Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-10 12:59

Geplaatst: 05-03-10 12:59

kimmie261 schreef:
wat moet je daar nou tegen zeggen,als idiote woordjes...is al niets voor mij...hoe moet ik het vasthouden,en wat moet je er nu verder mee doen als dat op schoot zit??

echt voel me zooo onbeholpen,dus graag baby's aan een ander geven,niet aan mij...

Ooohhh, zo herkenbaar! Mensen worden ook spontaal seniel ofzo als ze ene baby zien.. "waar is ie dan? Waar is ie dan? pprrrt prrrrttt" (waar is ie dan? In zn wieg, zie je toch?

)
Moet ook altijd zo lachen om mn vader. Mn nichtje is nu ruim 1.5 (een leeftijd dat ik er wat meer mee kan), en dan geeft ie dr een koekje of iets, en dan hoor je mn vader: "daaaaank?". En dan heb ik gelijk zoiets van: leer dat kind gewoon gelijk goed nederlands! Dank-je-wel!

**Geplaatst**: 05-03-10 12:59

Geplaatst: 05-03-10 12:59

Ik ben ook, een soort van, bewust kinderloos. Maar integenstelling tot de meeste hier, hoor ik zelden in mijn omgeving dat het wel eens tijd wordt etc. Heel af en toe een opmerking maar die leg ik naast me neer. Het borrelt bij mij (gelukkig) niet. Al die zorg en 24/7 voor een totaal afhankelijk wezen zorgen. En je kind blijft je kind ook als ze volwassen zijn, zorgen blijven. Nee hoor, er zijn genoeg vrouwen op de wereld die zorgen dat de wereld door blijft draaien

Ik heb overigens geen hekel aan kinderen. Het is alleen niet voor mij bedoeld.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:00

Geplaatst: 05-03-10 13:00

mick75 schreef:
En mocht ik per ongeluk zwanger raken, iets wat mij in theorie best zou kunnen overkomen wil ik het absoluut niet hebben, wil er geen 9 maanden last van hebben en er helemaal niets mee te maken hebben.

Ik was echter dolgelukkig de dag dat ik een miskraam kreeg, scheelde weer een dag ziekmelden voor een abortus.

Ik respecteer jouw wens om geen kinderen te krijgen, dat voor op. Ik wil ze zelf ooit wel, maar dat moeten we dan maar weer zien. Heb altijd gezegd jong moeder te willen worden (iig voor mijn 30e) maar moet er nog niet aan denken dus we wachten nog even (nu 25).

Ik vind wel dat je enigszins lichtzinnig over abortus denkt. Ik ben niet tegen abortus, maar waar je abortus tegen kunt gaan vind ik dat je dat moet doen. Per ongeluk zwanger raken vind ik dan ook eigenlijk heel dom, aangezien er genoeg manieren zijn om niet zwanger te raken. We leven immers in 2010 en er is genoeg anticonceptie verkrijgbaar. Blijkbaar is het je al een keer overkomen en ik vraag me daarom af waarom je er niet meer aan doet om een zwangerschap te voorkomen? Ik ben benieuwd hoe jij daar in staat..

**Geplaatst**: 05-03-10 13:01

Geplaatst: 05-03-10 13:01

Lielle schreef:
Het kan natuurlijk zo zijn dat wij dezelfde werkgever hebben, gezien onze woonplaatsen

Ik sluit het niet uit, ik zit bij een groot levensmiddelenbedrijf op de administratie

**Geplaatst**: 05-03-10 13:01

Geplaatst: 05-03-10 13:01

Is er nog een vacature vrij?

**Geplaatst**: 05-03-10 13:02

Geplaatst: 05-03-10 13:02

nope, dan is het toch een andere. Maar het zou best kunnen dat ik dan aan de overkant van de straat werk

als ik dat HELE GROTE levensmiddelenbedrijf goed heb geinterpreteerd.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:02

Geplaatst: 05-03-10 13:02

Tinky12 schreef:
Dus...mensen die bewust geen kinderen willen zijn niet raar,hebben alleen een ander idee.Ik dring mijn paard tenslotte ook niet aan mensen op

Wel een goed idee om dat eens te gaan proberen als je weer met van die mensen te maken krijgt die beweren dat je toch ook echt wel kindertjes moet krijgen en ze leuk moet vinden.
Goh...je bent toch wel een beetje raar als je een paard niet leuk vind hoor

