Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-22 11:56

Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-22 11:56

Beste Bokkers,

Mijn God, waar begin in ?!?!
2016, het jaar dat voor het eerst met mijzelf in de knoop zat. Ik ging op kamers waar mijn hele reis begon. Heimwee naar huis, stress, mij niet thuis voelen maar ook niet durven opgeven. Met het gevolg dat ik in drie jaar tijd meer dan 15 kilo kwijt was door stress, haaruitval, suïcidale gedachtes en tot grote verdriet mijn paard moeten laten inslapen in deze periode. Studie stopgezet in 2019, thuis gaan wonen en vanuit daar hulp gaan zoeken bij de psycholoog en psychiater.

Inmiddels 3 jaar later. Het afgelopen jaar was een rollercoaster. Beginnen met een nieuwe opleiding, nieuw paard gekocht, onder de antidepressiva (voelde mij weer gelukkig sinds jaren). Nieuwe vriend, samen twee leuke honden. zelfs het aanbod gehad om over te stappen naar de BBL en dit natuurlijk gelijk gedaan. Alles op
Rolletjes.

Maar nu? Vorig jaar ging de relatie uit en heb ik de twee honden in huis genomen, ik scheurde mijn kruisband af door een ongeluk met mijn paard, kon niet meer werken (en daardoor veel geruzie met het werk gehad), operatie achter de rug, paard moeten verkopen wegens angst en gewoon de financiële lasten niet meer kunnen dragen door minder werken en dus minder inkomsten. Ondanks dit alles, wel de keus gemaakt om langzaam de stoppen met antidepressiva. Sinds maart ben ik dus helemaal ‘schoon’.

Maar nu? De paniekaanvallen nemen mijn hele leven terug over. Daarbij ook het nieuws gehad dat mijn cholesterol niet goed is (ik ben 22, gezond, rook niet, drink niet). Medicatie gehad om dit onder controle te krijgen en de onderzoeken lopen. Daarbij weer veel afgevallen door stress met als gevolg ik geen hap door mijn keel krijg. Mijn werkplek maakt het er niet beter op.. en toen ik gisteren in de lift stond, zwart zag en de Mede bewoners in de flat van een cliënt (werk in de thuiszorg) mij uit de lift hebben moeten halen ben ik naar huis gegaan en hebben mijn ouders mij afgemeld voor het werk komende week.

Ik voel mij niet thuis in de thuiszorg, het alleen staan, uren spenderen aan het oplossen van planningen, constante wijzigingen van tijden. Dit heb ik al vaker aangegeven, tevergeefs. Meerdere malen huilend op kantoor gezeten. Daardoor hebben mijn ouders gisteren en vandaag contact opgenomen met het werk dat het voor mij nu klaar is.

Ik ben gelijk in de telefoon geklommen en heb iedereen op de hoogte gebracht zoals school en de psycholoog (mijn dossier was net gesloten). Volgende week staat er een gesprek gepland met de opleidings coördinator gepland met de vraag voor een overplaatsing naar een plek intern op een afdeling waar ik wat meer mijn rust kan vinden, niet constant alleen op route ben.

Ik overzie het echt niet meer.. ik voel mij zo’n ‘maten naaier’ naar het werk toe. Maar gisteren was wel de druppel, tot hier en niet verder.

Ik weet niet zo goed wat te doen. Hoe nu verder, is er misschien herkenning?

Laatst bijgewerkt door Dingle_s op 02-06-22 12:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-06-22 12:12

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst: 02-06-22 12:12

Ho stop! Dat is het eerste wat ik denk als ik jou bericht lees.

Je gaat van alles (werk/huis/studie/paard/actie) naar niets, naar weer alles in 3 jaar tijd en krijgt dan best wat voor je kiezen.
NIet raar dat je daardoor nu op een punt bent beland dat je het overzicht en de stabilieit kwijt bent.

Terug naar af:Kan je je ziekmelden en werk/studie pauzeren om te bezinnen?

