Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-21 12:28

buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-21 12:28

Hoi allemaal,

Ik heb een schaduwaccount gekregen omdat ik ergens mee zit. Ik hoop en weet eigenlijk wel zeker dat ik niet de enige ben. Ik ben geen schrijver en kan dingen niet goed op papier zetten. (kromme zinnen/spelfouten) Excuses hiervoor. Als je denkt mij te herkennen gooi dat niet in het topic, stuur even een pb.

Al zo lang ik mij kan herinneren ben ik depressief. Niet heel erg, echter zie ik alles grijs in plaats van mooi in kleur. Alsof ik constant een soort waas over mij heb die ervoor zorgt dat alles meh binnen komt. Ik dacht dat ik gewoon een pessimistisch persoon was. Een depressief persoon ligt alleen maar in bed en kan helemaal niets toch? Toen ik ging studeren kwam ik via de decaan bij een psycholoog terecht en die gaf de diagnose chronische depressie/dystyme stoornis. Sindsdien ben ik in therapie.

Het leven bleef gaan zoals het ging en plots was ik afgestudeerd en werk ik in de zorg. Mijn hele leven ben ik al een beetje een buiten beentje en dat ben ik nu nog steeds.

Na wat werkervaring ben ik op mijn huidige afdeling gaan werken. Hier kreeg ik enorm veel kritiek op mijn werk en heb dit met behulp van een collega goed kunnen verbeteren. Tijdens deze tijd is ook covid gekomen.
Ook ik ben zoals vele anderen op de cohort komen te werken. Wat een ontiegelijk zware tijd.
Ik weet nog zo enorm goed dat ik op de avond dat de cohort open ging stond te wachten op de eerste patiënt, die ook dezelfde avond is overleden. De angst, wat zullen we aantreffen en wat als we het zelf krijgen. De onzekerheid over hoe besmettelijk het is en waarmee helpen we de patiënten het beste. Na een paar maanden mocht ik weer terug naar mijn eigen afdeling en toen kwam bij mij pas het besef hoe zwaar ik de cohort heb gevonden. Ik merkte dat dit gevoel onder collega's niet altijd overeen kwam met mij, en heb ik het weg gestopt.
Een aantal maanden ging best goed tot een tijdje geleden.
Ik merkte dat ik weer somberder begon te worden, er waren veel vriendinnen die hulp nodig hadden. Die heb ik zover ik kon geholpen.
Ik merkte dat ik steeds meer last kreeg van de corona maatregelen, mijn contact met mensen wordt steeds minder. Als ik niet hoef te werken zie ik geen andere mensen.

Nu sinds een tijdje is het ook enorm onrustig op mijn afdeling. Het lontje is kort, mensen kunnen minder hebben. Nu is hierdoor de kritiek ook weer naar mij gekeerd. Kleine foutjes, dingen die ik vergeet is gelijk een mailtje met kritiek, terwijl we dit normaal niet zouden melden of face to face zouden bespreken. Nu merk ik ook dat mensen veel over mij praten en dat er veel geroddeld wordt. De senior vpk en teammanager zijn er ook al bij betrokken. Nu gaf een collega eerlijk toe dat ik het pispaaltje van de afdeling ben, en dat er over mij geklaagd wordt. Terwijl bij andere mensen hier niet eens naar gekeken worden.
Ik ben ook al aangesproken door de senior vpk hoe ik dit ga oplossen. Ik heb het ook al met mijn psych een klein beetje besproken en die gaf aan dat de arbo misschien zou kunnen helpen. Nu moet ik dus naar mijn teammanager om dit te bespreken en het voelt allemaal zo onveilig.
Ik vind mijn werk echt enorm leuk, en denk niet dat ik een andere afdeling zoveel uitdaging vind als hier. Echter ben ik bang dat dit zich steeds gaat herhalen, elke keer als er onrust op de afdeling komt dat ik het pispaaltje ben.