**Geplaatst**: 05-03-10 13:03

Geplaatst: 05-03-10 13:03

micca: Die abortus discussie loopt al in een ander topic. En ondanks dat we in 2010 leven worden er nog steeds vrouwen zwanger, óndanks anticonceptie.
En ja, als ik ineens zwanger zou worden (waar ik alles aan doe om dat te voorkomen) dan laat ik het weg halen. Mijn lijf, mijn leven, mijn keuze,

Ik vind je oordeel/aanname dat TS er niet genoeg aan doet om zwangerschap te voorkomen ook nogal euhm... ongepast.
Was je erbij?

**Geplaatst**: 05-03-10 13:03

Geplaatst: 05-03-10 13:03

stef schreef:
kimmie261 schreef:
wat moet je daar nou tegen zeggen,als idiote woordjes...is al niets voor mij...hoe moet ik het vasthouden,en wat moet je er nu verder mee doen als dat op schoot zit??

echt voel me zooo onbeholpen,dus graag baby's aan een ander geven,niet aan mij...

Ooohhh, zo herkenbaar! Mensen worden ook spontaal seniel ofzo als ze ene baby zien.. "waar is ie dan? Waar is ie dan? pprrrt prrrrttt" (waar is ie dan? In zn wieg, zie je toch? )
Moet ook altijd zo lachen om mn vader. Mn nichtje is nu ruim 1.5 (een leeftijd dat ik er wat meer mee kan), en dan geeft ie dr een koekje of iets, en dan hoor je mn vader: "daaaaank?". En dan heb ik gelijk zoiets van: leer dat kind gewoon gelijk goed nederlands! Dank-je-wel!

Koetsie koetsie koetsie. Tja, wat is dat voor Nederlands. Of moeders die de kleine na praten. Wil je dlinke? En de kleine krijgt drinken.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:03

Geplaatst: 05-03-10 13:03

maikeltje schreef:
Dat probleem van die vakantie kun je beter op je werk bespreekbaar maken denk ik. Bij ons gaat alles in goed overleg, de helft heeft kinderen en de andere helft niet en ik vind het niet vanzelfsprekend dat ik "voor" ga omdat ik kinderen heb hoor. Ik neem aan dat deze uithaal dan ook niet persoonlijk is bedoeld?

het was inderdaad niet persoonlijk bedoeld, maar wel een verhaal dat op veel plekken terugkomt. Ik werk zelfstandig en heb er weinig last van, maar mijn vriend is altijd de pineut. Toen ik nog in deeltijd studeerde was ik aan de reguliere schoolvakanties gebonden, we zijn in die tijd bijna nooit samen weggeweest omdat hij niet vrij kon krijgen vanwege alle ouders!

Hahaha ik heb wel eens te horen gekregen dat ik er uitzag als een aangeschoten hertje toen ik een baby in mijn handen gedrukt kreeg

Baby's vinden het ook niet prettig om bij mij te liggen, ik houd ze veel te onhandig vast.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:03

Geplaatst: 05-03-10 13:03

_sparta_ schreef:
Is er nog een vacature vrij?

Haha kijk maar eens op http://www.delixl.nl

**Geplaatst**: 05-03-10 13:05

Geplaatst: 05-03-10 13:05

@Tinky, sommige mensen dringen hun paarden en de eindeloze verhalen daarover ook aan mensen op hoor. Ik vind dat net zo irritant als ouders die niet kunnen stoppen over hun koter. Heeft meer te maken met een beetje beperkt in de wereld staan.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:05

Geplaatst: 05-03-10 13:05

ik heb gelukkig weinig onbegrip meegemaakt,wel egoistisch genoemd,maar daarop wa smijn antwoordt,dat het egoistischer is om wel een kind op de wereld te zetten,die absoluut alles behalve welkom is...

op mijn werk vroeger kon ik redelijk makkelijk dingen regelen als er wat met de dieren was,maar kostte mij wel mijn overuren of vakantie uren,mensen die wat met hun kind hadden hoefden dat niet af te schrijven....

**Geplaatst**: 05-03-10 13:06

Geplaatst: 05-03-10 13:06

stef schreef:
Dit vind ik dus sneu.... En ja, het kan veranderen, maar dat zegt niet dat ik nu moet gaan knokken omdat ik er over een x aantal jaar misschien wel anders over denk

Nee dat hoeft ook niet. Als je ergens voor gaat moet je wel eerst weten wat het is waar je voor gaat ... lijkt mij het begin van een strak plan.

