Geen contact met je vader of moeder?
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 10:18
Daar schreven ook een aantal mensen over dat bijv. hun vader nog wel leeft, maar dat ze geen contact meer hebben.
Ik ben zelf stiefmoeder van twee hele lieve kinderen en mijn grootste angst is dat ze door alle onenigheden tussen hun vader en moeder het contact met hun vader kwijt zullen raken. Het lijkt mij toch als kind verschrikkelijk om te weten dat je vader of moeder ergens rond loopt en er zelf geen contact mee te hebben?
Hoe zit dat bij degenen van jullie die een ouder "missen"? Was het een keuze van jezelf? Wat doet het met je? Oh ja, en hoe oud was je toen het contact verloren ging?
- Greentea01
- Berichten: 2875
- Geregistreerd: 19-04-05
Re:
Geplaatst: 23-05-06 10:23
- M3isSi3j
-
- Berichten: 3179
- Geregistreerd: 19-12-03
- Woonplaats: Monster/Den Haag
Re:
Geplaatst: 23-05-06 10:29
Zodra ze bij mn pap weg was had ze een ander, ze heeft een tijdje (jaartje) alleen gewoond en ging toen bij hem wonen in duitsland.. Ik zat in een hele moeilijke periode en ze heeft recht in mn gezicht gezegd: ik weet dat je er niet aan toe bent dat ik weg ga, maar je moet begrijpen dat het voor mij.. bladiebladiebal (ikke, ikke, ikke)
Toen ik dat min of meer overleefd had kreeg ik te horen dat ze het jaar erop naar curacao gingen.. Volgende maand zijn ze weg, en you know: ik ben blij! Ik word zo moe van der, ze doet me alleeen maar meer pijn en maakt me helemaal kapot met dat egoistise gedrag van der. Ze kan maar beter aan de andere kant vna de wereld zit..
Mn stiefzusje heeft ook geen contact meer met der moeder, iig geen normaal contact.. Haar moeder zegt ook dat ze altijd kan bellen als er iets is en altijd eerst voor der kidnere zou kiezen.. De werkelijkheid laat toch echt het tegenover gestelde zien..
Ik denk dat je heel er moet uitkijken da tje niet blind wordt en dingen over het hoofd gaat zien of stuisvogelpolitiek gaat hanteren.. WAnt bij iedereeeeeeeen! gebeurd dat, bewust of onbewust..
Blijf praten en geef ieder de kans zn gevoel en gedachtes uit te spreken.. Alleen door in contact te blijven kan je grote conflikten voorkomen..
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re:
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 10:30
Marcella_e schreef:Had vroeger ook niet zoveel contact met hem. Hij was wel aanwezig maar er werd nooit echt een gesprek gevoerd of wat dan ook. Mijn vader vind nog een beetje dat zijn kinderen hem moeten bellen en niet andersom.
Heb je na de scheiding wel een soort omgangsregeling met je vader gehad? Of regelden jullie het contact zoals het uitkwam?
Over dat bellen hebben wij het ook vaak gehad en vind ik ook best wel een moeilijk onderwerp.
Als vader belt naar zijn kinderen dan zijn het hele stille muisjes aan de telefoon. Ze vertellen dus bijna niets, alleen zeg maar "ja" en "nee". Al het spontane gezellige wat er is als ze bij ons zijn is er dan niet. Net alsof ze het niet leuk vinden dat hij belt, of misschien durven ze niet omdat ze bang zijn dat hun moeder het niet leuk vindt dat ze blij zijn dat ze papa spreken of zo.
Ik weet het niet, maar het resultaat is dat wij dus ook nooit naar de kinderen bellen. Om die reden dat we dus het gevoel hebben dat we ze er geen plezier mee doen. Vader en ik vinden dat dus heel erg jammer, want nu hoor je dus echt maar 1 keer in de twee weken een beetje over hun leventje.
Dan heb je ook als kind denk ik niet echt het gevoel dat je contact hebt met je vader, of dat je je vader kent of vice versa.
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re:
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 10:36
M3isSi3j schreef:Mijn moeder was er ook altijd heeel bang voor en ik moest weten dat ik altijd der kind zou blijven en bladiebladiebla..
He jasses, ik begrijp de angst wel om je kind "kwijt" te raken, maar ze blijft toch hoe dan ook altijd je moeder?? Daar doet niemand wat aan en dat is maar goed ook.
