Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-11-10 11:11

Geplaatst: 20-11-10 11:11

Ik kreeg last van "rammelende eierstokken" toen ik eind 20 was (rond de 27 ongeveer denk ik). Daarvoor moest ik echt nog niet aan kinderen denken. Vorig jaar december zijn mijn man en ik getrouwd. Afgelopen voorjaar ben ik met de pil gestopt, met het idee: we zien wel. En toen was ik in een ronde zwanger. Dat was toch wel een beetje schrikken hoor, nooit verwacht dat het zo snel zou gaan.
Wij wilden ook alles op orde hebben, maar dat kan nu eenmaal niet in het leven. Je hebt nooit zekerheid...
2 Dagen nadat ik een positieve test had, kreeg mijn man te horen dat hij ontslagen zou worden. Hij werkte al 13 jaar bij dat bedrijf, tja dat is niet fijn natuurlijk. Gelukkig had hij snel een nieuwe baan, maar hij heeft geen vast contract nu. Dus we moeten ook wachten totdat we groter kunnen gaan wonen.
Inmiddels heb ik wel het gevoel dat ik er helemaal klaar voor ben, ik moet nog ruim 6 weken, maar ik ben het ondertussen aardig zat. Dus ik hoop dat onze kleine een beetje op tijd komt

**Geplaatst**: 20-11-10 11:28

Geplaatst: 20-11-10 11:28

volgens mij ben je nooit klaar voor een kindje.

hoe het mij verging...alles behalve volgens planning.
heb ik er spijt van, absoluut niet.
natuurlijk heb je een beeld in je hoofd van hoe het moet gaan...
maar of het zo verloopt is maar net de vraag.
wilde altijd jong moeder worden...en zo rond mijn 22ste een kindje krijgen...
door een bepaalde wending in mijn leven werd dat bijgesteld naar 25 jaar
toen raakte mijn relatie met mijn toenmalige vriend uit...
waarom omdat ik uiteindelijk besefte dat ik na 10jr toch niet zo liep als
ik me had voorgesteld...
ben helemaal losgegaan en wilde me niet meer binden....
heb toen besloten om voor me 30ste een kindje te willen ...ouder dan 30
wilde ik het niet meer....
het volgende gebeurd ...loop tegen mijn huidige vriend aan...
zegt ik wil heel graag met jou nog een kindje ...( en dat nog wel op onze eerste date)
had een vasectomi gehad en heeft dit laten herstellen.
we waren er mee bezig ondanks dat we nog maar zo kort samen waren...
hij geholpen en wat denk je...jawel 5 maanden later, zwanger.
woonde nog thuis, door omstandigheden had ook hij geen eigen plekje.
natuurlijk kregen we het even benauwd...we moesten op zoek naar een huis,
nadenken over dingen waar ik nog helemaal niet mee bezig was...etc etc.
en wat heeft het me gebracht...ondanks alle hectiek tijdens mijn zwangerschap met verbouwingen, verhuizingen ect..hebben we het gered.
een aantal dagen voor de bevalling woonde we samen.
ik weet het is niet de ideale weg...maar ondanks dat heeft het me gebracht wat ik zocht.
wat ik hiermee wil zeggen...volg vooral je gevoel.
je weet snel genoeg wanneer jij er aan toe zult zijn.
en hoe je het indeelt tja time will tell heb ik geleerd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-10 14:49

Re: Wanneer waren jullie 'klaar' voor een eerste kind?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-10 14:49

Hoe ga je er mee om als je zelf heel graag een kindje wilt maar je partner wilt nog even wachten?

Ik ben nu 20 en wil heel jong moeder worden maar mijn vriend is 31 en wilt nog even wachten.

**Geplaatst**: 20-11-10 15:27

Geplaatst: 20-11-10 15:27

Armaris schreef:
Hoe ga je er mee om als je zelf heel graag een kindje wilt maar je partner wilt nog even wachten?

Ik ben nu 20 en wil heel jong moeder worden maar mijn vriend is 31 en wilt nog even wachten.

Goeie vraag......... (bij ons is het alleen omgekeerd

)

**Geplaatst**: 20-11-10 18:37

Re: Wanneer waren jullie 'klaar' voor een eerste kind?

Geplaatst: 20-11-10 18:37

@Armaris...bij mannen duurt het nou eenmaal wat langer dan bij vrouwen.
ik zal er gewoon met hem over proberen te praten en uit teleggen wat je voelt. wil niet zeggen dat hij ineens van gedachten zal veranderen maar misschien gaat hij er wel op een andere manier tegen aan kijken

**Geplaatst**: 20-11-10 18:57

Re: Wanneer waren jullie 'klaar' voor een eerste kind?

