Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-07-09 15:57

Geplaatst: 24-07-09 15:57

pri_lady schreef:
Ik lees in heel veel antwoorden, het zinnetje: ik weet dat ik moet afvallen, te dik ben of iets in die trant.

Maar waarom dan? Waarom vind je je zelf te dik, waarom ben je niet blij met je lijf, lees zelfs dat mensen verdrietig zijn. Of vind je het eigenlijk wel oké maar geef je het sociaal gewenste antwoord.

Eigenlijk is dik zijn nog steeds een taboe, terwijl totdat twiggy en barbie in zicht kwamen, het normale of gewenste postuur was, de zgn Rubensvrouw.

Ben echt benieuwd hoe jullie er echt in staan of waar dat plaatje in je hoofd vandaan komt, begrijpen jullie het een beetje?
Heb weer ff geen helder moment qua uitleg/vraagstelling.

Ik weet dat ik te dik ben en dus af moet vallen omdat dit altijd al zo is geweest. Ik zie het in de spiegel, krijg het vaak genoeg te horen en zie het aan mijn kleding maat

Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, maar ik weet gewoon niet beter. Ik ben absoluut niet blij met mijn gewicht en met hoe ik eruit zie. Maar het is wel allemaal mijn eigen schuld.. Ik heb al die jaren al dat (ongezonde) eten in mijn mond gestopt en heb het allemaal maar laten gebeuren. Ik heb bij verschillende artsen en diëtistes 'rond gelopen', altijd ouders gehad die mij hierop wezen.. En ik kan maar een ding zeggen. Het hielp allemaal voor geen ene f*ck. Ik werd onder druk gezet, voelde me k*t, met het gevolg dat ik ging eten. Schoot dus allemaal voor geen ene meter op!

Ik wilde echt wel afvallen

Was dood ongelukkig zoals ik toen leefde. Maar wanneer je altijd in de gaten wordt gehouden en heel veel druk voelt van ouders en weet ik veel wie allemaal. Is dit in mijn ogen gewoon werkelijk waar onmogelijk!

Nu ben ik 17 jaar en is bij mij het knopje om gegaan! Ik wil dit gewoon echt niet meer. Mijn gewicht is een gevaar voor mijn lichamelijke gezondheid, maar doet ook mijn emotionele kant en sociale leven niet veel goeds.. Er moet dus gewoon dringend wat veranderen!

Ik ben op 1 januari 2009 echt begonnen met afvallen. Zonder dat ik het aan iemand vertelde, zodat mensen niet zouden vragen: 'en, hoever ben je al'. Gewoon lekker op mijn (overigens wel gezonde!) manier en in mijn tempo. Het ging niemand aan waar ik mee bezig was. Mijn lichaam, mijn leven en mijn gewicht. De enige die hier onder leed was ik. En tevens de enige die hier wat aan kan doen, ben ik. Iets anders kan ik er niet van maken.

Nu ben ik al ruim 10 kg kwijt!

Ben nog steeds iemand die zwaar overgewicht heeft, maar er zijn wel 10 kilo's vanaf. Daar kan niemand wat aan veranderen.

Ik ben overigens niet iemand die maatje 36/38 hoeft te hebben hoor. Dit zal volgens mij ook nooit gebeuren. Maar met een normale maat à maatje 40/42 zal ik toch wel heel erg blij zijn

Ach, ik zie wel tot hoe ver ik kom. Ik heb mijzelf geen streef gewicht voor genomen. Ik zie wel wat er gebeurd. Stel dat ik straks 70 kg weeg, nog steeds te zwaar volgens de 'regels' en zelf tevreden ben. Dan ben ik ook tevreden en zal ik proberen op dat gewicht te blijven. Als ik maar uit die 'gevare zone' weg ben!

Laatst bijgewerkt door K_im op 24-07-09 16:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-07-09 15:59

Geplaatst: 24-07-09 15:59

Sjukke schreef:
Wow.. respect Uppojono! Heb je een (speciaal) dieet gevolgd?

Lees reactie nu pas

. Nee, heb niet echt een speciaal dieet gevolgd, zie nu gewoon in dat langzaam echt de beste manier is.. Veel sporten, gezonder eten, en ik snoep ook heus nog weleens. Ik ben bezig vanaf oktober, dus gaat niet heel snel, maar voel me in die maanden al wel een stuk beter..