Ik schreef het ook meer uit 'mijn gevoel' zeg maar. Ik heb het mijzelf een tijd verweten dat ik niet eerder wist dat ik graag kinderen wilde. Maar ja ... ik weet ook wel dat ik daar nu niks mee kan. Hoe kan ik dat het beste uitleggen??
Misschien kan je je voorstellen dat mijn oude ik (de ik zonder kids in de toekomst) en de nieuwe ik (de ik met een half elftal) op een gegeven moment recht tegeover elkaar stonden en de nieuwe ik begon de oude ik inelkaar te beuken.
Misschien ook niet de goede uitleg hoor ... maar het is allemaal zo raar gelopen. Vanaf mijn 10de roep ik al nooit moeder te willen worden. Dat heb ik geroepen tot mijn 30ste. De verandering van never-nooit naar oow-ja-graag was zo rap. Ik stond letterlijk op een ochtend op na een lekker nachtje slapen en toen was die kinderwens opeens daar!
Proberen, oefenen, proberen, miskraam, ziekenhuis, dokters, heel de wereld heeft zich ermee bemoeit maar het lukt gewoon niet! Ik denk dat het een heel mensenlijk iets is dat je dan gaat zoeken in jezelf naar de oorzaak van het niet-willen-lukken. In mijn geval vond ik de oorzaak in de jaren dat ik geroepen heb dat ik nooooooit moeder zou willen worden.
Is onzin natuurlijk !!
Maar het hoort denk ik helemaal bij het verwerkingsproces ?? Denk het wel hoor, want het gaat inmiddels wel weer goed met mij. Zoals ik al eerder zei ben ik bewust aan het worden dat ik ongwenst zonder kinderen blijf. Hoe sterker die uitspraak in mijn hoofd komt te zitten hoe makkelijker het dragen van de last word. En misschien, heel misschien leest iemand mijn verhaal en herkent daar haar eigen geschiedenis in en vind troost of herkenning ???

Het werkt gewoon heel raar. Toen ik liep te gillen dat ik ze nooit wilde, misde ik ook niks. Als ik nou maar vaak genoeg blijf roepen dat ze er nooit zullen komen?? Hoe eerder ik accepteer hoe de zaken staan, hoe eerder ik stop met missen van. Straks ben ik weer terug bij mijn startpunt als 10-jarige hahaha Ik heb immers ook voor mijn kinderwens een erg gelukkig leven gehad. Eigenlijk mis ik dus ook niks. Naar dat punt ... daar werk ik nu naartoe

Snap je??

**Geplaatst**: 05-03-10 13:07

Geplaatst: 05-03-10 13:07

_sparta_ schreef:
Citaat:
Hier nog een bewust kinderloze. Ik weet al van jongs af aan dat ik geen kinderen wil. Het zit er gewoon niet in bij mij, dat moederinstinct. Ook ik speelde al nooit met poppen, maar alleen met knuffelbeestjes. De liefde voor dieren was altijd wel aanwezig. De vertedering die ik voel bij het zien van een puppy, kitten of veulentje ontbreekt echter wanneer ik een baby zie.

Dit vind ik wel grappig om te lezen. Dat had ik als kind ook. Poppen wilde ik niet (alleen het Barbie paard) knuffels wilde ik wel en daar speelde ik ook veel mee. En eigenlijk is dat niet veranderd als ik dat zo terug kijk. Dieren ben ik gek op, kan ik mijn gevoelens om te verzorgen optimaal aan kwijt. Maar bij kinderen heb ik dat niet. Ook niet bij de arme mishandelde kindjes. Ik word dan wel kwaad dat mensen zoiets kunnen doen. Zo laf. Maar ik zou een dergelijk kindje niet kunnen en willen opvangen. Terwijl ik dat met dieren wel kan.

