En of zoiets nou nog leeftijd, gender etc gerelateerd is, of niet.
Of dit nu iets van de 'huidige' tijd is, of dat het niet zo algemeen is maar dat ik er gewoon blijkbaar vaak tegenaan loop.
Over-sharing
Vroegah, toen ik nog jong was enzo (crisis, ik begin me oud te voelen

Was het best normaal om met anderen leuke dingen te doen
Een gezellige wandeling, een leuk bordspel, whatever.
Tegenwoordig als ik bij zoiets aanhaak of het zelf organiseer, dan lijkt het wel alsof het een soort vrijbrief is voor iedereen om ongegeneerd als diens persoonlijke ellende neer te gooien.
Ook in groepsverband overigens.
Ik heb inmiddels een paar keer meegemaakt dat een spellenavond georganiseerd wordt,
Maar dat het delen van ieders persoonlijke sores zo lang duurt dat er van echt een spel spelen niets meer komt.
Zowel offline als online meegemaakt
Nu heb ik zelf ook mijn share of sores. Zat to be fair.
Maar juist daarom heb ik af en toe gewoon behoefte aan een avond of middag leuke dingen doen. En heb im weinig behoefte en weinig ruimte mentaal om veel ellende van anderen aan te horen. Zeker mensen die ik nauwelijks ken.
(Voor échte vrienden maak ik daar doorgaans wel ruimte voor, maar dan in 1 op 1 setting. Níet als je met een groep afspreekt om iets leuks te gaan doen)
Ik loop hier steeds vaker tegenaan.
Zowel in groepswhatsapps (er worden dingen gedeeld die ik helemaal niet weten wil en waar ik mentaal last van heb. Dat soort teksten overslaan gaat niet, ik lees ffing snel en de tekst is natuurlijk gelezen voordat je weet dat je het niet had willen lezen)
Maat dus ook tijdens videocalls of fysieke ontmoetingen.
Gewoon een leuk spel, gewoon een gezellige wandeling gaat haast niet meer, er is altijd wel iemand die 'breekt' en alle ellende er uit gooit.
Ben ik de enige die hier tegenaan loopt, of herkennen anderen dit ook?
En hoe ga je er mee om, als je zelf op dat moment helemaal geen mentale ruimte hebt voor de ongevraagde ellende van een ander?