Geplaatst Ik ben eind twintig. Ik loop al jaren tegen een aantal klachten aan die ik niet kan plaatsen. De dokter heeft mij nooit willen verwijzen, omdat ik gediagnostiseerd ben met een complexe posttraumatische stressstoornis.
Spoiler:
Ik heb jaren gehad waarin elke dag een hel was, door alle paniekaanvallen, herbelevingen, slaapverlamming en dergelijke,
maar inmiddels ben ik stabiel. Ik heb mijn leven op orde (lees: huis, auto, een gezond netwerk, studie, werk, sport en hobby) en hier ben ik elke dag dankbaar voor. Ik heb jaren gehad waarin elke dag een hel was, door alle paniekaanvallen, herbelevingen, slaapverlamming en dergelijke,
Toch blijf ik vervelende lichamelijke klachten ervaren, die eerst altijd op mijn mentale gezondheid werden geschoven. De triggers kan ik niet altijd voorkomen in de dagelijks leven, waardoor ik hier toch graag mee aan de slag ga. Zo kan ik bijvoorbeeld niet naar beelden kijken met flitsen er in, een 3D film kijken, maar ook niet tegen gezichtsbedrog of iets simpels als een tapijt bestaande uit stippen of een blouse die iemand aan heeft met strepen. Dit kan voor een "aanval" zorgen. Als ik hiernaar kijk voelt het alsof ik scheel kijk, krijg ik onwijze hoofdpijn en word ik kotsmisselijk. Dit kan in een korte tijd, ongeveer een minuut, dusdanig erg worden dat ik er de hele dag doodziek van ben en echt in een donkere kamer moet liggen met mijn ogen dicht en zonder enkel geluid.
Wanneer ik mij zo voel en niet uit de situatie kan, verlies ik het bewustzijn. Dit ziet er bij mij uit als een epileptische aanval, maar volgens de neuroloog heb ik geen epilepsie, omdat ik niet lang genoeg op mijn tong bijt. Rollende ogen, stuiptrekkingen, in mijn broek plassen en dergelijke, gebeurt wel.
Verder zie ik altijd in stipjes zoals het beeld op een ouderwetse televisie die geen zender weergeeft (voorbeeldfoto: https://matthewrenze.com/wp-content/upl ... ndrome.jpg), strepen, flitsen, heb ik met regelmaat dusdanig hoofdpijn dat ik niet meer kan autorijden, periodes waarin ik vaak en snel flauwval, momenten waarop ik niet uit mijn woorden kan komen of woorden met elkaar hussel (zowel in spraak als in schrift) en ben ik ontzettend vergeetachtig. Zo laat ik meermaals per week de kraan of de douche aanstaan, omdat ik na het opendraaien meteen lijk te vergeten dat ik dat heb gedaan. Mijn vrienden zijn het inmiddels gewent, maar mijn klasgenoten schrokken er in het begin enorm van en verzekerden mij er van dat dit toch, naast onpraktisch en soms zelfs humoristisch, niet normaal is.
Ik ben in de afgelopen tien jaar getest op epilepsie, maar dat zou het dus niet zijn. Op mijn twintigste heb ik een EEG gehad, waarbij is vastgesteld dat mijn hersengevolgen "heftig" zouden zijn. Het flauwvallen zou te wijten zijn aan een lage bloeddruk. Sinds ik mezelf heb aangeleerd elke twee uur te eten, lijk ik minder snel licht in mijn hoofd te zijn, waardoor ik het ook makkelijker op kan vangen door te gaan liggen op het moment dat ik een "wegtrekker" krijg.
Trigger warning met betrekking tot traumatische ervaringen:
Spoiler:
Ik ben in mijn jeugd met regelmaat ernstig mishandeld.
Hierdoor heb ik diverse hersenschuddingen, -kneuzingen en op mijn vijftiende een bloeding opgelopen waarvan ik er na niet rustig heb kunnen herstellen. Hierom sluit ik zelf NAH (niet aangeboren hersenletsel) niet uit. Ik ben in mijn jeugd met regelmaat ernstig mishandeld.
Nu ik mentaal stabiel ben wil ik toch nog eens naar de huisarts om dit opnieuw te bespreken in de hoop dat zij mij serieus nemen en dat er een verklaring uitkomt, waardoor ik mijn klachten hopelijk kan verminderen.
Ontzettend bedankt als je de moeite hebt genomen om deze lap tekst te lezen!
Weer wat geleerd, over de EEG. 
een grote knuffel.
