Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-21 16:08

Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-21 16:08

Dan ben je 37 heb je alles wat je hartje begeert maar voel je je vreselijk eenzaam...

Laat ik even zeggen dat ik dit schrijf vanuit mijn gevoel en dat verhalen meerdere kanten hebben. Daar ben ik mij van bewust. Weet ook dat ik zeer zelfbewust ben en dat ik mezelf constant in vraag stel.

Hoe moet ik er aan beginnen... Het is zo dat ik het gevoel heb geen vrienden te hebben of beter gezegd geen echte vrienden. Dit al mijn hele leven. Zijn er 'vrienden' in mijn leven ja maar enkel als ik actie onder neem. Als ik niet bel of app of regel dan is er niets...

Bijvoorbeeld toen ik net woonde waar ik nu woon kwam er wekelijks een vriendin langs. Ze kon hier met een paard rijden op onze piste en samen hadden we veel lol. Ook veel leed samen gedeeld. Ik heb haar door dik en dun gesteund toen ze het mentaal moeilijk had en was er altijd voor haar. Toen het paard waar zij mee reed verhuisde en ze een vriend kreeg was alles plots voorbij. Als ik haar uitnodigde was het plots te ver of had ze geen tijd meer.
Echter nu komt ze naar een verzorgpaard in de buurt en dat kwetst. Maar ik zwijg en blijf mensen aanmoedigen.

Daarnaast hebben we leuke vrienden waar we een tijd veel mee gedaan hebben. Echter draait hun leven rond op zondag moet er met de koets gereden worden. Wij zijn nu aan het verbouwen waardoor de tijd en de zin ontbreekt. De laatste maand zijn zij hier al komen BBQen en heb ik eens mosselen gemaakt echter worden wij nooit uitgenodigd... En aangezien we op zondag niet kunnen rijden zien we hen ook niet meer... Je merkt ook op dat zij andere vrienden zoeken...

Dan is er nog een bevriend koppel en die zijn altijd druk druk druk. Geen tijd. Wij nodigen hen uit om samen te gaan fietsen, op weekend te gaan. We hebben kinderen van dezelfde leeftijd dus heel fijn maar het lukt nooit voor hen. En dan zie en hoor je dat ze met anderen zijn weg geweest. En dat mag en dat is ok echter versterkt het mijn gevoel van eenzaamheid.

Tenslotte mijn vriendin die ik al ken sinds ik in de kleuterklas zat zie ik 2 keer in het jaar en dat is het. Ook zij altijd druk met reizen met vrienden en uitjes op de moto. En hier moet ze met volle teugen van genieten! Met haar heb ik haar al eens over gepraat en zij zegt dat ik te braaf ben dat ik over mij laat lopen en dat mensen hier misbruik van maken. Maar ook met haar lukt het niet om elkaar meer te zien. Nooit geen tijd.

Nooit belt er iemand mij op of krijg ik een whatsapp. Nooit wordt er eens gevraagd hoe het met mij gaat. Nooit kan ik mijn verhaal doen of samen lachen en plezier maken. s' Avonds nooit een uitje, in het weekend nooit een uitje...

En dan ga ik twijfelen aan mezelf. Wat een vreselijk mens moet ik zijn dat iedereen mij mijdt of het gevoel dat anderen alleen bij mij willen zijn om te profiteren. Als mensen hier met een paard kunnen rijden of de piste kunnen gebruiken dan komen ze allemaal. Mijn lesgeefster is een vriendin die ik al 10 jaar ken. Sinds 2 jaar geeft zij mij nu les. Dus nu moet ik betalen om haar eens te zien. Ze zal ook nooit vragen of we samen eens weggaan of samen eens gaan wandelen met de paarden...

Ik ben van nature iemand die snel eens zal bellen of appen om te horen hoe het gaat. Ik tracht belangrijke gebeurtenissen te onthouden en mensen hier naar te vragen, aan te moedigen en te luisteren als ze het moeilijk hebben. Dit ben ik stilaan minder en minder gaan doen omdat het opvalt dat ik niets terug krijg. Niemand belt of appt. En daar sta ik dan en voel ik mij moederziel alleen.