Geplaatst: 20-11-10 18:57

@Manfredie........ ken genoeg gevallen waarin dat totaal niet opgaat hoor. Ken genoeg vrouwen die niet willen en de man wel

**Geplaatst**: 20-11-10 19:25

Geplaatst: 20-11-10 19:25

@manzano...tja daar heb je ook gelijk in...bij mij was het wel niet wel niet...of toch maar wel...nee toch maar niet...en toen toen was het ineens zover.
er is toch geen peil op te trekken... ;-)

**Geplaatst**: 20-11-10 19:28

Geplaatst: 20-11-10 19:28

Ik woon nu net samen, lees 2 weken. Mocht ik ongepland zwanger worden dan is het kindje wel erg welkom, we hebben het geld en de ruimte ervoor. Toch wil ik liever eerst een aantal jaar samenwonen, ik wil ook nog een betere baan (heb nu een baantje wat niet mijn ding is) en ik wil ook nog eerst trouwen voor er kinderen komen. Ben nu nog jong dus wil liever pas over een jaar of 5 aan kinderden beginnen.
Eerst riep ik ook steeds ik wil geen kinderen maar nu heb ik toch zo af en toe wel de gedachtes van ja ik wil wel een kind. Maar toch ook wel vaak mijn twijfels terwijl mijn vriend wel erg graag kinderen zou willen. Hoe gaan jullie daarmee om? Stel je voor mijn gedachten gaan toch van ik wil helemaal geen kinderen?

**Geplaatst**: 20-11-10 19:34

Geplaatst: 20-11-10 19:34

ik heb vannacht gedroomd dat ik 2 kinderen kreeg. Ik vond het in mijn droom heel leuk, maar toen ik wakker werd, was ik eigenlijk toch wel héél blij dat het 'maar een droom' was

.
Om me heen zijn er ook al mensen met kinderen begonnen, tijdens het kraambezoek kwamen mijn vriend en ik erachter dat we er nog echt niet klaar voor zijn! We zouden er het geld en de ruimte wel voor hebben, en onze relatie zit ook goed. Toch nemen nog even de tijd om lekker nog even van onze vrijheid te genieten. (heb overigens ook nog tijd zat, ben pas 21

)

**Geplaatst**: 20-11-10 21:37

Geplaatst: 20-11-10 21:37

Ik was er niet mee bezig, en toen ik merkte dat ik zwanger was, was ik daar ook nog niet helemaal klaar voor.
Toen ben ik langs instanties geweest om te kijken of het financieel, psychisch etc. wel slim was.
Alle trots opzij gezet en om hulp gevraagd, wat heb je allemaal nodig, wat hebben we gemist, kunnen we het wel aan etc. etc.

We waren daarna meer dan klaar, en nu dolgelukkig met ons ventje.

**Geplaatst**: 20-11-10 23:04

Geplaatst: 20-11-10 23:04

Pentax wat goed van je, dat je hulp hebt gezocht en daardoor beter voorbereid was.

**Geplaatst**: 20-11-10 23:24

Geplaatst: 20-11-10 23:24

Mickey schreef:
Klopt heel eerlijk van die ouder om daarvoor uit te komen, maar vreselijk voor het kind.
Ik ben ook van mening dat je beter "aan kinderen kunt beginnen" als je ook echt dat zelf graag wil en niet omdat de buitenwereld eigenlijk min of meer van je verwacht dat je "aan kinderen begint".
Als ik kijk naar mijn vriendinnen dan zijn er meer zonder kinderen dan met kinderen. Ik heb respect voor hun keuze en zij voor die van mij. En mijn kinderen boffen Want dat iemand zelf geen kinderen wil, wil nog niet zeggen dat ze dan niet van kinderen houden.
Drie van mijn vriendinnen die mij heel dierbaar zijn, hebben geen kinderen maar vinden het wel leuk om iets met mijn kinderen te doen of juist iets voor ze te kopen als ze iets leuks zien. En genieten daar dan van, en zo genieten zij, maar ook mijn kinderen en ik.

Mijn beste vriendin wil 'later als ze groot is' (

) wel kinderen, maar nu even niet (buiten dat is ze nu ook single), maar ze is heel wijs van mijn jochie. Het was onlangs zelfs dat ze het met haar stagebegeleider over mijn kind had en dat hij tegen haar zei dat ze straalde van trots. Dat maakt mij ook trots

Tante Koekoek

**Geplaatst**: 20-11-10 23:41

Re: Wanneer waren jullie 'klaar' voor een eerste kind?

