Op 17 augustus voelde ik tijdens het douchen een zachte bobbel in mijn borst waarvan ik eigenlijk gelijk een gevoel had dit is niet goed. Natuurlijk gebeurt zoiets dan altijd in het weekend maar maandags direct de huisarts gebeld waar ik een uurtje later terecht kon.
Die maakte zich nog niet ongerust het was zacht en zat los dus voelde als een cyste maar omdat ze geen rontgen ogen heeft werd ik wel even doorgestuurd voor de zekerheid.
De volgende dag kon ik terecht op de mammapoli waarbij ze het ook vonden voelen als een cyste maar uiteraard werd er een mammografie gemaakt (waar amper wat op te zien was) en daarna een echo. Tijdens de echo kwam het hoge woord er al uit dat de radioloog het niet vertrouwde en dus biopten wou nemen.
Die middag hoorde ik al het niet goed was en het borstkanker was. Daarna volgden uiteraard nog aanvullende onderzoeken en uiteindelijk was de uitslag dat het gaat om de agressieve vorm triple negatieve borstkanker met uitzaaiingen in 2 lymfeklieren van de oksel maar gelukkig verder niet uitgezaaid in het lichaam waardoor je curatief (genezend) behandeld kan gaan worden.
Ik ben niet erfelijk belast, rook niet, nooit alcohol gedronken, geen overgewicht en ben heel sportief. Dat zegt dus allemaal niks. Het is echt pure pech maar ik heb toch echt op mijn 31e borstkanker.
Het traject is lang en zwaar maar uiteraard met het doel om te genezen. Ik heb nu 5 van de 16 chemokuren gehad daarna volgt nog een operatie en bestralingen en eventueel nog een keer chemo.
Moraal van dit hele verhaal is toch wel. Controleer je zelf! Kanker kent geen leeftijdsdiscriminatie en de radioloog in het Antoni van Leeuwenhoek gaf ook aan ze een enorme stijging zien in borstkanker patiënten tussen de 30 en 40 jaar.
Ik voel me gelukkig nog best goed ik rij nog af en toe paard en sport 2 keer bij week bij de oncologische fysiotherapeut. Dat helpt je toch om beter door de behandelingen te komen.
Geniet van leven! Want niemand heeft je morgen beloofd.