En zoals ik al schreef een verhaal heeft 2 kanten. En ja de anderen hebben het ook heel druk. En wie weet misschien ben ik echt geen fijn mens... Dat kan ook.
Het enige wat ik graag zou hebben zijn ook leuke babbels over de paardjes, de man, samen lachen en gek doen... Dat mis ik heel hard.
En dan krijg je het gevoel dat je niets bent en vooral niets betekend.

Als ik dit alles lees dan denk ik ook allé komaan doe niet zo zwartgallig. Vooruit met de geit en laat je hoofd niet hangen. En dat doe ik ook niet, ik wou het graag eens van mij afschrijven en horen of nog mensen dit herkennen. Het hoort misschien bij deze levensfase of bij het jachtige van de maatschappij...

En gelukkig is mijn glas altijd half vol

en heb ik gelukkig het allerliefste paard dat mij veel liefde geeft en natuurlijk ook een man waar ik bij terecht kan.

**Geplaatst**: 28-07-21 16:19

Geplaatst: 28-07-21 16:19

Dikke knuffel :(:)

Eenzaamheid is echt niet leuk.

Bedenk dat je nooit aan jezelf moet gaan twijfelen en dat je ook jezelf blijft. Jij bent goed zoals je bent en als anderen je laten vallen dan ligt dat echt bij de ander, hoe moeilijk dat misschien te geloven is. Het zegt hier wat over de ander, niet over jou.

Je ziet nu wie er echte vrienden zijn. Echte vrienden zijn mensen die naar je om kijken en vragen hoe het met je gaat, dat komt van twee kanten. Zo niet? Dan zijn ze je niet waard. Maar dat is lastig als je dan weinig overhoudt. Aan de andere kant, het kost alleen maar ongelooflijk veel energie en teleurstelling als je vriendschappen aanhoudt die alleen vanuit jou komen. Dat is precies de reden dat ik een vriendschap heb laten vallen, het kwam alleen nog maar vanuit mij. Dan is het snel gezegd: doei. :wave:

Hoe zeer dat ook kan doen.

Is er niet een groep hier op bokt? Ik zie regelmatig topics langskomen om leuke avondjes te organiseren in bepaalde dorpen/steden. Misschien daar eens bij aan sluiten?
En anders je hobby ergens gaan uitoefenen zodat je mensen opzoekt ? Misschien kan je daar wat contacten leggen wat uit kan groeien tot een vriendschap.

Echt niet aan jezelf gaan twijfelen hoor!

**Geplaatst**: 28-07-21 16:20

Geplaatst: 28-07-21 16:20

Heh wat een rotgevoel! -O-

Je klinkt eigenlijk wel leuk, maar ik zie dat je wel erg ver weg woont.

**Geplaatst**: 28-07-21 16:24

Geplaatst: 28-07-21 16:24

Oh ik snap je heel goed hoor. Wat ik geleerd heb in de jaren is dat je anderen niet kunt veranderen. Je kunt alleen zelf veranderen in hoe je daar tegenover staat. En mijn vader zei vroeger altijd: Je moet nooit verwachtingen hebben van andere mensen want dan word je altijd teleurgesteld.
En ik denk er nog vaak aan terug. Ik ben ook erg gekwetst door mensen die mij zeer nauw aan het hart stonden, mensen waarvan ik dacht dat we vriendinnen waren. Blijkbaar waren we dat niet, of voor zolang het duurde. Ik had verwachtingen en ik werd inderdaad teleurgesteld.