Geplaatst: 20-11-10 23:41

Op m'n twintigste alles al prima voor elkaar, getrouwd, allebei goede baan, eigen huis, paarden enz.
Toen ik drieendertig was kwam de eerste, met vijfendertig de tweede, puur zwanger geworden omdat de leeftijd ging spelen en niet omdat ik zonodig wilde maar we wilden wel kinderen dus moet je een keer beginnen.
Ben blij dat ze zo laat kwamen want nu hebben we ze veel kunnen bieden , rust, want pa/ma waren al aardig uitgeraast, ook materieel en daarmee bedoel ik dat ze alletwee eigen paarden hebben/hadden, we konden de studies makkelijk betalen en omdat we het financieel goed op de rit hadden ben ik de eerste jaren gestopt met werken en van al deze keuzes heb ik nooit spijt gehad, jong kinderen krijgen is mooi,als je veertig bent en je kind twintig kun je aan je tweede jeugd beginnen maar de jaren ertussen zullen zeker niet makkelijker zijn.

**Geplaatst**: 22-11-10 10:39

Re: Wanneer waren jullie 'klaar' voor een eerste kind?

Geplaatst: 22-11-10 10:39

Was 20 toen ik stopte met de pil..
inmiddels 21 en hoop binnen nu en een paar weekjes ons kleine hummeltje in onze arme te hebben.

Had niet langer willen wachten (hebben ook een 'klein' leeftijdsverschil), heeeerlijk!!

**Geplaatst**: 22-11-10 11:16

Geplaatst: 22-11-10 11:16

Je kunt niet alles plannen en regelen in het leven helaas.

Op een bepaald moment wilde ik heel graag een kind. Don't ask me why. Je kunt er duizend redenen opplakken maar het gaat om het gevoel. Ik moest en zou een kind.
Helaas voor mij dacht vriend daar anders over, misschien ooit maar zeker niet nu

Enfin veel gesprekken, ruzies, verdriet en drama later gingen we uit elkaar zodat ik de ruimte had om een nieuwe relatie op te bouwen met iemand die wel kinderen wilde. Ben begonnen aan een studie, terug naar Nederland verhuisd, hele leven omgegooid.

Vriend en ik bleven elkaar wel zien en na een paar maanden kwam hij door de week een avond langs en in het weekend reisde ik met de poezen in een reismand op en neer om daar te slapen. Maar we hadden niks verder

Dus ik ging in de andere weekdagen ook gewoon regelmatig op date maar behalve wat leuke avonden verder niks opgebouwd.

Toen kwamen we weer officieel bij elkaar omdat vriend er inmiddels uit was dat hij toch wel kinderen wilde, alleen nog niet direct. Nou, dat leek me ook niet verstandig net na de breuk en ik met mijn studie enzo.
Dus ik trok weer bij hem in, het thema kinderen even uit mijn hoofd gezet.
Twee weken later stond hij bij de Zeeman met een rompertje in zijn handen: Kijk nu hoe schattig!
8)7

Enfin nu had hij rammelende zaadleiders of hoe je het ook wilt noemen hahaha.

Toen project Zwanger Worden.
Het begon allemaal leuk en hoopvol en na een tijd werd het toch allemaal best gefrustreerd, seks op de kalender, thermometer, benen omhoog na de daad, aangepaste standjes en elke maand veel verdriet en een week chagrijn bij de menstruatie om met evenveel (wan)hoop weer twee weken opgefokt te proberen en twee weken gespannen af te wachten..
Na een jaar toch maar eens laten onderzoeken, vriend had een varicocele, ik had niks opvallends. Laten behandelen. En een paar maanden erna toch eindelijk zwanger geworden.

Nu hebben we er twee.

Naar meer dan volle tevredenheid

**Geplaatst**: 22-11-10 19:15

Geplaatst: 22-11-10 19:15

Urielle schreef:
Nu hebben we er twee. :) Naar meer dan volle tevredenheid

En dat met zo'n onderschrift. :(:)

(Of is je onderschrift een grapje? Ik weet niet hoe je het op moet vatten. Maar goed, wel grappig dat het bevruchten lang niet zo romantisch gaat als in Hugh-Grant-films.

)

Ergens zou ik dolgraag een kind willen, maar organisatorisch zijn wij niet zo sterk (behalve voor de honden), dus laten we het idee maar even op de plank liggen. Het gevoel kan er wel zijn, maar of je praktisch genoeg bent om alles te combineren (petje af voor al die moeders, wat een ren- en vliegwerk verrichten die toch) is een tweede.