Wat ik met dit topic wil bereiken? Ik hoop voornamelijk op steun, ik voel mij zo alleen en eenzaam. Misschien stiekem wat goede adviezen, ik loop al bij een psych dus daarmee heb ik geen hulp nodig.

**Geplaatst**: 29-03-21 13:45

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-03-21 13:45

Persoonlijk zou ik voor een andere baan gaan zoeken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-21 13:51

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-21 13:51

Even wezen wandelen en over dit topic nadenkend.
Ik weet dat nog niemand heeft gereageerd maar dat is hopelijk omdat veel mensen aan het werk zijn. En niet omdat mensen mij een aansteller vinden.

Ik merk dat ik door de hele situatie zo ontiegelijk onzeker en angstig ben geworden over alles.
Net liep ik lekker in het bos, en ik zit alleen maar na te denken over wat ik fout doe in het leven, wat zullen andere mensen zien die mij zien lopen. Ik kom mensen tegen, ik zoek oogcontact en glimlach en ze lopen stug door. Ik zal wel een monster zijn als ze mij niet eens durven aan te kijken. Ik zie mijn eigen schaduw, jakkes wat loop ik raar, wat ben ik dik. Ik ben niet alleen dik maar ook lelijk. ik heb een ontiegelijk slecht zelfbeeld en daar ook alle reden toe. Een goed zelfbeeld krijg je doordat aspecten van je goed of oke zijn. Alleen mijn ogen zijn mooi zeggen mensen wel eens, maar ja ogen zijn bij iedereen wel mooi. Heb nog nooit iemand gezien met lelijke ogen. Zo gaat het in mijn hoofd de hele tijd door.
Als ik thuis zit denk ik nog steeds over dezelfde dingen na, echter nu ook nog over ongeveer alles wat ik fout/onhandig/verkeerd doe. En dat iedereen er een mening over heeft, mensen zullen over dit topic ook een mening hebben. Ook over dit stukje wat ik nu typ, en die meningen zullen vast niet positief zijn.

Ik durf weinig hulp te vragen in mijn omgeving, ik vertrouw mensen niet zo goed. Ze zullen altijd een mening hebben over alles wat ik doe en mijn leven. Ik kan mij niet voorstellen dat mensen iets positiefs te zeggen hebben over mij. Ze zullen het nooit in mijn gezicht zeggen, want dat merk ik op mijn werk. Dat doen mensen nu eenmaal niet. Mijn ex is ook vreemd gegaan, iemand waarbij ik dacht dat ik hem kon vertrouwen.
Doordat ik weinig mensen vertrouw en nu ook bijna niemand meer zie, ben ik enorm eenzaam. Volgens mij als ik zou verdwijnen mist niemand mij.

Ik ben ook angstig voor alles, een dichtslaande deur, een grassprietje wat beweegt of geluiden in mijn huis. Ik sta constant op alert en ik vind nergens rust. Ik ben gespannen, constant mijn mail checken of ik niet weer kritiek heb ontvangen. Hoofdpijn door de spanning en buikpijn voordat ik naar werk moet.

Edit: ik zie nu een reactie. Ander werk heb ik al naar gekeken, echter kan ik nu niets vinden waarbij ik dezelfde uitdaging kan krijgen die ik nu krijg. Andere banen die mij interesseren zijn opleidingen voor nodig en ik denk dat ik daar nu het vertrouwen niet voor heb om dat te lukken.

**Geplaatst**: 29-03-21 13:57

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-03-21 13:57

Ik ga mee met Matheno, het klinkt alsof het werk je wel schikt maar de mensen niet.
Dan ligt het probleem van fouten maken niet bij jou (iedereen maakt fouten) maar bij hoe je collega's daarop reageren (in dit geval negatief). Een fijne werkvloer geeft het op een positieve manier aan wanneer er iets beter kan en ondersteunt hierbij en als ik je verhaal zo lees denk ik dat dat al een groot deel van je onzekerheid/angst zal verhelpen.

