Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-08-21 14:41

Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 01-08-21 14:41

Let op. In dit topic vertel ik dat eten voor mij lastig is. Dit vertaalt zich soms ook tot overgeven. Vind je dat onderwerp lastig? Klik dan weg en geniet van de rest van de dag.

Denk je mij in reallife te herkennen. Stuur dan even een pb. Ik vind het fijn om te weten welke bekende mensen dit wel/niet weten.

Na lang twijfelen maak ik toch een topic aan. Enerzijds om mijn hersenspinsels (deels anoniem) te kunnen delen, anderzijds omdat er ongetwijfeld meer mensen moeite hebben met eten tijdens stress. Misschien kunnen we tips and tricks delen. Of is dit topic een stukje houvast voor iemand die iets vergelijkbaars ervaart, maar het lastig vindt om met bekenden te delen.
Voel je niet raar/eenzaam/een last o.i.d. . Of, wat ik wel eens denk: 'maar er zijn mensen die iets heftigs hebben meegemaakt. Zoals huiselijk geweld, een zwaar ongeval of een relatie met een narcist. Logisch dat hun er mentaal doorheen kunnen zitten. Ik kom gewoon uit een prima jeugd/omgeving en elk mens ervaart wel eens stress, stel je niet aan'.
Niets daarvan. Het is oke om niet oke te zijn.

Afijn. Mijn verhaal... Van jongs af aan vond ik het al lastig om te eten als er iets spannends stond te gebeuren. Een deel van de bokkers zal die verminderde eetlust herkennen. Een ander deel van de bokkers zal denken: 'maar juist op die momenten ga ik (vr)eten!'. Het kan allebei. Bij mij is de 'verminderde eetlust' helaas ietwat buiten proportie geworden.

Enkele jaren terug werkte ik in de horeca. Van tevoren twijfelde ik al of dit werk iets voor mij was, en het bleek inderdaad niets voor mij te zijn. Ik bouwde door het werk en de werkdruk spanning op. Teveel. Maar afijn. Iedereen ervaart wel eens stress en wie weet werd het beter als ik ervaring in het werk kreeg. Niet wetende dat ik met de beslissing om door te gaan mijzelf compleet voorbijliep. Het begon in die periode met kokhalzen, en na dagen/weken doorstribbelen in de horeca kwam ik bij het stadium overgeven. Niet alleen op het werk, idem dito bij het onderwerp 'eten' en in situaties die ik kon linken aan het werk. Zoals horeca, groepen mensen, eten met derden etc. Dagenlang kon ik niet eten, en wat ik probeerde aan eten hield ik niet binnen. Een duidelijk teken dat het mis was. Via de huisarts heb ik hulp gevonden bij een psycholoog. En daar heb ik zo verschrikkelijk veel stappen gezet! Ik kon weer 'los' en had in overleg met de psycholoog de gesprekken beëindigt. Ik heb tijdens vakanties in het buitenland zelfs in restaurants gegeten!

Op slechte dagen merkte ik nog wel dat het lastig is om te eten, maar daar kon ik tot dusver mee om gaan. Immers is mijn natuurlijke reactie bij stress ook een verminderde eetlust.

Nu, een paar jaar later, heb ik een enorme terugval. Ik heb fijn werk en fijne collega's. Daarnaast ben ik jong en is dit specifieke werk nieuw voor mij, dus het is even ervaren wat ik qua werkwijze fijn vindt. Maar daardoor loop ik ook wel eens tegen spannende dingen aan. Prima! De laatste maanden is er een combi van verschillende factoren geweest zoals het thuiswerken en een toenemende werkdruk. Dat laatste gebeurt vaker in dit werk en ging steeds goed.

Ik had een paar weken geleden de kans om op kantoor te werken, en een collega bood toen eten aan in een setting die veel raakvlakken had met mijn oude horecabaan.
Ik was al gespannen en bam. Ik sloeg compleet dicht.
Ik ben naar de wc's gegaan en zat op het randje van overgeven. De paniek sloeg toe en ik ben naar huis gegaan. De dagen erna heb ik mij in overleg met mijn leidinggevende ziek gemeld. Het ging absoluut niet. Deze dagen raakte ik bij de gedachte 'ik ga iets eten' al in paniek. Laat staan om uberhaupt iets te eten én dat eten binnen te houden. Mission impossible. Mijn energielevel was 0% en ik baalde. Ik baalde als een stekker dat ik een terugval had.