M3isSi3j schreef:Toen ik dat min of meer overleefd had kreeg ik te horen dat ze het jaar erop naar curacao gingen.. Volgende maand zijn ze weg, en you know: ik ben blij! Ik word zo moe van der, ze doet me alleeen maar meer pijn en maakt me helemaal kapot met dat egoistise gedrag van der. Ze kan maar beter aan de andere kant vna de wereld zit..
Och jee, hoe herkenbaar. Ik heb ook zo'n periode gehad toen ik op kamers ging en zo dat ik zoooo blij was dat mijn ouders in het buitenland zaten en zich nergens mee konden bemoeien! Echt een bevrijding...
Later is dat contact wel weer beter geworden, maar we moesten echt even helemaal losgeweekt worden van elkaar.
- M3isSi3j
-
- Berichten: 3179
- Geregistreerd: 19-12-03
- Woonplaats: Monster/Den Haag
Re:
Geplaatst: 23-05-06 10:45
In mijn geval was het mn moeder die zichzelf los maakte van der kinderen, ene kant begrijp ik het wel.. Aan de andere kant: ik zat echt in een moeilijke periode want niet alleen mn thuissitatie viel uit elkaar: was van school getrapt, mn hele manega waar ik dag en nacht zat viel uit een omdat de eigenaar werdt opgepakt wegen pedofilie (de rest mag je zelf invullen), ik had een vriendje wat verschrikkelijk is afgelopen, had veel vrienden aan de drugs (gelukkig was ik sterk en wijs genoeg om me daar afzijdig van te houden.. Maar als het anders was gelopen zat ik misschien nu ook wel in een afkickcentrum!)
kortom: op zn moment heb je gewoon je moeder nodig.. En hoe graag ze dan ook bij der vriend wilt wonen, dan moet je als moeder weten dat je thuis nodig bent..
Dit neem ik der gigantisch kwalijk.. ik voel me echt in de steek gelaten en gedumpt door haar! Dat is iets wat ze kapot heeft gemaakt en nie tmeer kan helen..
- Chubby
-
- Berichten: 14090
- Geregistreerd: 17-06-03
- Woonplaats: Roosendaal
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst: 23-05-06 10:51
Na ruim een jaar had mijn vader zijn zin en is het contact tussen mij en mijn moeder verbroken. Zij probeerde wel (bellen, kaartjes, langskomen) maar mijn vader liet haar niet meer toe in mijn leven en heeft mij nooit gezegd dat mijn moeder had gebeld of dat er een verjaardagskaartje was o.i.d.
Toen ik 13 was kreeg mijn moeder met haar nieuwe man een zoontje. Ik ben er toen 1 keer op kraambezoek geweest. Anderhalf jaar later werd mijn halfzusje geboren. Het contact werd iets hersteld. Er waren veel problemen tussen mijn vader, zijn vriendin en mij, dus toen mijn moeder mij vroeg na enkele bezoeken en logeerpartijtjes of ik bij hen wilde komen wonen, heb ik direct ingestemd.
Deze verhuizing is echter zo'n rotzooi geworden, met zulke hoog oplopende ruzies tussen mijn vader, zijn vriendin en mij, dat ik besloot hem niet meer te hoeven zien. Ik was inmiddels 15.
Op m'n 16e ben ik toch nog eens naar hem toegegaan (op een familiefeest) en heb hem gevraagd of we niet eens samen moesten praten over alles en konden kijken of het contact kon worden hersteld. Helaas sprong zijn vriendin weer tussen ons in, beschuldigde mij van alles wat goed en fout was. Toen mijn vader daar niet tegenin ging -en dus eigenlijk weer haar boven mij verkoos- heb ik besloten er mee te stoppen.
Ik heb hem nog enkele keren gezien. Twee keer, om precies te zijn: op de begrafenis van mijn opa en op de begrafenis van mijn peettante. Ik kwam erachter dat zij overleden waren, doordat ik de rouwadvertenties in de krant las. Ik heb hem, of andere familieleden, nauwelijks gesproken daar...
Volgende maand zie ik hem weer. Mijn broertje gaat trouwen, en (uiteraard) zijn onze ouders met hun nieuwe geliefden uitgenodigd. Eigenlijk zijn we erg bang dat het feest geen feest zal worden....