Mooi dat je volgende week dat gesprek hebt, en ik denk zeker een goede stap. Maar als ik jou verhaal zo lees is dit wel te snel en ben je eigenlijk op een punt beland dat je eerst rust moet vinden en dan verder moet kijken. Alle ballen in de lucht is nu gewoon teveel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-22 12:27

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-22 12:27

MarliesV schreef:
Ho stop! Dat is het eerste wat ik denk als ik jou bericht lees.

Je gaat van alles (werk/huis/studie/paard/actie) naar niets, naar weer alles in 3 jaar tijd en krijgt dan best wat voor je kiezen.
NIet raar dat je daardoor nu op een punt bent beland dat je het overzicht en de stabilieit kwijt bent.

Terug naar af:Kan je je ziekmelden en werk/studie pauzeren om te bezinnen?

Mooi dat je volgende week dat gesprek hebt, en ik denk zeker een goede stap. Maar als ik jou verhaal zo lees is dit wel te snel en ben je eigenlijk op een punt beland dat je eerst rust moet vinden en dan verder moet kijken. Alle ballen in de lucht is nu gewoon teveel.

Ik heb miij voor nu ziekgemeld, tot volgende week. Ik weet niet of ik mij nog langer ziek kan melden.. omdat ik nog deels in de ziektewet zat wegens mijn kruisband operatie. Ik weet niet wat je gevolgen zijn als ik mij nu weer voor een langere tijd afmeld.

**Geplaatst**: 02-06-22 12:35

Geplaatst: 02-06-22 12:35

eerste wat ik je alvast wil laten weten, ik ben 23, en dit klink me aardig bekent, dus maak je geen zorgen dat je de enige bent die dit meemaakt in deze leeftijd, en ga je ook absuluut er niet voor schamen of denken dat je er niet mag zijn, en als dat wel zo is, zet haar effe op de achterbank en laat haar lekker met de tablet spelen, stomme stem...

het belangrijkste is nu dat je hulp gaat vinden die je helpt, en dat je systematisch aan de slag kan om je leven in te richten op een manier die voor JOUW werkt, niet die vanuit de maatschappij verwacht wordt.

daarnaast wil ik je dit boek aanraden, het heeft mij erg geholpen
https://www.bol.com/nl/nl/p/het-grote-d ... oductTitle

als je graag eens wil pb'en/bellen/facetimen/sms'en/postduif sturen/ paardjes knuffelen mag je me altijd een PB doen !

ow en als je over de Kruisband en de "heerlijke" 9 maanden revalidatie daarvan eens wil praten, dan mag dat ook hier, nu 2x gedaan , want waarom zou je zo iets leuks niet gewoon nog een keer doen

Laatst bijgewerkt door faunty op 02-06-22 12:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-06-22 12:37

Geplaatst: 02-06-22 12:37

Heb je de medicatie zelf of met begeleiding afgebouwd?
En cholesterol remmers? Daar zijn er enkele van bekend dat ze een zeer slechte invloed op je geestelijke toestand kunnen hebben. Bvb simvastatine .

**Geplaatst**: 02-06-22 12:41

Geplaatst: 02-06-22 12:41

Dat klinkt heel pittig allemaal. Heel herkenbaar hoor dat je je zorgen maakt over de gevolgen op de langere termijn als je er midden zit. Dan is het ook allemaal moeilijk te overzien. Ik zou je op het hart willen drukken niet veel energie te steken in het proberen te overzien van de langere termijn en ook niet aan schuldgevoel naar wie dan ook (ik realiseer me hoe makkelijk dat gezegd is hoor!). Je hebt nu al je energie nodig voor je herstel en je leven (jouw leven, dat van en voor jou is en niet voor je werk of iemand anders) weer in balans te krijgen. Ik wens voor je dat je wat rust en ruimte om jezelf weet te organiseren waarin je kunt bijkomen, herstellen en vanuit daar (maar ook pas dan) weer vooruit kunt kijken vanuit wat jij wilt en wat goed voor jou is. Heel veel sterkte en zet ‘m op!

