Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-02-10 21:48

Geplaatst: 24-02-10 21:48

bij mij is het een soort van kettingreactie geloof ik.

ik ben nu 16, maar zit nu al op m'n 5e school vanwege verhuizingen. Ik was als nieuwomer best onzeker, en werd dus slahctoffer van pesten of werd buitengesloten. Ik zag mezelf alleen maar als stom en onbelangrijk enzo. Dat straalde ik waarschijnlijk uit en zocht met niemand contact. Hierom werd ik nog meer gepest, zowel over m'n uiterlijk als over m'n terug getrokken gedrag. Dit werd op gegeven moment steeds erger, waardoor ik stomme dingen ging doen.

Huilen op school deed/ doe ik nooit, uit angst dat het gepest hierdoor erger wordt.
Ik wordt ook wel eens gepest door iemand die vorig jaar nog mijn beste vriendin was.

**Geplaatst**: 25-02-10 01:32

Geplaatst: 25-02-10 01:32

@Di

, dat is ook een hele nare situatie, ik weet hoe je je voelt meid. Punt is dat we natuurlijk allemaal door moeten krijgen dat we de moeite wel waard zijn, maar dat is nu natuurlijk net het probleem.

Ok dit wordt een heel lang bericht met alle quotes

Citaat:
zoals aandacht zoeken bij mannen (jongens in mijn geval )
en in een relatie constant bevestiging willen..
ik bleef maar vissen naar de woorden 'ik hou van je' etc,
omdat ik op een of andere manier doodsbang bleef om hem kwijt te raken. Het werd bijna ziekelijk hoe onzeker ik daarover was,
ookal was het overduidelijk dat die jongen me wel leuk vond.

Dat had ik dus precies hetzelfde, maar voordat ik een relatie kreeg was ik altijd heel erg zeker van mezelf, of tenminste dat was dus het muurtje.

Citaat:
Herkenbaar, zelfs mijn huidige vriend waarmee ik bijna 2,5 jaar samen ben weet niks van mijn pestverleden.
Ik heb therapie gehad voor mijn lichamelijke klachten welke deels voortkomen uit mijn pestverleden. Maar ik vond het vreselijk om alles te vertellen en voel me daar ook gewoon niet lekker bij. Het doet me meer pijn om erover te praten dan om het heel ver weg te stoppen..

Wat een boel ellende heb je meegemaakt, hyppolyte

Nou, ik zie hier wel ergere dingen staan, maar ik heb mijn aandeel wat mij betreft ook wel gehad, ben er nu wel klaar mee.
Ik heb over het pesten niet eens wat verteld, wel over het seksuele gebeuren, maar dan nog lang niet alles. Het is ook moeilijk om dat te verwoorden. Ik zou er toch wel eens over willen praten, maar als het er dan op uit komt, dan zeg ik toch niet wat me daadwerkelijk dwars zit (heb al eens bij ggz rondgehobbeld).

Citaat:
Echter, wie mij naait, komt er nooit meer in. Iedereen krijgt bij mij 1 kans, verzieken ze hem, dan is het gedaan.

Maar ik ben dus wel een zeer stabiel, zeker en hard persoon. En ik ben heel scherp en gevat

Dat heb ik dus ook heel sterk, als iemand het bij me verbruidt heeft, dan komt het ook nooit meer goed. Hoewel ik nog niet weet of dat me ook lukt bij mijn ex, ik weet niet wat het is wat hij met mij doet, maar ik kan niet kwaad op hem blijven ofzo, hoe erg hij ook kan zijn soms. Een ander had ik al 5 keer de deur gewezen. Ik ben ook wel scherp en gevat, maar dat is dus weer het zelfbeschermingsmechanisme. Ik kan ook heel zeker overkomen, of nee, dat kon ik.