**Geplaatst**: 24-07-09 16:02

Geplaatst: 24-07-09 16:02

Proficiat Kim, vind het ook super goed dat je het helemaal alleen hebt gedan, lekker op je eigen tempo en niemand valt je ergens ermee lastig.

Ik krijg eigenlijk te horen dat ik te slank ben, al vind ik mezelf precies goed. 1.78m en 62 kg.
Is ook niet leuk om te horen dat je meer moet eten want dat hoeft voor mij niet. Maar ja dat krijg je met vriend die een indische familie heeft en waar eten bijna centraal staat

Sinds dat ik bij hem ben ben ik al 5 kg aangekomen dus vind het nu wel weer goed zo.

**Geplaatst**: 25-07-09 20:39

Geplaatst: 25-07-09 20:39

Ik heb vreetbuien, [zoals bijna elke vrouw], soms lukt het me om overal af te blijven, dan lukt dat 3/4 maand, val ik 10 kg af, maar dan lukt het niet, zit het tegen, en vreet ik het allemaal weer aan.

Ik heb echt overgewicht, en word ook vaak nageroepen op straat. Zoals pas : "Zwijn, varken, kijk eens?" "Oh het varken is nog doof ook."

Doe net of ik niks hoor, maar zoiets doet zeer. Denk dat niemand het leuk vind om dik te zijn, net zoals te dun.

Ik moet gewoon leren mn vreetbuien in bedwang te houden, en dat lukt tot zover dus niet

**Geplaatst**: 25-07-09 20:42

Geplaatst: 25-07-09 20:42

Ik werd er min of meer op aangesproken door mijn PT in de gym vanmorgen. Toen knikte ik maar gewoon heel braaf want ik weet dat ik veel te dikkig ben nu, maar diep vanbinnen had ik hele hatelijke gedachten

**Geplaatst**: 25-07-09 20:54

Geplaatst: 25-07-09 20:54

linchen schreef:
Ik heb vreetbuien, [zoals bijna elke vrouw], soms lukt het me om overal af te blijven, dan lukt dat 3/4 maand, val ik 10 kg af, maar dan lukt het niet, zit het tegen, en vreet ik het allemaal weer aan.

Ik heb echt overgewicht, en word ook vaak nageroepen op straat. Zoals pas : "Zwijn, varken, kijk eens?" "Oh het varken is nog doof ook."

Doe net of ik niks hoor, maar zoiets doet zeer. Denk dat niemand het leuk vind om dik te zijn, net zoals te dun.

Ik moet gewoon leren mn vreetbuien in bedwang te houden, en dat lukt tot zover dus niet

Vreselijk, wat ongelooflijk onbeschoft! Dat verdient niemand, toch? :(:)

Aanspreken roept bij mij een associatie op met iemand vertellen dat hij het moet veranderen, dat zijn gedrag onacceptabel is.

Ik ben zelf ook (medisch) te zwaar. Mensen mogen best wat over mijn figuur zeggen, maar wel beleefd graag. Ik wil niet dat mensen mij opleggen wat ik met mijn lijf moet doen. Maar op een respectvolle manier wil ik er best over praten.
Mijn moeder maakte al vanaf mijn kindertijd (ben altijd stevig geweest) opmerkingen en dat is pas gestopt toen mijn man een keer boos op haar is geworden.
Voor mijn gevoel eet ik niet buitensporig en snoep ik ook niet veel. gelukkig ben ik al vele jaren constant. maar op mijn leeftijd (43) zit ik natuurlijk in de gevarenzone.
Ik heb een positief zelfbeeld, heb geen vreetbuien en doe niet aan troosteten. Ik geniet nu eenmaal ontzettend van lekker eten en heb ook nog eens voorkeur voor vet en romig. Een Bourgondisch type dus. Tja...

Laatst zag ik een programma op Canvas over overgewicht en genetische aanleg. het blijkt dus, dat er een categorie mensen is, die als ze genoeg hebben gehad, interesse in eten verliezen. Er is ook een categorie die automatisch hongergevoel krijgt zodra ze voedsel zien, ookal hebben ze fysiek eigenlijk geen eten nodig. Dan voelen ze in tegenselling tot anderen, écht honger. Tot die categorie behoor ik dus.
Ik ben dus geen slappeling en heb geen gebrek aan zelfdiscipline. Het zit gewoon in mijn genen.

