Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 17:01

Ervaringen met sepsis?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 17:01

Hoi!

Ruim 4 weken geleden werd ik ineens erg ziek en bleek ik een ernstige longontsteking met een sepsis te hebben. Het herstel duurt lang. Volgens de huisarts kan ik rekenen op 6 maanden voordat ik weer de oude ben.

Zijn er bokkers die ervaring hebben met een sepsis? Hoe hebben jullie dit beleefd en hoe verliep je herstel?

Ik ben heel erg zoekend naar de juiste balans om te voorkomen dat ik te veel doe. Zou het fijn vinden om met lotgenoten te spreken

**Geplaatst**: 25-11-22 17:20

Re: Ervaringen met sepsis?

Geplaatst: 25-11-22 17:20

Niet zelf gehad, maar meerdere cliënten van mij hebben het gehad.
Het herstel duurt inderdaad lang. Doe vooral rustig aan

**Geplaatst**: 25-11-22 18:13

Geplaatst: 25-11-22 18:13

Mijn vader heeft het gehad en was heel ziek inderdaad.
Herstel duurt inderdaad lang, zaak is om goed naar je lichaam te luisteren anders duurt herstel nog langer.
Wens je veel beterschap :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 18:16

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 18:16

lovelucydan schreef:
Niet zelf gehad, maar meerdere cliënten van mij hebben het gehad.
Het herstel duurt inderdaad lang. Doe vooral rustig aan

Waren je cliënten ook werkzaam?

De dagelijkse bezigheden zoals kinderen verzorgen, het huishouden en boodschappen doen (winkels.. Aah!) zijn echt vreselijk vermoeiend. Vanmiddag stortte ik weer in en ben ik voor de tweede dag op rij weer in bed gekropen. De dagen waarop er overdag niemand thuis is en ik dus weinig prikkels heb gaan het best.

Voor de longontsteking staat een herstel van 4 tot 6 weken. Dat zijn we bijna voorbij. Ben ook benieuwd wat ze op de controlefoto zien. Heb het gevoel dat de sepsis echt het meeste heeft genomen. Alsof ik een brak lichaam heb wat precies niks kan hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 18:18

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 18:18

chanicha schreef:
Mijn vader heeft het gehad en was heel ziek inderdaad.
Herstel duurt inderdaad lang, zaak is om goed naar je lichaam te luisteren anders duurt herstel nog langer.
Wens je veel beterschap

Ja ik probeer dat zoveel mogelijk te doen. Alleen is mijn leven vol met dingen die moeten, zoals 3 kinderen. Ik krijg gelukkig van alle kanten hulp aangeboden.

**Geplaatst**: 25-11-22 18:46

Geplaatst: 25-11-22 18:46

Ik heb regelmatig longontsteking en ben dan echt wel even onderweg voor ik weer helemaal de oude ben. 3 maanden is niks. Dus die 6 maanden vind ik niet gek klinken. Goed luisteren naar je lichaam en je grenzen bewaken. Gezond leven. Voldoende slaap, geen alcohol of intensief sporten.

**Geplaatst**: 25-11-22 18:53

Geplaatst: 25-11-22 18:53

Begin oktober heb ik na een zware buikoperatie een sepsis gekregen nadat ik meerdere abcessen in de buik had.
Alles bij elkaar heb ik een kleine maand in het ziekenhuis gelegen en kreeg ik er ook nog eens covid overheen (opgelopen in het ziekenhuis).
Van de sepsis zelf kan ik me weinig herinneren, achteraf heb ik van artsen en verpleging wel gehoord wat er gebeurd is maar ik was te ziek om er wat van mee te krijgen.
Mij is verteld dat het zeker tot een jaar kan duren voor ik weer op mijn oude niveau terug ben. En dat was al verre van fit.
Huishouden kan ik nog weinig mee en komt de hulp voor, thuiszorg komt nog dagelijks, ik 'wandel' een paar keer per week op het eigen erf en loop dan een rondje om de rijbak met de honden.
En ik ben een keer de Coop in geweest maar dat was de kortste route om iets te pakken, naar de kassa en weer voorzichtig de auto in laten zakken, uiteraard niet zelf gereden.
Ben inmiddels wel weer 2x per week bij de fysio aan de gang maar ook dat is echt minimale belasting en ik moet echt 2 dagen bijkomen daarvan $:\$
Verder doe ik nog amper iets. Beetje series kijken op de bank maar lezen lukt bv nog niet, geen concentratie en te vermoeiend.

Ook mijn honden zijn nog grotendeels bij mijn vader, ik kan er nog niet voor zorgen.

Knap dat je het kan redden met 3 kinderen.
Probeer echt zo rustig mogelijk aan te doen hoor, het herstel duurt alleen maar langer als je over je grenzen gaat.
Aldus mijn fysio

**Geplaatst**: 25-11-22 18:59

Geplaatst: 25-11-22 18:59

Geen sepsis, wel een levensbedreigende andere infectie. Dat heeft al met al ook dik een jaar geduurd om van te herstellen omdat ik niet meteen de juiste hulp had.

