Roselie schreef:Als je thuis niet veilig bent denk ik dat de verwekker dicht bij je leeft?
Meid veel sterkte!
Ze zegt niet dat ze thuis niet veilig is hoor, ze zegt dat ze er liever niet op ingaat.
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
mick75 schreef:Mensen, beseffen jullie dat het heel erg kwetsend kan zijn te zeggen dat je normaal tegen abortus bent MAAR in dit geval... En doorgaan op vragen, zelfs antwoorden suggereren, van waar de TS al heeft aangegeven ze niet te willen beantwoorden vind ik eigenlijk behoorlijk grof en ook onnodig kwetsend.
TS, meid, niemand kan voor jou een beslissing nemen. Dat mag ook niemand! Hoe moeilijk het ook is, deze beslissing moet je helemaal zelf nemen. Laat je niet opnaaien door wat ANDERE mensen vinden. Het gaat om jouw lijf en jouw leven. Ik ga dan ook niet hier verkondigen wat ik zelf zou doen, of beter gezegd, denk te zullen doen.
Ik wil wel even laten weten dat ik je steun, hoe dan ook en wat je ook beslist. Want het is een loodzware beslissing.
Oja, en laat je niet verleiden tot uitspraken waar je niet achter staat, of die je gewoon niet wil doen. Je bent niet verplicht alles openbaar te bespreken, zeker niet naar een stel internetfiguren. Hoewel sommigen de druk aardig goed kunnen opvoeren. Daarom stel ik je geen vragen. Je vertelt wat je wil vertellen, en wat je niet wil vertellen gaat ons niets aan.
AngeliqueB schreef:NatasjavE schreef:Adoptie is een hel voor moeder en kind en moet als aller aller laatste redmiddel gezien worden.
Laat ik als moeder van 2 adoptiekinderen (en 1 buikkind) zeggen dat adoptie geen hel is! Adoptie is voor een kind de kans om op te groeien in een gezin, wanneer de geboortemoeder om welke reden dan ook geen kans ziet om zelf haar kind op te voeden. Het is net zozeer een legitieme keuze als het zelf houden of een abortus.
Welke keuze je ook maakt, je maakt hem voor je hele leven en dat van je kind..
Alledrie deze keuzes zijn volstrekt legaal en voor TS zal het een hele zware periode zijn, nu en in de nabije toekomst..
Leen_ schreef:Wat een moeilijke keuze...
Men zegt hier wel, je gaat er later spijt van hebben dat je het hebt weg gedaan. Maar langs de andere kant, wanneer je het kind ziet zal je beelden krijgen van wat er gebeurd is.
Ik ken iemand die in soortgelijke situatie zat. Ze heeft uiteindelijk besloten het kind te houden. Helaas voor haar en het kind had ze liever een andere keuze gemaakt. Telkens wanneer ze haar kind ziet wordt ze herinnerd aan wat er gebeurd was. Haar kind heeft wel autisme daarbij. Maar zoals jij zegt is er bij jou ook een kans op een beperking. Door dat het kind autisme heeft is het voor haar extra moeilijk en wordt ze telkens weer herinnerd aan 'toen'. Zij is nu niet meer gelukkig en haar kind heeft het er ook allemaal niet gemakkelijk mee.
Daarnaast heb je zelf nog geen diploma. Als je pech hebt ga je je studies moeten onderbreken of zelfs volledig moeten stopzetten. Ga je dan wel in staat zijn om alle nodige zorgen te kunnen betalen en geven? Je zal vast hard moeten werken om voor jezelf en het kind te zorgen, wat er toe leidt dat je niet vaak zal thuis zijn. Dan moet je nog een oppas voorzien, waar je op die momenten gewoon werkt om een oppas te betalen. Stel dat het kind dan een beperking heeft, dan gaat het financieel nog krapper worden.
Als ik in jou schoenen stond zou ik voor abortus of voor adoptie kiezen. Al denk ik dat mensen die een adoptie laten doen vaak toch willen weten hoe het er achteraf mee gaat, vooral omdat er in jou geval kans op een beperking is.
Het is jou keuze, een zeer moeilijke keuze. Ale reacties over abortus kan niet ed. vind ik in dit geval erg ongepast. Iemand die door geen verantwoordelijkheid zwanger wordt en kiest voor abortus, dat vind ik niet kunnen. Maar in dit geval zou het misschien wel de beste oplossing zijn.