Zo, en nou stop ik met mijzelf te verdedigen. Waarom zou ik ook?

**Geplaatst**: 27-07-09 13:38

Re: Accepteer je het als iemand je op je gewicht aanspreekt!?

Geplaatst: 27-07-09 13:38

Ik ben jammer genoeg zoeentje die haar interesse in eten verliest als ze genoeg heeft gehad. Ik kan ook gerust nog twee happen laten staan. Dat krijg ik er dan echt niet meer bij.

**Geplaatst**: 27-07-09 13:42

Re: Accepteer je het als iemand je op je gewicht aanspreekt!?

Geplaatst: 27-07-09 13:42

Pfff, lastig.

Natuurlijk doet het zeer als mensen dat tegen je roepen of zeggen.
Maar ik ben er inmiddels wel achter dat ik er niets aan kan doen (erfelijke ziekte). Ik ga hier voor ook naar het ziekenhuis.
Misschien juist daarom dat vooroordelen pijn doen. Ik wil best afvallen, maar kan het niet.

Aan de andere kant heb ik er ook wel schijt aan. Zeker als vreemden dit zeggen. Ik kan er tenslotte niets aan doen en aan mensen met zulke vooroordelen, zonder dat ze naar een oorzaak vragen, besteed ik geen tijd.

Ligt een beetje aan mijn humeur, bui en tijd van de maand

**Geplaatst**: 27-07-09 15:10

Geplaatst: 27-07-09 15:10

DaanxBien schreef:
Maar mijn vraag is van wie pik je het? Ik heb een vriendin en waar ik best veel mee omga en wij letten best veel op elkaars gewicht we zijn toch best wel bezig met op gewicht blijven enzo..

Ik heb een poll gemaakt van wie jij het niet heel erg vind om kritiek op je gewicht te krijgen dus neem even de moeite aub En schrijf ook een onderbouwend stukje van je antwoord ...

Hier zit voor mij een discrepantie in en ik heb het naar gelang het eerste ingevuld. Want ik pik het van iedereen, ik ben ook wat te stevig en ik vind het zelf ook niet leuk en mezelf mooier in maat 36. Maar ik vind het WEL erg en het kwetst wel.

Een huisarts die zei toen ik net zwanger was: 'Zooo, jij maakt een stevige start!'
Een huisvriend van mijn ouders die zei: 'Nou, jij ziet er.. uh.. gezond uit!'
Mensen die goedbedoeld vragen 'voor wanneer het is'.
Mijn moeder die niet onder stoelen of banken uitsteekt dat ik dikker ben dan vroeger...
ja, dat raakt wel!

Nou denkt iedereen vermoedelijk dat ik heel erg dik ben. Ik schommel tussen de 65 en een dikke 70 kilo en heb maat 40, soms 42. Wel zijn mijn buikspieren gescheurd bij de zwangerschap en die buik komt dus niet meer goed tenzij ik naar de plastisch chirurg ga (en gezien de bestaande wens voor een tweede is dat dus weggegooid geld nu)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-07-09 16:06

Re: Accepteer je het als iemand je op je gewicht aanspreekt!?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-07-09 16:06

Ik vind 70 nog best gaan urielle
maarja wel jammer dat ook je moeder je daarom aan spreekt

**Geplaatst**: 27-07-09 16:37

Geplaatst: 27-07-09 16:37

DaanxBien schreef:
Ik vind 70 nog best gaan urielle
maarja wel jammer dat ook je moeder je daarom aan spreekt

Nu doe je het onbewust zelf ook.
70 vind je nog best gaan. Klinkt alsof je 80 niet meer vindt gaan.

**Geplaatst**: 27-07-09 16:38

Geplaatst: 27-07-09 16:38

Ik weet niet van wie ik het erg zou vinden. Veel vrienden spreken mij aan op mijn gewicht/lichaam. Dit vind ik juist fijn. Ik heb nogal een verkeerd beeld van mezelf, en nu word je wel met je beide benen op de grond gezet

Maar als mijn oma het zou zeggen zou ik het niet aannemen. Klinkt heel hard

Maar wat ik ook zeg, zij gelooft het niet als het gaat om mijn lichaam/gewicht.