- M3isSi3j
-
- Berichten: 3179
- Geregistreerd: 19-12-03
- Woonplaats: Monster/Den Haag
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst: 23-05-06 10:57
Chubby schreef:Volgende maand zie ik hem weer. Mijn broertje gaat trouwen, en (uiteraard) zijn onze ouders met hun nieuwe geliefden uitgenodigd. Eigenlijk zijn we erg bang dat het feest geen feest zal worden....
Dat dilema hebben wij ook thuis.. Mn zus wilt gaan trouwen en zowel mn moedr met der vriend als mn vader zijn uitgenodigd.. Mn vader komt niet als "die vent van mn moeder" ook komt.. Mn moeder vind dit onzin en wilt der vriend gewoon meenmene :s
ZUCHT!
volwassenene zijn echt erger dan kleine kinderen!
- xDramaQueen
-
- Berichten: 13023
- Geregistreerd: 12-10-05
Re:
Geplaatst: 23-05-06 11:01
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re:
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 11:01
Waarom zou je als ouder nou willen voor je bloedeigen kind dat het niet meer van zijn of haar andere ouder mag houden?
Een kind houdt toch van nature intens veel van allebei de ouders?
Kijk, dat je als volwassenen besluit dat je relatie niet werkt en dat je uit elkaar gaat, dat kan natuurlijk. Dat je dat met ruzie doet is misschien ook niet eens helemaal onbegrijpelijk gezien de emoties die daarmee samen gaan.
Maar dat je dan de kind emotioneel "amputeerd" om je zin te krijgen of de andere ouder pijn te doen... wat ben je dan voor een ouder?
Chubby, wat jammer dat je vader je voor je gevoel in de steek gelaten heeft. Is er niet een mogelijkheid om toch nog een keer met je vader te gaan praten zonder dat je stiefmoeder aanwezig is?
- Ilse1979
-
- Berichten: 499
- Geregistreerd: 20-07-03
- Woonplaats: Delfzijl
Re:
Geplaatst: 23-05-06 11:03
Ik heb gelukkig nog erg goed contact met mijn ouders. Dit bovenstaande verhaal had betrekking op de ouders van mijn vriend. Die konden ook zo heerlijk dwars doen. Maar nu vertellen we niet meer wanneer die op welk tijdstip komt. Ze komen maar gewoon en als die ander er is, jammer voor hen. Ik ga me er niet meer voor aanpassen!
- Chubby
-
- Berichten: 14090
- Geregistreerd: 17-06-03
- Woonplaats: Roosendaal
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst: 23-05-06 11:04
En dat niet alleen: de huidige vriendin van mijn vader kon geen kinderen krijgen en ik kan me best voorstellen dat het ontzettend moeilijk is voor haar om zometeen de kinderen van haar ex- man een lezing te horen en zien geven in de kerk
Mijn moeder en haar man zeggen dat ze zich zullen gedragen "aan ons zal het niet liggen". Datzelfde zeggen mijn vader en zijn vriendin.. Maar wat als de emoties hoger oplopen? Wat als er eentje per ongeluk net ff vervelend kijkt of lacht of... Er is zoveel haat tussen beide stellen...
Overigens: iedereen, tot en met het barpersoneel aan toe (
) is ingelicht. Beide stellen krijgen minder alcohol dan de overige feestvierders en beide stellen worden nauwlettend in de gaten gehouden..Afschuwelijk dat het zo moet toch...
Firedancer: ik mis mijn vader momenteel niet in mijn leven. Een eventueel gesprek zal dus ook zeker niet van mijn kant komen. Mocht hij mij wel missen, dan weet hij me heus wel te vinden, ga ik van uit...
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re:
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 11:05
PrinCessRomy schreef:ik heb sinds een maand of 2 geen contact met hem puur omdat ik het spuugzat word dat het van MIJN kant af moet komen, hij belt nooit etc. als hij me niet feliciteerd op mijn verjaardag, laat ik een naamswijziging doen , dan wil ik niet eens meer mijn vaders naam dragen
Hoi Romy, leuk dat je reageert. Alhoewel het natuurlijk jammer is dat je ook mee kunt praten, he?