**Geplaatst**: 02-06-22 13:00

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst: 02-06-22 13:00

TS ik wil je sterkte wensen. Ik ben 26 en snap goed hoe je je voelt. Ook ik zit regelmatig met mezelf in de knoop

Ik kan je geen advies geven maar wil je op het hart drukken dat je niet de enige bent die zich zo voelt

**Geplaatst**: 02-06-22 13:14

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst: 02-06-22 13:14

Ben je ermee bekend dat een van de bijwerkingen van stoppen met AD is dat je angst en paniekaanvallen kunt krijgen? Ontrekkingsklachten noemen ze dat. Ik noem het even zodat je niet denkt dat het allemaal aan jou ligt.

Heb je echt hulp gehad bij de psycholoog of psychiater of zijn je klachten alleen onderdrukt geweest door de medicatie? Het lijkt er op dat veranderingen niet zo goed bij je gaan, is daar weleens verder naar gekeken?

Als je veel af valt door stress kun je ook labieler worden door eventueel ondergewicht. En of tekorten aan voedingsstoffen. Wat ik een beetje mis in jouw verhaal is de bron van de stress.

Ik lees: stress, stress, stress..en maar doorgaan, doorgaan, doorgaan. Ik denk dat je al goed bezig bent op je werk door het vragen van die overplaatsing. Maar was ik ook lees is dat je er eigenlijk niet serieus genomen wordt. Je hebt al een paar keer iets aangegeven waar niks mee gedaan wordt. Kies voor jezelf..als je nu rust nodig hebt dan is een tijdje in de ziektewet misschien even nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-22 14:09

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-22 14:09

Bedankt voor de reacties! Ergens gerustgesteld dat ik niet alleen ben.. maar erg jammer om te lezen dat er meer mensen met Zichzelf in de knoop zitten. Om even terug te komen op jullie vragen:

- ik ben onder begeleiding gestopt, lang afbouw schema. Ik was wel op de hoogte van een eventuele terugval. Maar had niet verwacht dat dit zo ernstig kon zijn.

- cholesterol verlagers , ik gebruik inderdaad simvastitine. Ik was niet op de hoogte van deze bijwerking. Maar nu ik rond ben gaan zoeken op internet en zelfs op tiktok…. Is het inderdaad een bekend probleem (zeker als je daar al wat aanleg voor hebt).

- de pil. Ik kreeg een privé bericht over de pil, deze slik ik inderdaad…. En aangezien depressieve gevoelens ook daar een bijwerking van is… heb ik volgende week vrijdag een afspraak staan bij de huisarts. Eventueel een spiraal. En kan ik gelijk navraag doen over de simvastitine en of er geen andere opties zijn

- stress. Ik heb inderdaad stress.. maar waarover? Waarover niet? Ik ben een piekeraar en overanalyseer alles. Elk woord wat ik ooit gezegd heb, gedaan heb of wat dan ook. Deed ik het wel goed? Wat vinden ze nu van me? Dodelijk vermoeiend. Tijdens mijn therapie en tijdens het gebruik van AD was dit volledig weg. Maar of het dan komt door de onderdrukking….?

- niet tegen veranderingen kunnen. Als klein meisje had ik het hier al moeilijk mee. Zo wilde ik soms al niet naar het kinderdagverblijf (ik was toen 2 a 3 jaar) als er iemand aan het werk was welke ik niet goed kende. Tuiten en tranen. Ik hou er niet van als ik niet weet waar ik precies moet zijn. Ik wil het liefst van te voren al weten waar ik bijvoorbeeld moet parkeren, waar ik mij moet melden, hoe het er ergens uitziet. Dit is toen door de psycholoog op de hoop ‘faal angst’ gegooid.

**Geplaatst**: 02-06-22 14:44

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst: 02-06-22 14:44

Wat was er mis met je piekeren onder controle te houden dmv medicatie? Daar is het voor en ik ken mensen die het al jaren erg goed gaat met een onderhoudsdosering

**Geplaatst**: 02-06-22 15:00

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst: 02-06-22 15:00

Ik herken wel deels een en ander van je en er is een hoop al gezegd hierboven, maar waar ik je wel voor wil waarschuwen is de spiraal. Hier reageerde ik qua emoties net zo hard op als de pil.

Ik heb de uiteindelijke keuze gemaakt om helemaal niets meer qua hormonen te gebruiken, maar ik weet natuurlijk niet of dit voor jou een optie is.

