Maar dat gaat steeds meer knagen. Alcohol is slecht voor je (en zo halverwege de dertig ga je dat ook steeds meer voelen
). En tegelijkertijd is het enorm verslavend: ik kan echt uitkijken naar een glas wijn aan het eind van een werkweek. Wat eigenlijk heel raar is, want waar kijk ik dan naar uit? Naar de smaak van wijn? Of naar de lichte verdoving die dat glas met zich meebrengt? Hoe dan ook, ik las net het boek Sinds ik niet meer drink van Evi Hanssen uit en overweeg ook om gewoon helemaal te stoppen met drank. Geen dry january of 'alleen op feesten en partijen 1 wijntje', maar gewoon helemaal.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken. Dus vandaar mijn vraag: wie is er hier helemaal gestopt met alcohol drinken? En wie overweegt het?
(Ik zou het fijn vinden als we het hier vriendelijk en respectvol kunnen houden, zonder te veroordelen)
en heb het ook niet nodig om me te vermaken,
Probeer er wel neutraal in te blijven maar is door meerdere situaties wel lastiger geworden.
Ik hoop dat het ooit niet meer als normaal wordt gezien en juist het niet tot weinig drinken normaal wordt.
. Ik word er ook niet raar op aangekeken, misschien omdat ik me zelf er goed bij voel? Helaas wel alcoholisme ergens in de familie meegemaakt, een oma, dat was echt een drama, dan zie je pas wat een ellende alcohol ook kan veroorzaken.
maar voornamelijk fysiek. Sinds toen en nu is er wel een periode geweest dat ik sporadisch alcohol dronk. Echter sport ik ook veel, en zodoende drink ik ondertussen eigenlijk helemaal niet meer. Ik kies in sociale settings gewoon voor frisdrank of een mocktail- zeker met het laatste valt ook niet op dat je niet drinkt. Niet dat dat iets uitmaakt, maar soms is het wel lekker als het geen gesprek uitlokt. Vooral omdat ik niet echt pertinent anti alcohol ben, en ook niet kan zeggen dat ik nooit meer alcohol aan zal raken, maar op dit moment voel ik me hier beter bij.