Citaat:
Mijn date heeft hem een gebroken pols, een gebroken neus, en 2 gebroken ribben verzorgt. (heb met die 'date' nog 3 jaar een relatie gehad overigens. )
Het voelde erg lekker moet ik zeggen, eindelijk gerechtigheid. Ben hem daarna nog wel vaker tegengekomen, hij heeft mij nooit meer recht aan durven te kijken, wie het laatst lacht, lacht het hardst.

Whoehaaaa!! Zo'n vent wil je nou hebben! Wat zal dat een goed gevoel zijn geweest zeg. Mijn ex vriend nam het eigenlijk nooit echt voor me op, ook tegenover zijn vrienden niet, dat heeft ook niet bepaald geholpen voor mijn zelfvertrouwen en het idee de moeite waard te zijn, dat was ik dus schijnbaar ook niet.

Citaat:
Een maand later (nu 3 jaar geleden) begon ik mijn modellencarrière en daar werd ik lekker fel en ad rem door. Het was een prettig gevoel dat mensen je knap en mooi noemen, foto's van je maken en graag met je omgaan. Daardoor leerde ik ook veel mensen kennen en werd ik stukken beter in het leggen van sociale contacten (ik ben nu wel een enorme kletskous).
En de pestkoppen van toen? Die zitten nu ontzettend te slijmen

YOU GO GIRL! Echt heel erg gaaf dat je het zo hebt weten om te buigen

!

Citaat:
@Maartje 1990: Goed van je dat je het gelijk hebt rechtgezet! Ik denk dat wel meer mensen daar last van hebben (ik ben ook wel eens de fout in gegaan) en dapper van je om het op te nemen voor anderen!

Ik ken dat ook een beetje, er zit namelijk iemand die dezelfde opleiding doet als ik, en die reageert heel erg raar en is vaak ook erg vervelend. Nu wordt ze niet direct gepest, maar iedereen wordt wel vreselijk moe van haar en ze valt dus ook overal buiten. NU zal ik de laatste zijn om te zeggen dat iemand het zelf uitlokt, maar juist omdat zij zich zo raar heeft gedragen en ook niets over zichzelf prijsgeeft (ook leeftijd niet), ontlokt ze dergelijke reacties. Ze doet ook zelf heel neerbuigend naar anderen toe. Kijk ik pest haar niet, maar ik maak toch ook wel eens een opmerking hier of daar als ze weer eens te ver gaat. Zou alleen liever zien dat ze wel opgenomen wordt in de groep, maar ze geeft gewoon helemaal niets prijs, dat werkt niet in een groep. Verder wordt er ook helemaaal niemand gepest of buitengesloten. Het is wel een vervelende situatie.

Citaat:
Verder ben ik nog altijd heel moeilijk met praten over mijn eigen gevoelens, voor anderen ben ik bij wijze van hun psycholoog.. Ik los iedereens problemen op, maar mijn eigen verhaal kan ik niet kwijt. Daar praat ik heel moeilijk over. Gevoelens vind ik ook heel moeilijk te uiten,

In dit stukje herken ik mezelf heel erg... Gevoelens delen = kwetsbaarheid = SLECHT.
Zo denk ik nog steeds...

Dat heb ik dus ook, iedereen kan altijd bij mij terecht voor advies en dat gebeurt dan ook heel regelmatig, ik heb alleen niemand die mij echt een advies kan geven omdat er niemand is die het snapt. Bovendien weet niemand alles van mij. En bij mijn ex heb ik echt best veel losgelaten voor mijn doen, maar dat heeft me nu toch uiteindelijk ook niets geholpen omdat ie daar evengoed geen rekening mee heeft gehouden.