Voor nu wil ik je heel veel sterkte wensen en je tijd pakken, en ook gewoon lief voor jezelf blijven.

**Geplaatst**: 02-06-22 16:41

Geplaatst: 02-06-22 16:41

Wat er in de eerste reactie staat, is ook direct hetgeen dat mij opviel: van alles, naar niets, naar weer alles.

Ik ben 36 en zit inmiddels 3 jaar thuis (door ptss en depressie). Als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren (of nou ja, geleerd…ik probeer het toe te passen), is dat luisteren naar je eigen lichaam het allerbelangrijkste is. Niet je werk, niet je vrienden, niet je familie, maar jij zelf komt op 1, daarna komt de rest. Heel vervelend en dat voelt heel egoïstisch, maar anders ga je er echt niet komen. Ik voer nog elke dag dezelfde strijd met mezelf hoor, met gelukkig een man die me regelmatig bijstuurt, maar werk is maar werk. Gaat het niet? Dan ga je de ziektewet in. Psychische klachten zijn de hel en meestal niet zichtbaar aan de buitenkant, dus zorg dat je iemand mee neemt bij gesprekken naar, bijvoorbeeld de bedrijfsarts, die het woord voor jou kan nemen.

Vwb de antidepressiva, ik mag daar pas mee gaan afbouwen als ik een volledig jaar stabiel ben, dus het zou zomaar kunnen dat je te vroeg gestopt bent.

**Geplaatst**: 02-06-22 17:46

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst: 02-06-22 17:46

Wat mij zo te binnen schiet als ik jouw berichten lees, is er wel eens gesproken over autisme spectrum?
Sommige mensen kunnen daar namelijk behoorlijk stress van krijgen als dit niet in goede banen geleid wordt.
Het niet tegen veranderingen kunnen, onzeker zijn etc, zijn wel kenmerken.
Hoeft het trouwens niet te zijn natuurlijk!

Ik ben 32 en zit nu al 2 jaar aan de AD. Door medische problemen in het verleden , een werkplek die niet goed voor mij was en nog meer dingen heb ik een flinke depressie ontwikkeld. Die was aardig onder controle, tot ik 6 x in 6 maanden in het ziekenhuis lag en ik ben weer aardig terug bij af.....

Dus neem je tijd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-22 17:52

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-22 17:52

ivy_power89 schreef:
Wat mij zo te binnen schiet als ik jouw berichten lees, is er wel eens gesproken over autisme spectrum?
Sommige mensen kunnen daar namelijk behoorlijk stress van krijgen als dit niet in goede banen geleid wordt.
Het niet tegen veranderingen kunnen, onzeker zijn etc, zijn wel kenmerken.
Hoeft het trouwens niet te zijn natuurlijk!

Ik ben 32 en zit nu al 2 jaar aan de AD. Door medische problemen in het verleden , een werkplek die niet goed voor mij was en nog meer dingen heb ik een flinke depressie ontwikkeld. Die was aardig onder controle, tot ik 6 x in 6 maanden in het ziekenhuis lag en ik ben weer aardig terug bij af.....

Dus neem je tijd!

Daar heb ik zelf ook al lang over gedacht. En zeker als ik het opzoek etc.. ik kan mij er helemaal in vinden.

Dit heb ik zelfs ook voorzichtig aangekaart bij de psycholoog toen des tijd. Echter komt autisme niet veel voor bij vrouwen… en zijn we vooral gaan focussen op mijn depressie en suïcidale gedachtes

**Geplaatst**: 02-06-22 17:55

Geplaatst: 02-06-22 17:55

Dingle_s schreef:
ivy_power89 schreef:
Wat mij zo te binnen schiet als ik jouw berichten lees, is er wel eens gesproken over autisme spectrum?
Sommige mensen kunnen daar namelijk behoorlijk stress van krijgen als dit niet in goede banen geleid wordt.
Het niet tegen veranderingen kunnen, onzeker zijn etc, zijn wel kenmerken.
Hoeft het trouwens niet te zijn natuurlijk!