**Geplaatst**: 28-07-21 16:28

Geplaatst: 28-07-21 16:28

Hoe lastig het misschien ook is, vriendschappen die je meer energie kosten dan geven zou ik laten gaan. Ik had ook een tijdje vrienden waar het altijd van mijn kant kwam. Die deelden nooit iets uit zichzelf. Hierdoor was het contact ook oppervlakkig. En ik merkte dat ik het ook nodig had dat de ander eens initiatief toonde. Dus die heb ik laten verwateren. Wat wel pijn deed, want je geeft wel om die mensen, maar uiteindelijk schiet je er ook niks mee op. En daarvoor zijn weer nieuwe vrienden gekomen en het is zo’n verademing als mensen zelf beginnen over afspreken. Of zelf iets appen. Of iets als eerste tegen mij delen.
Alleen nieuwe vrienden vind je niet zo snel, merk dat ik nu ik volwassen ben nieuwe vrienden vaak onverwacht maak. Een vriendin van een collega van m’n man bijv. Of een stalgenoot. Ook mensen via Bokt ontmoet. Er worden vanuit Bokt ook wel eens spelletjesavonden georganiseerd, misschien is dat wel wat en ontmoet je daar weer nieuwe vrienden.

**Geplaatst**: 28-07-21 16:31

Geplaatst: 28-07-21 16:31

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je rot voelt en misschien zelf gebruikt.

Toch ga ik wel mee met Suzanne F, je kunt (hoe jammer soms ook

) de ander niet veranderen. Door met jezelf aan het werk te gaan, zal je energie veranderen en daarmee ook de mensen die je aantrekt. Jij bent de enige met de sleutel tot verandering in jouw situatie.

**Geplaatst**: 28-07-21 16:37

Geplaatst: 28-07-21 16:37

Eens met Selina, vriendschappen die energie kosten loslaten. Dat geeft ook ruimte om nieuwe contacten op te doen. En je kunt beter een paar goede vrienden hebben en daar in investeren dan een boel mensen waarover je je loopt op te vreten.

Maar het is geen leuk gevoel. Heb je het al eens aangekaart bij bepaalde mensen? En hoe reageren ze dan? Ik had ook een vriendin die mijn bijna nooit belde voor iets leuks, maar altijd anderen. Maar wel altijd uithuilen bij mij met problemen. Toen ik dat aangaf zei ze dat dat kwam omdat ze wist dat ik er toch wel voor haar was en zijn bij de rest het gevoel had extra te moeten investeren om de vriendschap gaande te houden. Ik heb toen aangegeven dat het mij wel raakt en ik het niet leuk vond. Dat het daardoor leek alsof ik minder belangrijk voor haar was. Daar schrok ze erg van en sindsdien merk ik dat ze erg haar best doet om ook mij vaker voor leuke dingen te benaderen. Dus eerlijk zijn kan echt helpen.

**Geplaatst**: 28-07-21 16:38

Geplaatst: 28-07-21 16:38

Heel herkenbaar.
Maar wat ik ook belangrijk vind om mee te geven.. ik heb ook vrienden. Een handje vol. Niet veel, maar toch. En daar zijn er een aantal tussen wat echt goede vriendschappen zijn. Ik beschouw die mensen bijna als familie. Maar, daar heb ik niet zo veel contact mee. We laten regelmatig wat van elkaar horen, maar soms ook dagen of weken niet. Maar dat contact is zo goed, dat we altijd weer de draad op kunnen pakken, en er ook voor elkaar zijn.

En dat zijn mijn dierbaarste vriendschappen. Neemt niet weg dat je eenzaam voelen ontzettend rot is. Ik heb privé op het moment dat ik me soms eenzaam voel. Ondanks gezin, familie, en ook vrienden waar ik bij terecht kan. En dat is een van de rotste gevoelens vind ik.

Laatst bijgewerkt door Pluttersput op 28-07-21 16:39, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-07-21 16:38

Geplaatst: 28-07-21 16:38

Suzanne F. schreef:
Oh ik snap je heel goed hoor. Wat ik geleerd heb in de jaren is dat je anderen niet kunt veranderen. Je kunt alleen zelf veranderen in hoe je daar tegenover staat. En mijn vader zei vroeger altijd: Je moet nooit verwachtingen hebben van andere mensen want dan word je altijd teleurgesteld.
En ik denk er nog vaak aan terug. Ik ben ook erg gekwetst door mensen die mij zeer nauw aan het hart stonden, mensen waarvan ik dacht dat we vriendinnen waren. Blijkbaar waren we dat niet, of voor zolang het duurde. Ik had verwachtingen en ik werd inderdaad teleurgesteld.

