Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-01-10 21:19

Geplaatst: 19-01-10 21:19

Tipje voor Shadow, loop eens een weekendje mee op de Spoedeisende Hulp, kijken hoe klantvriendelijk je nog bent na de zoveelste dronkenlap die je voor rotte vis uitmaakt.

**Geplaatst**: 19-01-10 21:19

Geplaatst: 19-01-10 21:19

goed zo Whiterose,tis een mooi beroep,waar je veel in terug kan krijgen wat je erin stopt...

en ik bedenk me nu ,toen ik in dat streekziekenhuisje werkte,kwam er een jonge man binnen die al eens eerder opgenomen was geweest,en daar te horen kreeg dat hij leverkanker had en ongeneeslijk ziek was,hij kwam en ging en kwam en ging steeds korte opnames,en dan weer voor een periode naar huis,tot een dag dat ik late dienst had en hem ineens tegen kwam,en vroeg wat ie bij ons terug deed,hij had dikke benen gekregen en zijn vrouw had hem nog even langs het ziekenhuis gestuurd,en dus opgenomen...

hij baalde vreselijk want hij zou een weekendje met vrienden hebben...we hebben er alles aan gedaan om dat weekend door te laten gaan,tot zelfs dat we zeiden dat ie gewoon moest gaan,en namen wij de schuld wel op ons ( en dus de ws boze arts voor lief)...

hij ging en was eerder terug als geplaned,doodziek...en toen ging het snel...

zijn vrouw in paniek,en zo verdrietig,2 kleine kindjes...en een man die zo huilde omdat hij geen catheter wilde ,omdat hij gewoon wilde gaan plassen maar in elkaar storte ,en omdat hij niet dood wilde...

huilen staat je dan nader als het lachen als verplegend personeel,en bedenk me nu dat ik die avond ws niet met grote glimlach de overige patienten leuk te woord heb gestaan....

heb mijn werk gedaan,maar jankte van binnen....

hij is die nacht overleden,en verpleging die erbij was,en hem afgelegd hadden zijn daarna opgevangen door een team die mensen hiervoor begeleidt...

om maar te spreken van de onmenselijke kant van verplegend personeel....

er gebeurd zoveel in andere kamers wat jij als patient niet weet en niet ziet...is maar beter ook hoor,ieders probleem is natuurlijk het belangrijkste,ik wilde ook een poot die het weer ging doen...maar besef me wel als we een dag echt geen zuster zagen en buuf en ik tegen elkaar zeiden,zouden we vergeten zijn

,dat er misschien wel mensen lagen die veeeel meer hulp nodig hadden als wij...

**Geplaatst**: 19-01-10 21:19

Geplaatst: 19-01-10 21:19

Shadow0 schreef:
Angelita schreef:
Het lijkt mij dat verpleegsters zoveel mogelijk hun best doen om het iedereen naar de zin te maken en mensen zo goed mogelijk te helpen

Die indruk heb ik dus bij een deel niet echt. En waarom zou je er vanuit gaan dat elke verpleegkundige en elke arts automatisch z'n best doet? Omdat het zo'n nobel beroep is? Waarom zou het ziekenhuis niet ook z'n aandeel hebben van mensen die de kantjes eraf lopen, geen zin hebben, alleen maar blijven hangen omdat overstappen naar iets anders ook zo'n gedoe is? Die mensen heb je namelijk OVERAL. Er is geen werkomgeving waar je die niet hebt - dus waarom zou de zorg een grote uitzondering zijn?

Wat het verschil is, is dat men in veel bedrijfstakken iets meer gewend is om daar op te letten. Terwijl men in de zorg die kritiek steeds wegkaatst. Het is gewoon irreeel om te doen alsof het probleem niet bestaat, om te denken dat in de zorg iedereen z'n best doet en 'het beste met de mensen voor heeft'. Dat is ook niet erg, want het zijn mensen. Maar je kunt pas iets doen als men eindelijk eens durft toe te geven DAT dit een probleem is, in plaats van steeds maar defensief te worden.