En nu zijn we weer een grote stap verder.
Ik heb afgelopen week een online intakegesprek gehouden met mijn oude psycholoog. stoer! Ik heb de stap gezet! $*\o/*$ (Maar was wel dusdanig gespannen dat ik van tevoren niet kon eten én helaas ook heb overgegeven. Het zou toch ook een keer goed gaan...

).
Het duurt nog een aantal weken voordat we de therapie kunnen opstarten. En dan kan ik samen met de psych uitzoeken waar de stress vandaan komt en hoe ik hiermee om kan gaan. Tot die tijd gebruik ik in overleg met de psych de oefeningen die ik eerder ook van de psych kreeg. Zoals het opschrijven van elke positieve ervaring met eten en het objectief kijken naar spannende momenten.

Stap voor stap komen we er wel weer. Op naar de momenten dat ik weer zonder stress kan eten.
Maar voor nu zie ik nog even teveel apen en beren op de weg. Vooral de momenten waarbij het heel normaal is om na een middagje bijkletsen even mee te eten bij anderen thuis. Deze momenten zijn lastig. Ergens wil ik 'ja' zeggen omdat ik niet weg wil lopen voor de situatie. Maar ik wil ook niet het risico nemen dat ik weer een complete blackout krijg inclusief overgeven.
Zo zijn ook de momenten lastig waarbij je met een groepje mensen weg bent. Het zit zo in onze cultuur om daarvoor of daarna even een terrasje te pakken, snackje te halen of gezamelijk iets te bestellen bij Thuisbezorgd. Nu heb ik door corona het 'geluk' dat deze situaties veel minder voorkomen. Maar toch. Vroeger kon ik van die momenten genieten, en nu ontloop ik ze het liefst. We gaan dus volle bak werken om deze momenten weer 'fijn' te maken

Laatst bijgewerkt door Kookaburra op 01-08-21 14:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-08-21 14:54

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 01-08-21 14:54

Allereerst wat lastig voor je.
Dit ook omdat het je dus ongewild beperkingen oplegt Kwa sociale uitjes , werk.

Heel goed dat je zelf al snel genoeg in ziet dat je er hulp bij nodig hebt.
Een terugval is erg vervelend en belangrijk om dus uit te vinden wat dit veroorzaakt heeft maar daar ben /ga je mee bezig.

Wees positief naar jezelf want je kan het en in tussentijds heb je ook genoten van het eten en zelfs uit eten dus laat dit negatieve niet het positieve overschaduwen.

Ik herken deels je verhaal.
Ook ik eet met stress niks , vroeger al sinds jong kind.

Manegewedetrijdje zoo zenuwachtig kon ik hele dag niks eten totdat het geweest was.

Maar tegenwoordig nog dan is er onbewust stress en alleen de geur van eten word ik al beroerd van en dit kan gerust een week aanhouden. Ik probeer dan ook nog iedereen voor de gek te houden dat ik wel eet , of het is heb nu gewoon geen trek eet straks wel.

Gelukkig gaat het steeds beter en worden de periodes steeds groter dat het goed gaat.

Maar je hebt dit al eerder overwonnen en dat is knap

**Geplaatst**: 01-08-21 15:14

Geplaatst: 01-08-21 15:14

De angst en spanning rond eten ken ik heel goed. Ik heb al meer dan de helft van mijn leven een eetstoornis en eet bijna nooit buiten huis of met anderen. Dat vind ik heel erg eng.

Ik durfde niet over eten te praten en niet in de buurt te zijn, ook niet als anderen aten.

Ik heb een poosje bij de McDonalds gewerkt en dat heeft ervoor gezorgd dat ik in de buurt kan zijn en ermee gezien durf te worden. Zolang ik zelf maar niet hoef. Toch was de spanning heel hoog en kreeg ik al snel lichamelijke problemen.

Thuis gaat het wel beter. Na 3 jaar op een sonde geleefd te hebben eet ik nu minimaal en mijn veilige producten. Met spanning sla ik nog steeds dicht en is het eerste wat stopt het eten.