Mag ik zo brutaal zijn om te vragen of je iets meer kunt vertellen over jouw situatie? En hoe oud je bent
Ik voel mij namelijk best wel aangesproken omdat ik soms wel eens denk dat mijn stiefkindjes ook kunnen vinden dat wij ons best niet voldoende doen om contacten te onderhouden met ze.
Natuurlijk is ellke situatie anders, maar ik leer graag bij om te voorkomen dat we in zo'n situatie komen als bijv. wat jij nu schreef.
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 11:07
Chubby schreef:Afschuwelijk dat het zo moet toch......
Vreselijk, zeker als het op zo'n mooie dag als een bruiloft is. Dan zou iedereen gewoon moeten kunnen genieten ipv dat er zo'n zweem van zorg omheen hangt.
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 11:11
namen jullie dan ook daadwerkelijk contact op met vader in die tussenliggende periode. Bellen op verjaardagen, sturen van een kaartje, attentie of contact op vaderdag.... ik roep maar wat.
Mijn stiefkindjes hebben een totale radiostilte vanaf hun kant, dat is altijd zo geweest (ze waren 2 en 4 toen ik ze leerde kennen) en er is tot een paar weken geleden nog NOOIT gebeld of een kaartje gestuurd of gemaild.
Dat wil zeggen, ik heb ooit een keer een poging ondernomen om te SMS'en met de oudste, maar dat is naar haar zeggen door moeder afgestraft.
Laatst heeft ze mij een keer gebeld omdat ze bij ons in de buurt langskwam in de auto op weg naar schoolreisje en ze wilde zwaaien. Ik was echt helemaal overdonderd!! Ik kon wel huilen van geluk, zo blij was ik dat het na 7 jaar toch nog een keer gebeurde.
Maar is het dan reeel om bang te zijn dat zij misschien zullen vinden dat papa meer zijn best moet doen om het contact te onderhouden, terwijl zij er zelf helemaal nooit wat aan gedaan hebben?
Even voor de goede orde, ze zijn 12 en 10 en hebben ook regelmatig toegang tot internet en hebben onze adresgegevens...
- d0nt_kn0w
-
- Berichten: 85
- Geregistreerd: 18-01-06
Re:
Geplaatst: 23-05-06 11:17
Als ik mensen vertel dat ik geen contact meer met me vader heb, schrikken ze.
Dan denken ze: een vader die zijn kind niet wil zien.
Nou het is mijn keuze.
Na de scheiding van me ouders, veranderde hij heel erg. Eerst zag ik hem 3x in de week, 9 jaar later: 10 min. per week of 2!
Ik heb er een punt achter gezet. Hij is inmiddels hertrouwd, heeft 3 kinderen 'erbij'. Maar ik zit er niet bij.
Hij heeft geroepen dat zijn eigen kinderen te duur waren! (niet letterlijk maar wel dat het zo overkomt)
Hij wou me zus niet in huis nemen in de slehcte tijden. (nu zit ze er wel, na veel aandringen)
Zijn zaterdag was naar de malle moere, omdat ik naar de manege wou, en hij me moest brengen. (moest van mij, hij moest geewoon voor mij moeite doen, dat hoord een vader toch te doen?)
Zijn vrouw vond dat ook...
Na een heele lange tijd, een advocaat genomen, en daar heb ik gezegt dat ik geen contact meer met hem wil.
Me zus wou het wel.
Hij wou met me praten met een psygoloog, wou ik niet. Wat schiet je er mee op?
Ik ben later zelf naar de psycholoog gegaan, daar uit bleek dat ik me veel volwassener droeg (net in de scheiding) dan hij.
Ik zorgde voor mijn zus en hem. Me zus en ik zorgde voor het eten, (zie je het voor je, 2 kinderen tussen de 9 en 13 aan het koken??)
Nou en het is een jaar geleden inmiddels, en ik ben gelukkiger dan ooit.
In de tijd dat hij nog 'in me leven' was, voelde ik me zo elendig.
Dit is me verhaal zo'n beetje.
Meer vragen, kan je me p'ben.
- imhotep
- Berichten: 280
- Geregistreerd: 16-03-06
Re:
Geplaatst: 23-05-06 11:23
Ik ben beland in een tehuis en had er inmiddels 3 versleten, en ik had nog wel contact met mijn vader tot aan de dag van vandaag. Hij heeft mij altijd bijgestaan zoals een vader dat hoort te doen, ondanks hij door aanraden van familieleden mij het tehuis in gestuurd heeft.