Ik ben 32 en zit nu al 2 jaar aan de AD. Door medische problemen in het verleden , een werkplek die niet goed voor mij was en nog meer dingen heb ik een flinke depressie ontwikkeld. Die was aardig onder controle, tot ik 6 x in 6 maanden in het ziekenhuis lag en ik ben weer aardig terug bij af.....

Dus neem je tijd!

Daar heb ik zelf ook al lang over gedacht. En zeker als ik het opzoek etc.. ik kan mij er helemaal in vinden.

Dit heb ik zelfs ook voorzichtig aangekaart bij de psycholoog toen des tijd. Echter komt autisme niet veel voor bij vrouwen… en zijn we vooral gaan focussen op mijn depressie en suïcidale gedachtes

Zover ik word komt het evenveel voor, maar word het zeer zelden herkent omdat wij het anders uiten.
AD(H)D evengoed, steeds meer vrouwen om mij heen krijgen de diagnose. Vaak al ruim over de 20 en door de diagnose snappen ze wat meer wat ze met zichzelf aan moeten.

Neem vooral je rust en probeer voor jezelf te leven en niet geleefd te worden. :(:)

**Geplaatst**: 02-06-22 17:56

Geplaatst: 02-06-22 17:56

Dingle_s schreef:
ivy_power89 schreef:
Wat mij zo te binnen schiet als ik jouw berichten lees, is er wel eens gesproken over autisme spectrum?
Sommige mensen kunnen daar namelijk behoorlijk stress van krijgen als dit niet in goede banen geleid wordt.
Het niet tegen veranderingen kunnen, onzeker zijn etc, zijn wel kenmerken.
Hoeft het trouwens niet te zijn natuurlijk!

Ik ben 32 en zit nu al 2 jaar aan de AD. Door medische problemen in het verleden , een werkplek die niet goed voor mij was en nog meer dingen heb ik een flinke depressie ontwikkeld. Die was aardig onder controle, tot ik 6 x in 6 maanden in het ziekenhuis lag en ik ben weer aardig terug bij af.....

Dus neem je tijd!

Daar heb ik zelf ook al lang over gedacht. En zeker als ik het opzoek etc.. ik kan mij er helemaal in vinden.

Dit heb ik zelfs ook voorzichtig aangekaart bij de psycholoog toen des tijd. Echter komt autisme niet veel voor bij vrouwen… en zijn we vooral gaan focussen op mijn depressie en suïcidale gedachtes

Dat laatste klopt echt niet!! Wat wel klopt is dat het vaak niet of laat wordt gediagnosticeerd bij vrouwen. Het is vaak subtieler aanwezig. Ik dacht er ook aan toen ik het stukje over parkeren las. Ik ken echt (relatief) veel vrouwen met autisme en allemaal tussen 20-30 gediagnosticeerd. Dus als je dat gevoel hebt, kijk dan of je een consult met een psychiater kan krijgen.

**Geplaatst**: 02-06-22 19:18

Geplaatst: 02-06-22 19:18

Ts, wat ik heb geleerd met mijn ervaringen(en dat zijn er al een hoop), is dat je het meeste zelf moet doen. Het heeft ons 5 jaar geduurd voordat ik uberhaüpt een test kreeg voor autisme, en je raad het, autistisch. Bij ons ging dat ontzettend moeilijk en zoals je schrijft willen ze eerst van alles gaan proberen. Ga eerst maar even uitzoeken wat er is, voordat je nog eens aan de pillen gaat\therapie gericht op ... want wie weet ligt daar het probleem helemaal niet.
Zet je zelf alsjeblieft voor want ik herken mezelf redelijk in jouw verhaal; het gaat goed dus ik kan weer, waardoor je na die drie jaar weer helemaal plat ligt. Ik heb geen verdere tips voor je ts, en hoewel dit vaker voorkomt bij studenten denk ik zeker niet dat je het daarom moet accepteren als het ware. Werk is inderdaad maar werk, zet het links en ga verder met jezelf. Zet echt even een stop op alles want anders gaat het van kwaad naar erger.
Sterkte ts!