Verpleegster worden is een keuze, kan me haast niet voorstellen dat het gros dat 'zomaar' gekozen heeft terwijl ze vooral géén mensen wilden helpen.

**Geplaatst**: 19-01-10 21:20

Geplaatst: 19-01-10 21:20

Shadow0 schreef:
raket schreef:
Hoe gaan ze me dat in een 5 sterrenrestaurant uitleggen??
Gaan hun zeggen dat hoffelijkheid voor veiligheid komt???

Dat is dus een stukje ervaring, die je er dan bijkrijgt. Maar mocht je het ooit doen, dan zul je ervaren dat het samen kan gaan. Dat je, als je een beetje routine hebt in klantvriendelijkheid, je niets hoeft op te offeren. Of hooguit in extreme situaties, maar niet voortdurend. Dat je bovendien de dingen veel sneller en veel makkelijker op kunt lossen.

Maar ja. Als je dat bij voorbaat niet wilt leren, zul je die ervaring nooit krijgen

Ik zou je met alle plezier willen aanraden om bij ons de lijn communicatie onderwijs mee te volgen - en vervolgens een ochtendje mee te gaan op de poli. Je werkt in een ziekenhuis niet om de service, je werkt om de Zorg... En soms, soms verbaas ik mij dat er nog verpleegkundigen zijn dit het werk voor hun plezier doen, vanwege alles wat hen overkomt of wat zij moeten slikken.
En als ik je reacties lees, verandert er niets en ga je uit van de "9 tot 5" mensen. Dan zal er ook altijd aan je verwachtingen worden voldaan omdat al je ervaringen daaraan gepaard worden - er verandert inderdaad niets.

Ik ben blij dat ik het idealisme, de inzet en het effect van sommige mensen mag zien - en mag leren dat verantwoordelijkheid nemen een kwaliteit is. En dat service een ondergeschikt belang is...

**Geplaatst**: 19-01-10 21:22

Geplaatst: 19-01-10 21:22

Waves schreef:
WhiteRose schreef:
Waves: mag ik je de tip geven het gesprek aan te gaan met de desbetreffende arts, alvorens een brief in te dienen? Vaak willen mensen bewust of onbewust excuses en erkenning voor het hen aangedane leed - en een officiële reactie via een klachtencommissie levert dat meestal niet zoals men dat zou willen. Je hebt recht op je gesprek en kom je er niet uit, dan is een klachtencommissie zeker heel verstandig

Ik weet ook niet zeker of het nou naar de klachtencommissie ging of iets anders, in ieder geval naar het ziekenhuis als organisatie. Niet naar een individuele arts. Die arts zal het vast druk hebben gehad en beterschap beloven, dat geloof ik oprecht.
Maar het gaat er toch ook om dat er een duidelijk signaal uitgaat naar hogere instanties, de mensen die echt invloed hebben op de politiek of "het systeem".

Als we ons nou wat minder richten op de werknemers in de zorg maar als alle klagers een brief sturen naar het management of de politiek dan verandert er misschien structureel iets.

Als dat je doel is, denk ik idd zeker dat je het ergens anders moet vinden en dus ook zoeken. Terecht. Maar vaak wil men ook eerlijk van de foutenmaker "sorry" horen, het verhaal kwijt kunnen en vooral erkent zien wat het hen heeft aangedaan. Daarmee staan zij in hun recht - maar een klachtenbrief levert dat vaak niet op. Vandaar mijn reactie, niet om het je in zichzelf af te raden, wel om te rekenen met wat je ermee wilt bereiken

**Geplaatst**: 19-01-10 21:24

Geplaatst: 19-01-10 21:24

rot voor je en niet in de haak ook al is er onderbezetting

**Geplaatst**: 19-01-10 21:25

Geplaatst: 19-01-10 21:25

Als de zorg niet bij je past, ren je weg, geloof mij.....