Ik ben ook niet iemand om gezellig mee uit te gaan helaas. Feestdagen zijn ook stressvol.

Heel goed dat je hulp hebt. Het belemmerd je in alles en het is super zonde. Als ik terugkijk heb ik ook zoiets van, hoe kan het dat het zoveel van mijn leven heeft beheerst en nog steeds doet.

Heel veel succes en sterkte. Het is moeilijk maar je staat er niet alleen voor. Je mag me ook altijd een pb sturen als je even wilt luchten

**Geplaatst**: 01-08-21 16:55

Geplaatst: 01-08-21 16:55

Bedankt voor jullie berichtjes en aanmoedigingen. Dat doet mij goed. Ergens ook 'fijn' om jullie verhalen te horen. In mijn directe omgeving ken ik niemand die met hetzelfde kampt, althans, niet dusdanig dat je dagenlang niets eet of inderdaad spanning krijgt van het onderwerp 'eten' (tot overgeven aan toe als ik voor mijzelf spreek). Aan de andere kant, ik weet hoe vervelend het voor mij is. En dat is voor jullie niet anders.

Toushie, dus als ik het goed begrijp heb jij (soms) ook last van het eten in gezelschappen? Vervelend. Ontwijk je die situatie al van tevoren (bij het afspreken al aangeven dat je niet mee kunt eten) of op het moment zelf? Ik merk dat het aangeven op het moment zelf bij mij behoorlijk wat spanning geeft. Het eerste voelt veiliger om te doen, dan weet ik ook dat het onderwerp de hele 'afspraak' wordt vermeden

En ja. De geur van eten op slechte dagen. Ieks. Dat is zo herkenbaar!

Melvern, pfoeh wat lastig zeg! Wel ontzettend stoer dat je bij de Mac bent gaan werken voor een poosje. En dan daar ook nog positieve stappen zetten. Echt. Wauw!
Maar precies wat je zegt. Het belemmert ons zoveel in het leven. Anderen hebben ook niet door hoe vaak het onderwerp 'eten' langskomt op één dag.

Ben een beetje stil van jullie verhalen

**Geplaatst**: 01-08-21 20:16

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 01-08-21 20:16

Nou als ik zo ben en heb een afspraak staan dan ben ik geneigd af te zeggen/verzetten.

Ik heb het meer met werk , we werken heel close met elkaar en dus ook gezamenlijke lunch/diner pauzes ect.
En ik normaal een vrij grote eter , wat dus enorm opvalt en 1 dag is tot daar aan toe natuurlijk maar een week word lastiger te omzeilen..

**Geplaatst**: 02-08-21 14:27

Geplaatst: 02-08-21 14:27

Kleine update van vandaag. Na vakantie weer het werk gedeeltelijk vanuit huis opgepakt. Stresslevel varieerde tussen 30% en 70%. Ik kan vannacht (of straks

) lekker slapen _O-

De hormonen die bij stress vrijkomen kosten naderhand een boel energie.

Qua eten ging het oke vandaag! Vanochtend twijfel tussen twee soorten eten. Om de lat niet te hoog te leggen ben ik gegaan voor hetgeen wat mij het makkelijkste afgaat. En dat ging goed. In de lunchpauze heb ik wonderbaarlijk normaal gegeten. (Oke. Vooruit... Ik heb een klein beetje vals gespeeld

)

Hopenlijk morgen weer zo'n dag.

**Geplaatst**: 02-08-21 20:21

Geplaatst: 02-08-21 20:21

Dit is (helaas) heel herkenbaar voor mij. Bij stress gaat mijn lichaam compleet op slot. Ik heb altijd gedacht dat dit door mijn Crohn kwam, omdat ik dan op buik gebied ook andere problemen krijg :')

Het lastige is dat na een paar dagen weinig eten je maag krimpt en het helemaal moeilijk wordt om goed te eten. Ik zit nu ook weer in zo’n periode, op een dieptepunt qua gewicht -O-

ik probeer nu verspreid over de dag kleine beetjes te eten en wat sapjes enzo extra te drinken.