Dit

Daarbij is het voor mij, sorry dat ik het zeg, ik wil je gevoel niet bagatelliseren, moeilijk te begrijpen hoe je je eenzaam kunt voelen met man en kinderen.. Ik snap dat het anders is dan vriendinnen, maar zodra je die verwachtingen naar vrienden en kennissen loslaat zul je zien dat je gevoel van eenzaamheid ook minder wordt.

**Geplaatst**: 28-07-21 16:46

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 28-07-21 16:46

Hmm nou daar wil ik toch een tegengeluid op geven. Het lijkt me allereerst best logisch dat je je eenzaam voelt als je leven alleen uit je gezin bestaat (even gechargeerd gezegd). En daarnaast, helemaal eens dat je geluksgevoel en houding anders is als je je minder "afhankelijk" voelt van anderen, maar ik denk dat je juist heel waardevolle relaties kan hebben ómdat je verwachtingen van elkaar hebt!

Ik leg de lat hoog voor vriendinnen, en andersom mogen ze die voor mij dan ook hoog leggen. En ik merk dat veel mensen mijn vriendenkring uniek vinden omdat het uit zoveel loyale, oprechte vriendschappen bestaat ipv oppervlakkige contacten die voorbij gaan zodra je verhuist, niet meer in hetzelfde team zit etc.

Ik spreek vriendinnen hier inderdaad soms ook aan als de verwachtingen niet matchen. Dat leidt of tot een betere vriendschap, of tot einde vd vriendschap. Dat laatste vind ik jammer, maar dat is dan maar zo.

**Geplaatst**: 28-07-21 17:15

Geplaatst: 28-07-21 17:15

Ts, ik heb zelf gemerkt dat de media al snel vind dat je eenzaam zou moeten zijn zonder dagelijks contact met vrienden. Ik heb sinds mijn 9e geen vrienden meer, ook niet even snel appen en de enige keer dat mijn telefoon trilt is voor een update.

En raad eens, ik geniet er enorm van. Het is absoluut niet l*ullig bedoeld, maar ik denk dat 90% van de wereld niet verder komt dan koetjes en het weer aan elkaar te vertellen in een telefoon gesprek. Ga bij jezelf na of je het écht mist, zo ja? Dan denk ik stiekem toch dat je ergens moet accepteren dat jij degene bent die opbelt. Zoals eerder verteld in het topic moet je inderdaad geen (hoge) verwachtingen van mensen hebben, want die komen zelden uit. Geniet van je familie want dat is iets dat veel mensen ook niet (meer) hebben.

**Geplaatst**: 28-07-21 17:43

Geplaatst: 28-07-21 17:43

Eenzaamheid is heel naar en niet leuk om te moeten voelen. Ook soms in situaties dat je denkt waarom voel ik mij eenzaam? ik heb heel veel om mij heen. En dit kun je ook best voelen met 1000 vrienden om je heen.

Ik heb dit vooral in de puberteit heel erg gevoeld. Ik zat ook al een lange tijd niet goed in mijn vel , was veel op mijn kamer en zat veel achter mijn laptop. Met name door verkeerde vriendschappen , en niet mijn eigen grens aangeven werd het alleen maar erger en erger. Daarnaast was ik super onzeker , en durfde echt niet zo op mensen af te stappen. Ik ben weet ik niet hoeveel 'vrienden' kwijtgeraakt toen. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik zelf ook geen leuk mens was in die tijd. Deels door hoe mensen met mij zijn gegaan en door vervelende leugens en misbruik maken van mijn vertrouwen , maar ook door mijn eigen onzekerheid / impulsief gedrag en snel ongerust zijn over vriendschappen of het wel goed zat. Maar ik zat vooral heel erg vast met mijzelf , en had zoiets van ik hoef geen nieuwe vrienden meer levert alleen maar tranen en pijn op. Met dat idee bouw je dan toch een flinke muur om je heen. Ik heb dit altijd stilgehouden.

