Voor vele straal ik vaak redelijk wat rust uit, behalve mensen die het gevoel kunnen 'overnemen' die worden in mijn aanwezig ontzettend onrustig en zenuwachtig ook, wat mij nog meer aansteekt...
Ik ben een nagelbijter. Dit heb ik altijd al gedaan. Nu wilde ik graag stoppen en ik moet zeggen dat ik ontzettend trots ben dat ik zo nu en dan idd witte randjes heb. maar om de rest van mijn vingers maar te zwijgen... Ik pullek vellejte, gaat vanzelf, moet wat te doen hebben met mijn handen. Als dat niet genoeg is, ga ik op mijn lippen of binnenkant van mijn wangen verder... Tot bloedens toe, vaak genoeg behorlijk pijnlijke plekken, maar het gaat gewoon vanzelf...
Mijn onrustige gevoel van binnen is er eigenlijk altijd. Ik kan wel rustig zijn, maar 9 van de 10 dagen zit er gewoon een ontzettend brok onrust in mijn lijf. Waarom? Geen idee, ik heb het altijd al. Ik uit het tegenwoordig net wat meer, tot groot ongenoegen van sommige mensen omdat ik nog al happig kan zijn en kan bijten...

Maar ook vandaag weer een mega onrstu... Nu had ik wel een toets en maakte de p-uitrijking het ook niet echt makkelijk. Niet dat ik zenuwachtig was ofzo, maar ik werd gewoon gillend gek door de hoeveelheid mensen, de drukte, dan heb ik echt het gevoel alsof ik gillend door het plafond kan vliegen. Terwijl ik niet echt claustrofobisch ben ofzo...
Ben gewoon een ontzettende zenuwlijer, dat ten koste gaat van mijn slaap soms (al gaat dat nu al weer een tijdje wat beter, ups en downs) en ten koste van mijn handen en mond...
Ik neem op de dagen genoeg tijd voor mezelf, doe niet veel op het allerlaatste moment, en daarnaast ben ik met mijn planningen ook wat losser geworden (niet dat 1 minuut later dan geplant ik gelijk helemaal over de zeik ben

Overigens merken veel mensen het dus niet van me, alleen dat ik zo scheef met mn mond zit als ik weer onrustig kluif, of aan mn vingertjes aan eht peuteren ben...
Zijn er meer mensen met die eeuwige innerlijke onverklaarbare onrust in het lichaam en hoe gaan jullie er mee om? Ik wordt nu wel een beetje moe van mezelf...