**Geplaatst**: 29-03-21 14:00

Geplaatst: 29-03-21 14:00

Matheno schreef:
Persoonlijk zou ik voor een andere baan gaan zoeken.

Waarom zou je een baan die je ontiegelijk leuk vind, waar je je uitdaging in vind, voor gestudeerd hebt opgeven? Als je van deze baan droomt zou ik die júist houden.

Je moet alleen meer balans gaan vinden in energie krijgen en energie geven want op dit moment is dat ver uit balans. Goed dat je er met iemand over praat. Dat je je een buitenbeentje voelt, komt misschien tot uiting in je werk maar dat zat er al eerder/ligt veel dieper.

Daarom is het goed dat je therapie hebt. Stapje voor stapje gaan,niet te snel willen. En gaan kijken wat balans geeft aan je werk, desnoods een poosje afstand gaan nemen. Je bent veel en veel te druk, samen met vele anderen, wat ook logisch is in deze corona tijd. Maar je bent je grens overgegaan en nu moet je terug op zoek waar je grens lag.

Veel sterkte! :(:)

en denk aan jezelf en zet die absoluut bovenop.

**Geplaatst**: 29-03-21 14:04

Geplaatst: 29-03-21 14:04

Ik herken dingen in je verhaal, werk ook in de zorg.
exact een jaar geleden zaten we op het werk in de opstart fase van een cohort. Je weet niet wat er komen gaat, het ergste werd verteld, gelukkig viel het bij ons redelijk mee.
Maar door alles wat er vooraf is gegaan in prive gebied is het mij te veel geworden en ben ik ruim een maand thuis geweest. In die tijd is het werk weer "normaal" geworden en zijn er nieuwe teams opgestart. Collega's van andere afdelingen zijn bij mij gekomen. En andere zijn weer gegaan. Al met al heel veel wisselingen waar ik niet goed tegen kan.

Ik heb altijd het idee dat ik mij moet bewijzen bij "nieuwe" mensen. Hierdoor deed ik te veel mijn best waardoor collega's tegen mij aan liepen en niet fijn meer met mij konden werken.
Nu heb ik hier wat dingen aan gedaan en gaat het wat beter. Maar voel mij niet meer zo op mijn gemak als voor alles wat er veranderd is.

**Geplaatst**: 29-03-21 14:06

Geplaatst: 29-03-21 14:06

Jij bent het pispaaltje op je werk en er wordt gezegd dat JIJ dat moet oplossen?? Dat is de omgekeerde wereld. Tenzij er natuurlijk daadwerkelijk dingen fout gaan en mensen zich terecht ergeren, maar dan alsnog is de manier van handelen en van jou aanspreken fout.
Als de relaties op werk zo verstoord zijn zou ik ook een andere baan zoeken als ik jou was.

Met je zelfbeeld kan ik je niet helpen, maar voor wat betreft je opmerking over het bos en niet gegroet worden; als ik in het bos loop, loop ik voor mezelf, de stilte, de natuur en vooral niet voor andere mensen. Ik zou jou ook niet groeten, maar dat heeft niets met jou te maken, maar juist alles met mij.
Dikke vinger naar mensen die een mening over jou hebben. Boeien wat een ander van je vindt. Zoek de kwaliteiten in jezelf en als een ander die niet ziet is het zijn/haar gemis en niet het jouwe!

**Geplaatst**: 29-03-21 14:13

Geplaatst: 29-03-21 14:13

Amado7 schreef:
Matheno schreef:
Persoonlijk zou ik voor een andere baan gaan zoeken.

Waarom zou je een baan die je ontiegelijk leuk vind, waar je je uitdaging in vind, voor gestudeerd hebt opgeven? Als je van deze baan droomt zou ik die júist houden.