Gelukkig heb ik er tegenwoordig nog maar heel soms last van. Mijn vriendenkring is gegroeid met goede mensen , maar het alleen zijn ben ik dagelijks nodig om bij te tanken. Ik kan prima een hele dag gezellig doen en het ook heel leuk vinden maar ik moet mij ook terugtrekken. In dat terugtrekken kan ik mij wel eens eenzaam voelen maar ik ben het ook nodig. En zoals Anastasia24 ook zegt het is echt wel heerlijk om alleen te zijn. Daarnaast kun je dan ook goed omgaan om alleen te dealen met moeilijke tijden. Ik heb geleerd om mijn eigen beste vriend te zijn.

Mensen komen en gaan hoe jammer dat ook is. Ik heb veel mensen moeten laten gaan voor mijn eigen welzijn , en dat zet ik ook op nummer 1 wat mensen daar ook van vinden en denken. En soms is afstand nemen gewoon het beste , ik heb het moeten doen met iemand die mij ontzettend geholpen heeft mijzelf te vinden , en ondanks dat ik niet haar dochter ben ze mij wel zo heeft behandeld en dat heeft mij heel veel goed gedaan. Maar de vriendschap begon aan mij te knagen en mij energie te kosten. Te lang mee gewacht en de bom is totaal gebarsten bij mij. 6 maanden lang afstand genomen , het was heel moeilijk maar we waren het beide nodig. Ik voelde mij soms weer heel eenzaam , en toen dacht ik , ik ben vooral veel me-time nodig in dit proces. Ook uitgebreid genomen en heeft mij goed gedaan , hoe moeilijk het ook was. Door die rust hebben we het bij kunnen leggen , en ondanks dat het nu vaag is waar we precies staan , weet ik dat ze er stiekem altijd nog een beetje zal zijn.

En ik merk dat ik juist veel opener ben geworden door juist dat stukje alleen weer even op te pakken. Ik voel mij nu overal gewaardeerd en welkom. Ik stap op mensen af , help onbekenden en maak graag een praatje met mensen. En soms kom je ook wel weer in contact met oude bekenden nadat je afscheid hebt genomen van je huidige vrienden. Zo ben ik weer in contact gekomen met een soort nichtje ( ze is geen familie verder , maar gevoelsmatig zou het mijn nichtje kunnen zijn). Dit is pas gekomen nadat mijn oma is overleden en we elkaar na 4 jaar weer zagen op de crematie. Dus nu willen we ook wat meer af gaan spreken. Mijn oma was voor haar gevoelsmatig ook meer een oma dan dat haar officiële oma dat was. En eigenlijk voelt het nog net zo als toen we klein waren. Daarnaast heb ik ook gewoon een beste vriendin die ik dagelijks spreek , maar ik merk dat zij ook wat met zichzelf in de knoei zit door wat vervelende lichamelijke problemen. Ik geef haar nu ook gewoon ruimte om daar mee bezig te zijn , en minder met onze vriendschap want dat zit wel meer dan goed.

Maar een vriendschap mag niet ten koste gaan van je eigen gezondheid en energie. Ik zet mijzelf op nummer 1 hoe egoïstisch dat ook klinkt maar het is echt heel belangrijk! En als je gewoon gezellig wilt praten mijn PB staat zeker open

**Geplaatst**: 28-07-21 17:48

Geplaatst: 28-07-21 17:48

Ik merk ook wel dat ik vrienden minder zie dan vroeger, ook druk of een gezin.

Wel wil ik aangeven dat die mensen bij je kwamen voor de paarden geen vrienden zijn. In het verleden had ik 3 rijpaarden onder mijn kont, alle 3 verkeersmak en braaf te rijden. En oooh wat had ik veel * vrienden * ze mochten ook gerust een paard pakken en gaan rijden in bos of bak. Ik was niet zo moeilijk.
Tot ik geen paarden meer had, ik zag ze geen van allen nog. ( op een aantal na dan, en mijn vrienden buiten de paarden om ).
Nu heb ik sinds kort weer een eigen paard...en nog steeds ben ik makkelijk als iemand wilt rijden...maar ik ben wel op mijn hoede, die *vrienden* van vroeger hoeven echt niet meer te komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-21 20:43

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-21 20:43

Bedankt voor de lieve reacties.
Wil wel even reageren op 'het is raar dat je eenzaam bent als je man en kind hebt.'
Soms wil ik ook eens iets anders vertellen dan op het niveau communiceren van een 6 jarige. En tegen mijn man kan ik veel zeggen maar ik ervaar het toch anders om ook eens iets te delen met een vriendin. Soms doet het deugd om eens een ander inzicht te krijgen.
Dus mis ik een vriendin waar ik mee kan keuvelen en praten... Ja ik mis dat enorm. Het gevoel dat je bij iemand altijd terecht kan en omgekeerd want ik ben er ook graag voor een ander.

