Bokt.nl

Dorine92 schreef:

Sommige mensen vinden me stom. Vooral als ze me niet kennen, en zeker in de pampercultuur van tegenwoordig.

Ben benieuwd waar jij je in herkent.
Als er dingen tussen staan zoals zwart-wit denken, altijd naar de smaak van andere mensen te eerlijk zijn, geen boodschap hebben aan gekwetste zieltjes, heel rationeel zijn, heel loyaal zijn, gevoelig voor bepaalde geluiden (oa kattenverjagers, het geluid van kinderen), snel overprikkeld als er 2 geluiden tegelijk aanstaan (bijv telefoon door tv heen), lang kunnen twijfelen over keuzes, liefst 1 op 1 contact hebben (gewoon even een random greep uit mijn karaktereigenschappen) dan kan ik aansluiten bij de club.

germie schreef:

Dorine92 schreef:

Sommige mensen vinden me stom. Vooral als ze me niet kennen, en zeker in de pampercultuur van tegenwoordig.

Ben benieuwd waar jij je in herkent.
Als er dingen tussen staan zoals zwart-wit denken, altijd naar de smaak van andere mensen te eerlijk zijn, geen boodschap hebben aan gekwetste zieltjes, heel rationeel zijn, heel loyaal zijn, gevoelig voor bepaalde geluiden (oa kattenverjagers, het geluid van kinderen), snel overprikkeld als er 2 geluiden tegelijk aanstaan (bijv telefoon door tv heen), lang kunnen twijfelen over keuzes, liefst 1 op 1 contact hebben (gewoon even een random greep uit mijn karaktereigenschappen) dan kan ik aansluiten bij de club.

De eerste zin, dat valt mij ook op. Mensen denken iemand te kennen zonder dat ze je ooit ontmoet hebben. En hebben dan een oordeel klaar. Ik kan dat gewoon niet, ik ken pas iemand als ik er langere tijd mee omgegaan ben. Ik heb wel als je iemand ontmoet dat je denkt van leuk persoon of minder leuk, maar dan komen we meteen op te eerlijk zijn en te loyaal zijn. Daar heb ik dus ook last van. Ik heb ook een extreem rechtvaardigheidsgevoel en heb vaak direct door als iets niet eerlijk gaat. En dan doe ik m'n mond ook open.

Verder heb ik er dus last van dat cursussen die voor iedereen zijn mij te langzaam gaan. Dan denk ik van 'wat doe ik hier? Had me de tekst van deze cursus even gemaild en dan was ik in een uurtje klaar geweest i.p.v. 8 uur hier zitten'. Een voorbeeld was een paar jaar geleden een bijscholing van de NOB. Dat heeft bijna 8 uur geduurd en wat er gezegd werd had ik in een half uur kunnen samenvatten.

Ik ben ook allergisch voor hippe namen bedenken voor dingen die heel logisch zijn. Zo heb je bijvoorbeeld 'scaffolding'. Waarom ga je het zo moeilijk noemen terwijl het gewoon een heel simpel 'bouwstenenprincipe' is om iemand steeds zelfstandiger te krijgen of op een hoger niveau?

Over sommige dingen ben ik direct zeker van mezelf, bij andere dingen ben ik heel onzeker terwijl dat niet nodig is. Ook kan ik beslissingen lang overdenken.

veerledec schreef:

Onze jongste is met 5,5 gediagnosticeerd met HB. In de kleuterklas waren er al dusdanige aandachtspunten dat we, ook omdat speciale vormen van onderwijs hier niet mogelijk zijn, op zoek zijn gegaan naar een diagnose om hem beter te kunnen helpen. Hij is gediagnosticeerd door middel van het Duran model:

Hoogbegaafdheid wordt gevormd door de hoofd-kenmerken en de hart-kenmerken, welke beide een biologische grondslag in de hersenen hebben. De hoofd-kenmerken bestaan uit een hoge intelligentie en creatief denkvermogen. Een hoge intelligentie betekent dat je snel en logisch kunt denken (wat iets anders is dan slim zijn) en wordt gemeten met een intelligentietest. De uitslag van de intelligentietest is dus een van de factoren waarmee hoogbegaafdheid wordt vastgesteld, maar het is niet de allesbepalende factor. Het is cruciaal dat een IQ-test op een doordachte wijze, rekening houdend met de persoonlijkheidskenmerken van hoogbegaafden, wordt afgenomen. Enkel in die gevallen is de kans op een juiste en passende score optimaal. Het creatief denkvermogen wordt vaak verward met creatief zijn, maar het betekent in deze context dat je op een creatieve wijze kunt denken: je kan bijvoorbeeld meerdere antwoorden bedenken op een probleem, hebt meerdere wedervragen als er een vraag wordt gesteld of je houdt je graag bezig met het oplossen van allerhande vraagstukken.

De hart-kenmerken zijn het tweede onderdeel van hoogbegaafdheid. Deze kenmerken komen voort uit het feit dat hoogbegaafde hersenen prikkels van buitenaf op een intense wijze in de hersenen kunnen verwerken. Net zoals bij de hoofd-kenmerken ligt ook hier een biologische aanleg ten grondslag aan dit kenmerk. Door deze intense verwerking van prikkels van buitenaf zijn er op vijf verschillende gebieden intense gedragingen waar te nemen. Dit gedrag is bij hoogbegaafden duidelijker zichtbaar dan bij niet hoogbegaafden en zorgt voor het gevoel van ‘anders zijn’ of ‘niet begrepen worden’.

1) de intellectuele intensiteit

De intellectuele intensiteit vertelt iets over de nieuwsgierigheid naar de wereld. Hoogbegaafden houden ervan om in onderwerpen te duiken en kunnen zichzelf daar volledig in verliezen. Ook worden filosoferen en diepgaande gesprekken erg gewaardeerd.

2) de beeldende intensiteit

Met deze intensiteit wordt bedoeld dat hoogbegaafden een sterke verbeeldingskracht hebben. Hieronder valt een grote fantasie en frequent gebruik van metaforen.

3) de emotionele intensiteit

Bij de emotionele intensiteit wordt waargenomen dat hoogbegaafden emoties op een sterkere manier beleven. Het gaat hierbij om de sterkere beléving van de emotie en niet om de emotie zelf. Verder zie je tevens een diepe gehechtheid aan personen, dingen en plaatsen of het sterk aanvoelen van emoties van anderen.

4) de sensorische intensiteit

Bij deze intensiteit wordt gezien dat de zintuigen scherper zijn afgesteld en daarmee meer prikkels afgeven dan bij anderen. Denk hierbij aan snel last van licht of geluid hebben, specifieke geuren of smaken niet kunnen dulden of last hebben van zachte of juist harde aanrakingen.

5) de psychomotorische intensiteit

Een hoog energielevel is kenmerkend voor de psychomotorische intensiteit; denk aan snel praten, voortdurend bewegen, weinig slaap nodig hebben of meerdere projecten tegelijkertijd uitvoeren.

Alleen de emotionele intensiteit mist vooralsnog bij hem (hij is nu 7), zelfs zo sterk dat hij meer de andere kant op gaat (gebrek aan emotionele inleving/beleving). Voor de rest springt met name het creatief denkvermogen, de beeldende intensiteit en de psychomotorische intensiteit eruit. Wat resulteert in een kind dat met periodes ruim 100 tekeningen per dag maakt, liedjes bedenkt en schrijft, gedichtenbundels en boeken schrijft, en dat alles al zingend en huppend, en uren op de schommel zit.

Dorine92 schreef:

germie schreef:

De eerste zin, dat valt mij ook op. Mensen denken iemand te kennen zonder dat ze je ooit ontmoet hebben. En hebben dan een oordeel klaar. Ik kan dat gewoon niet, ik ken pas iemand als ik er langere tijd mee omgegaan ben. Ik heb wel als je iemand ontmoet dat je denkt van leuk persoon of minder leuk, maar dan komen we meteen op te eerlijk zijn en te loyaal zijn. Daar heb ik dus ook last van. Ik heb ook een extreem rechtvaardigheidsgevoel en heb vaak direct door als iets niet eerlijk gaat. En dan doe ik m'n mond ook open.

