Wat gebeurd er met jou als je onverwachts doodgaat? Heb jij iets opgeschreven,weten je naasten wat je zou willen?
Ik heb een brief in de la liggen,alle familie weet dat. Daar staat in dat ik begraven wil worden,in wat voor kist en met welke muziek. Ook wie er mogen komen en wat men aan kan trekken. Wat er met onze dochter gebeurd in het geval dat Tom en ik tegelijk overlijden. Hoe onze spullen verdeeld moeten worden (dieren). Ook dat ik donor ben.
Verder heb ik voor de speciale mensen in mijn leven een brief geschreven met allemaal persoonlijke dingen erin.Dit voor het geval ik niet meer de tijd heb om te zeggen dat ik van ze houd.
Mijn hubbie weet dit allemaal,maar wil mij niet vertellen wat híj wil na zijn dood. Hij wil er niet over nadenken,er niet mee bezig zijn.Ik heb hem verteld dat ik dit heel moeilijk vind,want als hij morgen doodgaat,moet ik alles regelen. Ik zou me dan altijd af blijven vragen; zou hij het wel zo gewilt hebben?
Ik heb het overigens gewoon op papier geschreven met een handtekening eronder en datum. Zolang er een handtekening van mijzelf bijstaat,is het een rechtsmatige wilsbeschikking. (heb ik me laten vertellen)
me vriend weet wat voor muziek ik wil, wie er absoluut niet mogen komen, en ik wil begraven worden, verder mogen ze het lekker zelf weten, Ik wil wel gekleurde kleding, en niet dat sombere zwart. En het liefst een feestje maar dat zal wel niet gebeuren
Ik ben donor dus dat komt eerst, ze mogen alles hebben.
Ik weet nog niet of ik gecremeerd of begraven wil worden. Ik denk begraven Verder weet ik wel een aantal muziekstukken die ik graag gedraaid zou willen hebben. Ik wil na afloop in elk geval geen cake
Ik sta er helemaal niet bij stil eigenlijk, zoals hoe ik alles geregeld wil hebben Weet wel dat het eigenlijk moet, het leven kan zo voorbij zijn ook al ben ik 20. Mijn ouders weten wel dat ik gecremeerd wil worden, daarnaast ben ik donor dus dat wordt wel geregeld. Voor de rest laat ik dit allemaal even zoals het is tot ik gesettled ben denk ik
Maar hebben jullie dit ook opgeschreven,weten je (toekomstige) nabestaanden dit?
ja dat van dat donor zijn wel. De meeste muziek ook wel Moet alleen nog 1 bij, die ik er echt bij wil hebben. Zal het eens een keer noteren, maar eigenlijk wil ik er ook helemaal nog niet echt mee bezig zijn.
Mijn vrienden weten wat ik wil, de meeste katten heb ik al een plekje voor mocht er wat gebeuren. De anderen daar zorgen ze voor dat die goed terecht komen.
Ik wil op zich denk ik liever gecremeerd worden, maar dat laat ik aan de nabestaanden over, ook de muziek, ik vind dat mijn nabestaanden zelf de muziek etc moeten kiezen waarbij zij zich prettig voelen. Ik merk/voel er toch weinig meer van. Zij moeten doen waar zij zich prettig bij voelen. \ Ik heb geen donorcodicil , wil ik ook niet. Mijn ouders weten wat ik wil mbt donor , dus als ik overlijd mogen zij dat laten weten aan de doktoren.
Ik ben donor maar zou wel graag thuis opgebaard willen liggen. In hoeverre dat te combineren is weet ik niet. Verder zijn de nabestaanden vrij te doen waar ze zich prettig bij voelen. Op dit moment in mijn leven maakt het me echt niet uit. Het is tenslotte voor HUN rouwverwerking, ik ben er dan toch niet meer.
Weet wel al dat ik gecremeerd wil worden en heb thuis een wilsbeschikking liggen die ik (nog steeds aan het nadenken) nog wil invullen. We zijn er wel af en toe mee bezig... en praten er ook over... Ik wil eigenlijk alles zo klein mogelijk houden en absoluut geen koffie met cake na... Vind dit altijd zo beladen op een begrafenis... Muziek heb ik helemaal nog niet over nagedacht.... Ben dus nog lang niet klaar om te overlijden, want heb alles dus nog niet overdacht
Ik wil in ieder geval gecremeerd worden en dat weten mijn naasten ook. Net zoals dat ik donor ben en ze alles mogen hebben. Ik vind het niet nodig dat na mijn dood nog iemand verplicht is om mijn graf te verzorgen, dus vandaar het cremeren. Muziek mogen ze zelf weten. Maar het hoort er wel bij, want ik ben wel gek op muziek Aangezien ik een geregistreerd partnerschap ben aangegaan met mijn vriend, zijn al mijn spullen, maar ook mijn paard, in principe voor hem.
Brieven schrijven enzo doe ik niet aan. Ik laat mensen liever weten wat ik van ze vind als ik nog leef...