Ik heb al veel ongezonde vriendschappen afgebroken. Het resultaat is nu echter dat ik het gevoel heb van alleen te staan.

De tips voor uitstapjes met bokt zijn lief maar ben een Belgje en dat maakt het moeilijk.

Ik heb nu wel gevraagd aan de mama van mijn zoontje zijn beste vriend gevraagd of we samen gaan sporten. ( Ik had een vriendin waar ik wekelijks mee ging fitnessen. Dit reeds voor 2 jaar. Toen de fitnesscentra terug open gingen bel ik haar vol enthousiasme op en blijkt dat zij nu met haar man gaat sporten. Daar stond ik dan weer, weer opzij geschoven en begrijp ik haar? Ja haar man is ook belangrijk)

Ik hoop nu dat het sporten met die mama in september kan doorgaan en leuk wordt.

**Geplaatst**: 28-07-21 20:46

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 28-07-21 20:46

Hoho, ik zeg niet dat het raar is he, ik zeg dat ik het niet begrijp, wezenlijk verschil..

**Geplaatst**: 28-07-21 20:49

Geplaatst: 28-07-21 20:49

Ik hoop ook dat je leuk kan gaan sporten met de andere moeder. Dat lijkt mij ook leuk. Ik zie er erg tegenop om alleen naar de sportschool te gaan.

En het gevoel van eenzaamheid kan je ook hebben met veel mensen om je heen. Dat zie je vaak bij sterren. Zowel Freddie Mercury als Michael Jackson hebben in vroegere interviews aangegeven zich heel eenzaam te voelen. En je ziet het ook bij Britney Spears bijvoorbeeld. Ik heb me vroeger tijdens het uitgaan in een volle zaal ook weleens heel eenzaam gevoeld. Vaak komt dat gevoel van binnenuit maar probeer je de oplossing buiten jezelf te zoeken.

Laatst bijgewerkt door Suzanne F. op 28-07-21 20:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-07-21 20:49

Geplaatst: 28-07-21 20:49

Relaxed schreef:
Hoho, ik zeg niet dat het raar is he, ik zeg dat ik het niet begrijp, wezenlijk verschil..

Zelfs mensen met weet ik hoeveel mensen om zich heen kunnen zich eenzaam voelen. ( deze zin klinkt heel dubbel maar je snapt wat ik bedoel :')

)

**Geplaatst**: 28-07-21 20:56

Geplaatst: 28-07-21 20:56

Wat vervelend dat je dit voelt.

Als ik je berichten lees, dan krijg ik ook het gevoel dat je best hoge verwachtingen hebt van de sociale contacten die je hebt. Ik denk dat het best een verlichting kan zijn om dat los te laten. Misschien energie steken in het leren kennen van mensen. Degene waar je een goede klikt mee hebt blijven wel hangen. En wat hier al benoemd is.. als het je meer energie gaat kosten dan wat het je oplevert is het niet jouw persoon.

Het helpt om een beetje te relativeren misschien. Iedereen heeft een andere visie op vriendschap. Ik bespreek ook wel eens met mijn vrienden wat die verwachting is. Dan kan je beiden een beetje water bij de wijn doen.