**Geplaatst**: 27-07-09 17:43

Geplaatst: 27-07-09 17:43

Ik ben heel onzeker over m'n lichaam en gewicht, dus het maakt niet uit wie iets erover zegt, ik trek het me toch heel erg aan. Terwijl ik wel een gezond gewicht heb. Gelukkig krijg ik niet vaak opmerkingen over m'n gewicht

@Linchen: Abnormaal dat mensen zulke opmerkingen maken/roepen!

**Geplaatst**: 27-07-09 17:46

Geplaatst: 27-07-09 17:46

als iemand het leuk even meld,, en niet op een abnormale manier tegen mij praat kan ik het van iedereen hebben.
het gekke is,, niet van mijn vriend.. want vraag me dan altijd af waarom die op mij gevallen is hij wst toch dat ik stevig was.
van buiten staanders kan ik het prima hebben

**Geplaatst**: 27-07-09 17:49

Geplaatst: 27-07-09 17:49

Ik denk: laat maar kletsen. ik weet wel wat wel en niet zo is. bij mij is t trouwens lang geweest dat ze me juist aanspraken dta ik te dun was. ik hoo rt nu nog van sommigen, maar ben nu op goed gewicht. ze banketstaaf maar

**Geplaatst**: 27-07-09 23:04

Re: Accepteer je het als iemand je op je gewicht aanspreekt!?

Geplaatst: 27-07-09 23:04

ik ben heel erg klein en lijk daardoor net op een klein worstje, de enige die soms kan zeuren is mn moeder, maar ik word er vrijwel nooit op aangesproken omdat ik heel veel zelfvertrouwen uitstraal, ik zit zo lekker in mn vel en dat valt mensen veel op, wel word ik soms dikke genoemd op school, maar ik zit tussen de 16 jarige puber mannetjes, ik ga me daar niet eens mee bezig houden

**Geplaatst**: 27-07-09 23:06

Geplaatst: 27-07-09 23:06

ik heb een eetprobleem, dus ergens kick ik erop als mensen zeggen dat ik onwijs dun ben of als ik nog meer afval bijna afbreek..
Maar aan de andere kant is dat geen compliment, daar ben ik me dan ook wel weer van bewust.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-07-09 23:11

Geplaatst door de TopicStarter : 27-07-09 23:11

Amanda schreef:
DaanxBien schreef:
Ik vind 70 nog best gaan urielle
maarja wel jammer dat ook je moeder je daarom aan spreekt

Nu doe je het onbewust zelf ook.
70 vind je nog best gaan. Klinkt alsof je 80 niet meer vindt gaan.

Ik vind 70 niet echt dik dat bedoel ik ermee

**Geplaatst**: 28-07-09 10:05

Geplaatst: 28-07-09 10:05

Het ligt eraan wie het zegt, maar meestal accepteer ik het niet. Jeeez, wat ben jij máger zeg! Moet je niet wat meer eten? Dr moet wel wat bij hoor.. Dit kan zo niet..
Ik ben gewoon slank, totaal niet mager. Ik eet gewoon gezond en beweeg veel, daarom wordt ik niet dik.
Ik schiet de laatste tijd echt uit mijn vel als iemand dat zegt, krijg zelfs af en toe anorexia naar mn hoofd geslingerd. Nou mijn ribben zie je niet hoor. Als een dik iemand dit op deze manier tegen me zegt, krijgen ze van mij dus mooi wel te horen dat ze dik zijn.

( Ik ben 1,72 en 52/54 kilo. )

**Geplaatst**: 28-07-09 10:29

Re: Accepteer je het als iemand je op je gewicht aanspreekt!?

Geplaatst: 28-07-09 10:29

en niet als een slank iemand het tegen je zegt?

het maakt mij niet uit hoe iemand eruit ziet,mager of dik,ik accepteer dat soort opmerkingen van niemand.

**Geplaatst**: 28-07-09 10:34

Geplaatst: 28-07-09 10:34

Tja, aan de ene kant denk ik, waarom zou je het niet accepteren?