Ik ken alleen collega's zoals Kimmie ze beschrijft en zelf ook is.
Ik heb vorige week nog met kunst en vliegwerk een patient naar de kapel gebracht en een kaarsje opgestoken met haar. Kaarsjes die ik betaald heb omdat ze geen geld bij zich had.
Waarom?? Ik wilde zooooo graag iets doen voor deze moeder die haar kind ging verliezen in een ander ziekenhuis, waar zij niet bij kon zijn door opname bij ons en door de zeer besmettelijke bacterie die haar zoon bij zich had.

Die avond huilde ik een beetje met haar mee, en dat was niet voor het eerst.
Als die extremen me niet meer raken, dan stop ik. In de zorg moet je echt zijn.

**Geplaatst**: 19-01-10 21:27

Geplaatst: 19-01-10 21:27

Ik vind de openingspost wel wat denigrerend overkomen.. Als verpleegkundige op de chirurgische afdeling heb je vaak 6 patiënten en kan het ontzettend hectisch zijn. Je bent dan de hele dag aan het rennen en vliegen en doet eerst de dingen met de hoogste prioriteit. Toch zijn er altijd mensen die denken dat ze de enige zijn en om het minste of geringste bellen (hoewel ik daarmee niet bedoel dat jij dat ook denkt). Deze mensen heb ik na een tijdje wel geschoten en bij dit soort mensen zal ik bij drukte iets minder snel de bel beantwoorden (wel ga ik er altijd heen). Dit zijn meestal ook geen patiënten waarbij de situatie acuut is.

Vaak is het zo dat de voedingsassistenten zich bezig houden met het eten. Sommigen smeren/snijden het ook voor de patiënt, en misschien anderen weer niet. Dan is het aan de verpleegkundige om je te helpen. Als die dit even niet in de gaten heeft (vanwege mogelijke drukte elders) zou je even moeten bellen. Wat ik wel slecht vindt is dat er niet gereageerd werd op de bel..

Ook is het zo dat je als verpleegkundige vaak ook totáál geen zicht hebt op het programma van de arts (deze opereert, heeft poli en loopt visite op de verpleegafdeling, heeft ook een druk programma waar vanalles tussen kan komen). Dus weet je ook niet wanneer deze komt. Dit kan de verpleegkundigen dan ook niet kwalijk worden genomen. Ik leg ook altijd uit dat wij niet weten hoe laat de arts komt, tenzij hij/zij een richttijd heeft genoemd.

Wat er gezegd wordt over verpleegkundigen die tv kijken: het komt wel eens voor dat het niet druk is op de afdeling, dan zouden verpleegkundigen evt even iets anders kunnen doen (hoewel dit bij ons op de afdeling niet mag, je kan dan ook een praatje maken met een patiënt).
Werkdruk zou geen excuus mogen zijn voor slechte informatievoorziening en het niet (direct) reageren op bellen, maar helaas komt het wel voor. Dit probleem is niet zomaar op te lossen omdat het te maken heeft met financiën.
En de opmerkingen over het sjaggie personeel: ik krijg van patiënten vaak juist te horen dat de verpleging altijd zo vriendelijk en behulpzaam is! Maar dit kan ook met het team onderling te maken hebben. Een slechte sfeer binnen het team werkt ook door in de werkzaamheden heb ik wel gemerkt.

Verder begrijp ik overigens wel dat het voor de patiënt erg frustrerend is als de zorg niet is zoals hij/zij deze verwacht, of dat er dingen gezegd worden die niet nagekomen worden.

@ Tessaaa: Ik zou wel een klachtenbrief sturen. Daar hoort wel wat mee gedaan te worden (bij ons in elk geval wel)!

