Geplaatst Volgende maand heb ik een nieuwe baan en daar zit gelukkig weer ritme in! (nu werk ik vaak op zaterdag en dan krijg je daar een vrije dag voor, maar dit gaat heel moeizaam omdat het gewoon onderbezet is) Dus werk gaat al veranderen.
Mijn paardje staat in Nootdorp, en daar kan ik straks ook weer na werk heen. Dit scheelt me ook een hoop in tijd en heen en weer rijden met de auto. (Nu werk ik in R'dam en kom langs mijn huis (bleiswijk) als ik naar mijn paardje ga, dus dan ga je meestal toch eerst naar huis om te eten)
Ik ken door 4,5 jaar geleden, toen ik veel ging opzoeken op het internet over fibromyalgie, veel mensen via internet die dit hebben. Hardstikke leuk en aardig natuurlijk, maar ipv dat zij vooruit gaan zijn de meeste nog steeds aan het mekkeren en aan het nadenken over wat ze wel niet meer kunnen. SOmmige mensen met fibromyalgie zitten in een rolstoel, maar sorry ik vind gewoon dat als je heel goed je spieren opbouwd, dat je gewoon een normaal leven kan hebben met fibromyalgie. Nu is dit van mij wel het uiterste, en ik moet ook minderen, dat weet ik. Ik kijk echt uit naar de laatste dag van werk! Ik ben echt helemaal op!
Maar geod, nu mijn vraag misschien heeft iemand dit ook maar heeft ook gewoon een positieve instelling????
Van mijn vriend of directe omgeving heb ik namelijk haast geen steun. Ik ben geen type die constant moet horen dat mijn familie en vriend trots op me is hoor, helemaal niet, en ik wil er ook helemaal niet constant bij stil staan. Maar ik heb echt nog nooit steun gehad van mijn vriend, en ik baal er stevig van
(heb het er vaak genoeg met hem over gehad)Oei wat een lang zeur verhaal.. en dan gewoon alleen nog maar om te kijken of er iemand is die dit heeft
Groetjes, marjolein
Oh ja, dan gelijk: ik wil graag volgend jaar endurance gaan doen, mijn paard is helemaal nog niet getraind, maar ik ook niet! Wie heeft tips voor mij?
maar dat is helaas doodgelopen