Ik denk dat je goed bezig bent TS! Sowieso is het goed om datgene te eten waar je op dat moment zin in hebt. Kan van alles zijn, dat maakt op dat moment eigenlijk niet uit. Met tegenzin eten werkt alleen maar averechts.

**Geplaatst**: 02-08-21 22:09

Geplaatst: 02-08-21 22:09

Ik ga dit topic even volgen.

Bij stress of een spannende gebeurtenis heb ik een paar dagen van te voren moeite met eten. Ik ben dan niet misselijk, maar ik krijg het gewoon niet doorgeslikt. De dag zelf kan ik vaak helemaal niet eten en als de stress heel erg is komt er inderdaad overgeven bij kijken.

Wat goed dat je het al een keer overwonnen hebt TS en dat je er nu weer opnieuw hulp voor hebt gezocht.

En stiekem vind ik het ook een geruststelling dat ik niet de enige ben die er last van heeft.

**Geplaatst**: 02-08-21 22:40

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 02-08-21 22:40

Wat dapper dat je het weer aan gaat pakken. Bedenk dat je eerder ook weer uit eten kon en dat dat tzt ook weer gaat komen. Die ervaring heb je al. Een terugval komt vaker voor. Wees vooral niet streng voor jezelf. Het is nu even wat het is, je stress is hoog en je hoofd en lijf hebben het daar moeilijk mee.

Je kan het.

**Geplaatst**: 02-08-21 23:10

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 02-08-21 23:10

Wat onwijs knap van je dat je de regie terug in handen pakt! Heel stoer! Ik herken veel in je verhaal. Ik stop ook met eten bij alle vormen van stress. Gecombineerd met een zeer aanwezig kokhals reflex heb ik ook heel vaak moeten overgeven en schaamde ik mij daar zo voor dat ik er ook nog een angst- en paniekstoornis bij ontwikkelde. Echt ellende.

Gelukkig heb ik net als jij therapie gehad. En na een paar keer vallen en opstaan ben ik vandaag de dag aardig de baas in mijn eigen lijf

.

Ik vind je super stoer! Hopelijk gaat de psycholoog je zover helpen dat je daar weer staat waar je wil zijn

**Geplaatst**: 03-08-21 07:51

Geplaatst: 03-08-21 07:51

Ik zal, als ik tijd heb, even op jullie berichtjes en pb's antwoorden.

Ik kon op internet zo weinig verhalen vinden met ervaringen. Nah, dat is nu verleden tijd. Wie weet helpen we daar later ook andere bokkers mee.

**Geplaatst**: 03-08-21 08:36

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 03-08-21 08:36

Je mag mij ook wel pb doen!

Je hebt je verhaal geschreven op mijn verjaardag en het had mijn verhaal kunnen zijn!!

Mega herkenbaar!

Na tien jaar er verschrikkelijk last van te hebben gehad, wordt het bij mij nu beter.

Op mijn veertiende mee "begonnen" ongewild natuurlijk! Mijn eerste echte (handjes vast houden en kusjes geven) vriendje.
Na vier x eten was het klaar en kon ik er niet meer eten. Niet dat ik er een reden voor had. Het lukte niet meer.

Het vriendje erna, zijn ouders waren op mijn eerste ontmoeting met hen echt niet tof! Ik viel enorm buiten hun smaak, en ik was naar 14. Verlegen, onzeker en wist niet wie ik was. Kreeg ik ook uitbranders aan tafel, om niks. (Maar daar ben ik nu pas achter, na vele gesprekswisselingen met anderen. Wat zij toen deden, wat uiterst onbeschoft)

Het volgende vriendje, kon ik ook niet bij eten en werd mijn zekerheid alleen maar meer de grond in getrapt.
Ze zouden wel een voedingssonde in mij plaatsen, zodat ik wel ging eten.
Je raad het al.
Nog een deuk er bij.

Ondertussen was ik 16. En ook mijn nieuwe partner, hoewel het leek alsof het koek en ei was. Ook hij had geen respect voor mijn angst en spanning.
De woorden "alweer?! Jezus! Je was er toch voor in therapie?!" Waren een inslag op mijn zelfvertrouwen.
Bij zijn ouders werd het wel beter. Al spuugde ik daar ook eerst de wc compleet onder.
"We gaan gewoon weer opnieuw. Wees jezelf, het is hier gezellig!"