Citaat:
Wat ik overigens nog wel 1 van de ergste dingen vind, is dat gewoon een beetje anders was dan anderen, en dat zelfs sommige docenten me daarom tot op de grond toe kleineerde. Dat zijn verdomme volwassen mensen! Ze hebben bepaalde verantwoordelijkheden nagelaten en me uiteindelijk na 4 jaar maar van school gekickt. Dat zit echt vele malen dieper dan mijn ' pestverleden'

Dat is inderdaad helemaal erg, maar sommige volwassenen zijn geen haar beter

. Ik heb ook door mijn adhd regelmatig last gehad met docenten, eentje heeft er toen zelfs voor gezorgd dat ik die opleiding die ik toen deed niet voort mocht zetten, op persoonlijke eigenschappen. Is echt letterlijk zo gezegd, had namelijk wel voldoende punten.

**Geplaatst**: 25-02-10 01:38

Geplaatst: 25-02-10 01:38

Menino schreef:
typisch dat bij iedereen het MBO de ' verlossing ' was...

Het ging bij mij op de middelbare helemaal niet goed qua school zelf ed. Maar ik had wel gewoon een vriendengroep ed. en ik vond het echt gezellig. Toen ben ik van 3 atheneum naar 't MBO gestuurd... En mijn zelfvertrouwen was echt aan het groeien ed. Maar daar heb ik zo'n klap gehad. Alsof ik aan het revalideren was van een botbreuk en zo hard geflikkerd ben dat de revalidatietijd verdrievoudigd is...

Ik werd er niet gepest oid. Maar gewoon echt doodgenegeerd... dat vond ik echt nog erger. Maarja, dat kwam mss ook wel omdat er op de hele opleiding 5 meisjes zaten, iedereen zo 4/5 jaar ouder was, en ik van atheneum kwam en ik dus gewend was om dingen op een iets andere manier te analyseren (en dan hadden hun zoiets van ' haha; heb je haar weer' en dat waren allemaal kerels van een jaar of 20 dus.. ) . Ik ben blij dat ik nu weer Havo doe, maar contact leggen gaat nu wel effe wat lastiger. En daarnaast is dit vanaf de brugklas klas nummero 7... En ik heb ook gewoon de energie niet meer om me weer helemaal aan te passen... Dat jaar MBO is zo'n ramp jaar geweest.

Wat ik overigens nog wel 1 van de ergste dingen vind, is dat gewoon een beetje anders was dan anderen, en dat zelfs sommige docenten me daarom tot op de grond toe kleineerde. Dat zijn verdomme volwassen mensen! Ze hebben bepaalde verantwoordelijkheden nagelaten en me uiteindelijk na 4 jaar maar van school gekickt. Dat zit echt vele malen dieper dan mijn ' pestverleden' $:\$

dat 'kinderen' pesten vind ik nog tot daar aan toe.. maar volwassenen? docenten? die horen geen docenten te zijn

echt ik zou daar een klachtenprocedure oid tegen aanspannen hoor!!

**Geplaatst**: 25-02-10 03:38

Geplaatst: 25-02-10 03:38

hyppolyte, ik heb ook ADD dus nouja.. :')

ik weet niet of je het echt pesten kon noemen, het was allemaal erg achterbaks. Mijn mentor die bv. letterlijk zei dat ik aan het liegen was omdat ik zei dat ik de wiskunde-lessen niet zo goed vond (en een ander meisje met overduidelijk een 'hogere' status zei dat zij ze wel goed vond). Ik denk dat die vent zelf altijd een pispaaltje is geweest, en daardoor heel statusgevoelig was oid. Maar hij hoorde geen docent te zijn, nee

(Maar gezien het lerarentekort staan echt de grootste randdebielen voor de klas) Uiteindelijk had ik zoveel weerstand opgebouwd tegen school, ik had me er zo voor afgesloten dat ik er echt niet meer bij was en het me totaal koud liet wat docenten ed. vonden. Mss was ik een moeilijke leerling, er was uiteindelijk moeilijk tot me door te dringen. Mss dat de docenten zich daarom genoodzaakt voelde om te proberen me op een hele achterbakse persoonlijke manier te raken. Maar het enige wat hun hebben gedaan is me verder de grond in stampen, tot ik in een onomkeerbare neerwaartse spiraal terecht kwam. En zo gebeurde het dat ik van gymnasium naar MBO ging

.
En nooit heeft iemand aan mij gevraagd hoe het met me ging, ik heb de laatste 2 jaar geen één mentorgesprek gehad (zelfs niet toen ik via een mail had aangegeven dat er wat problemen op thuisfront had, ) maar ik ben wel van school afgestuurd (en hoe..), geschorst, proces verbaal etc. Dat dan weer wel.