**Geplaatst**: 28-07-21 21:02

Geplaatst: 28-07-21 21:02

Ik herken je gevoel heel erg. Als ik de mensen waarmee ik soms eens afspreek/omga als vriendinnen reken kan ik er best veel aanduiden, maar filter daaruit degenen die zelf initiatief nemen om eens te horen hoe het gaat of samen iets te gaan doen en er blijven er amper over. Om nog niet eens te spreken over iemand waarbij ik met alles terecht kan, want die is er momenteel niet (mijn ouders wel natuurlijk, maar aan je ouders vertel je ook niet alles). Ik mis het wel maar het is zo verdomd moeilijk iemand te vinden waarmee je twee handen op één buik bent. En vaak kom je er pas na een hele tijd achter dat het geen echte vriendinnen zijn. Denk dat er niet echt een oplossing voor is. Gewoon veel mensen leren kennen en hopen dat je ooit "de ware" tegenkomt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-21 21:05

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-21 21:05

Peuk schreef:
Wat vervelend dat je dit voelt.

Als ik je berichten lees, dan krijg ik ook het gevoel dat je best hoge verwachtingen hebt van de sociale contacten die je hebt. Ik denk dat het best een verlichting kan zijn om dat los te laten. Misschien energie steken in het leren kennen van mensen. Degene waar je een goede klikt mee hebt blijven wel hangen. En wat hier al benoemd is.. als het je meer energie gaat kosten dan wat het je oplevert is het niet jouw persoon.

Het helpt om een beetje te relativeren misschien. Iedereen heeft een andere visie op vriendschap. Ik bespreek ook wel eens met mijn vrienden wat die verwachting is. Dan kan je beiden een beetje water bij de wijn doen.

Ik relativeert best wel hoor en zal mij inzetten voor anderen. Ik vind het gewoon bijzonder jammer dat niemand met mij eens contact opneemt. Het is dat, dat het gevoel voedt. Alles komt van 1 kant. Is vriendschap geen wederzijdse investering? Met andere woorden dat niet alles van 1 kant komt. Ik ben van nature een heel grote gever maar soms heb ik zelf daar ook nood aan. En ik merk op dat mensen het op de duur het zo gewoon zijn dat alles van 1 kant komt of om iets te verkrijgen (paarden, piste...)

En ik gun de mensen rondom mij alles maar ik voel mij zo verdomd alleen ( :')

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-21 21:08

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-21 21:08

MoppieFilou schreef:
Ik herken je gevoel heel erg. Als ik de mensen waarmee ik soms eens afspreek/omga als vriendinnen reken kan ik er best veel aanduiden, maar filter daaruit degenen die zelf initiatief nemen om eens te horen hoe het gaat of samen iets te gaan doen en er blijven er amper over. Om nog niet eens te spreken over iemand waarbij ik met alles terecht kan, want die is er momenteel niet (mijn ouders wel natuurlijk, maar aan je ouders vertel je ook niet alles). Ik mis het wel maar het is zo verdomd moeilijk iemand te vinden waarmee je twee handen op één buik bent. En vaak kom je er pas na een hele tijd achter dat het geen echte vriendinnen zijn. Denk dat er niet echt een oplossing voor is. Gewoon veel mensen leren kennen en hopen dat je ooit "de ware" tegenkomt.

Ik vind jouw laatste zin mooi omschreven. Zo is het eigenlijk wel. Ofwel heb ik daar te hoge verwachtingen en is het niet voor iedereen weggelegd om een hartsvriendin te hebben en moet ik mijn meer realistisch zijn in mijn wensen en dromen.

**Geplaatst**: 28-07-21 21:16

Geplaatst: 28-07-21 21:16

Eenzaamheid is een gevoel dat andere mensen niet voor jou kunnen beslissen. Al heb je 3 mannen en 15 kinderen, een grote vriendengroep, een grote familie, dat staat los van je eenzaam voelen.
Eenzaamheid heeft ook niets te maken met de hoeveelheid mensen om je heen. Sterker nog, je kunt je extra eenzaam voelen met meer mensen.

Ik herken jou gevoel wel, ik voel mij best snel eenzaam als ik geen ‘maatje’ om mij heen heb. Ik heb nooit vriendinnen groepen gehad, maar wel 1 beste vriendin. Vaak duurde dat een periode en verwaterde dat weer na een paar jaar… ik ben zelf van mening dat je elke periode in je leven iemand tegen komt die je op dat moment nodig hebt en elkaar weer los laat als je wegen scheiden.