Ik ben nu 29 jaar en ik heb 12 jaar een gelukkige relatie met de vader van mijn zoontje van 11 jaar oud, mijn partner heeft er voor gezorgd dat ik veranderd ben tot wat ik nu ben geworden......en mijn moeder......... ondanks de vele brieven die ik geschreven hebt nog steeds geen contact.......en langs haar huis gaan durf ik niet want ik verwacht dat de deur voor mijn neus word dicht geslagen.............en nu........ze kan de pot op, heb het hoofdstuk afgesloten want als zij dalijk een oud vrouwtje is en haar gedachten veranderen sta ik niet meer voor haar klaar.
ZE HAD NOOIT DE TITEL MOEDER MOETEN KRIJGEN!!
- d0nt_kn0w
-
- Berichten: 85
- Geregistreerd: 18-01-06
Re:
Geplaatst: 23-05-06 11:25
Firedancer schreef:Ik begrijp dat niet he?
Waarom zou je als ouder nou willen voor je bloedeigen kind dat het niet meer van zijn of haar andere ouder mag houden?
Een kind houdt toch van nature intens veel van allebei de ouders?
Wat ik denk, is dat de -aangetrouwde- persoon, alle aandacht wil voor hun gezin. Is de partner gescheiden, en ziet ie/zij de kinderen 1x in de 14 dagen, dan proberen sommige het nog minder te maken. Om alletijd voor hun gezin te willen hebben.
Kijk, dat je als volwassenen besluit dat je relatie niet werkt en dat je uit elkaar gaat, dat kan natuurlijk. Dat je dat met ruzie doet is misschien ook niet eens helemaal onbegrijpelijk gezien de emoties die daarmee samen gaan.
Maar dat je dan de kind emotioneel "amputeerd" om je zin te krijgen of de andere ouder pijn te doen... wat ben je dan voor een ouder?
dan ben je geen ouder, dan ben je zo inde war, en maak je de foute beslissingen
Chubby, wat jammer dat je vader je voor je gevoel in de steek gelaten heeft. Is er niet een mogelijkheid om toch nog een keer met je vader te gaan praten zonder dat je stiefmoeder aanwezig is?
- Chubby
-
- Berichten: 14090
- Geregistreerd: 17-06-03
- Woonplaats: Roosendaal
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst: 23-05-06 11:26
Je hoeft niet wekelijks te bellen, maar stuur minimaal kaartjes met verjaardagen of andere belangrijke gebeurtenissen. Om te voorkomen dat mama die kaartjes niet doorgeeft, kun je beter nog bellen en eisen dat je ze te spreken krijgt. Nodig ze -ondanks dat je uitnodiging keer op keer afgewezen wordt- toch uit voor kerst, in vakanties of met de verjaardag van papa.
Jullie zijn hierin de volwassenen. Zorg ervoor dat de kids je over een jaar of 10 niks kwalijk kunnen nemen. Wanneer ze zelfstandiger worden, zullen ze zelf plaats weten te maken in hun leven voor hun papa. Maar dan moeten ze wel weten dat ze welkom zijn. En dat kun je bewerkstelligen door regelmatig wat van je te laten horen.
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re:
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 11:30
d0nt_kn0w schreef:Hij heeft geroepen dat zijn eigen kinderen te duur waren! (niet letterlijk maar wel dat het zo overkomt)
Hij wou me zus niet in huis nemen in de slehcte tijden. (nu zit ze er wel, na veel aandringen)
Zijn zaterdag was naar de malle moere, omdat ik naar de manege wou, en hij me moest brengen. (moest van mij, hij moest geewoon voor mij moeite doen, dat hoord een vader toch te doen?)
Zijn vrouw vond dat ook...
Ik weet dat je schreef dat ik meer vragen via de PB kon doen, maar ik reageer toch even zo.
Wat mij een beetje steekt in je stukje is dat ik het gevoel heb (correct me if I'm wrong) dat je wel heel makkelijk denkt over wat je vader allemaal voor je "over moet hebben".
Ook wij hebben hier als vader-op-afstand een bepaalde lijn getrokken in wat wij wel en niet gaan/kunnen/willen doen.