Ik zit nu weer op het voortgezet onderwijs, op een andere school. En daar is het echt zo anders

De docent zijn zoveel professioneler ed. en ik vind school echt bijna leuk :Y)

(en mijn werkhouding wordt voor bijna al mijn vakken op z'n hoogst beoordeeld :Y)

) .. Maargoed, hoelanger ik hier zit, hoe meer het besef komt dat het niet allemaal mijn eigen schuld is geweest, maar dat mijn school echt behoorlijke fouten heeft gemaakt, en verantwoordelijkheden heeft nagelaten. Ten koste van mij en m'n diploma.

Klachtenprocedure heb ik serieus zitten overwegen, maar ik heb me ook zitten afvragen hoeveel ik daar nou daadwerkelijk mee op zou schieten. Ik weet het niet..

**Geplaatst**: 25-02-10 07:17

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 07:17

Zo ik heb een beetje bijgelezen! Ga mezelf nu eerst mijn bed uit schoppen en dan reageer ik vanavond weer. Zie weer veel herkenbaars langs komen!

**Geplaatst**: 25-02-10 11:53

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 11:53

@menino, dan zal het daar waarschijnlijk ook wel een beetje mee te maken hebben gehad, sommige mensen hebben geen idee wat ze daarmee aan moeten en kiezen dan maar voor de stomste oplossing die er is

. Dat kritiek leveren is ook altijd een gevoelig punt, dat heb ik toen ook gedaan tijdens mijn stage en toen liet hij me dus niet verder gaan, hij vond dat ik niet geschikt was (was trouwens lerarenopleiding

), terwijl ik van mijn begeleidster juist hele positieve reacties kreeg.
Zo'n klachtenprocedure levert je meestal maar bar weinig op en kost je vaak heel veel energie die je beter ergens anders in kunt steken.
Ach ja, ik heb ook meerdere van dat soort leraren gehad, meestal zijn het in mijn geval van die mensen die heel autoritair doen, maar niet echt autoriteit uitstralen. Die je inderdaad gaan lopen afkraken, heel vervelend, je zou een leraar moeten kunnen vertrouwen. Mijn leraar van groep 8 zei dat mijn ouders me maar naar de mavo moesten sturen (terwijl ik een vwo advies had), omdat ik het toch niet zou kunnen. Na de brugklas ging ik van mavo naar het atheneum, uiteindelijk ging ik wel weer naar de havo omdat ik gewend was niets te hoeven doen en dat liep na 2 jaar mis. Vervolgens had ik in mijn examenjaar een economieleraar die zei dat ik mijn herkansing van economie toch nooit zou halen, ik moest wiskunde maar proberen (daar ben ik eeeecht heel slecht in). Ik scoorde 2 punten hoger dan mijn eerste cijfer en haalde het dus. Toen had hij tijdens mijn diplomauitreiking nog het lef om te zeggen dat hij wel wist dat ik het kon

.
IN de 2e had ik een lerares die echt alles deed om me het leven zuur te maken en dat was nog wel mijn mentor ook. Sommige mensen zijn gewoon niet wijzer

. Gelukkig heb ik meer fijne leraren gehad dan nare mensen. Dat is trouwens ook juist iets wat me motiveert om zelf les te gaan geven (wel op middelbare school btw), ik wil juist een veilige omgeving creëeren, leerlingen moeten zich in ieder geval veilig kunnen voelen bij hun docenten. Als ik ooit iets merk van pesterijen ga ik dat echt heel hard afstraffen.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:11

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:11

wauw, ik ben niet de enige die zo ongeveer alle niveaus gedaan heeft dus...

punt is alleen dat mijn ADD nooit onderkend is toendertijd. En dan hebben we meteen alweer een punt te pakken waar ze naar mijn inziens een verantwoordelijkheid hebben laten liggen... Hun motto was 'als je concentratieproblemen hebt moet je maar iets gaan doen wat je leuk vindt; MBO' dat ik 4 jaar op het VWO had gezeten deed daar niets aan af. Kuch.