Volg je hart, dan kom je er wel.
Delphi schreef:TS, wat een verschrikkelijk verhaal! Ik schrik hier echt heel erg van. Ik denk dat het gewoon te moeilijk is om hier alleen over te beslissen. Ik denk dat het heel erg belangrijk is om hier op zéér korte termijn met een hulpverlener over te praten. Dat je je verhaal kwijt kunt aan iemand die er buiten staat. Iemand die jou kan helpen om goed over alle mogelijkheden en gevolgen na te denken.
Puur even over de kans op medische problemen doordat de verwekker familie is... Is er al echt door een arts verteld hoe groot dat risico werkelijk is? Misschien is het mogelijk de medische 20 weken echo vervroegd te krijgen, als je dat zou willen.
Het kindje houden... is een optie en zeker als je verwacht steun te krijgen van je ouders (broers en zussen als je die hebt). Kun je terugvallen op je ouders? Kunnen zij jou (financiële) steun geven en zorgen dat jij je opleiding toch af kan maken?
Denk jij het aan te kunnen een kindje te krijgen dat op deze manier verwekt is? Denk je dat je deze traumatische gebeurtenis los zou kunnen zien van jouw kindje? Ik heb ook geen idee hoe groot de impact op een jong volwassene is, te weten dat je voorgekomen bent uit een verkrachting.
Kun en wil je ons vertellen wie de verwekker is? Ik denk dat dit sowieso heel erg belangrijk is in je beslissing. Is het iemand die heel erg dicht bij je staat of iemand die je niet vaak ziet of hoeft te zien? Weet hij dat je zwanger bent en hoe zou hij hierop reageren denk je?
Abortus... weet je zeker dat dat in België nog mogelijk is nu? Al zal het zeker mogelijk zijn uit te wijken naar Nederland. Omdat je 18 weken bent, zal het een pittige ingreep zijn. Ben je hierover goed ingelicht? Ook weet ik zo goed als zeker dat je sowieso een nachtje zult moeten blijven. Mocht je hier voor kiezen, heb je iemand die met je mee kan? Dit zou je niet alleen moeten doen meid. Stel dat je er zeker van bent en er helemaal achter staat (wat niet wilt zeggen dat je er geen moeite mee hebt) zorg toch voor genoeg begeleiding achteraf! Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten.
Adoptie is een mogelijkheid, maar dit lijkt mij enorm zwaar voor zowel jou als het kindje. Ik heb het hier meerdere malen voorbij zien komen, maar ik denk dat daar echt niet te licht over nagedacht moet worden. Je gaat het kindje voelen bewegen en je hormonen en een bevalling doorstaan zullen ook veel bij je los maken. Ik denk dat een adoptie voor veel kinderen al een emotioneel iets is. Vroeg of laat zullen de meesten willen weten waarom ze ter adoptie afgestaan zijn en wie de biologische ouders zijn. Om dan de werkelijkheid te horen te krijgen, lijkt me heel pijnlijk en zwaar. En wat als het kind dan op oudere leeftijd of zoek naar zijn/haar moeder wilt?
Echt waar ik vind dit zo moeilijk en ik kan ook echt niet zeggen wat ik zou doen. Ik denk echt dat je professioneel hulp nodig hebt om alle opties en gevolgen tegen elkaar af te wegen en de keuze te maken waar jij je dan het meeste achter staat. Kun je je ouders in vertrouwen nemen? Want wat je keuze ook is, ik denk wel dat ze iets aan je zullen gaan merken. Wie weet vind je wel heel veel steun bij ze en kunnen ze jou steunen in welke keuze dan ook.
En over de toekomst. Is dit éénmalig gebeurt of meerdere keren? Ben je nu veilig voor hem en hoe zorg je ervoor dat hij niet meer in jouw buurt komt? Heb je al nagedacht over aangifte?
Wat je ook beslist, heel erg veel sterkte
NathalieW schreef:Dat is niet helemaal waar. Als het kind op tijd geboren wordt en alles gaat goed mag je dezelfde dag nog naar huis. Mocht het wat later komen mag je altijd direct daarna vertrekken als je gezondheid dat toelaat. (bij het AMC in Amsterdam in ieder geval...) Ik begon om 09:30 met weeën opwekkers, 19:30 is ze geboren en 22:00 zaten we in de auto onderweg naar huis...