Je moet alleen meer balans gaan vinden in energie krijgen en energie geven want op dit moment is dat ver uit balans. Goed dat je er met iemand over praat. Dat je je een buitenbeentje voelt, komt misschien tot uiting in je werk maar dat zat er al eerder/ligt veel dieper.

Daarom is het goed dat je therapie hebt. Stapje voor stapje gaan,niet te snel willen. En gaan kijken wat balans geeft aan je werk, desnoods een poosje afstand gaan nemen. Je bent veel en veel te druk, samen met vele anderen, wat ook logisch is in deze corona tijd. Maar je bent je grens overgegaan en nu moet je terug op zoek waar je grens lag.

Veel sterkte! en denk aan jezelf en zet die absoluut bovenop.

Als ik stelselmatig gepest zou worden op werk, want dat is het; pestgedrag, dan zou ik de eer aan mezelf houden en iets anders zoeken. Zulke rotte mensen zijn jouw energie niet waard.

Het werk kan dan nog zo leuk zijn, maar je energie wordt weggevreten tot je uiteindelijk niet meer kan.

**Geplaatst**: 29-03-21 14:24

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-03-21 14:24

Dat is zo. Maar dan zou ik gaan kijken om naar een andere afdeling of een soortgelijke baan over te stappen in een ander ziekenhuis. Bij mij kwam het over dat ze een hele andere baan moest zoeken. Excuses als ik dat niet goed begrepen heb.

Ik las nl ook dat het werk zelf wel fijn/mooi/uitdagend is. Vandaar.

**Geplaatst**: 29-03-21 14:31

Geplaatst: 29-03-21 14:31

Amado7 schreef:
Dat is zo. Maar dan zou ik gaan kijken om naar een andere afdeling of een soortgelijke baan over te stappen in een ander ziekenhuis. Bij mij kwam het over dat ze een hele andere baan moest zoeken. Excuses als ik dat niet goed begrepen heb.

Ik las nl ook dat het werk zelf wel fijn/mooi/uitdagend is. Vandaar.

Ik bedoelde meer een soortgelijke baan in een ander ziekenhuis

**Geplaatst**: 29-03-21 14:42

Geplaatst: 29-03-21 14:42

Krijg je bij je psych/therapie ook de handvaten mee om echt te werken aan je negatieve zelfbeeld en dat om te zetten in iets beters?
Ik herken mezelf iig wel in dat deel wat je omschrijft, denken dat andere mensen je niks vinden, bang voor kritiek etc. Ik ben daar pas heel recentelijk in de zin van therapie mee aan de slag gegaan en besef me nu pas hoeveel ik in het leven heb gemist door altijd zo negatief over mezelf te denken

Ik begeef me nu over het algemeen in een fijne en begripvolle omgeving maar zelfs dan heb ik ENORM veel stress en angst door m'n lage zelfbeeld. Ik kan me niet voorstellen hoe dat voor jou moet zijn om te werken in een omgeving die jouw rotgevoelens alleen maar bevestigd.

Echter ga ik er ook in mee dat veranderen van werkplek ook geen slecht idee is mocht dat op redelijke termijn lukken. Ik snap dat je het werk zelf heel leuk vind maar op deze manier zit je je eigen ontwikkeling wat betreft zelfbeeld alleen maar in de weg ben ik bang. De mensen en cultuur op die afdeling ga je zeer waarschijnlijk toch niet kunnen veranderen, die hadden vast al een pispaaltje voordat jij er kwam werken en vinden zo weer een nieuwe als jij daar weg zou gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-21 15:04

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-21 15:04

Wauw wat een reacties, dit had ik niet verwacht.

Ik heb al wel gekeken naar andere banen in mijn werkveld. Echter zijn veel banen waar ik in geïnteresseerd opleidingen voor nodig die ik niet heb. Om nu een opleiding te beginnen lijkt mij geen goed idee.