Ik kan je dus aanraden om hulp te zoeken bij een ergotherapeut en een fysiotherapeut. Zij kunnen je helpen bij het vinden van de juiste balans in het activiteiten en rust. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een poliklinisch revalidatie traject. Hierbij had ik 2x een half uur fysio en een keer per week een afspraak met de ergotherapeut. Onder het toeziend ook van een revalidatie arts. Daar enorm veel progressie geboekt omdat je heel gedoseerd je activiteiten kunt oppakken in plaats van het op eigen houtje proberen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 19:04

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 19:04

Marije wat heftig en ook nog Covid!! Jij ook veel beterschap toegewenst.

Ik red me niet met 3 kinderen.. De jongste gaat zoveel mogelijk naar de oppas. De twee oudsten zijn 10 en 12 dus zij kunnen zich aardig redden en bovendien zijn ze er niet alle dagen ivm co ouderschap.

Ik ben wel fitter dan jij nu bent, maar ik ben ook minder ziek geweest denk ik. Heb 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik kan ook prima wandelen, niet te lang maar toch. Krachtsinspanningen zijn niet te doen, die zorgen voor spaghettibenen.

**Geplaatst**: 25-11-22 19:09

Geplaatst: 25-11-22 19:09

Allereerst wat ontzettend vervelend voor je en heel veel sterkte met je herstel. Net als eerder genoemd heb ik zelf geen ervaring als patient met sepsis maar wel als cliënt / patiënt.

tip 1
wees echt lief voor jezelf en niet streng
tip 2
zoek hulp van een revalidatie arts (zoals hierboven ook is gezegd)
tip 3
zorg echt goed voor jezelf want dit is een lang traject en elke keer als jij over je grens heen gaat (wat je helaas soms pas merkt als het te laat is :(:)

) ga je ipv vooruit achteruit.

Dus helaas geen magic words maar vooral: let op jezelf.

**Geplaatst**: 25-11-22 19:14

Re: Ervaringen met sepsis?

Geplaatst: 25-11-22 19:14

Geen ervaring maar nogmaals sterkte en beterschap!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 19:15

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 19:15

Het meest lastige vind ik alle verplichtingen in het huishouden versus het aantal rustmomenten. Het gevoel dat ik moet rusten komt vaak ineens op en daar wil ik dan het liefst meteen aan toegeven. Alleen vind ik dat vaak rot tegenover de gezinsleden. Misschien moet ik gewoon egoïstischer zijn :')

**Geplaatst**: 25-11-22 19:50

Geplaatst: 25-11-22 19:50

.

Laatst bijgewerkt door hoogendroog op 25-11-22 20:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-11-22 19:56

Re: Ervaringen met sepsis?

Geplaatst: 25-11-22 19:56

Van een longontsteking duurt het herstel ook maanden. Dat ben je in 6 weken niet te boven.

Bij mij duurde het ee klein jaar eer ik weer terug de oude was maar dat was een fikse met ook nog ontstoken pleurabladen.

Rustig aan doen hoor!! Luister goed naar je lijf en doe lekker dagelijks een extra dutje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 20:09

Re: Ervaringen met sepsis?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 20:09

Oow die pleurabladen, dat zijn je longvliezen? Die waren bij mij ook aangedaan.. Dat doet me toch een partij zeer. Moest er Oxycodon, paracetamol en dyclofinac voor slikken om enigszins pijnvrij te zijn.

Hoe lang zijn jullie thuis gebleven vh werk?

**Geplaatst**: 25-11-22 20:36

Geplaatst: 25-11-22 20:36

Ik heb een sepsis gehad na de bevalling. Twee dagen erna werd ik ziek. Kraamzorg deed om 16.00 controles. Alles goed voelde me goed, geen koorts of verhoging. Twee uur later had ik ruim 40 graden koorts, onder de oksel gemeten en was ik al aan het ijlen. Ik weet er alleen nog flarden van. Ik heb 8 dagen in het ziekenhuis gelegen aan een combi van penicilline en breed spectrum antibiotica. Eenmaal thuis heb ik nog 2 weken AB moeten slikken. Het heeft zeker een paar maanden geduurd voor ik er weer een beetje was, en ik kan nog steeds als ik flink ziek ben echt wel in paniek raken. Ik heb ook het meeste last gehad van het psychische aspect. Ik sliep natuurlijk slecht vanwege de baby en was dan heel bang dat ik door slaapgebrek ziek zou worden. Het besef dat ik dood had kunnen gaan als we er niet op tijd bij geweest waren heeft er echt wel flink in gehakt.

**Geplaatst**: 25-11-22 21:03

Re: Ervaringen met sepsis?

Geplaatst: 25-11-22 21:03

Daar kun je gerust een paar maanden voor rekenen, bij mensen die zo ziek waren dat ze opname op de IC nodig hadden loopt dat vaak wel tegen een jaar.

