Geplaatst ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Het begon allemaal een jaar geleden met een vriend van mij, hij brak zijn been en toen ze bloedonderzoek gingen kwamen ze er achter dat hij dus leukemie had
(bloedkanker) een hele grote schok natuurlijk.altijd heb ik het verborgen hoeveel ik er mee zat.
hij heeft in die tijd een jongen die een jaar ouder was en met dezelfde ziekte zat gevonden en die 2 waren sinds toen dikke maatjes.
ook zaten ze toevallig op dezelfde school.
het ging na een tijdje (een jaar ofso) weer heel goed na een aantal kuurtjes dachten ze dat ze er allebei wel weer bovenop zouden komen
wij helemaal blij ook omdat het er goed uitzag omdat ze weer haar kregen...en toen kregen we weer verschrikkelijk nieuws...
de jongen met zijn gebroken been had weer erg last van zijn rug dus ging naar het ziekenhuis.
en kreeg daar het verschrikkelijkste nieuws te horen wat je maar kon bedenken
Hij had hoogstens nog maar 4 week te leven hij heeft toen afscheid genomen van zijn klas en alleen maar leuke dingen gedaan met zijn vrienden en famillie...
de andere jongen... zat op de bank en voelde zich niet echt lekker en had zin in roswisee , zijn moeder is dat toen gaan halen en toen zij terugkwam kwam er allemaal bloed uit de oren van de jongen..
gelijk naar het ziekenhuis en bleek een maagbloeding te hebben gehad hij was allergische voor de kuren. hij was dezelfde avond overleden o3-o5-'06 de grootsre schok die er maar bestaat...de Ene jongen met zijn gebroken been werd wakker met koorts een week erna.
hij was aan het buitenspelen en was toen gevallen en voelde zich niet lekker dus ging naar huis. Dezelfde avond smsje van mijn nicht SerCan ligt helemaal te trille de dokter is bij hem... Hij gaat niet lang meer
er waren zooo veel mensen voor zijn huis te huilen, niet normaal daarna smsje: Hij ligt in Coma...De jongen heeft altijd gezegd:
als ik een Hartaanval krijg of in Coma raak mag je me niet meer reanimeren... laat me dan maar gaan, dan is het goed zo....
Maar op dat moment moesten zijn ouders kiezen... stel je voor je bloedeigen zoon ligt daar en je ziet hem gaan
verschrikkelijk! maar ze hebben besloten om te doen wat hij wou... hem laten gaann... en zo overleed ook hij op 12-05-06 zijn begravenis was gister.... in een schouwnurg omdat er zooo veeel mensen kwamen... egt niet normaaal meer zo veel... en het was soon mooi afscheid
zijn kist was beplakt met stickers van voetbal so mooiHet enigste wat se allebei hadden gevraagd was op ze naast elkaar of tenminste tegen over elkaar mochten liggen en dit is gebeurt...
SerCan was trouwen 13 jaar geworden en chesney 14...
Sercan durfde niet alleen te gaan... dus had hy gevraagd dat als hij dood ging of ze zijn poes ook dood wou maken zodat hy niet alleen hoefde te gaan... maar omdat Chesney al was gegaan had hij er vrede mee...
SerCan en Chesney nooit zullen we jullie vergeten... rust zacht!!! R.i.P...
verloren uit het oog maar nooit uit het hart
sorry voor het verhaal maar moest het even kwijt!!!
bedankt!!!