**Geplaatst**: 22-11-10 19:25

Geplaatst: 22-11-10 19:25

dejavu schreef:
Maar goed, wel grappig dat het bevruchten lang niet zo romantisch gaat als in Hugh-Grant-films. )

Ja, dat vond ik een teleurstelling!

**Geplaatst**: 22-11-10 19:46

Geplaatst: 22-11-10 19:46

dejavu schreef:
Urielle schreef:
Nu hebben we er twee. :) Naar meer dan volle tevredenheid

En dat met zo'n onderschrift. (Of is je onderschrift een grapje? Ik weet niet hoe je het op moet vatten. Maar goed, wel grappig dat het bevruchten lang niet zo romantisch gaat als in Hugh-Grant-films. )

Ergens zou ik dolgraag een kind willen, maar organisatorisch zijn wij niet zo sterk (behalve voor de honden), dus laten we het idee maar even op de plank liggen. Het gevoel kan er wel zijn, maar of je praktisch genoeg bent om alles te combineren (petje af voor al die moeders, wat een ren- en vliegwerk verrichten die toch) is een tweede.

Nee, is geen grapje helaas. Maar de kinderen zijn momenteel het enige leuke dus heb er alsnog geen spijt van

Dat organisatorische, daar groei je in hoor. Daar moet je het niet voor laten.

**Geplaatst**: 22-11-10 19:56

Geplaatst: 22-11-10 19:56

Inderdaad teleurstellend. Het doet me meer denken aan een workshop, Q.

Maar goed, als het resultaat er maar mag wezen.

Urielle :(:)

Sterkte. Geniet van de kindjes en dan hopen dat de zon snel weer gaat schijnen. (En bedankt voor die onderste regel. We zien wel, eerst moeten we het allebei écht heel erg willen en dan zien we wel.

)

**Geplaatst**: 22-11-10 20:01

Re: Wanneer waren jullie 'klaar' voor een eerste kind?

Geplaatst: 22-11-10 20:01

Tja,wanneer ben je klaar voor een kindje??

Ik wilde al mijn hele leven lang het liefst kinderen,maar wanneer??
Toen leerde ik mijn huidige vriend kennen,trok binnen 2 maanden bij hem in..en bleek ik opeens zwanger te zijn.. *oepsss*
Na de eerste schrik voorbij te zijn,want is het wel verstandig als je zo kort samen bent?? We zijn er uiteindelijk voor gegaan,ik 25,hij 29 en redelijk volwassen.. Totdat vriendlief zijn baan verloor,ik ontslagen werd in mijn proeftijd en doodziek werd van de hormonen..
Het is niet gemakkelijk geweest,hebben het elkaar redelijk moeilijk gemaakt..
Maar we zijn nog steeds samen,houden nog steeds erg veel van elkaar en kunnen niet wachten tot ons wondertje er is!!

Ondertussen heeft mijn vriend gelukkig weer een baan gevonden,en zit alles weer in een rustiger vaarwater.. nee echt,ik kan nu zeggen.. Wij zijn er klaar voor,ondanks dat het niet gepland is!

**Geplaatst**: 22-11-10 20:03

Geplaatst: 22-11-10 20:03

'Opeens zwanger + Oeps'?

Maak dat de kat wijs.

Heel leuk voor jullie, dat wel.

**Geplaatst**: 22-11-10 20:14

Re: Wanneer waren jullie 'klaar' voor een eerste kind?

Geplaatst: 22-11-10 20:14

Haha ja,het is er niet spontaan ingevlogen..dat zeker niet!
Lang en onduidelijk verhaal,maar heb doorbraakbloedingen gehad (te lichte pil?) een keer medicijnen gehad.. beetje naief misschien,maar in de 8 jaar dat ik de pil slik was er nooit iets fout gegaan..en nu opeens BINGO...
Tja.. vervelend,en absoluut niet de bedoeling zegmaar.. maar nu zijn we er wel ontzettend blij mee,en kan ik gelukkig ook zeggen dat we er klaar voor zijn!

ik vond het idee,weg laten halen omdat het nu niet uit kwam,en misschien over een aantal jaar wel te proberen een beetje raar..
Om nog maar niet te spreken hoe blij we waren dat we zwanger konden worden,dat is tegenwoordig al niet vanzelfsprekend..
we hebben absoluut zeilen moeten bijstellen.. maar we hebben onze verantwoordelijkheid genomen..en nu maar afwachten op het wonder