Herkenbaar! Barbiepaard vond ik ook wel leuk. Ik had ook een hele poppenverzameling. Want als meisje zijnde kreeg ik natuurlijk wel eens een pop kado. Maar ik vond ze niet leuk. Zo van die enge, koude, harde dingen vond ik het. Ik kleedde ze uit en zette ze naakt boven op de kast. Teddyberen waren tenminste lekker warm en zacht. Die vond ik veel leuker om mee te spelen en te knuffelen of om 's nachts mee te slapen.
Ik had wel van een creatieve tante een paar zelf gemaakte poppen gekregen, waar ik wel mee gespeeld heb. Dat waren lekkere zachte lappenpoppen en minder herkenbaar als zijnde een baby of kind. Daar speelde ik dan mee als ik bijvoorbeeld vriendinnetjes te spelen had die wel met poppen wilden spelen.
Maar verder was het knuffelbeestjes, lego, buiten spelen, knutselen of de märklintreinen van m'n vader waar ik me mee vermaakte.
En ook ik heb meer een roeping t.a.v. zielige beestjes dan t.a.v. zielige kindertjes. En dan maakt het me vreemd genoeg niks uit dat ik nachtenlang om de paar uur mijn bed uit moet om een zieke pup te verzorgen.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:09

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 05-03-10 13:09

ik weet niet of het al gezegd is, maar er is een andere term voor mensen die bewust geen kinderen willen. Mensen die wel kinderen willen maar niet kunnen krijgen, noem je kinderloos. Wil je geen kinderen, ben je kinderVRIJ.
kijk anders eens op www.kindervrij.nl, ook rondom rechten bij ziekte van dieren tov ziekte van kinderen bij je werk bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:10

Geplaatst: 05-03-10 13:10

Equimotion schreef:
Hahaha ik heb wel eens te horen gekregen dat ik er uitzag als een aangeschoten hertje toen ik een baby in mijn handen gedrukt kreeg Baby's vinden het ook niet prettig om bij mij te liggen, ik houd ze veel te onhandig vast.

Ik voel me ook diep ongelukkig met een baby die in mijn handen gedrukt wordt. Weet echt niet wat ik er mee moet en die kinderen voelen dat volgens mij ook aan. Die zetten het meteen op een krijsen, terwijl ik ze echt niet knijp ofzo.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:10

Geplaatst: 05-03-10 13:10

Asjemenou, heb je dan niet zoiets van: Misschien is het niet voorbestemd?
Maar het lijkt me wel een heel wrang, echter kan je je het jezelf nooit verwijten, en als je nu op een punt zit dat je het af moet sluiten en dat het echt niet wil, zal je dat, hoe moeilijk ook, toch op een manier moeten accepteren.
Adoptie is geen optie neem ik aan?

Ik had btw wel barbies, maar die deden modeshows en waren cariere vrouwen zonder kids

. Je had toen ook van die barbies waar je de buik af kon halen, en dan zat er een baby (of 2) in, en die hoefde ik dus niet

Babypoppen ala babyborn ofzo ook niet, maar ik kwam wel altijd thuis met zielige vogeltjes, half platgereden kikkers, salamanders, en papa moest alles redden

**Geplaatst**: 05-03-10 13:11

Geplaatst: 05-03-10 13:11

Oprtalj schreef:
Herkenbaar! Barbiepaard vond ik ook wel leuk. Ik had ook een hele poppenverzameling. Want als meisje zijnde kreeg ik natuurlijk wel eens een pop kado. Maar ik vond ze niet leuk. Zo van die enge, koude, harde dingen vond ik het. Ik kleedde ze uit en zette ze naakt boven op de kast. Teddyberen waren tenminste lekker warm en zacht. Die vond ik veel leuker om mee te spelen en te knuffelen of om 's nachts mee te slapen.
Ik had wel van een creatieve tante een paar zelf gemaakte poppen gekregen, waar ik wel mee gespeeld heb. Dat waren lekkere zachte lappenpoppen en minder herkenbaar als zijnde een baby of kind. Daar speelde ik dan mee als ik bijvoorbeeld vriendinnetjes te spelen had die wel met poppen wilden spelen.
Maar verder was het knuffelbeestjes, lego, buiten spelen, knutselen of de märklintreinen van m'n vader waar ik me mee vermaakte.
En ook ik heb meer een roeping t.a.v. zielige beestjes dan t.a.v. zielige kindertjes. En dan maakt het me vreemd genoeg niks uit dat ik nachtenlang om de paar uur mijn bed uit moet om een zieke pup te verzorgen.

