Geplaatst Zoals misschien sommige weten, heb ik een sociale angst stoornis.
Dus ben altijd heel stil, zal niet snel wat zeggen, en ik weet me nooit een houding te geven, en doe dit door constant te lachen.
Mijn vriend weet hier overigens niks van. Wil het ook even nog niet zeggen.
Maar ik kan geen 'nee' zeggen. Helemaal niks. En lichamelijk is hij ook gewoon ouder. Ik ben christelijk van huis uit, doe er nu weinig mee, maar had altijd wel het principe: geen sex voor het huwlijk. Een standpunt.
De 1e date lagen we al op de achterbank van de auto, sex. En oh jee, wat heb ik er spijt van gehad, en buikpijn. Zal ik het nu niet verpest hebben etc?
2e keer opnieuw sex. En ik durfde geen nee te zeggen. Eigen schuld ...
Was onveilig, en had beloofd een anti conceptie pil te halen. Ik zou de volgende dag het doen, maar durfde niet. Was doodbang. Niet gedaan dus. Wat was ik opgelucht toen ik ongestelt was.
Nouja, nu heb ik hem al 7 x gezien, en elke keer sex, en 1 keer condoom was afgegaan tijdens de sex, tsja, zat weer in hetzelfde schuitje. Wat was ik gister blij, ik was opnieuw weer ongestelt.
Morgen komt hij weer. We gaan uit eten. En oh, wat zie ik hier tegen op. Buikpijn.
Nu moet ik erbij vertellen dat ik niet kan eten in gezelschap, thuis gaat wel, op 't werk ging het niet, waar ik eruit gegooit ben, op school at ik nooit, ik durf het niet. En al neem ik me nog zo voor van : je gaat eten! het gebeurt niet. Of een klein beetje.
Nu heb ik het geluk dat ik ongestelt ben. Dus hoop morgen op geen sex. Maar dit is bijna niet te doen zo. Met een vriend moet je alles kunnen delen, en echt, het is een super lief jong, wat ik mis, vult hij aan, mijn toekomstdromen bezit hij, hij komt van een boederij af, gek op dieren, helemaal geweldig. En hij is gewoon een schat van een jongen. Maar ik kan geen nee zeggen. Het lukt me gewoon niet. Heb ook een super goeie vriendin en vriend op msn. Die weten hiervan. En die zeggen: "Je moet het hem zeggen, je moet hem mailen, smsen, bellen." Maar dat durf ik niet. Dan zit ik met trillende vingers op het toetsenbord en komt er niks uit mn vingers.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik kan gewoon mijn grenzen niet aangeven, ik ben gewoon zo onzeker bij hem, en niet meer, maar zeker ook niet minder als bij andere. En ik schaam me dood, tijdens de sex, ben ontzettend dik, en lig ik daar. Ik weet het echt niet. Ik moet het gewoon niet toelaten. Maar hoe wil ik dit zeggen?
Zo
Das er uit 
Dus de dokter krijgt die vraag bijna elke dag, dus zal er niet van opkijken. Daarbij is het best verstandig 
