Ik heb ook altijd koude handen en vaak ook koude voeten. Dit vond ik!
Oorzaak koude handen en voeten
Wie gemakkelijk koude handen of voeten heeft, denkt al gauw dat zijn bloedvaten niet deugen. Maar daarmee heeft het probleem zelden iets te maken.
'De oorzaak ligt meestal bij de bezenuwing van de bloedvaten', weet prof. dr. Paul Van Schil, diensthoofd thorax- en vaatheelkunde. 'Bij de mensen in kwestie reageren bepaalde delen van het autonome zenuwstelsel - dat is het zenuwstelsel dat we niet kunnen controleren - overgevoelig op koudeprikkels, waardoor de bloedvaten gemakkelijk gaan verkrampen. Als gevolg daarvan krijgen vooral de uiteinden van onze ledematen, de vingers en de tenen, minder bloed. Ze gaan daardoor koud aanvoelen en wit wegtrekken. Het probeem doet zich vooral voor bij plots contact met koude, bijvoorbeeld als je je handen in ijskoud water steekt.'
In feite gaat het om een normale lichamelijke reactie. Alleen hebben sommige mensen er meer last van dan anderen. Bij hen blijven de witte kleur en het koudegevoel langer duren en kunnen de vingers en tenen ook echt pijn doen. Maar dan nog gaat het bijna altijd om een vrij onschuldig verschijnsel. Als het fenomeen onder invloed van warmte vrij snel weer overgaat, is er in principe geen probleem.
Behandeling en preventie
'Als mensen er echt heel veel last van hebben, kunnen we eventueel bloedvatverwijdende medicatie voorschrijven. Maar dat is toch vrij uitzonderlijk. Meestal volstaan een aantal eenvoudige maatregelen, zoals je warm genoeg aankleden en direct contact met koude vermijden. Je proberen harden heeft geen zin, want het gaat om een oncontroleerbare reflex die niet voorbijgaat. Ook meer sporten of bewegen heeft geen invloed.'
Wat mensen wel kunnen doen, is stoppen met roken. Roken heeft namelijk een negatieve invloed op de bloedvaten, waardoor deze nog sneller zullen samentrekken.
'Bij een aantal mensen neemt het verschijnsel een heel specifieke vorm aan : de vingers worden wit door de koude, en kleuren nadien onder invloed van de warmte achtereenvolgens blauw en rood. We noemen dat de ziekte of het fenomeen van Raynaud (zie stuk hieronder). Zoiets laat je best nakijken, omdat het bij een minderheid van de patiënten op een onderliggende bindweefselziekte wijst', voegt Van Schil eraan toe.