Ik kan niet in jullie situatie kijken, maar ik kan mij voorstellen dat je situaties kunt bedenken waarin het inderdaad niet wenselijk is dat hij jou op zaterdag naar de manege brengt als je bij hem bent.
Wel vind ik het heel opmerkelijk dat jij op de hoogte bent kennelijk van afspraken rondom de financien. Daar heb jij als kind toch helemaal niets mee te maken, of dat zou in ieder geval zo moeten zijn.
Ik bedoel het niet hard hoor, maar dat zijn toch zaken voor tussen twee ouders? Met kennis daarover zou jij als kind toch helemaal niet belast moeten worden?
- Arrabel
-
- Berichten: 5391
- Geregistreerd: 26-08-02
- Woonplaats: 't Gooi
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst: 23-05-06 11:31
Even een zeer kleine samenvatting.
Mijn biologische vader heb ik nooit gekend.
Me moeder wel maar die kon niet voor mij zorgen.
Daarom ben ik in een pleeggezinnen geplaatst. (vreselijk)
Daar had ik dus wel een pleegvader, maar die zie ik nu ook niet meer.
Mijn moeder zie ik nog wel maar daar heb ik ook weining aan....
(ze is aan de drugs)
Klinkt allemaal vreselijk maar het gaat uitstekend met mij!
Je went er aan.
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 11:32
Wat knap van je dat je er toch zo sterk doorheen bent gekomen en zo'n fijne begripvolle man gevonden hebt. Bravo!
- Arrabel
-
- Berichten: 5391
- Geregistreerd: 26-08-02
- Woonplaats: 't Gooi
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst: 23-05-06 11:35
Maar ik heb de disipline er niet voor.
Dit is het beginstukje wat ik heb geschreven.
Dit stukje is alleen het hele hele begin:
--------------------------------------------------------------------------------------
Je bent een pleegkind, geen ouders die voor je kunnen zorgen.
Je moet ergens anders heen, naar andere mensen, naar familie, een vreemd gezin of een tehuis.
Niks is erger om je vader en moeder te moeten missen, je snapt het niet, waarom mag ik niet bij mama zijn?
Met deze vraag heb ik heel lang geworsteld.
Ik snapte niet waarom ik niet bij mijn moeder mocht wonen, ik zag niet wat er mis was met mijn moeder.
Hierbij vertel ik het verhaal van mijn leven, ik was een pleegkind en mocht soms een weekend naar mijn moeder.
Kom naar beneden Mirjam je moet naar school!
Slaperig kwam ik naar beneden waar mijn moeder op me stond te wachten.
Vlug een broodje en achter op de fiets bij mama, naar school.
Ik zat op een christelijke school in de ochtend gingen we eerst bidden, dat vond ik altijd fijn, ik zat in een leuke klas met een lieve juf.
Ik deed graag mijn best op school en maakte mooie tekeningen om aan mama te laten zien.
Mijn moeder en ik hadden een hele sterke band, niks kon tussen ons komen, ik klampte me aan haar vast en zij aan mij.
Het was 15:30, de bel ging, tijd om naar huis te gaan.
Luid schreeuwend renden we het schoolplein op opzoek naar de mama’s en papa’s.
Ik keek rond maar zag mama niet, ik keek nog een keer, geen mama.
Ze zal zo wel komen dacht ik, en ging op een bankje zitten.
Inmiddels was het schoolplein leeg, alle kinderen waren opgehaald door hun mama’s en papa’s maar mijn mama was niet gekomen.
De juf kwam naar buiten, is je moeder er niet?
Kom maar dan gaan we haar even bellen, en met de juf liep ik weer de school in met mijn tekeningen voor mama in mijn hand.
Mama werd gebeld en ik mocht de juf helpen met de planten water geven, het bord schoonmaken en vegen.
Mama kwam, veel te laat maar ze was er.
Mama was niet op komen dagen omdat ze weer veel te veel kalmerende pillen met alcohol had genomen, ze viel dan in slaap en was niet meer wakker te krijgen.
Als kind word je dat natuurlijk niet verteld, je weet niet wat er aan de hand is maar je bent blij dat je moeder er is en je klampt je weer stevig vast aan de rug van mama achter op de fiets.
Toen dit gebeurde was ik een jaar of 4 schat ik.
Mijn precieze leeftijd weet ik niet meer, ik was nog wel heel klein.
