En daar sluit ik me bij aan kwintaa.
Maar als iemand de genen heeft, of het gewoon "in zich" heeft, kan het ook onder "perfecte" omstandig heden, zich uiten. Kijk naar bijvoorbeeld Schizofrenie.
Het scheelt maar één woordje, maar

Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
Mizora schreef:Ik heb hier al eerder gereageerd met abortus maar wil er toch nog een extra deel op reageren. Ik doelde op een handicap waardoor zelfredzaam van nauwelijks meer mogelijk is. Geestelijk gehandicapt is gewoon ontzettend lastig. Zeker in combinatie met lichamelijk gehandicapt. Een hoog iq zit bij ons in de familie en dan loop je gewoon tegen je lichaamsgrenzen op, dan zijn dat bij mij nog kleine dingen waar ik al flink last van heb (kwetsbare gewrichten, slecht evenwicht, slechte concentratie), als daar nog een laag overheen komt heb je best wel kans dat je dan letterlijk gek wordt. Met dit niveau gebeurt dat serieus als er niet genoeg prikkels komen (dit heb ik ook echt meegemaakt in groep 3/4)
trustHim schreef:ik heb ook verschillende psychische mankementen, maar wel een goede fijne opvoeding gehad........... blijk ook aanleg voor e.a. te hebben. ligt tegenwoordig veel meer aan de maatschappij dan aan opvoeding. trouwens lekker banketstaaf om overal ouders maar de schuld van te geven, over algemeen hebben die wel het beste met hun kind voor
Welshcobfan schreef:trustHim schreef:ik heb ook verschillende psychische mankementen, maar wel een goede fijne opvoeding gehad........... blijk ook aanleg voor e.a. te hebben. ligt tegenwoordig veel meer aan de maatschappij dan aan opvoeding. trouwens lekker banketstaaf om overal ouders maar de schuld van te geven, over algemeen hebben die wel het beste met hun kind voor
Niemand geeft hier de schuld aan de oudersmaar het is een bekende wisselwerking van genen/omgeving/opvoeding die de trigger zijn voor een stoornis. Bij de een zal het meer de omgeving zijn, bij de ander de ouders en de een is genetisch zwaarder beladen.
Lafunkyjazz: schizofrenie kun je inderdaad niet krijgen als je er de aanleg voor hebt. maar het is wel degelijk nog steeds een wisselwerking van genen/omgeving/opvoeding of je het daadwerkelijk krijgt. Daarin verschilt het niet van andere stoornissen (al is schizofrenie'gen' helaas wel erfelijk en vrij makkelijk te triggeren heb ik het idee)
EstherHegt schreef:Ook ik sta verbaasd over sommige toch wel kwetsende en ongenuanceerde reacties, alsof er geen plaats is op deze wereld voor gehandicapten. Er wordt zomaar vanuit gegaan dat een gehandicapte geen kwaliteit heeft van leven, niets is minder waar.
Met mijn handicap functioneer ik behoorlijk goed en kan er ook erg om lachen, vaak zijn het juist de situaties dat een ander er zich geen raad mee weet die om te lachen zijn. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken in deze discussie dat juist de mensen die zich er geen raad mee weten zo makkelijk oordelen.
De genuanceerdere reacties komen over het algemeen van mensen die weten waar ze het over hebben, hetzij via werk in de zorg, hetzij via familiebanden.
LaFunkyJazz schreef:AaronYve schreef:Ik werk zelf niet met gehandicapten en kan dat ook niet.
Ik zou het weglaten halen. Waarom, omdat ik een keus heb en van die keus maak ik dan graag gebruik voor de rest van me leven.
Als ik weet dat ik een gehandicpat kind zal krijgen hoe leuk of aardig het ook kan zijn. Ik wil en kan dat niet.
En zeker is het akelig en zeker is het een moelijke keuze maar daarin moet je iedereen kunnen respecteren, je mag nou eenmaal kiezen en dat vind ik een goed recht.
Nog wensen? haarkleur? grote? kleur ogen?
Kiezen kan je niet.
Bv, elke test die je maar kan doen wijst aan dat je kind niet verstandelijk gehandicapt is. Kind wordt geboren. Komt klem te zitten, zuurstof gebrek, hersenbeschadiging. Dan?
Kiezen kan je niet.
Maureenn schreef:Weglaten halen, klinkt heel cru misschien maar ik zou echt niet daar mee kunnen leven.
Dan zit je er letterlijk je hele leven mee 'opgescheept'
ben 15 dus misschien veranderd dat nog maar denk het niet
Myukii schreef:Ik zou sowieso nooit abortus kunnen laten plegen. Ben nu 17, en als ik vandaag te horen zou krijgen dat ik zwanger blijk te zijn (al dan niet van een lichamelijk/geestelijk/meervoudig gehandicapt kind), zou dat uiteráárd even slikken zijn, een lach vermengd met een traan, maar meteen vanaf het eerste moment zou het kind absoluut gewenst en welkom zijn.
En het komt wel groot ook, daar ben ik niet bang voor.
AaronYve schreef:LaFunkyJazz schreef:
Nog wensen? haarkleur? grote? kleur ogen?
Kiezen kan je niet.
Bv, elke test die je maar kan doen wijst aan dat je kind niet verstandelijk gehandicapt is. Kind wordt geboren. Komt klem te zitten, zuurstof gebrek, hersenbeschadiging. Dan?
Kiezen kan je niet.
Uhm hallo normale discussie misschien mogelijk???![]()
En het topic gaat toch echt over een keuze, je kiest ervoor om bij na de eerste echo te zeggen of je het wilt behouden of niet.
Wat jij zegt is bij de geboorte. Daar had ik het helemaal niet over en het topic ook niet.
Dat maak jij ervan. Dus hou de discussie ook een beetje redelijk normaal.
Edit: berichtje aangepast
LaFunkyJazz schreef:moeshie schreef:Hmm, ik zou het niet houden. Dat is toch beter voor jou én voor het 'kind'? Technisch gezien is het zelfs nog geen kind, maar een embryo. Ik denk dat je er niemand plezier mee doet om zo'n kindje te laten geboren worden.
Ik heb het wel over Syndroom van Down en dergelijke mentale handicaps, niet over lichamelijke.
Je spreekt van een embryo tot de 12 weken. Daarna is het een foetus.
En waarom een kind met een zware lichamelijke beperking niet aborteren? De kwaliteit van leven kan een stuk, echt een STUK, minder zijn dan iemand met down syndroom.
En wie ben jij om te beslissen wat beter is voor het kind, hoe weet je dat?
Welshcobfan schreef:Bovendien is een gehandicapt kind ook best pittig voor de kinderen die er al zijn. Ik denk dat het voor mij ook uit zo maken of ik al kinderen zou hebben of het mijn eerste is.