Dat is eigenlijk ook niet zo raar omdat je zelf veranderingen mee maakt en je leven wordt anders. Dat vereist soms ook een andere vriendin.

Hopelijk vind je snel een maatje! :(:)

**Geplaatst**: 28-07-21 21:17

Geplaatst: 28-07-21 21:17

Laibadji schreef:
Ik relativeert best wel hoor en zal mij inzetten voor anderen. Ik vind het gewoon bijzonder jammer dat niemand met mij eens contact opneemt. Het is dat, dat het gevoel voedt. Alles komt van 1 kant. Is vriendschap geen wederzijdse investering? Met andere woorden dat niet alles van 1 kant komt. Ik ben van nature een heel grote gever maar soms heb ik zelf daar ook nood aan. En ik merk op dat mensen het op de duur het zo gewoon zijn dat alles van 1 kant komt of om iets te verkrijgen (paarden, piste...)

En ik gun de mensen rondom mij alles maar ik voel mij zo verdomd alleen ( )

Heel herkenbaar. Al ben ik gelukkig een "loner" en voel ik niet zo'n gemis ivm sociale contacten, maar heb idd ook vaak (gelukkig niet altijd meer) het gevoel dat ik zelf op weinig mensen kan rekenen, en mijn definitie van echte vrienden is ook nogal, tja, hoe zou ik zeggen? veeleisend... Ik kan soms zelfs kwaad zijn op mezelf omdat ik zelf iemand wil helpen die mij niet helpt. Al krijg je het soms ooit toch terug hoor, als je het niet meer verwacht.

Maar waarom gooi je je gevoel niet eens in de Belgen-groep waarin je ook soms post? Mss zitten daar wel mensen in je buurt met wie je kan socializen?

**Geplaatst**: 28-07-21 23:09

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 28-07-21 23:09

Hmm een 'hartsvriendin' lijkt mij ook wel wat

Die ben ik nog nooit tegengekomen. Wel veel hechte vriendinnen waarbij ik bij iedereen maar wat anders probeer te "halen". Dat werkt prima, maar 1 superhechte vriendin zou ook heel leuk zijn!

**Geplaatst**: 28-07-21 23:24

Geplaatst: 28-07-21 23:24

Dan mag ik mij zeker gelukkig noemen met mijn hartsvriendin

Nu vindt ik het bijv ergens ook wel vervelend dat ze gaat verhuizen ( ik mag altijd langskomen , en zal dat zeker ook proberen 1x in de maand te gaan doen) , maar je mag niet iemand zijn of haar droom tegenhouden dus ik gun het haar enorm. Maar het is wel fijn om alles met iemand te kunnen delen , zonder dat het ook maar 1 seconde ongemakkelijk voelt. Ik hoef ook niet na te denken met wat ik zeg dat is vooral heel fijn! En we hebben een beetje dezelfde waardes als het gaat om vriendschappen. Eigenlijk lijken we wel heel erg op elkaar :')

Denk dat ondanks de afstand dat wel goed komt. Maar soms ben ik wel eens bang dat ik mij eenzaam ga voelen , merk wel dat ik wat zoekende ben naar het uitbouwen van andere vriendschappen.

Het is in ieder geval de fijnste vriendschap die ik tot nu toe heb gehad. In ieder geval gelijkwaardig. Maar zulke mensen zijn zeldzaam.

En inderdaad wat er gezegd wordt , sommige mensen komen met een reden in je leven. Dat de vriendin in mijn leven kwam die vooral geholpen heeft om te groeien was ook om die reden in mijn leven. Niet om voor altijd te blijven , maar om mij op weg te helpen. En ook al ben je dan boos en verdrietig als het niet meer gaat , ik denk dat ik een heel bijzonder persoon in mijn leven heb gehad die er was om mij te helpen met groeien. Nu ben ik voldoende gegroeid en ik weet zeker dat een les van haar is dat ik mij zelfstandig red en alleen dingen kan handelen. Zoals ik al zei ik weet dat ze mij stiekem altijd wat in de gaten zal houden.