Bokt.nl

oxborn schreef:

Heel heel veel sterkte.

Het is inderdaad moeilijk om je oma te zien.
Ik werk nu 6 jaar met zwaar dementen en tuurlijk doet het je wat die mensen zo te zien, maar dat mijn oma dement werd heb ik het er echt heel moeilijk mee gehad en kwam ik er bijna niet.
Daar heb ik achteraf heel veel spijt van, want mijnoma os onverwachts overleden en heb nooit afscheid kunnen nemen.

xMarleeNx schreef:

Mijn oma ligt al zo'n 4/5 jaar in een verpleegtehuis met alzzheimer.

Omdat zij in Alphen aan de Rijn woont en ik in de kop van Noord Holland, zie ik haar nauwelijks meer en als ik haar dan zie schrik ik vreselijk, van hoe erg ze weer achteruit is gegaan.
Wij hebben met de hele familie verschillende dingen voor mijn oma gekocht, ze heeft een radio met daarin een cd met natuurgeluiden, hierdoor komt ze erg tot rust.
Ook hebben we een map gemaakt met daarin per gezin een foto met daarbij een verhaal. Dat lezen de verzorgsters of de familie dan aan haar voor. Ze herkent helemaal niemand meer, echt erg.

Vorig jaar oktober hebben de zusters gezegt dat ze niet lang meer te leven had, vanwege verschillende tia's per dag, te laag bloeddruk en nog wat van die kwaaltjes, maar me oma leeft nog steeds helaas. (vat dit niet verkeerd op, maar zoals ze nu leeft is het ook niks )

0ojannekeo0 schreef:

Maak een foto boek met haar levens loop erin, dat zal vast veel herinneringen ophalen.
Als ik jou was zou ik wel vaker gaan dan dat je deed, dalijk komt er een fase dat ze je niet meer gaat kennen omdat ze je zolang niet gezien heeft. En dat kan erg hard aankomen.
Heeft je oma ook dagdelen tot haar beschikking dat ze naar een soort van dagopvang kan? Daar word ze lekker bezig gehouden met allerlei activiteiten wat ze vaak erg leuk vinden en van genieten.

Bitchy schreef:

Ik denk dat je idd het beste oude herinneringen op kunt halen.
Gewoon zelf over iets gaan vertellen waarvan je weet dat ze het toen leuk vond.
Familiefeestjes, kerstdiners, sinterklaas vieren, dat soort dingen.
En inderdaad ook liedjes zingen of zo.
Probeer in ieder geval in haar bijzijn vrolijk en opgewekt te zijn!

En voor jezelf kun je misschien eens het boek 'Hersenschimmen' van Bernlef lezen. Dat beschrijft het hele proces, vanuit de 'patient' gezien. Heel erg pakkend!!

Escardo schreef:

Allemaal erg herkenbaar...mijn oma en opa waren allebei dementerend..
Mijn oma had het eerst en had een kwade vorm..Werd erg agressief, liep weg uit huis...vertelde ook altijd hetzelfde en wilde alleen maar terug naar haar ouderlijke huis waar zij was geboren..
Na zeven jaar besloot mijn opa na aandringen van ons dat ze naar een tehuis ging..want ook voor mijn opa werd het erg zwaar en hij was beginnend dementerend toen..na zes weken in het tehuis is mijn oma overleden..
Daarna begon mijn opa.. alsof hij gewacht had om dingen te gaan vergeten om voor mijn oma te zorgen..hij liep ook steeds weg van huis op zoek naar zijn oude woning..Politie en instanties haalde hem steeds weer op. Ook dacht hij steeds dat hij prijzen had gewonnen via de post..uiteindelijk is hij ook naar een tehuis gegaan..waar hij goed werd verzorgd..ik ging in het begin minimaal een keer in de week langs..later werd het minder omdat ik het heel erg vond dat mijn opa niet meer herkende..na een jaar is hij overleden..we waren er allemaal bij en voor hij overleed herkende hij ons allemaal...dat is me altijd bij gebleven...