Ja ik denk idd dat het het type mens is dat door autoriteit hun zwakheden (gebrek aan overwicht, onzekerheid) wil compenseren, en daarnaast had ik bij sommige het idee dat ze zelf een zwaar kakleven hebben gehad, en het daarom rechtvaardig vonden om andere , in hun ogen zwakkere (of even zwakke), mensen ook een kakleven te bezorgen. Van sommigen heb ik echt het gevoel dat ze het rechtvaardig vonden om je te zien lijden.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:14

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:14

hier ook iemand die gepest is...

de HAVO was verschrikkelijk, heb me zelfs wel eens hele pauzes opgesloten in de toiletten.
na 2x 4 havo ben ik uiteindelijk naar het MBO gegaan. daar werd ik niet meer gepest, maar door mijn onzekerheid had ik nog steeds het gevoel dat ik er niet bij hoorde.
ben nog steeds heel snel onzeker en kritiek wil ik nog wel eens als een persoonlijke aanval opvatten.
heb wel een hele mooie muur opgebouwd, mensen zien een vrolijke meid met zelfvertrouwen. ze moesten eens weten

**Geplaatst**: 25-02-10 12:22

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:22

Citaat:
Van sommigen heb ik echt het gevoel dat ze het rechtvaardig vonden om je te zien lijden.

Dat herken ik ook wel ja, zeker die stagebegeleider toen, die heeft zich echt goed vermaakt toen hij mij helemaal kapot zag gaan. Bij mij was het toen trouwens ook nog niet vastgesteld, maar ben daarna wel zelf erin gedoken, ik had echt zoiets, het kan echt niet altijd alleen maar aan mij liggen en er klopt iets niet. Een goede vriendin en vriend van mij opperden toen dat het misschien wel eens adhd kon zijn (zij hebben er ervaring mee, hij heeft zelf adhd). In 2005 ben ik toen naar de ggz gestapt, het heeft evengoed nog wel een jaar geduurd voordat het officieel was en ik eindelijk medicijnen kreeg. Maar evengoed blijft het er moeilijk, je verandert erg door de medicatie, stompt af als het ware. Het heeft me toen wel geholpen om mijn baan te behouden, maar een paar jaar later liep het door iets anders toch nog mis (door een collega, in hogere functie).

@lissy, dat snappen we helemaal, het is alleen zo jammer dat je op de lange termijn toch eigenlijk zonder muur verder zult moeten, want met muur wordt je ook niet gelukkig.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:24

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:24

er zijn wel een aantal mensen die door de muur heenkomen hoor. maar in 1e instantie laat ik mensen niet helemaal toe. dat komt pas als ik ze een stuk beter ken.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:29

Geplaatst: 25-02-10 12:29

Ik vind het wel frapant dat veel mensen jaloezie aangeven als gevolg. Ik snap niet echt waar dat vandaan komt....

**Geplaatst**: 25-02-10 12:35

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:35

Onzekerheid, verlatingsangst. Jezelf niet de moeite waard vinden, dus bij iedere contact dat je partner heeft met een ander denken dat ie je gaat verlaten voor die ander omdat jij zelf toch niet de moeite waard bent en ieder ander beter/mooier/leuker/liever is dan jij. De enige reden dat ik nooit last had van jaloezie was omdat ik wist dat mijn ex, toen wij een relatie hadden, gewoon geen vrouwen op kon pikken. Hij heeft voor mij, 10 jaar geen vrouw gehad. Maar nu heeft hij zelf dankzij onze relatie meer zelfvertrouwen gekregen en nu krijgt hij het dus wel voor elkaar en hij heeft ook meteen zijn kans gegrepen.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:39

Geplaatst: 25-02-10 12:39

wwillemijn schreef:
Ik vind het wel frapant dat veel mensen jaloezie aangeven als gevolg. Ik snap niet echt waar dat vandaan komt....