Na zes en een halfjaar, compleet vast in mezelf. Met dezelfde problemen als wat jij hebt, kwam ik via de psycholoog er achter dat mijn angst en spanning bij onzekerheid weg kwam.

Angst om niet aan het plaatje te voldoen.
Angst om er er niet bij te horen.
Angst dat ik niet goed genoeg ben.
Angst, dat mensen mij Mager vinden.
Ik wist niet wie ik was.

Toen ik bij hem weg ging, op mezelf ging had ik niemand om meer op terug te vallen en ging ik bedenken wie ik wel wilde zijn. Wat kon ik van mezelf verwachten?!

In plaats van super streng, werd ik wat liever voor mezelf én voor mijn medemens. Ik was altijd hard en gemeen, dan konden mensen niet in mijn ruimte komen. Helaas stoot je dan ook mensen af!

Hard leer traject voor mezelf in gegaan en vond mezelf weer terug.

En ineens werd de spanningsboog ook anders. Juist omdat ik accepteerde dat het zo was. Overgeven? Ik gaf me er aan over, maakte mij niet druk om te denk nu. Tja, dit hoort er bij mij er een beetje bij.

Uit eten?
Dat gaat nu oprecht 99/100 x goed!
Bij derden eten nog niet altijd. Maar ik spreek er eerlijk en open over. Mensen die dit niet accepteren, eet ik niet bij.

Ts.
Wees niet streng voor jezelf.
Gewoon oprecht en open.
Waarom?
Je bent niet alleen met dit probleem en ik weet ondertussen dat er best veel mensen zijn die met zo iets worstelen!
Het grappige is, andere mensen worstelen wel weer met andere dingen.

Zie jezelf alsjeblieft niet als een vreemde eend in de bijt.

Hele dikke knuffel! Want uit eindelijk komt het stapje voor stapje goed!

Heb ik terugvallen?

Ja!! Absoluut! Maar die accepteer ik en ik ga weer verder.

**Geplaatst**: 03-08-21 22:02

Geplaatst: 03-08-21 22:02

Bedankt voor alle reacties en positiviteit! Fijn om te horen dat iets, waar online weinig over te vinden is, toch regelmatig wordt ervaren door anderen. Al is het voor iedereen gewoon rot.

En het is duidelijk dat dit voor sommigen best een lastig onderwerp is. Ik krijg naast de reacties hier ook via PB een paar ervaringen/verhalen binnen. In alle facetten

Niet eten als copingsmechanisme voor stress, een verleden met eetstoornissen, ervaringen met lichamelijke reacties op specifiek eten...
Voor de PB's die ik nog niet heb beantwoord, dat komt binnenkort.

@toushie, ochja. Hier valt het bij bekenden ook op als ik minder eetlust heb. Ik ben eveneens een grote eter als ik fit ben

Maar jij zit qua werksituaties wel in een lastiger parket.

@IndianSu, dat moment dat je erachter komt dat het stressgerelateerd is i.p.v. een sypthoom van Chrohn :(:)

Wat bij mij, naast inderdaad de sapjes en het eten waar je zin in hebt, regelmatig helpt op dagen dat ik tegen het eten aan zit te hikken is het volgende: Ik zet dan allemaal verschillende kleine porties eten op tafel. Denk aan wat stukjes fruit, chocolablokjes, kroepoek, plakjes vlees... Niet met de illusie om het allemaal op te eten, maar het is wel een laagdrempelige manier om iets te pakken. Zonder na te denken over "wat lukt mij nu en staat dit eten in de koelkast, ligt het in de kast of moet ik het zelfs nog klaarmaken..."

@elastiek. Dankjewel! Ik hoop dat jij ook wat aan dit topic en de tips hebt :(:)

@belle_boef. Lieve reactie, dankjewel!

@Flux, wat gaaf dat je het na vallen en opstaan prima onder controle hebt. Tuurlijk zijn er mindere dagen, maar wat fijn dat je, ook na het ontwikkelen van een angststoornis, zulke stappen hebt gezet. Een mooi voorbeeld voor mij. Thanks

@maralyn, o gut, op je verjaardag

Wat een timing

pfoeh, wat een historie heb jij achter de rug.