**Geplaatst**: 02-06-22 19:51

Geplaatst: 02-06-22 19:51

Ik wil er ook nog even een dingetje uitpikken TS, ben jij/zijn je artsen er mee bekend dat gebruik van antidepressiva cholesterolproblemen kan veroorzaken (zeldzame bijwerking)? Misschien dat het al wordt meegenomen in de verdere onderzoeken, en het hoeft niet zo zijn dat dit bij jou door de medicatie is veroorzaakt. Maar zeker als er verdere verklarende factoren ontbreken wil ik het toch een keer genoemd hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-22 08:12

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-22 08:12

Bedankt voor het meedenken!

Ik heb een klein lijstje gemaakt met dingen welke ik graag voor wil leggen aan de huisarts zoals het stoppen met de pil en over de bijwerkingen van mijn cholesterol pillen. Ik zag dat de bijwerking: ‘depressie’ zelden voorkomt… maar aangezien ik al vrij snel niet lekker in mijn vel zit, sta ik er niet van te kijken.

Het stukje autisme ga ik ook zeker opbrengen… ik zou het gewoon fijn vinden om een ‘diagnose’ te hebben. Niet zo zeer het label.. maar meer dat we eindelijk eens doelgericht aan de slag kunnen en ik niet steeds zo enorm in de knoop zit met mijzelf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-22 08:14

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-22 08:14

faunty schreef:
eerste wat ik je alvast wil laten weten, ik ben 23, en dit klink me aardig bekent, dus maak je geen zorgen dat je de enige bent die dit meemaakt in deze leeftijd, en ga je ook absuluut er niet voor schamen of denken dat je er niet mag zijn, en als dat wel zo is, zet haar effe op de achterbank en laat haar lekker met de tablet spelen, stomme stem...

het belangrijkste is nu dat je hulp gaat vinden die je helpt, en dat je systematisch aan de slag kan om je leven in te richten op een manier die voor JOUW werkt, niet die vanuit de maatschappij verwacht wordt.

daarnaast wil ik je dit boek aanraden, het heeft mij erg geholpen
https://www.bol.com/nl/nl/p/het-grote-d ... oductTitle

als je graag eens wil pb'en/bellen/facetimen/sms'en/postduif sturen/ paardjes knuffelen mag je me altijd een PB doen !

ow en als je over de Kruisband en de "heerlijke" 9 maanden revalidatie daarvan eens wil praten, dan mag dat ook hier, nu 2x gedaan , want waarom zou je zo iets leuks niet gewoon nog een keer doen

Dit boek heb ik inderdaad al thuis liggen! Staan veel goede dingen in en ben er wekelijks wel mee aan de slag

En jeetje.. lang herstel is dat hè ? Ik ben ook zo ontzettend bang dat ik hem nog een keer afscheur…. Zo durf ik veel dingen niet meer te doen zoals schaatsen, klimmen, trampoline springen etc.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-22 08:16

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-22 08:16

Memories schreef:
Ik wil er ook nog even een dingetje uitpikken TS, ben jij/zijn je artsen er mee bekend dat gebruik van antidepressiva cholesterolproblemen kan veroorzaken (zeldzame bijwerking)? Misschien dat het al wordt meegenomen in de verdere onderzoeken, en het hoeft niet zo zijn dat dit bij jou door de medicatie is veroorzaakt. Maar zeker als er verdere verklarende factoren ontbreken wil ik het toch een keer genoemd hebben.

Bedankt! Toevallig kwam een collega van mijn moeder (verpleegkundige cardiologie) hier ook mee, dat er veel verbanden gevonden zijn in het ziekenhuis bij mensen met een (onverklaarbaar) hoog cholesterol en anti depressievia. De reactie van mijn vorige huisarts was dat het eventueel erfelijk was… maar na het testen van mijn ouders en zus (welke allemaal een goed cholesterol hadden) was zijn antwoord: ‘iemand moet de eerste zijn

’. Dit zat mij echt niet lekker…. Overgestapt naar een andere huisarts en ik hoop volgende week vrijdag wat meer te horen.