Mama vertelde verhaaltjes voor en ik was onafscheidelijk van mijn speen…
Wat een rook! En harde muziek!
Mama zat aan een bar op een hoge kruk, ze had allemaal mannen om haar heen.
Ik zat op een bankje in een hoek te kijken hoe gek mama deed.
Mam! Kom ik wil naar huis, mama kom nou!
Het was al donker buiten, ik moest altijd naar bed als het donker was maar nu niet.
Mama lachte en dansten, mannen pakte haar vast.
Toen we naar huis gingen kon mama niet meer recht lopen, ik moest haar vast houden, mama loop niet zo raar!
De buurvrouw keek uit het raam en schudde boos haar hoofd naar mama.
We waren thuis, maar mama haar bed was niet opgemaakt, ik had nog nooit een bed opgemaakt maar mama moest slapen dus ik probeerde het bed op te maken.
Mama ging naar bed, maar werd de volgende dag wakker naast mij.
Het was woensdag, op woensdag gingen we altijd Arne ophalen, Arne was de zoon van mama en een halfbroer van mij.
Mijn moeder is 8 jaar lang getrouwd geweest met Maarten.
Mijn moeder en Maarten kregen een zoon, Arne.
Maar het huwelijk was niet goed, Maarten ging vreemd en was niet lief voor mijn moeder, toch zijn zo nog 8 jaar bij elkaar gebleven.
Tot dat mijn moeder een andere man tegen kwam, Lucas, ze ontmoete hem bij de dokter, ze was meteen helemaal verliefd op Lucas en ging met hem naar bed.
Ze was zwanger, en je raad het, ik werd geboren.
Toen Maarten hoorde dat mijn moeder vreemd gegaan was heeft hij meteen zijn spullen gepakt en is weg gegaan.
Mijn moeder bleef alleen over, zwanger en met een zoontje van 4 die om alles moest huilen.
Ze was ontzettend gelukkig toen ik werd geboren, ze vertroetelde me en nam me overal mee naar toe.
Maar toch overwon de drank en de medicijnen het.
Maarten nam Arne mee om te gaan wonen bij hem en zijn nieuwe vriendin.
Ik bleef bij mama omdat ik haar dochter was.
We gingen Arne ophalen, eerst haalde mama mij op en dan gingen we naar de school van Arne om hem op te halen.
Arne kon mij altijd ontzettend pesten en we hadden eigenlijk altijd ruzie, achteraf gezien kan dat heel goed zijn gekomen uit jaloezie omdat mama mij over het algemeen veel meer aandacht gaf dan Arne.
Arne en ik waren op straat aan het spelen toen Maarten er aan kwam om Arne weer mee naar huis te nemen.
Maarten klopte op de deur om mama te melden dat Arne weer naar huis ging.
Maar mama deed niet open, we klopte en riepen en drukte heel lang op de bel maar mama deed niet open.
Maarten is via de regenpijp naar boven geklommen en kon door de balkondeur naar binnen.
Daar lag mama, met een fles wijn naast haar, ze wat helemaal out.
Maarten begon zich zorgen te maken over mij en vertelde mama dat het zo niet verder kon, ze moest afkicken van de alcohol en de medicijnen .
Ze ging hier mee akkoord maar ik moest ergens ondergebracht worden.
Mama had vrienden bij de kerk, ze hadden gehoord van mijn situatie en ik mocht bij hun in huis komen.
Gerrit en Rita, ze waren koster en kosteres van de kerk.
Ik heb het daar echt ontzettend naar mijn zin gehad, het waren hele lieve mensen en we deden veel met het geloof wat een heel beschermt gevoel gaf.
We gingen ook regelmatig met de rolstoel die beschikbaar was voor mensen die slecht ter been waren in de kerk door de kerk heen scheuren, toen hebben we echt gelachen.
Ik zat ook op een koor, we zongen liederen over god en we mochten soms ook optreden.
Als we naar bed gingen dan zongen we een liedje met zijn allen die we dan zelf mochten kiezen.
In die tijd was mijn moeder in een afkick kliniek, ik ging soms wel naar haar toe maar dat was wel moeilijk, mama zag er slecht uit en mama zat tussen allemaal rare mensen.
Maar mama beloofde mij dat ze weer helemaal beter werd en dat ik dan weer terug naar huis kon, en dat alles weer goed zou zijn.
