Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Toekie schreef:Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind die 'eenzijdige media aandacht' heel jammer.


) maar hiermee ben ik eigenlijk ook al 'blij': Eindelijk aandacht voor de complexheid van eetstoornissen.
Staat zelfs al in de diagnostische boekje voor psychische stoornissen
Welshcobfan schreef:Lastig... bij anorexia ziet men er veel ongezonder uit dan bij obesitas. Denk dat dat ook wel meespeelt.
Nooit ondergewicht gehad, wel zo ongezond bezig dat haar lichaam het niet meer trok. En dat is wat veel mensen zich niet beseffen, je hoeft geen ernstig ondergewicht te hebben om toch een ernstige eetstoornis te hebben. Storm76 schreef:upperlady schreef:sorry volgens mij is dit slects in je hoofd. Ik heb dit idee namelijk echt niet! Of het komt omdat ik dit niet zo zie, dat kan ook nog, haha
Dus als jij een te dikke dame ziet lopen met een ijsje, denk jij 'die mevrouw zou wel eens boulimia kunnen hebben waar ze niks aan kan doen', in plaats van, 'wat een dom persoon, laat dat ijsje nu liggen, je bent al te flink'?
kizz_rianne schreef:Ik vind het ene probleem niet minder erg dan het andere... Ik kan me bij beide gevallen wel iets voorstellen, maar me er niet volledig in verplaatsen. In beide gevallen ben je de controle kwijt over je eetgedrag.
Kan me wel heel goed voorstellen dat je denkt bij een dik iemand die patat eet 'jeetje waarom kan je je niet beheersen?'. Maar hetzelfde kan je denken over dunne mensen, maar dan eerder in de trant van 'je bent al zo dun, ben je zo obsessief bezig dat je een cola light moet nemen ipv een gewone cola?'
Vind dit soort discussies wel altijd interessant.
Hannanas schreef:Denk ook niet dat iemand met een fiks overgewicht er persé gezonder uitziet dan iemand met een fiks ondergewicht.
Het is beide een aanslag op je lichaam.
Terwijl het net ondergewicht was. Ik ben 63 kilo en heb weer vet: iedereen zegt nu, meid, wat zie je er gezond uit! (heb overigens 65 en dat is tegen de grens met overgewicht aan)
Dat zie ik nu pas, nu ik eindelijk ben aangekomen (toen was ik pas 21!)
Heb het verteld aan 2 vriendinnen. Ze namen het redelijk serieus, maar na een week waren ze het vergeten..En waarom? Omdat je totaal niet aan mij ziet dat ik problemen met eten heb. Ik heb zelfs 2 kg overgewicht. Ik probeer het nu op een gezonde manier af te krijgen, wat redelijk lukt, ik eet liever ietsje te weinig dan te veel waardoor ik schuldgevoel krijg en het er weer uit gooi. Ik snap niet dat het niet serieus genomen werd bij mij, want het is alleen maar erger geworden. Maar het is nog altijd heel erg moeilijk m'n als moeder me vaag aankijkt als ik eens ietsje meer eet dan normaal, en als ik niet in een broek pas sta ik op het punt om in huilen uit te barsten.. Ik zit er al mee vanaf m'n 11e. Moiryn schreef:Moet wel opbiechten dat ik stiekem ook wel eens heb van 'Zou je dat wel doen?' als een persoon met obesitas een frietje gaat halen. Niet als ze het 1x per maand ofzo doen, maar er zitten ook zeker types bij die gerust 3x per week gaan.
Nueve schreef:MoonChloe schreef:Boulimia nervosa, ook bekend als boulimie, is een psychologische toestand waarin een persoon terugkerende eetbuien heeft gevolgd door een of meer van de volgende, opzettelijke handelingen die de opname van het voedsel compenseren en gewichtstoename verhinderen:
* braken
* ongepast gebruik van laxeermiddelen of andere medicijnen
* bovenmatige lichamelijke oefening
* vasten
http://nl.wikipedia.org/wiki/Boulimie
Dus ik begrijp je punt over dikke mensen niet.. In prinipe is boulimia te vergelijken met anorexia.. Bij beide ziekten vermager je (of blijf je dun)
Nee hoor.. Boulimia patienten zitten eerder bóven het gezonde gewicht dan eronder [gemiddeld gezien].
Twiggy2008 schreef:Nueve schreef:Nee hoor.. Boulimia patienten zitten eerder bóven het gezonde gewicht dan eronder [gemiddeld gezien].
Is niet waar.![]()
Je kunt er boven zitten, maar als je goed compenseert (de meesten braken, laxeren, sporten of hongeren tussendoor), word je wel degelijk mager. Ik ben daar een goed voorbeeld van geweest en velen boulimia patienten met mij, die ik heb leren kennen in de klinieken. Prinses Diana is er een goed bekend voorbeeld van.