**Geplaatst**: 19-01-10 21:28

Geplaatst: 19-01-10 21:28

Mijn vader heeft in November een motorongeluk gehad, gebroken rug (gelukkig een stabiele breuk) en een verbrijzelde hiel. Hij heeft dus ook een tijdje in het ziekenhuis gelegen, en is geopereerd aan zijn voet.
Op zich waren de ervaringen goed, alleen door de klap had hij kneuzingen in zijn buik had hij moeite met naar de wc gaan. Dus hij had een katether en hij kreeg laxeermiddelen.
Het enige waar hij zich boos om heeft gemaakt is dat ze hem een keer een klisma hadden gegeven net voor de lunch, en hem toen even vertelden dat hij het wel even op moest houden tot iedereen klaar was met eten, na de lunch was gelijk bezoekuur, dus lag hij daar, net een klisma gehad en dan wordt er verwacht dat hij het op zou houden.
Toen is hij wel even boos geworden, maar verder was hij over het algemeen wel tevreden. Tja hij moest wel eens wachten, en tuurlijk het eten was heus niet altijd superlekker, maar ja dat is nou eenmaal zo in een ziekenhuis, ze zijn altijd onderbemand.
Maar ja die dames (en heren) doen over het algemeen ook alleen maar hun best.

**Geplaatst**: 19-01-10 21:30

Geplaatst: 19-01-10 21:30

raket,precies als de zorg je niet past ren je heel hard weg....

en ik ben niet weggerent hoor,had een hele leuke job,maar kreeg een heel ander iets aangeboden,waar ik helemal voor ben gegaan,maar mis het werk wel...

zou zo weer in de gezondheidszorg willen werken,maar tis voor mij nu helaas te ver (wonen in dld en nederland is echt te lang rijden)...net als ik laatst hier in het ziekenhuis lag,ja dan kriebelt het toch weer...

**Geplaatst**: 19-01-10 21:34

Geplaatst: 19-01-10 21:34

rockwitch schreef:
<knip>

maar ja dat is nou eenmaal zo in een ziekenhuis, ze zijn altijd onderbemand.
Maar ja die dames (en heren) doen over het algemeen ook alleen maar hun best.

Daar hoeven we ons toch niet bij neer te leggen? We kunnen ons ook inzetten voor een zorgsysteem met meer personeel, verruiming van de numerus fixus voor geneeskunde opleidingen, opnemen van "het praatje aan het bed" in de "productie"processen in plaats van ons alleen te richten op medische handelingen. Bijvoorbeeld.

Dus: verkiezingsprogramma´s lezen bij de volgende verkiezingen en wijs stemmen

Het kan toch anders?

**Geplaatst**: 19-01-10 21:37

Geplaatst: 19-01-10 21:37

Tja, je bent een pleeg of je bent het niet..
Een groot deel van het beroep kun je niet op school leren, dat moet je gewoon in je hebben..

En ja, het is zwaar, soms is het bijna niet te doen. Sommige dagen zijn mentaal en fysiek heel zwaar..
Maar elke dag ga ik met plezier naar mijn werk, en ben dol op mijn vak.

en TS.. zustertje pesten.. echt niet normaal.. dat vind ik ronduit onbeschoft..
Misschien is de verpleegkundige daardoor te laat bij iemand die het echt nodig heeft..

**Geplaatst**: 19-01-10 21:39

Geplaatst: 19-01-10 21:39

Ik denk inderdaad dat mensen in de zorg erg onder gewaardeerd worden.
Mensen houden er geen rekening mee dat de werken in de zorg erg hectisch is en dat de hoogste prioriteiten voor gaan.

Ik ben ook van mening dat mensen in de zorg door de hectiek verkeerd communiceren naar de patienten en er daardoor ook veel frustratie ontstaat.

Zo heb ik onlangs voor de zekerheid bloed moet prikken en een zwangersschapstest moeten doen. Dit omdat ik me een lange tijd niet goed voel.
De mensen in het lab zeiden me de volgende dag te bellen naar de arts voor de uitslag.
Dit heb ik speciaal aan ze gevraagd omdat je ondanks dat die test bij iedereen wordt gedaan toch wel erg benieuwd bent naar de uitslag.