Jaloezie heb ik niet. En ik kan zeggen dat ik iedereen weer met dezelfde open blik aankijk, hoe vaak ik ook gekwetst word. Mijn hart is meer dan eens door een kerel gebroken, toch stapte ik voor iedere nieuwe relatie weer met een frisse blik in.

Echter, met mijn verloofde die ik nu heb, heb ik zo'n band, dit is zo anders als ooit te voren. Ik heb mijn beschermingsmuurtje helemaal afgebroken en ben niet eens bang gekwetst te worden. Dat kost echt kracht hoor..

**Geplaatst**: 25-02-10 12:44

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:44

jalouzie niet echt geloof ik, maar ik voel me wel snel gepasseerd of afgewezen... als een vriendin bv liever iets gaat doen met iemand anders oid.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:45

Geplaatst: 25-02-10 12:45

Citaat:
Echter, met mijn verloofde die ik nu heb, heb ik zo'n band, dit is zo anders als ooit te voren. Ik heb mijn beschermingsmuurtje helemaal afgebroken en ben niet eens bang gekwetst te worden. Dat kost echt kracht hoor..

Dat had ik dus ook met mijn ex, maar dat ging helaas toch mis.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:48

Geplaatst: 25-02-10 12:48

hyppolyte schreef:
Citaat:
Echter, met mijn verloofde die ik nu heb, heb ik zo'n band, dit is zo anders als ooit te voren. Ik heb mijn beschermingsmuurtje helemaal afgebroken en ben niet eens bang gekwetst te worden. Dat kost echt kracht hoor..

Dat had ik dus ook met mijn ex, maar dat ging helaas toch mis.

Ja, gaat het mis, dan gaat het mis, his loss.. Heb ik ook tegen hem gezegd..

Weet je, je kunt nooit iets van tevoren weten, dan moet je helemaal nergens aan beginnen, dan blijven je gevoellens ongekwetst.

En het had in jouw geval net zo goed wel goed af kunnen lopen :(:)

**Geplaatst**: 25-02-10 12:51

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:51

Ja dat is waar, maar zoals je natuurlijk zelf waarschijnlijk ook wel weet, is het niet zo makkelijk om jezelf bloot te geven.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:53

Geplaatst: 25-02-10 12:53

heeft me effe gekost dit hele topic door te lezen.
Kom hier veel bokkers tegen die ik wel een beetje ''ken'' en waarvan ik dit echt niet had verwacht.
Ik was vroeger ook de pineut, zowel geestelijk als lichamelijk.
en dat een jaar of 10 lang.

hoe ik daar op terug kijk?
NIET!

ik ben er een baksteen van geworden. en geloof me, ik kauw terug nu hoor als iets me niet aan staat.
Ik pest geen andere mensen, hooguit plaag ik een keer, tot op zekere hoogte.
Ik zal ook altijd klaarstaan voor mensen die gepest worden, ongeact waarom : Dik, dun, ander hoofd dan andere mensen, flaporen...

Pesten is note done...

hyppolyte: het is héél moeilijk om jezelf bloot te geven, zeker als dit al meerdere malen gekwetst is...
ik doe het ook niet.... en tsja

zou ik eigelijk wel weer eens moeten doen haha

**Geplaatst**: 25-02-10 12:55

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:55

Pesten heeft wel degelijk een groot deel van mijn leven bepaald. Ik ben heel teruggetrokken, weinig zelfvertrouwen en ga eigenlijk het liefste niet naar plekken met veel mensen. Niet alleen tenminste. Met vrienden gaat het nog wel maar nog voel ik mij bekeken. Ik ben al jaren niet uitgeweest en om van relaties maar niet te spreken. Heb bij de HA een verwijsbrief voor de psycholoog gehaald maar moet het lef nog vinden om te bellen.

