niet.. Maar zwijgen is nog erger..
Al voldoet het niet, toch heel veel sterkte gewenst.. Geen idee hoe iemand zo'n verdriet te boven kan komen.. Probeer je hartje nog wel
open te stellen voor je man en je andere zoontje, hoe moeilijk ook, je wilt niet hun ook nog kwijt raken..

Echt heel veel sterkte, hopelijk krijg je snel hulp bij het verwerken van dit verlies, en ga je niet schuldig voelen (makkelijk gezegd van achter een beeldscherm, ik weet het).. Maar je hebt gereanimeerd en de ambu was er vlug, je hebt gedaan wat je kon..
Tjuh zeg....

**Geplaatst**: 26-04-13 18:10

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 18:10

Ooooh wat een nachtmerrie! Ik kan hier eigenlijk geen woorden voor vinden, maar ik wil je ontzettend veel sterkte wensen (ook voor papa natuurlijk!), wat erg

**Geplaatst**: 26-04-13 18:18

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 18:18

Ik wil jullie heel veel kracht toewensen! Wat een vreselijke gebeurtenis!

**Geplaatst**: 26-04-13 20:39

Geplaatst: 26-04-13 20:39

LZP -> MW

**Geplaatst**: 26-04-13 21:00

Geplaatst: 26-04-13 21:00

Wat vreselijk. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 26-04-13 22:45

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 22:45

Jee, echt niet te omschrijven hoe diep me dit raakt laat staan hoe moeilijk jij en je partner het hebben. Wat vreselijk.

Heel, heel, heel veel sterkte gewenst. Hopelijk kan je jouw verdriet de ruimte geven, ook voor je oudste. Zodat hij ook leert dat verdrietig zijn 'Mag'. Nogmaals heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 26-04-13 23:57

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 26-04-13 23:57

slik,,
geen woorden voor heel veel sterkte in deze moeilijke tijden en vooral heel veel kracht toegewenst

**Geplaatst**: 27-04-13 00:08

Re: Mijn verhaal, lotgenoten?

Geplaatst: 27-04-13 00:08

Wat een verschrikkelijk verhaal...Goed dat je het uit, misschien haal je er iets steun uit.
Maar uiteindelijk ben jij degene die alles moet doorstaan en elke dag weer door moet komen. Wat een nachtmerrie.
Heel veel sterkte, ook van mij een dikke knuffel :(:)