Ik wil mij niet ziek gaan melden want volgens mij ga ik dan nooit meer werken. Denk dat de stap om weer te gaan werken enorm hoog gaat worden. Dus ik ga maar door, maar ik trek het niet heel lang meer op deze manier.

In therapie wil het niet echt lukken, ik zit zo vast dat er niets meer uit komt. Er is wel gesproken over intensere therapie maar ik ben zo bang wat er dan naar boven komt. Dit komt namelijk niet zomaar uit de lucht vallen en heeft een geschiedenis.

**Geplaatst**: 29-03-21 15:05

Geplaatst: 29-03-21 15:05

Namelesss schreef:
Ik heb al wel gekeken naar andere banen in mijn werkveld. Echter zijn veel banen waar ik in geïnteresseerd opleidingen voor nodig die ik niet heb. Om nu een opleiding te beginnen lijkt mij geen goed idee.

Niet geschoten is altijd mis hè. ;-)

**Geplaatst**: 29-03-21 15:10

Geplaatst: 29-03-21 15:10

Ik zou het eerst intern eens proberen op te lossen. Zoek contact met de vertrouwenspersoon op je werk en bespreek dit met die persoon. Pesten op de werkvloer is nooit ok en ook zeer zeker niet iets wat jij in je eentje moet oplossen. Een vertrouwenspersoon kan je hierbij helpen.

Ander werk zoeken kun je altijd nog doen.

**Geplaatst**: 29-03-21 15:23

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-03-21 15:23

Lastige situatie. Het wordt ook steeds lastiger om je werk goed te doen als je het idee hebt dat iedereen je op je vingers kijkt en je op elk foutje wijst. Dan zit je hoofd daar zo vol mee, dat je inderdaad fouten gaat maken. Dan kom je in een cirkel waar je bijna niet meer uitkomt. Dat bespreken met een vertrouwenspersoon zou een mooie stap kunnen zijn.
Als je je werk op zich leuk vindt is het echt zonde om dat op te geven.

Ik herken het wel. Als je ergens werkt waar je niet lekker in het team valt, is dat niet makkelijk. Het vreet energie.

Je bent vast niet veel raarder dan andere mensen dus dat mensen je niet groeten als je bijvoorbeeld in het bos loopt, zou je je niet persoonlijk moeten aantrekken. Ik ga wel eens wandelen met een vriendin die iedereen die we tegenkomen, of ze ze nou wel of niet kent, groet. (En de meesten kent ze niet.) De reacties die ze daarop krijgt variëren van vriendelijk teruggroeten, gewoon negeren, verschrikt opkijken en nog wat andere mogelijkheden. Allemaal goed, hoewel het vriendelijk teruggroeten wel het gezelligst is. Zeker nu in coronatijd zie je toch veel dat mensen erg in hun eigen wereldje zitten en helemaal niet bezig zijn met anderen, zeker niet als ze ergens wandelen. Zij blijft het gewoon doen, dat groeten, omdat dat nou eenmaal in haar aard zit. Ik voel me er wel eens ongemakkelijk bij maar het zet me wel aan het denken omdat het zo'n mooie vorm van zijn is. Zij is trouw aan zichzelf, ongeacht wat een ander daar van vindt.

Dit is maar een klein voorbeeld, maar misschien kan je voor jezelf ook iets vinden waarin je trouw kunt zijn aan jezelf? Dat hoeft niet in het werk te zijn, in je privéleven is dat misschien makkelijker?

**Geplaatst**: 29-03-21 15:48

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-03-21 15:48

Je hebt een diploma in de zorg, waarom zou je met dat diploma geen ander werk kunnen vinden?
Dus zelfde werk in een ander ziekenhuis als voorbeeld?

Die collega die toegegeven heeft dat ze jou als pispaal gebruiken, wil die niet eens verder met je in gesprek? Samen naar een leidinggevende/vertrouwenspersoon?