De dag kwam, mama mocht naar huis en ik ook.
Ik moest afscheid nemen van mijn tijdelijke pleeggezin wat ik best moeilijk vond, ik heb daarna ook nooit meer wat van deze mensen gehoord.
Ik was weer thuis, weer bij mama.
Alles ging weer ze gangetje, tot dat mama weer ging drinken.
Ze kon het niet aan, wat ze niet aan kon snapte ik toen niet, ik was te klein en zag geen problemen in de wereld.
Maar het ging niet helemaal niet goed met mama, ik moest weer weg want mama kon zo niet meer voor mij zorgen.
Ik ging naar mijn oom en tante.
Ik sliep op een klein camping bedje in de kamer van mijn oom en tante, naar school ging ik toen niet, maar op ten duur moest er wel een school voor mij gevonden worden.
Hoe lang ik precies bij mijn oom en tante ben geweest weet ik niet meer, maar ik weet wel dat ik op een gegeven moment voor de keuze kwam te staan of ik bij mijn oom en tante wilde blijven wonen of naar Maarten en zijn nieuwe vriendin.
Hoe kon ik dat nou kiezen?
Ik was veel te klein, ik snapte de gevolgen van deze keuze niet.
Ik koos voor Maarten en Gea (zijn nieuwe vriendin) omdat ik wist dat ze daar een hele grote mooie pop hadden waar ik graag mee speelde.
Ik kwam bij Maarten en Gea in huis, Gea was een ontzettende strenge vrouw die zelf ook met harde hand was opgevoed.
Ik was best vrij en zij de dingen gewoon zoals ik ze vond.
Dat werd niet gewaardeerd door Gea en ik had dan ook de eerste avond al een tik om me vingers te pakken.
Ik en Gea hebben het nooit echt goed kunnen vinden, ik vond en vind Gea veel te streng.
------------------------------------------------------------------------------------------
Hier ben ik gestopt en eigenlijk nooit meer verder gegaan...
Het is ook niet zo leuk om er over te schrijven, dan haal je alles weer zo boven.
- Firedancer
- Berichten: 1100
- Geregistreerd: 30-03-06
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 11:37
Chubby schreef:Je hoeft niet wekelijks te bellen, maar stuur minimaal kaartjes met verjaardagen of andere belangrijke gebeurtenissen. Om te voorkomen dat mama die kaartjes niet doorgeeft, kun je beter nog bellen en eisen dat je ze te spreken krijgt. Nodig ze -ondanks dat je uitnodiging keer op keer afgewezen wordt- toch uit voor kerst, in vakanties of met de verjaardag van papa.
Jullie zijn hierin de volwassenen. Zorg ervoor dat de kids je over een jaar of 10 niks kwalijk kunnen nemen. Wanneer ze zelfstandiger worden, zullen ze zelf plaats weten te maken in hun leven voor hun papa. Maar dan moeten ze wel weten dat ze welkom zijn. En dat kun je bewerkstelligen door regelmatig wat van je te laten horen.
Nou, precies, dat is ook datgene wat wij proberen te doen, maar ik lees hier links en rechts ook wel reacties van kinderen waarvan ik denk dat mijn stiefjes dat ons ook zouden kunnen kwalijk nemen. Ondanks alle goede bedoellingen van papa en mijzelf.
Dat vind ik de moeilijkheid, dat je als volwassene vaak een andere kijk op zaken en omstandigheden hebt dan als kind (zeker als puber). Al helemaal als het contact zo minimaal is en je als "buitenshuis wonende" ouder dus al zo slecht kunt inschatten wat er in de hoofden van je kindjes omgaat.
- imhotep
- Berichten: 280
- Geregistreerd: 16-03-06
Re: Geen contact met je vader of moeder?
Geplaatst: 23-05-06 11:39
Firedancer schreef:Imhotep, wat een vreselijk verdrietig verhaal!
Wat knap van je dat je er toch zo sterk doorheen bent gekomen en zo'n fijne begripvolle man gevonden hebt. Bravo!
Dank je, maar nu ik zelf een kereltje hebt van 11 kan ik er niet bij dat ik hem nooit meer zou willen zien ookal is hij opstandig vanwege de puberteit. Het is gewoon onbegrijpelijk.....