De volgende dag belde ik en kreeg ik de assistent aan de lijn.
Die snauwde me toe dat ik vanzelf wel terug werd gebeld en dat ze niet begreep waarom ik hun belde.
Toen ik uitlegde dat me dat verteld was en ik ook wel benieuwd was naar die uitslag. ( die ze immers allang weten want dit wordt gelijk gedaan) zei ze dat ik toch echt moest wachten op de afspraak die over 2 weken was.
Als ik zwanger was kreeg ik het dan wel te horen.

Sorry ik heb veel begrip. Maar op zo'n moment verlies ik dat wel heel erg snel..

Laatst bijgewerkt door Mirrrriii op 19-01-10 21:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-01-10 21:40

Geplaatst: 19-01-10 21:40

We doen wat we kunnen, praatje aan bed is vaak gekoppeld aan een handeling, en gebeurd wel.
Sommige dingen zijn ook niet te plannen. Je kunt roepen: meer personeel! Maar dat kost ontzettend veel geld en tegen sommigen dingen kun je niet plannen.

Ik had pas in een nachtdienst iemand die septisch werd en naar IC moest en iemand met een blaasbloeding die dalende bloeddrukken had en die continu gespoeld moest worden.
En nog 22 andere patienten......
It's a dirty job, but someone has to do it.

Daar kun je niet op plannen vooraf. Heb ook weleens nachtdiensten dat ik 6 patienten heb liggen die een hele nacht slapen en waar ik s nachts alleen af en toe moet gaan kijken...

Hollen of stilstaan...

Lijkt me erg moeilijk om in het buitenland te werken in de zorg. Denk je wel aan je herregistratie van de BIG?? Zou jammer zijn als je die liet verlopen!

**Geplaatst**: 19-01-10 21:49

Geplaatst: 19-01-10 21:49

ja durf het hier niet aan om te gaan werken,en nederland is gewoon te ver,dan werk je voor je benzine kosten,en dat gaat me nu net iets tever

herregistratie BIG ???

ben al een jaartje of 7 echt helemaal uit de gezondheids zorg,maar zou inderdaad erg zonde zijn als ik dat zou laten verlopen,ga even op zoek naar wat info...

**Geplaatst**: 19-01-10 21:50

Geplaatst: 19-01-10 21:50

Het enige dat ik kan zeggen tegen en over mensen die in de zorg werken is: Diep Respect. $_/-\o_$

Mijn ervaring met ziekenhuizen en het personeel is dat die meiden (wat een leeftijd hebben sommigen en wat een verantwoording en wat een ellende) continu hun benen onder het lijf uit rennen om iedereen zo goed mogelijk de dag door te loodsen. En bij nood, verdwijnen de gesprekjes en hebben urgente gevallen de voorrang.

Logisch.

Daarnaast vind ik het erg gemakkelijk om als niet in de zorg werkende hier met suggesties te komen hoe de zorg verbeterd moet worden. Misschien is het raadzaam om eens een dag mee te lopen met een verpleegkundige. Kijken of er nog zoveel ruimte is als je misschien nu denkt vanachter je pc. Ik werk ook niet in de zorg, maar mijn aanrakingen met de zorg zijn bijzonder positief. Daarnaast haal ik het niet in mijn hoofd om andermans beroep van tips en trucs te voorzien als ik zelf totaal geen benul heb hoe een gemiddelde dag van diegene eruit ziet en er al helemaal niet zelf werkzaam in ben geweest.

Nee, echt: Voor iedereen die in de zorg werkt/heeft gewerkt: wát een baan, petje af.

**Geplaatst**: 19-01-10 21:51

Geplaatst: 19-01-10 21:51

Waves schreef:
rockwitch schreef:
<knip>

maar ja dat is nou eenmaal zo in een ziekenhuis, ze zijn altijd onderbemand.
Maar ja die dames (en heren) doen over het algemeen ook alleen maar hun best.