De rest van je post lees ik regelmatig even door. Gelukkig heb ik een fijne familie, en pakken de vrienden en collega's die dit weten, het ook heel fijn op.

**Geplaatst**: 03-08-21 22:02

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 03-08-21 22:02

Zo, dat was een grotere post dan verwacht

**Geplaatst**: 11-08-21 16:05

Geplaatst: 11-08-21 16:05

Kleine update hier. De afgelopen dagen waren ontzettend wisselend. Gelukkig geen volledige black-outs gehad en daarnaast ook elke dag wel gegeten. Dus wat dat betreft kan ik positief zijn!

Afgelopen weekend was ik met vrienden kort de stad in. 'S ochtends heb ik bijna niet kunnen eten. Na het winkelen heb ik, samen met hun, de halve voorraad kipnuggets van de McDonalds opgegeten.

Nu de ochtend en middag nog even in balans krijgen...

**Geplaatst**: 11-08-21 17:17

Geplaatst: 11-08-21 17:17

Kookaburra schreef:
Kleine update hier. De afgelopen dagen waren ontzettend wisselend. Gelukkig geen volledige black-outs gehad en daarnaast ook elke dag wel gegeten. Dus wat dat betreft kan ik positief zijn!

Afgelopen weekend was ik met vrienden kort de stad in. 'S ochtends heb ik bijna niet kunnen eten. Na het winkelen heb ik, samen met hun, de halve voorraad kipnuggets van de McDonalds opgegeten.
Nu de ochtend en middag nog even in balans krijgen...

Elk begin is een begin

**Geplaatst**: 18-09-21 00:46

Geplaatst: 18-09-21 00:46

Het gaat hier, naar omstandigheden, goed. In ieder geval geen terugval gehad in de afgelopen week $*\o/*$ Ook elke dag wel gegeten, en inmiddels bouw ik heel rustig mijn werkuren weer op.
Dus voor iedereen die ooit hetzelfde ervaart rondom eten... You got this!

Komende week wordt waarschijnlijk wel een pittige week. Ik heb twee volgeplande dagen achter elkaar aan met diverse 'triggers'. Helaas kon ik niets verplaatsen. Maar aan de andere kant is het ook wel een mooie uitdaging.

**Geplaatst**: 18-09-21 16:14

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 18-09-21 16:14

He wat super! $*\o/*$

Fantastisch te lezen dat je mindset ook aan het veranderen is, voor het goede! Inderdaad, volgende week is niet ideaal, maar een mooie uitdaging! Dat je dit inziet is echt key!

En wat je zegt, You Got This!!

**Geplaatst**: 08-10-21 23:27

Geplaatst: 08-10-21 23:27

Rara, wie heeft er laatst in een grote groep buiten de deur gegeten? O:)

Gelukkig was het een buffet met veel verschillende dingen en zat ik naast een paar fijne mensen. Ik ben als niet-soepliefhebber begonnen met soep. Want soep is net drinken, en drinken gaat goed ~~}>

Daarna een klein bordje met veilige producten uit het buffet geplukt.
Het moet nog even landen, maar het ging gewoon goed!

De afgelopen dagen waren wel pittig en heb ik minimaal gegeten. Dus ik voel mij nu een vaatdoek

Ook een paar keer zoveel stress opgebouwd rondom eten dat ik compleet dicht sloeg. Maar dat is voor mij even de realiteit. Twee stappen naar voren, eentje terug.

**Geplaatst**: 09-10-21 09:34

Geplaatst: 09-10-21 09:34

Kookaburra schreef:
Rara, wie heeft er laatst in een grote groep buiten de deur gegeten?
Gelukkig was het een buffet met veel verschillende dingen en zat ik naast een paar fijne mensen. Ik ben als niet-soepliefhebber begonnen met soep. Want soep is net drinken, en drinken gaat goed Daarna een klein bordje met veilige producten uit het buffet geplukt.
Het moet nog even landen, maar het ging gewoon goed!