**Geplaatst**: 25-02-10 12:57

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 12:57

Nou bel, wij kunnen elkaar de hand schudden....

Ik ben inmiddels wel al sinds ik in drenthe woon zover, dat ik mn mond los heb.... ik stap wel naar mensen toe, doe leuke dingen.
maar uitgaan e.d : ho maar....

**Geplaatst**: 25-02-10 12:57

Geplaatst: 25-02-10 12:57

hyppolyte schreef:
Ja dat is waar, maar zoals je natuurlijk zelf waarschijnlijk ook wel weet, is het niet zo makkelijk om jezelf bloot te geven.

Ohh nee, je hebt ook zeker gelijk!

Het duurde ook wel even voor hij mijn hele muur afgebroken had hoor! Voordeel wat ik heb gehad is dat hij op bijzonder veilige afstand zit ( Ik hier, hij in California USA ) En dat ik dus tijd heb gekregen hem eerst goed te leren kennen. Wij zijn in eerste plaats de beste vrienden en daarna de rest.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:00

Geplaatst: 25-02-10 13:00

Jolliegirl schreef:
Nou bel, wij kunnen elkaar de hand schudden....

Ik ben inmiddels wel al sinds ik in drenthe woon zover, dat ik mn mond los heb.... ik stap wel naar mensen toe, doe leuke dingen.
maar uitgaan e.d : ho maar....

Ik voel mij altijd zo erg bekeken door iedereen...vooral de jongens, daar voel ik mij echt ongemakkelijk bij. $:\$
En ik ben op zich wel sociaal, ben volgens mij altijd wel gezellig op Boktmeetings iig

en ik maak wel snel contact met meiden maar jongens...neuh.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:01

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:01

daar heb ik dus geen last meer van he, gelukkig.
en joh, als ze naar je kijken

Ben je tenminste interessant

**Geplaatst**: 25-02-10 13:02

Geplaatst: 25-02-10 13:02

Hoi, ik meld me ook even. Ik ben ook gepest vroeger. Alleen op de basisschool gelukkig. Reden: ik had een bril, een beugel, puisten en ik kon beter leren dan de rest.
Ik had wel vriendinnetjes,maar die keerden zich om de haverklap tegen me. Als ze weer pro-ilse waren, nam ik ze weer als vriendin. Daarom vind ik het nu ook zo moeilijk om echt te zeggen waar ik voor sta tegen mensen.

Ook zocht ik continu bevestiging bij jongens later met uitgaan.

Op een gegeven moment kwam een van de jongens die mij eerder altijd peste bij me. Dat ik wel mooi uitgebloeid was en weet ik veel wat. Ik heb m in de waan gelaten dat ik hem ook leuk vond. Toen hij mij probeerde te zoenen, heb ik m zo hard weggedrukt en recht in z'n gezicht uitgelachen: denkt ie nou echt dat ik me met zo'n loser als hem inlaat? kom nou...

**Geplaatst**: 25-02-10 13:06

Geplaatst: 25-02-10 13:06

Weet je wat bij mij het suffe is, daar had ik dus een aantal jaren geleden gewoon geen last van. Ik ging zonder problemen alleen naar een feestje, stapte op mensen af en versierde zonder enig probleem elke vent die ik hebben wilde. Toen ik begon met het hele ggz traject dan ga je echt nadenken over jezelf en ook een beetje teveel, dat helpt niet echt. Dat in combinatie met die relatie die toch niet helemaal liep zoals het zou moeten, is echt funest geweest voor mijn zelfvertrouwen. Het slaat nu allemaal gewoon vreselijk in.