Ik moest daarbij denken aan alle keren dat ik ben gevallen van een paard en de lichte hersenschuddingen die ik daaraan over heb gehouden. Vanaf mijn 9e tot nu (35) ben ik echt heel erg vaak gevallen...
In het artikel geven ze aan dat het wellicht op een gegeven moment belangrijk is om het risico op meerdere hersenschuddingen te beperken door te stoppen met de risicovolle activiteit. Dat zet me dan wel aan het denken. Want hoe lang moet ik dat risico nemen? Is het wel verstandig om mijn jonge stuiterbal te gaan rijden? Zou ik haar niet toch beter voor de wagen kunnen zetten? Dit zijn uiteraard overdenkingen en ik weet ook dat ik het rijden ontzettend mis en de kans erg groot is dat ik er gewoon bovenop kruip...
 Ik zou het interessant vinden om jullie ideeën over dit onderwerp te lezen. Want het is absoluut van toepassing op de paardensport.
https://scientias.nl/slechtere-aandachtsspanne-en-meer-moeite-met-complexe-taken-de-grote-gevolgen-van-hersenschuddingen/
                                                         
 ) paardrijden niet persé gevaarlijker is dan het dagelijks leven en de ongelukken ervan, in het verkeer ben je immers ook ''afhankelijk'' van andermans gedrag. 
                                                         
 Is me niets van overkomen hoor. Geen idee of ik dus wel een echte hersenschudding gehad heb, maar had toen wel hoofdpijn en moest overgeven.  Daarna kan ik me geen hersenschudding meer herinneren, wel eens gevallen en ook wel eens op het hoofd, maar nooit ergens last van gehad.