**Geplaatst**: 03-06-22 09:16

Re: Terugval? Burn-out? En ga maar door

Geplaatst: 03-06-22 09:16

Ja autisme dacht ik dus ook aan bij het moeite hebben met veranderingen, ik denk dat er ergens een innerlijke stressbron zit. Als dat het is dan zijn er wel handvatten om mee om te leren gaan ipv dat je het onderdrukt met medicatie. Wellicht is medicatie dan ook nog nodig maar alleen medicatie zonder een goede diagnose gaat niet werken. Het hoeft geen autisme te zijn maar kan ook ADD zijn door het overanalyseren/ piekeren. Als ik dat zo lees dan denk ik dat het belangrijk voor jou is om vanuit je hoofd naar je lijf te gaan. Wellicht lichaamsgerichte psychotherapie of bezigheden waardoor je uit je hoofd naar je lijf gaat. Faal angst komt ook ergens vandaan, vaak uit een gevoel niet goed genoeg te zijn of anders dan de rest.

En inderdaad de anticonceptiepil, en synthetische hormonen en het effect op je gemoed dat wordt ook vaak onderschat.

**Geplaatst**: 03-06-22 09:19

Geplaatst: 03-06-22 09:19

Een psycholoog die jou vertelt dat autisme weinig voor komt bij vrouwen moet opnieuw naar school in mijn ogen. Het wordt vaak pas laat ontdekt, omdat vrouwen beter zijn in het maskeren, leren hoe ze met de wereld en met sociale situaties om moeten gaan. Maar dat maskeren kost bakken energie, wat kan resulteren in stress, depressie en paniek. Ik zeg niet dat jij autisme hebt, maar in je zoektocht zou ik dit zeker meenemen.

**Geplaatst**: 03-06-22 09:23

Geplaatst: 03-06-22 09:23

Jij lijkt veel tekenen van hoogsensitiviteit te hebben...
Autisme heeft veel overlappingen met hoogsensitiviteit, maar vooral het begrijpen en kunnen inleven in (het gedrag van) andere mensen is bij hoogsensitiviteit extra ontwikkeld. Cognitieve empathie is bij autisme juist onder ontwikkeld. Dus misschien zou je ook eens wat over hoogsensitiviteit kunnen gaan lezen en kijken waar je meer eigenschappen van hebt...autisme of hoogsensitiviteit.

Ik ben zelf ook hoogsensitief en ben bijna klaar met een onderzoek naar deze persoonseigenschap bij verpleegkundigen...en ik kan je zeggen dat er veel hoogsensitieven in de zorg werken! Normaal is het percentage hoogsensitieven 1 op 5 in de maatschappij. Maar in de verpleging duidelijk een beetje hoger

Met mijn onderzoek hoop ik meer informatie, kennis, aandacht en begrip te krijgen op de werkvloer voor deze soms lastige eigenschap. Een eigenschap met lastige kanten maar ook zeker met veel talenten!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-22 12:17

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-22 12:17

manubres schreef:
Jij lijkt veel tekenen van hoogsensitiviteit te hebben...
Autisme heeft veel overlappingen met hoogsensitiviteit, maar vooral het begrijpen en kunnen inleven in (het gedrag van) andere mensen is bij hoogsensitiviteit extra ontwikkeld. Cognitieve empathie is bij autisme juist onder ontwikkeld. Dus misschien zou je ook eens wat over hoogsensitiviteit kunnen gaan lezen en kijken waar je meer eigenschappen van hebt...autisme of hoogsensitiviteit.

Ik ben zelf ook hoogsensitief en ben bijna klaar met een onderzoek naar deze persoonseigenschap bij verpleegkundigen...en ik kan je zeggen dat er veel hoogsensitieven in de zorg werken! Normaal is het percentage hoogsensitieven 1 op 5 in de maatschappij. Maar in de verpleging duidelijk een beetje hoger

Met mijn onderzoek hoop ik meer informatie, kennis, aandacht en begrip te krijgen op de werkvloer voor deze soms lastige eigenschap. Een eigenschap met lastige kanten maar ook zeker met veel talenten!

Ook daar kan ik mij wel in vinden.. in beide eigenlijk. Ik kan wel weer heel goed over ‘koetjes en kalfjes’ praten en spreek vloeiend sarcasme, iets wat je volgens de ‘hokjes’ van autisme juist weer moeite mee moet hebben..