**Geplaatst**: 29-03-21 15:48

Geplaatst: 29-03-21 15:48

Wat heb jij veel op je bord. Ik pik er even wat dingen uit die mij opvielen:

Een goed zelfbeeld komt niet voort uit het hebben van goede of mooie kanten. Het komt voort uit jezelf volledig aanvaarden, zonder enig oordeel zoals goed of slecht of mooi of lelijk. Het is nieuwsgierig en objectief en met liefde en aanvaarding naar jezelf kunnen kijken. Het is geloven dat jij op eender welk moment, in eender welke situatie genoeg bent.
En dat heeft niets te maken met hoe je eruit ziet.
Dingen benoemen die je mooi vindt aan jezelf is een prima techniek om je zelfbeeld te verbeteren maar het is maar een techniek, niet wat het zelfbeeld wezenlijk is.

Wat een onveilige werkomgeving heb jij. Waarom reageert jouw teamleider niet op die mails? Waarom zorgt die er niet voor dat er constructief gecommuniceerd wordt? Ik vind het alleszins geen normale gang van zaken. Ik zou dus ook absoluut nog eens met je teamleider samenzitten en vragen wat zij voor jou kunnen doen. Naar een vertrouwenspersoon stappen is ook echt een heel goed idee. Die mensen zijn er voor je en het maakt niet of je een keertje je hart wil luchten of straks een heel traject ingaat, zij zijn er om jou te helpen.

Verder raad ik je aan om naar de huisarts te stappen en je verhaal te doen. Neem eventueel deze teksten mee. Continue alert zijn, angstig, schrikken, vastzitten in negatieve gevoelens zijn ernstige symptomen en zal je arts ook zeker serieus nemen. Persoonlijk klinkt het voor mij alsof je idd al maanden over je grenzen heen gaat en je er flink door zit. Zoals je zelf zegt: lang lukt dit zo niet meer. Ik zou me even niet focussen op wat je eventueel wilt gaan doen zoals opleiding of andere baan maar eerst even focussen op jezelf, goed voor jezelf zorgen, bijtanken en de negatieve spiraal doorbreken. Je hebt heel wat dingen op je bordje gekregen de afgelopen tijd, neem echt even de tijd en rust om dat goed te verwerken.

Veel succes!

**Geplaatst**: 29-03-21 16:05

Geplaatst: 29-03-21 16:05

he TS, je word wel gezien en bah wat zit je ff in een rotsituatie.

van baan veranderen kan (en zou ik op den duur ook zeker doen, in zo'n team moet je niet willen werken)
als iedereen fouten maakt en alleen jij er op aan wordt gesproken, dan is dat niet eerlijk. wordt je op terechte fouten aangesproken op een nette manier, dan is het oke.

ook al verander je van baan, je gaat daarmee het probleem uit te weg. je slechte zelfbeeld blijft en het zal voor jou als falen voelen. terwijl dat helemaal niet hoeft. aan jezelf werken dus.. een ooh wat typ ik dat makkelijk, maar wat is dat rete moeilijk. je wilt de diepte nog niet in gaan bij de therapie, maar dat maakt het wel moeilijk. al ken ik je diagnose niet, ik weet ook niet wat het hoogst haalbare / meest gelukkige jij is. maar dat is iets waar je naar zou moeten streven en je depressie proberen te omarmen. maar zoals gezegd, makkelijker gezegd dan gedaan, hier heb je dan ook expert voor.

wat betreft dat mensen je niet groeten of bij voorbaat niet goed vinden. dat is iets wat je moet proberen los te laten.mensen zijn redelijk egocentrisch en denken aan zich zelf. en zijn niet de hele dag met jou bezig. voorbeeld van mij: ik was een keer laatste op een wedstrijd en dacht.. OMG wat zullen ze wel niet denken. dat ik niet kan paardrijden, wat doe ik hier.
wedstrijd later werd mijn vriendin laatste, wat dacht ik? och wat sneu, volgende keer beter.
oftewel, ik zat de hele dag in zak en as, terwijl ik er bij een ander helemaal niet mee bezig ben.