De afgelopen dagen waren wel pittig en heb ik minimaal gegeten. Dus ik voel mij nu een vaatdoek Ook een paar keer zoveel stress opgebouwd rondom eten dat ik compleet dicht sloeg. Maar dat is voor mij even de realiteit. Twee stappen naar voren, eentje terug.

$*\o/*$ wat goed en wat herkenbaar!!

Hier gaat t momenteel even iets minder goed, ook echt door stress.

Wat mij nu helpt is het accepteren dat het nu eenmaal zo is.

Virtuele knuffel!!!

**Geplaatst**: 09-10-21 20:07

Geplaatst: 09-10-21 20:07

Balen dat jij ook even een dipje hebt. Virtuele knuffel terug!

**Geplaatst**: 10-10-21 19:15

Geplaatst: 10-10-21 19:15

Anoniem schreef:
Rara, wie heeft er laatst in een grote groep buiten de deur gegeten?
Gelukkig was het een buffet met veel verschillende dingen en zat ik naast een paar fijne mensen. Ik ben als niet-soepliefhebber begonnen met soep. Want soep is net drinken, en drinken gaat goed Daarna een klein bordje met veilige producten uit het buffet geplukt.
Het moet nog even landen, maar het ging gewoon goed!

De afgelopen dagen waren wel pittig en heb ik minimaal gegeten. Dus ik voel mij nu een vaatdoek Ook een paar keer zoveel stress opgebouwd rondom eten dat ik compleet dicht sloeg. Maar dat is voor mij even de realiteit. Twee stappen naar voren, eentje terug.

Voortgang gaat met UPS en downs maar als je ziet wat je nu al hebt gedaan de afgelopen tijd dat is echt super super knap.
Ga vooral zo door

Maralyn vervelend dat het bij jou nu minder gaat zeg

Laatst bijgewerkt door Giolli op 05-10-22 07:26, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Quote aangepast

**Geplaatst**: 10-10-21 19:47

Re: Niet kunnen eten bij stress

Geplaatst: 10-10-21 19:47

Dankjewel ts en toushie.

Maar wat toushie ook zegt. Het gaat echt met ups en downs.

Ook bij mij gaat het dit weekend al een stuk beter.
Nu slik ik voor de nacht amytriptyline, ivm onrust en niet kunnen slapen (en fybromjalgie). En dat werkt wél positief mee.

**Geplaatst**: 10-10-21 20:34

Geplaatst: 10-10-21 20:34

Hier gaat het inderdaad ook met ups and downs. Het kan echt een week gaan 'alsof het weer voelt als vroeger, voordat ik in de horeca werkte', maar een kleine (stress-)trigger kan de boel ook plots compleet omgooien.
Ik vind dat ergens best een spannende gedachte, ik weet niet hoe dat bij jullie is? Maar... We got this! $*\o/*$

**Geplaatst**: 10-10-21 21:31

Geplaatst: 10-10-21 21:31

Anoniem schreef:
Hier gaat het inderdaad ook met ups and downs. Het kan echt een week gaan 'alsof het weer voelt als vroeger, voordat ik in de horeca werkte', maar een kleine (stress-)trigger kan de boel ook plots compleet omgooien.
Ik vind dat ergens best een spannende gedachte, ik weet niet hoe dat bij jullie is? Maar... We got this! $*\o/*$

Dat herken ik echt!

Hele week vol spanning en niks kunnen eten.
En het gekke is nog wel, als ik dan denk "okey, we hebben gewoon even zo'n periode." Is het ook weer zo voorbij.

Bij mij zijn de Triggers echt stress gerelateerd. Ook stress door onderlinge spanning. (Op het werk, collega's onder elkaar. Kan ik enorm slecht tegen)
Of thuis, wanneer mijn man en ik een tijdje minder "echt" praten ofzo, dan ben ik bang dat hij boos op mij is.
Maar ook spanning voor de toekomst. Nieuwe opleiding, nieuwe uitdaging, zijn we echte Triggers.

En soms wandel ik door die Triggers heen en denk ik... Waar blijft mijn aanval nou dan eigenlijk?
En die gedachte maken mij sterk. Dat ik dus niet altijd die aanvallen heb!

Inderdaad! We got this!!!

Laatst bijgewerkt door Giolli op 05-10-22 07:26, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Quote aangepast