Ben jij mijn tweelingzus? >;)

Zouden veel bewust kinderloze mensen dat hebben? Geen aantrekkingskracht tot kinderen maar wel tot dieren? Al is een paardenforum dan niet de meest betrouwbare site om dat te vragen natuurlijk.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:12

Geplaatst: 05-03-10 13:12

Ik voel me helemaal thuis in dit topic :Y)

**Geplaatst**: 05-03-10 13:13

Geplaatst: 05-03-10 13:13

benangelique schreef:
ik weet niet of het al gezegd is, maar er is een andere term voor mensen die bewust geen kinderen willen. Mensen die wel kinderen willen maar niet kunnen krijgen, noem je kinderloos. Wil je geen kinderen, ben je kinderVRIJ.
kijk anders eens op http://www.kindervrij.nl, ook rondom rechten bij ziekte van dieren tov ziekte van kinderen bij je werk bijvoorbeeld.

Ach, what's in a name? We weten allemaal wat we bedoelen met de term bewust kinderloos.

Volgens de van Dale trouwens: kin·der·loos bn zonder kinderen

**Geplaatst**: 05-03-10 13:13

Geplaatst: 05-03-10 13:13

@Alsjemenauw.....ik herken alles in wat je schrijft, alleen was de volgorde bij mij net andersom.
Kijk wel uit dat je niet te hard gaat schreeuwen hoor, blijf wel bij je eigen gevoel en verdriet mag je er zeker van hebben!!!
Ik heb toendertijd mezelf ingepepert hoe evil kinderen wel niet waren, daar kon ik erg in doorslaan en dat was ook niet de juiste manier.
Ik zag toen alle kinderen alleen nog maar als uitschot en dat is natuurlijk niet realistisch.
Nu ben ik gelukkig op het punt gekomen dat ik toch oprecht blij ben dat ik ze niet heb kunnen krijgen (wat klint dat raar he).
Maar dat komt ook omdat ik nu de voorbeelden voor handen heb bij vrienden en kennissen.
Een normaal telefoon gesprek is al niet meer te voeren want dan nemen die koters het moment om rottigheid uit te gaan halen en moet moeders weer eerst even op treden en dan midden in een verhaal..."ohh wacht effe hoor, moet er effe een paar terecht wijzen".
Ik zie dus nu meer de realische realiteit.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:15

Geplaatst: 05-03-10 13:15

Equimotion schreef:
@Tinky, sommige mensen dringen hun paarden en de eindeloze verhalen daarover ook aan mensen op hoor. Ik vind dat net zo irritant als ouders die niet kunnen stoppen over hun koter. Heeft meer te maken met een beetje beperkt in de wereld staan.

Ja die ken ik ook wel hoor,een hmmm groep mensen heeft een beperkte algemene ontwikkeling en blijven "hangen" in een bepaald onderwerp en als dat onderwerp je niet boeit dan ben je de l#l

Nou ja...werd toch al vreemd aan gekeken hoor...wil geen kinderen (O, waarom niet?Nou daarom niet >;)

) en je drinkt ook niet? Eh nee...waarom niet (zucht...lust je spruitjes? Nee? Waarom zou je ze dan eten >;)

)
Viel toch al beetje uit de toon

en dan loop ik ook nog eens niet met de laatste mode mee...man,ik spoor echt niet

Edit: Stef...mijn barbie had een paard en ook geen kids

Laatst bijgewerkt door Tinky12 op 05-03-10 13:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-03-10 13:16

Geplaatst: 05-03-10 13:16

Ik riep ook altijd dat ik geen kinderen wilde maar ik raakte ongepland zwanger en het is het mooiste en liefste wat me ooit is overkomen. Ik ben zo dolgelukkig met mijn kleine meid.

**Geplaatst**: 05-03-10 13:16

Geplaatst: 05-03-10 13:16

benangelique schreef:
ik weet niet of het al gezegd is, maar er is een andere term voor mensen die bewust geen kinderen willen. Mensen die wel kinderen willen maar niet kunnen krijgen, noem je kinderloos. Wil je geen kinderen, ben je kinderVRIJ.
kijk anders eens op http://www.kindervrij.nl, ook rondom rechten bij ziekte van dieren tov ziekte van kinderen bij je werk bijvoorbeeld.

En hoe noem je dan iemand die geen kinderen kan krijgen die ze wel wil? Term kindervrij lijkt me dan niet erg gepast. Kindervrij, pffff wie bedenkt nou zo een term.