Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
Sabri schreef:Als eerste sterkte. Als fysiotherapeut heb ik veel oudere mensen met beroerte die niet meer konden lopen naar weer lopen met bv een rollator begeleid(in een verpleeghuis). Je oma is nog relatief jong, dus vraag me af waarom er niet aan een revalidatie traject gedacht wordt ipv euthanasie? Herstel kan echt zomaar een jaar of langer duren, en gaat stapje voor stapje. Hersenen kunnen herstellen, dat noemen ze plasticiteit. Maar dat gaat dus niet over een week maar echt over langere periodes. En daarvoor is training ook belangrijk.
Bij zoiets ingrijpends besef je weer dat tijd bestaat en het leven niet zo vaststaat als je dacht en het ineens om kan slaan. Hopelijk kun je je oma wat opvrolijken en met haar nog mooie / leuke momenten hebben.
GekOpFjorden schreef:Sabri schreef:Als eerste sterkte. Als fysiotherapeut heb ik veel oudere mensen met beroerte die niet meer konden lopen naar weer lopen met bv een rollator begeleid(in een verpleeghuis). Je oma is nog relatief jong, dus vraag me af waarom er niet aan een revalidatie traject gedacht wordt ipv euthanasie? Herstel kan echt zomaar een jaar of langer duren, en gaat stapje voor stapje. Hersenen kunnen herstellen, dat noemen ze plasticiteit. Maar dat gaat dus niet over een week maar echt over langere periodes. En daarvoor is training ook belangrijk.
Bij zoiets ingrijpends besef je weer dat tijd bestaat en het leven niet zo vaststaat als je dacht en het ineens om kan slaan. Hopelijk kun je je oma wat opvrolijken en met haar nog mooie / leuke momenten hebben.
Het zhuis geeft nu aan dat revalidatie voor het naar huis gaan te zwaar zal zijn. Er zal wel revalidatie zijn maar de verwachtingen zijn laag
GekOpFjorden schreef:Wilsverklaring is de eerste stap en dan in gesprek gaan met haar arts. Vragen of hij/zij hieraan mee wil werken en in welke situatie. Als je met de eigen arts niet verder komt, kun je een beroep op het expertisecentrum euthanasie. Je bent dan echt wel een periode verder, wat ook positief is, omdat er dan een beter beeld van het herstel is (of juist het gebrek aan herstel) en je oma een langere bedenktijd heeft gehad.De familie is nu samen met oma een wilsverklaring aan het opstellen maar hier in NL is dat zeer moeizaam (euthanasie is de wens)
ElCamino schreef:Dat kan ik mij voorstellen, mijn eigen ervaring had ook te maken met dementie. Het is uiteindelijk uitgevoerd door het expertisecentrum (dank aan dit centrum) omdat onze huisarts waar we al 6 jaar dit onderwerp jaarlijks op tafel legde het toch niet aandurfde. En in dit geval was de persoon nog wilsbekwaam verklaard. Haar wens was zo duidelijk en zo grondig vast gelegd, maar helaas met een extra periode van stress en verdriet om het uitgevoerd te krijgen. Is wel 5 jaar geleden, er is nu al iets meer ruimte in de wet.Grit, dat is dus ook nu het probleem bij mijn vader
Sabri schreef:Er is ook een verschil met iets 'roepen' en het daadwerkelijk ondergaan en het dan alsnog willen. Een hoop mensen die riepen voor mij hoeft het leven niet meer 'als' blijken als dat gebeurd die grens toch weer op te schuiven veelal.
En daarnaast geeft een beroerte vaak ook een impact op je emoties/gedachtes en de persoonlijkheid kan ook echt veranderen. Inzicht kan ook verminderen. Motivatie speelt ook zeker ook een grote rol in herstel.
Suzanne F. schreef:Sabri schreef:Er is ook een verschil met iets 'roepen' en het daadwerkelijk ondergaan en het dan alsnog willen. Een hoop mensen die riepen voor mij hoeft het leven niet meer 'als' blijken als dat gebeurd die grens toch weer op te schuiven veelal.
En daarnaast geeft een beroerte vaak ook een impact op je emoties/gedachtes en de persoonlijkheid kan ook echt veranderen. Inzicht kan ook verminderen. Motivatie speelt ook zeker ook een grote rol in herstel.
Klopt. Mijn vader riep het ook maar toen het concreet werd wilde hij toch blijven leven. De wil om te leven is best sterk.
Fira schreef:Hoi TS,
Als ik het goed begrijp, wordt het revalidatietraject niet aanbevolen door het ziekenhuis? Wat vindt jouw oma daar zelf van?
Het grootste herstel vindt doorgaans plaats in de eerste 3 maanden, waar de meeste vooruitgang wordt geboekt, maar het kan zich voortzetten tot wel 1 jaar, dit is dan wel meer een geleidelijke vooruitgang.
Een intensief revalidatietraject biedt samenwerking met verschillende disciplines zoals logopedie, fysiotherapie, ergotherapie en psychologie. Dit zorgt voor een algehele aanpak waarmee de kans op een zo optimaal mogelijk herstel wordt gemaximaliseerd.
Anderzijds is het ook begrijpelijk dat jouw oma zich zo voelt, het is echt niet niks en je bent in één klap je autonomie kwijt. Veel sterkte voor jullie allemaal!