Geniet maar van het mooie uitzicht en van het begin van een nieuw hoofdstuk. Your life, your business! Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Geniet maar van het mooie uitzicht en van het begin van een nieuw hoofdstuk. Your life, your business!
Hoe jou schoonmoeder, en jou vriend(!!), zich gedragen, dat is niet normaal! PND houd niet in dat je niks meer kan zeggen oid. Dat geeft jou alleen maar een groter gevoel van onmacht zoals je hier dus inderdaad leest.

Urielle schreef:Klopt, ik heb vorig jaar mei na een lang ziekteverlof omdat mijn zwangerschap niet goed ging, een gesprek gehad met mijn vriend, baas en teamleider. Ik werkte pas net op die school, maar ik mocht eventueel kiezen om opnieuw een jaarcontract en een nieuwe beoordeling te krijgen omdat ik het beoordelingstraject niet had afgerond omdat ik voortijdig uitviel (in principe is dat normaal dus exit maar ze waren tot dusver tevreden over mij). Mijn baas had echter zelf 4 kinderen en die heeft gezegd: denk er eens over na wat er nu eigenlijk echt belangrijk is, waar jouw prioriteiten liggen. Kies eerst eens of je wil blijven werken en als je dat wil, dan gaan we pas kijken naar de invulling van het aantal uren, welke locaties, welke klassen,.. Maar bedenk ook dat je er voor de klas 100% moet staan, want op 90% ga je er zelf aan onderdoor. Ik zou aan het begin van het schooljaar normaal 6-8 weken geleden bevallen zijn. Toen hebben we er thuis over gesproken en afgesproken dat ik thuis zou blijven voor de kinderen zolang ze nog niet naar school gaan, zeker omdat we nog wel plannen hadden voor meer kinderen. Als de jongste naar school gaat en mijn bedrijf loopt niet dan pak ik wel weer een parttime baan op maar vermoedelijk dan dus iets simpels in de buurt zodat ik als er iets is gelijk naar school kan komen. Dus een traditionele rolverdeling waarbij huis-kinderen-dieren mijn aangelegenheid is.
Gisteren hebben we (vriend en ik) weer even een minder fijne dag gehad, waarin er vooral veel is uitgesproken naar elkaar toe, dus veel gepraat, veel gehuild, en uiteindelijk door de helderheid wel weer meer begrip naar elkaar toe.
Vwb mijn schoonmoeder: ik heb eigenlijk echt voorlopig geen behoefte om haar te zien of te spreken. Ik ga werk maken om zelf weer beter te worden en daarvoor is nu eerst heel veel rust en stabiliteit nodig. En zoals dat nu is met een lachende baby in de wipstoel, een kleuter die een prinsessenballetdansje aan het doen in het midden van de kamer, een kat op schoot en een hond op mijn voeten bevalt dat eigenlijk wel voor nu. Ik heb voor de kerst een afspraak om naar mijn moeder te gaan met de kindjes als mijn vriend naar zijn familie gaat en de andere dagen zijn voor onszelf.
Maar ik praat even over het merendeel van wat ik lees.) Accepteer wel dat het nu niet gaat en dat je ook weer niet alles moet willen. Dat gaat nu nog niet. Geniet van de kat op schoot en van de kindjes. Geniet van een kopje thee en een middagje lekker lamballen. Dat laatste heb je ook nodig, dus het is niet nutteloos, maar juist nuttig. Accepteer het en je herstel komt dichterbij, vind hier gewoon rust in. Jij komt er wel, meid. Écht wel.