**Geplaatst**: 29-03-21 16:17

Geplaatst: 29-03-21 16:17

Namelesss schreef:
*knip*
Ik wil mij niet ziek gaan melden want volgens mij ga ik dan nooit meer werken. Denk dat de stap om weer te gaan werken enorm hoog gaat worden. Dus ik ga maar door, maar ik trek het niet heel lang meer op deze manier.

Waarom denk je dat je nooit meer zou gaan werken? Je vindt het werk leuk, spannend en uitdagend. Het zou best gek zijn toch, als je dat nooit meer zou willen doen?

Citaat:
In therapie wil het niet echt lukken, ik zit zo vast dat er niets meer uit komt. Er is wel gesproken over intensere therapie maar ik ben zo bang wat er dan naar boven komt. Dit komt namelijk niet zomaar uit de lucht vallen en heeft een geschiedenis.

Je therapeut kan je natuurlijk alleen helpen met de zaken die hij/zij weet. Het kan zijn dat je er nog niet aan toe bent, en dat is okee. Maar misschien kan je wel aangeven dat er een geschiedenis is waar het vandaan komt, ookal kan je nog niet met de bron aan de slag?

Wat betreft je zelfbeeld: jouw waarde ligt niet bij een ander maar bij jezelf.
Waarom is het zo belangrijk voor jou dat mensen je leuk vinden? Het idee dat ze je én niet opmerken, én lelijk /vervelend vinden is trouwens zelfs een beetje tegenstrijdig vind je zelf ook niet?

En als jij mensen tegenkomt, wat denk je dan over hen? Zou je ooit van een ander vinden wat jij denkt dat ze van jou vinden? Vast niet!

Je bent je eigen grootste pestkop, en dat is altijd de gemeenste pestkop die je kunt treffen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-21 17:53

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-21 17:53

Ik zit echt met tranen in mijn ogen jullie reacties te leven, allemaal zo lief. Ik verwachtte namelijk geen reacties en als ik wel reacties zou krijgen zouden ze lang niet zo lief zijn als die van jullie.

Ik lees echt alles en ook de pb's, echter heb ik niet de energie om op iedereen persoonlijk te reageren.

Morgen heb ik een gesprek met mijn teammanager, we hebben niet echt een goede klik maar hopelijk wil hij mij toch helpen. Ik checkte net mijn mail en zie gelijk meerdere mails met of ik niet meer wil werken omdat er zoveel gaten in het rooster zijn. Gelijk gecheckt en het zijn allemaal gaten wanneer ik al werk dus voel nu ook geen druk om ze op te vullen want ik werk al.

En van werk veranderen kan, er zijn genoeg tekorten dat ik volgens mij overal wel aan de bak kom. Echter vind het werk wat ik nu doe enorm leuk en uitdagend, dit ga ik niet ergens anders zo snel vinden. En zoals meerdere al opmerkten, ik neem mijzelf mee. Dus wie zegt dat ik niet in dezelfde oliebol over een half jaar zit op een andere werkplek. Ik vind mijzelf al een faalhaas, laat staan als ik van werk verander en het daar ook verpest.

En ja niemand is constant met mij bezig, en ik zit ook wel eens in mijn eigen bubbel. Maar ik denk ook vaak genoeg dingen over mensen die ik tegenkom op straat, waarom zouden mensen dat niet over mij doen? Ik denk dat we 95% van alle negativiteit over jezelf niet eens hoort.

Iemand gaf als tip om te zoeken naar iets waarin ik trouw aan mijzelf kan zijn, maar ik pas mijn leven al zo lang aan. Dat ik gewoon niet meer weet wat ik leuk vind. Hobby's krijg ik geen energie van en moet ik van mijzelf want ik denk dat ik het leuk vind. Iets nieuws proberen, zoals laatst heb ik geprobeerd kaarsen te maken. Vind ik even wel oke, en daarna geen energie meer voor.
Ik slaap ook bar slecht, constant nachtmerrie's en niet in slaap kunnen komen. Alles kost energie en niets lijkt mij energie te geven.