Persoonlijk geloof ik dat ik niets meer merk als ik dood ben. Daarom mogen mijn nabestaanden zelf weten wat er met mij gebeurd na mijn dood, zij moeten namelijk nog verder met leven. Zelf zou ik graag orgaandonor willen zijn, maar ik weet dat mijn familie daar momenteel nog veel moeite mee heeft. Daardoor heb ik nooit een codicil ingevuld. Ze weten wat mijn wens is op dat gebied, maar ondanks het feit dat ik inmiddels 28 ben, wil ik deze beslissing aan hen overlaten. Zo heb ik ook geen voorkeur voor begraven of cremeren. Gezien het aantal personen in onze directe omgeving dat de afgelopen jaren is overleden, is dit een onderwerp dat regelmatig wordt besproken in mijn familie. We weten van elkaar wat de wensen zijn. We hebben het daarom ook nooit vastgelegd. Voor de verdeling van mijn spullen heb ik een testament.
Ze vissen mij eerst leeg en wat daarna gebeurt heb ik nog niet over nagedacht Het hoeft geen dure kist te zijn iig want ik wil begraven worden en ik vind het zonde van het geld (je hebt er zelf toch niets meer aan ). Ik heb liever dat mensen voor dat geld wat lekkers te eten krijgen na die tijd ipv de eeuwige cake of vieze bolletjes.
Ik denk daar vandaag de dag nog helemaal niet aan, áls ik onverwachts dood ga weten mijn ouders dat ik begraven wil worden. De rest mogen zíj uitkiezen waar zij zich prettig bij voelen, ik leef dan immers toch niet meer. Verder ben ik geen donor oid en wil ik thúis opgebaard liggen, in mijn eigen omgeving. Maargoed, ik wíl daar uberhaubt nog niet eens over nadenken eigenlijk ..
Nou ik heb het daar thuis eigenlijk nog niet echt over, Ik weet wel dat ik zelf liever gecremeerd word, want ik vind het geen prettig idee om ''onder de grond'' te liggen, ookal ben ik dan al dood. En tja als ik al rond de 80 ben dan laat ik mijn dieren enzo wel na aan mijn nabestaanden etc
Ik heb daar nog helemaal niet bij stil gestaan. Wel ben ik donor, dus daar gaat waarschijnlijk het één en ander heen, voor de rest wil ik er nog niet bij nadenken.
Ik heb daar nog niet zo bij stil gestaan eigenlijk. Ik weet wel dat ik gecremeerd wil worden en ook ben ik donor. Poespas hoeft voor mij niet, dat vind ik zonde van het geld.
Eigenlijk wil ik er liever niet aan denken, maar ik heb toch maar in mijn la waar de verzekeringspapieren liggen een briefje gelegd waarin staat dat ik donor ben, dat ik gecremeerd wil worden en waarin ik ook heb gezegd wat er met mijn dieren moet gebeuren. Verder ligt er een cd in met muziek die ik mooi vind. Kan de familie zelf wat uitkiezen.... En natuurlijk hoop ik dat voorlopig niemand dat briefje te lezen krijgt!
Ik wil iig begraven worden. Zodat ze nog voor het graf kunnen staan om er een bloemetje op te leggen etc. Tsja, muziek, ik hou eigenlijk niet van die begravenis muziek etc. Ik zou het liefs wat vrolijkere liedjes dan normaal willen, en na afloop wil ik absoluut geen normale cake, maar chocolade cake. xD
Ik wil gecremeerd worden en mijn as moet over de Grand canyon gestrooid worden (i know far away ) Verder staan al mijn bezittingen erin (paard,hond,kleren) en naar wie alles gaat enzo.Ook welke muziek ik wil, foto's, wie er mag komen enzo... Mijn vriend weet dat die brief ergens in mijn bureau ligt en als er iets gebeurd dat hij deze mag openmaken.Ook een afscheidsbrief aan familie en een aparte voor mijn vriend. Ik vind ook dat je nooit weet wanneer het gedaan kan zijn, ik wil goed voorbereid zijn
Mijn moeder weet wat ik met mijn paard wil (cadeautje voor mijn tante/neefje/nichtjes). Dat is voor mij het enige wat ik echt heel erg belangrijk vind. Voor de rest mogen zij het weten, maar mijn ouders weten wel wat ik zou willen...
ik weet dat het raar klinkt, maar ik zou graag gecremeerd worden en dan uitgestrooid worden in een mesthoop Dan kom ik uiteindelijk terug terecht in de aarde, in het land. Mijn moeder en vriend weten dat heel goed, maar of het ook wettelijk kan, geen idee? Ik wil ook geen grote begrafenis, enkel een kleine herdenkingsdienst in het crematorium en pas overlijdensbericht als alles gepasseerd is. Ik hoop dat ze zich eraan houden, maar zeker weet je nooit
Als ik heel eerlijk moet zijn vind ik het heel eng om over de dood te praten. Wat er dan met mij is, geen idee ik krijg er gewoon buikpijn van als ik er aan denk. Het idee dat mijn lichaam niet meer reageert en waar mijn geest dan is... Brrr
Dus wil ik er verder niet over nadenken wat er gebeurt enzo. Ik geniet van elk moment en hoop dat het nooit over is..