Daar hoeven we ons toch niet bij neer te leggen? We kunnen ons ook inzetten voor een zorgsysteem met meer personeel, verruiming van de numerus fixus voor geneeskunde opleidingen, opnemen van "het praatje aan het bed" in de "productie"processen in plaats van ons alleen te richten op medische handelingen. Bijvoorbeeld.

Dus: verkiezingsprogramma´s lezen bij de volgende verkiezingen en wijs stemmen

Het kan toch anders?

Ik zeg niet dat je je erbij moet neerleggen, maar ik weet ook dat dit probleem niet binnen een maand is opgelost en ik vertrouw niet zo op de politiek, aangezien die heel veel roepen, maar weinig presteren. Ik stem wel hoor, maar ik heb er gewoon weinig vertrouwen in.

**Geplaatst**: 19-01-10 21:56

Re: belachelijke behandeling in het ziekenhuis

Geplaatst: 19-01-10 21:56

Sterkte, ik had mijn polsgewricht op 5 plaatsen gebroken. Geen operatie gehad, gelukkig. Alleen heb ik nu wel PD in die pols. Nogmaals veel sterkte, hopelijk geneest het goed en snel.

**Geplaatst**: 19-01-10 21:58

Geplaatst: 19-01-10 21:58

je hoort mij nooi meer klagen in het ziekenhuis............

Helaas ligt mijn dochter nog al veel in het ziekenhuis. De verpleegkundigen op de afdeling kennen ons ondertussen goed en zijn allen zeer vriendelijk en meelevend en doen alles wat in hun macht ligt om te helpen! (ondanks de werkdruk)

We hebben het een keer meegemaakt dat (terwijl we voor controle op de poli in het ziekenhuis waren) mijn dochter met spoed geholpen moest worden. Twee artsen van de poli zijn 1,5 uur bezig geweest, helaas niet gelukt en toen is ze alsnog door deze artsen geopereerd (een half uur daarna).
Op dat moment zijn er waarschijnlijk een hoop mensen geweest die op deze artsen hebben zitten wachten.

Op het moment dat ik nu op een arts moet wachten bedenk ik me dat er hoogstwaarschijnlijk iemand anders is die hem harder nodig heeft!

**Geplaatst**: 19-01-10 22:01

Geplaatst: 19-01-10 22:01

Rot zo'n ervaring...

Gelukkig heb ik een heel andere ervaring, ik heb vorig jaar 3 dagen in het ziekenhuis gelegen na een val met mijn paard...
Moest ook blijven en geopereerd worden...
ondanks dat de juiste afdeling vol was en ik ergens anders kwam te liggen ben ik super goed verzorgd en geholpen, echt waardering voor de mensen die daar werken!

**Geplaatst**: 19-01-10 22:04

Geplaatst: 19-01-10 22:04

odetteke schreef:
Pinda_Dipje schreef:
Het werkt in een ziekenhuis simpel wat betreft eten...
De 1e dag krijg je gewoon 'iets' en vul je een formulier in voor de dag erna.
De 2e dag krijg je dus wat je de 1e dag hebt aangevinkt.

Wat ik me afvraag, hoe werkt dan dan voor mensen die een bepaald dieet volgen? Zoutloos? Koemelkallergie? Veganistisch? Hallal? Kosjer?

Weet niet of het al gezegd is maar heb geen zin om het hele topic door te spitten .. Bij opname wordt er gevraagd of ptnt een dieet heeft of bepaalde 'wensen' (uiteraard wordt er ook gevraagd naar evt allergieen)

Verder zijn er goden zij dank een boel tevreden en 'normale' patienten waardoor het werkbaar blijft maar mensen die denken dat ze in een hotel zijn beland hebben aan mij een hele slechte! Kom zeg, je ligt er niet alleen!
Je moet prioriteiten stellen, het zou wat zijn als ik direct op mn bel af ga om bv een broodje te smeren terwijl er aan de andere kant iemand onwel wordt
Hulp geef ik daar waar dat nodig is maar ik stimuleer altijd de zelfredzaamheid.