Sorry als ik zeurderig overkom, ik vind mijzelf zeurderig en negatief. Normaal zou ik dit ook nooit zeggen of schrijven.

**Geplaatst**: 29-03-21 20:42

Geplaatst: 29-03-21 20:42

Namelesss schreef:
Ik denk dat we 95% van alle negativiteit over jezelf niet eens hoort.

Dan hoef je over die 95% je ook niet druk te maken.

Stel ik loop in het bos en jij komt mij tegen; jij denkt: jeeh wat een raar haar.
En ik denk: Wat een aparte schoenen.
En we lopen door.. dan heb ik er toch geen last van dat jij mijn haar raar vindt en jij weet niet dat ik jouw schoenen apart vindt?

Jij kan er alleen maar last van hebben als jij al onzeker over je schoenen bent; zo van: goh zal ik ze wel aantrekken? Ik vind ze lelijk en raar.. maar ze lopen zo lekker.
Als mensen het maar niet zien, als ze er maar niets geks over denken enz..
Maar je moet daar juist niet aan denken. Het leven is een stuk fijner als jij niet invult voor een ander hoe degene over jou zal denken.

**Geplaatst**: 29-03-21 21:14

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-03-21 21:14

Wat apart, ik denk echt nooit zo. Maar zelfs al vind je de schoenen van iemand lelijk, dan nog vind je toch hopelijk dat die persoon lekker moet dragen wat die wilt? En voor de omgang maakt het toch ook niet uit hoe knap de ander z'n snoet is? Of vind je dat wel?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-21 21:22

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-21 21:22

Brainless, ik weet dat ik daarin denkfouten maak. Echter zeggen dat ik daar niet aan moet denken is geen oplossing, net zoals als zeggen denk niet aan een roze olifant. Dan ga je juist aan een roze olifant denken. Het is natuurlijk oefenen en daarvoor ben ik ook in therapie.

Sintara, ja ik denk dat iemand uiterlijk enorm veel invloed heeft op hoe je met iemand om gaat. Je eerste indruk is vaak toch best belangrijk.

**Geplaatst**: 29-03-21 21:28

Re: buitenbeentje for dummies 101

Geplaatst: 29-03-21 21:28

Hee lieve TS, volgens mij cijfer je jezelf erg weg. Je kan goed zijn in je werk, maar het werk moet ook goed zijn voor jou.
Als het werken in de zorg (wat bekend staat als een van de zwaarste beroepsgroepen) te zwaar is icm met je mentale gezondheid, wil je dit dan wel blijven doen?

**Geplaatst**: 29-03-21 21:30

Geplaatst: 29-03-21 21:30

Sja als iemand er niet verzorgd uit zie kan ik daar wel iets van vinden. Maar anders gewoon echt niet. Wat is lelijk? Dat is sowieso al subjectief en dat is eigenlijk niet echt een associatie die bij mij op komt als ik naar iemand kijk. En ja ik heb ook wel eens last van stereotiep denken. Uiterlijke kenmerken koppelen aan innerlijke kenmerken. Ik probeer me daar vooral heel bewust van te zijn want ze zijn vaak helemaal niet waar.

Ik zit ook graag mensen te kijken van op een terrasje of zo maar dat wil niet zeggen dat ik negatieve of veroordelende gedachten heb. Ik ben eerder nieuwsgierig.

Ik had daar vroeger ook meer een handje van weg van wel te oordelen maar ik merk dat ik dat steeds meer loslaat. Ieder is wie hij is en dat is ok tot op zekere hoogte (bepaald crimineel gedrag bvb niet voor mij).