Bij mij is het meer van, de ene keer kan ik er beter om gaan als de andere keer. Als ik een mindere periode heb en wat dikker ben (en ik zit er zelf mee) vind ik het niet leuk om het te horen kan ik er zelfs om huilen. De andere keer denk ik ja, het is waar maar ik weet zelf ook dat er wat af mag.

Toch vind ik het persoonlijk niet het gewicht waar je naar moet kijken maar hoe je eruit ziet. Ik schommel met mijn gewicht van 63 naar 67 kg. En al weeg ik soms 63, voel ik mij soms fijner wanneer ik meer weeg ...

**Geplaatst**: 28-07-09 10:40

Geplaatst: 28-07-09 10:40

De enige slanke mensen die het tegen me hebben gezegd zijn volgens mij alleen vriendinnen. Maar die zeggen dan dat er wel wat meer aan mag, dat kan ik dan wel hebben. Maakt mij ook niet uit wat mensen van mijn gewicht denken, maar als ze doen alsof ik zwaar ondervoed ben wordt ik er kwaad om.

Ik spreek nooit iemand aan op zijn gewicht, maakt me niet uit of je dik/dun of wat dan ook bent. Als iemand ernaar vraagt geef ik echter wel eerlijk antwoord.

Ken trouwens wel iemand die in no-time heel veel afvalt, die spreek ik wel aan, gewoon omdat het ongezond is om zoveel af te vallen in een korte periode en op de verkeerde manier.

**Geplaatst**: 28-07-09 10:49

Geplaatst: 28-07-09 10:49

of ik het kan hebben dat iemand tegen mij zegt dat ik te zwaar ben??
alles valt en staat op de manier waarop het tegen je gezegd wordt
van familie en mijn vriend is de acceptatie nu eenmaal ook groter dan wanneer een wildvreemde een opmerking over je gewicht maakt.
ja als ik eerlijk ben dan ben ik te zwaar, val erg moeilijk af, wat ik ook doe
ik vind het belangrijker om gelukkig en gezond te zijn; tja als er een kilootje of wat afgaat dan zou dat mooi zijn maar zit op het moment gewoon goed in mn vel

**Geplaatst**: 28-07-09 10:50

Geplaatst: 28-07-09 10:50

Mijn motto is, dat als je iets aardigs te zeggen hebt, je dat vooral moet doen, anders houd je je mond!
Er zijn wel eens mensen die mij naar mijn mening vragen m.b.t. hun gewicht, die geef ik dan ook eerlijk, maar niet bot of zo.
Verder is het gewoon afhankelijk wie het zegt, vind ik en uiteraard hoe het gezegd wordt.

Ik had eigenlijk altijd een mooi figuur, maar ben nu niet blij met me zelf, ik vind het teveel op sommige plaatsen, verder heb ik nog dunne armen en onderbenen en is de verhouding weg. Het pas niet goed bij elkaar.
Ben wel een echte emo-eter en dat gaat als moeder boven de dertig niet goed bij mij

.

**Geplaatst**: 28-07-09 19:24

Geplaatst: 28-07-09 19:24

Ik ben vroeger altijd te dun geweest, maar de laatste paar jaar ben ik redelijk op gewicht, 58 kilo voor 1,67. De laatste tijd is het me eindelijk gelukt om 60 kilo te wegen, en daar heb ik flink voor moeten eten. Ik heb altijd heel slecht gegeten omdat ik niet veel lusste en mijn moeder niet op mijn eten lette, en vaak het eten kookte wat ik niet lust. Zelf nu kom ik er nog mee weg als ik bv alleen een klein stukje vlees pak en een beetje komkommer, daar zegt niemand iets van. Zo heb ik heel mijn middelbare schooltijd gegeten als ik iets niet luste, waardoor ik nu nogsteeds niet echt veel in een keer kan eten, vooral niet als ik gestressed raak.

Maar binnenkort ga ik weer op kamers, en dan kan ik weer zelf bepalen wat ik eet, en ik ben van plan om weer aan te komen. 65 kilo lijkt me geweldig.

Dan over opmerkingen, bij mij moet je echt niet aankomen met 'je bent zo dun!' omdat ik heel veel moeite heb gedaan om aan te komen. Dan krijg je ook meteen een bitchy opmerking terug, hoewel ik nogmaal helemaal niet meteen zo reageer.

Van wie accepteer jij commentaar op je gewicht?