**Geplaatst**: 19-01-10 22:12

Geplaatst: 19-01-10 22:12

Hoe komt het eigenlijk dat het zorgsysteem zo in elkaar zit dat er geen geld is voor meer personeel?

Komt het door de bureaucratie in de zorg? Of door iets anders, door afspraken met de zorgverzekeringen?
En hoe komt het dat een arts zoveel meer verdient dan een verpleegkundige (klopt dit trouwens? Dat beeld dat velen hebben?).

Is dat in onze buurlanden ook zo?

**Geplaatst**: 19-01-10 22:20

Geplaatst: 19-01-10 22:20

Ik ben zelf verpleegkundige en ben afgelopen jaar opgenomen na een beenbreuk, moest ook geopereerd worden en kan helaas wel begrijpen wat Chocotof bedoeld..... heb me echt heel erg verbaasd over heel veel dingen in die paar dagen!

**Geplaatst**: 19-01-10 22:21

Geplaatst: 19-01-10 22:21

het is heel simpel,er wordt elk jaar bezuinigd in de gezondsheidszorg,en personeel is nu eenmaal een grote kostenpost,dus ergens moet in gesneden worden....

als blijkt dat een afdeling ook kan draaien met een poppetje minder (of zoals tegen ons nog weleens gezegd werd,poppetjes gaan niet dood als ze een weekje geen lunchpauze hebben en staand snel wat moeten drinken,alleen werd weekje bijna half jaartje ),dan wordt er een poppetje geschrapt.

(of zoals ook wel meegemaakt in een verpleeghuis,beuinigd op luiers,als de ene kant zeiknat was,dan kon je makkelijk een bewoner op zijn ander zij leggen zodat ook de andere kant van de luier volgepiest werd,pas bij volledige verzadiging een nieuwe gebruiken)

daarnaast worden er afspraken gemaakt met verzekeringen om een bepaalde productie te halen,en dat wordt elk jaar omhoog geschroeft,wat met en minder personeel en minder middelen behaald moet worden.

zo werd er bij ons een kantoormanager aangenomen,die wel ff keek hoe er bezuinigd kon worden,en geloof me,wordt je helemaal niet vrolijk van hoor...

maar blijven lachen...

en toen ik 33 jaar was OK assistente,en 17 jaar werk ervaring had verdiende ik met 32 urige werkweek 1300 netto...en dan 2x per maand een dienst/achterwacht draaien van 24/7 oproepbaar een week lang.

**Geplaatst**: 19-01-10 22:22

Geplaatst: 19-01-10 22:22

Waves schreef:
rockwitch schreef:
<knip>

maar ja dat is nou eenmaal zo in een ziekenhuis, ze zijn altijd onderbemand.
Maar ja die dames (en heren) doen over het algemeen ook alleen maar hun best.

Daar hoeven we ons toch niet bij neer te leggen? We kunnen ons ook inzetten voor een zorgsysteem met meer personeel, verruiming van de numerus fixus voor geneeskunde opleidingen, opnemen van "het praatje aan het bed" in de "productie"processen in plaats van ons alleen te richten op medische handelingen. Bijvoorbeeld.

Dus: verkiezingsprogramma´s lezen bij de volgende verkiezingen en wijs stemmen

Het kan toch anders?

Mag ik je wel vast uit de droom helpen dat verruiming van de numerus fixus voorlopig geen zin heeft? En dan met name omdat het aantal arts-assistent plaatsen beperkt is. 1/3 tot de helft van de gemiddelde collegezaal geneeskunde wordt geen specialist. Aan het aantal studenten ligt het dus niet...

In alles wat er te klagen valt over zorg, verzekering en kosten, wordt het Nederlandse zorgsysteem wereldwijd als bijzonder goed georganiseerd gezien (tot publicatie als voorbeeld voor "zoekende naties" in de British Medical Journal aan toe). Er moet nog heel veel beter. Maar soms, soms is het zo slecht nog niet.