Verder heb ik er dus last van dat cursussen die voor iedereen zijn mij te langzaam gaan. Dan denk ik van 'wat doe ik hier? Had me de tekst van deze cursus even gemaild en dan was ik in een uurtje klaar geweest i.p.v. 8 uur hier zitten'. Een voorbeeld was een paar jaar geleden een bijscholing van de NOB. Dat heeft bijna 8 uur geduurd en wat er gezegd werd had ik in een half uur kunnen samenvatten.

Ik ben ook allergisch voor hippe namen bedenken voor dingen die heel logisch zijn. Zo heb je bijvoorbeeld 'scaffolding'. Waarom ga je het zo moeilijk noemen terwijl het gewoon een heel simpel 'bouwstenenprincipe' is om iemand steeds zelfstandiger te krijgen of op een hoger niveau?

Over sommige dingen ben ik direct zeker van mezelf, bij andere dingen ben ik heel onzeker terwijl dat niet nodig is. Ook kan ik beslissingen lang overdenken.

verootjoo schreef:

Het is toch geen diagnose?
Vind het meer een persoonskenmerk, persoonlijkheidsprofiel. Hebben we van beide kinderen nu en dat verklaart een hoop.

Van iemand met een normaal IQ zeg je ook niet dat ie gediagnosticeerd is met een normaal IQ.

veerledec schreef:

verootjoo schreef:

Het is toch geen diagnose?
Vind het meer een persoonskenmerk, persoonlijkheidsprofiel. Hebben we van beide kinderen nu en dat verklaart een hoop.

Van iemand met een normaal IQ zeg je ook niet dat ie gediagnosticeerd is met een normaal IQ.

Het gaat niet om een hoog iq of niet, het gaat om een neurodiversiteit, met als één van de kenmerken dat er een hoog IQ is. Maar HB-ers hebben andere hersenverbindingen en zijn daarom te diagnosticeren. Je kan een heel hoog iq hebben zonder HB te zijn.

germie schreef:

In real life vaak wel ja. Op bokt e.d. niet. Maar goed, ik ken eigenlijk ook geen bokkers, nou ja, een paar natuurlijk wel, maar heel weinig eigenlijk. Er zijn zelfs bokkers zo erg dat ze je op andere social media volgen om maar gewoon je te beledigen. Ik zie daar echt het nut en de noodzaak en de lol niet van in. Ik ken die mensen niet en ik zal gewoon normaal doen als ik ze ooit ontmoet.
Ik heb daar dus geen lol in. Maar dat zal wel samenhangen met de eerlijkheid die wij dan bezitten.
Ik kan iemand ook echt niet beoordelen op basis van een profiel op social media. Ik kan hooguit denken 'te veel tattoos', 'knap', en schrijffouten of bepaalde teksten betekent vaak 'niet zo intelligent', en soms haal je er zelfs uit of iemand wel intelligent is maar dyslectisch, ook dan schrijffouten, maar anders, en dan klopt de context van een zin vaak weer wel heel erg goed.

Verder ben ik dus een autodidact. Ik mag mezelf graag dingen leren. Ik weet nog dat ik in groep 6 zat en we gingen verhuizen, dus een andere basisschool. Op de nieuwe basisschool kon je blokfluitles krijgen, dat kon vanaf groep 5. Dus mijn klasgenoten waren 1 jaar voor. Maar ik wilde echt naar de lessen van mijn klasgenoten, dus ik heb mezelf in 6 weken tijd opgewerkt naar het niveau van mijn klasgenoten.
En met paardrijden heb ik het ook. Ik heb bij bewegingen van een paard een bepaald gevoel in gedachten. En dan ga ik proberen dat gevoel te krijgen. Vervolgens laat ik het filmen of rij bij een spiegel langs, of gebruik een raam op buitenrit of de schaduw van de zon om te verifiëren of mijn gevoel overeenkomt met het beeld wat ik wil laten zien. En als dat niet zo is, dan ga ik bijstellen, net zo lang totdat ik kan voelen of het beeld klopt. Een instructeur is voor mij niet iemand die moet zeggen 'doe dit, doe dat', maar het gaat om het waarom en het moet dus een coach zijn die als het ware de spiegel is om voor mij het makkelijker te maken om gevoel en beeld 1 geheel te laten worden.