Er zijn verschillende betrouwbare websites waar je informatie kunt vinden, zoals https://www.sepsis-en-daarna.nl en sepsisnet.nl.

Sterkte met het herstel!

**Geplaatst**: 25-11-22 21:08

Geplaatst: 25-11-22 21:08

Ik had, toen mijn kinderen klein waren, een aandoening waarbij de Endocrinoloog zei, je laadt je batterij een beetje op en dan ga je vervolgens er vol tegenaan dan kom je in het rood dus eer die batterij opgeladen is duurt het veel langer.
Ik deed ook ‘gewoon’ alles maar kwam daar echt wel van terug.

**Geplaatst**: 25-11-22 21:11

Geplaatst: 25-11-22 21:11

Citaat:
Alleen vind ik dat vaak rot tegenover de gezinsleden. Misschien moet ik gewoon egoïstischer zijn

En dat ze beseffen (jouw man/vriend in ieder geval) dat als je dan niet rust het dubbel zo hard terugkomt de dag erop of binnen een paar uur...
Geldt ook voor je sociale contacten. Dat ze echt gaan begrijpen dat dit niet zomaar wat is en dat als je bijv ergens bent en je moet opeens afhaken, dat is zoals het is. Of dat je daar ter plekke dan eerst een uurtje kunt liggen voordat je naar huis gaat e.d.

**Geplaatst**: 25-11-22 21:18

Geplaatst: 25-11-22 21:18

Zolang je niet met een been in het gips zit oid houden mensen geen rekening met je, dat is mijn ervaring.
Jij moet voor jezelf zorgen, het klinkt misschien hard maar zo is het wel.
Mijn man is gelukkig altijd heel behulpzaam geweest en heeft me heel veel uit handen genomen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 21:18

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 21:18

VanHuisUit schreef:
Citaat:
Alleen vind ik dat vaak rot tegenover de gezinsleden. Misschien moet ik gewoon egoïstischer zijn

En dat ze beseffen (jouw man/vriend in ieder geval) dat als je dan niet rust het dubbel zo hard terugkomt de dag erop of binnen een paar uur...
Geldt ook voor je sociale contacten. Dat ze echt gaan begrijpen dat dit niet zomaar wat is en dat als je bijv ergens bent en je moet opeens afhaken, dat is zoals het is. Of dat je daar ter plekke dan eerst een uurtje kunt liggen voordat je naar huis gaat e.d.

Nou dit dus. Normaal moeten mensen bijna draven om me bij te houden met lopen, nu loop ik zelf achteraan. Het is een enorme omslag.

chanicha schreef:
Ik had, toen mijn kinderen klein waren, een aandoening waarbij de Endocrinoloog zei, je laadt je batterij een beetje op en dan ga je vervolgens er vol tegenaan dan kom je in het rood dus eer die batterij opgeladen is duurt het veel langer.
Ik deed ook ‘gewoon’ alles maar kwam daar echt wel van terug.

Zo voelt het echt, alsof ik voor 40% op laad en dat het keihard terug loopt. Soort kapotte accu. Ik doe wel minder dan eerst, toch blijft het een wankel evenwicht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 21:19

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 21:19

chanicha schreef:
Zolang je niet met een been in het gips zit oid houden mensen geen rekening met je, dat is mijn ervaring.
Jij moet voor jezelf zorgen, het klinkt misschien hard maar zo is het wel.
Mijn man is gelukkig altijd heel behulpzaam geweest en heeft me heel veel uit handen genomen.

Ja dit klopt zeker! Totdat ik zo moe ben dat ik duizelig ben en bijna scheel kijk. Dan ga ik ook krom lopen en dan is het best duidelijk :')

**Geplaatst**: 25-11-22 21:21

Geplaatst: 25-11-22 21:21

Dat is best normaal he, eer dat je je energie weer opgebouwd hebt ben je wel even verder, accepteer dat dan heb je de eerste hindernis al gewonnen.

**Geplaatst**: 25-11-22 21:22

Geplaatst: 25-11-22 21:22

SophievdV schreef:
Oow die pleurabladen, dat zijn je longvliezen? Die waren bij mij ook aangedaan.. Dat doet me toch een partij zeer. Moest er Oxycodon, paracetamol en dyclofinac voor slikken om enigszins pijnvrij te zijn.

Hoe lang zijn jullie thuis gebleven vh werk?

Ik heb 3 weken ziek gelegen waarvan 2 in het ziekenhuis. Daarna mocht ik pas na 6 weken weer terug rustig beginnen. Ik was 5 kilo afgevallen.

Ontstoken Pleura bladen is hel! Of je gestoken word met een mes als je ademt. Ik kon toen geeneens douchen.

**Geplaatst**: 25-11-22 21:37

Geplaatst: 25-11-22 21:37

Ik had voor de tweede keer een ingeklapte long die ze gingen plakken, dan krijg je een steriele ontsteking tussen je longvlies en long en ik kreeg toen een hoge ruggenprik als verdoving omdat dat inderdaad hel is.