Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-21 23:17

Omgaan met een eetbuienstoornis

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-21 23:17

Ik weet dat er meerdere topics zijn (geweest) over eetstoornissen, of ze zijn al oud of ik wil andermans topic niet kapen met m'n eigen verhaal dus hoop dat dit okee is

Ik worstel met oncontroleerbare eetbuien. Ik eet dus regelmatig te snel, te veel achter elkaar zonder dat ik dit zelf kan reguleren. Dat kan ongezond of 'gezond/normaal' eten zijn. Ik heb dit al zo'n beetje mijn hele leven in min of meerdere mate. Mijn eerste eetbui had ik al toen ik een jaar of 8, 9 was. Ik had een vervelende opmerking gehad en kwam er al gauw achter dat ik met veel eten dat rotgevoel kon dempen. En zo is het hele probleem geboren, waarschijnlijk. Er zijn natuurlijk meerdere factoren die meespelen maar als ik daar helemaal op in zou gaan dan wordt dit wel een heel lang en extreem persoonlijk topic.

Sinds begin dit jaar is het weer erger geworden. Ik studeer 100% van de tijd thuis, zit dan aan de keukentafel te werken omdat ik geen andere werkplek heb en ik kan je vertellen dat het voor mij een enorme uitdaging is om zo dicht bij de koelkast en keukenkastjes met alle eten te zitten

En het is ook geen kwestie van niks lekkers in huis halen. Ten eerste omdat dat de mentale drang alleen maar erger maakt en ten tweede omdat ik dus ook gewoon een halfje brood oid droog op kan eten als ik echt een onstilbare eetbui krijg. Het klinkt vast onvoorstelbaar maar ja, het is wat het is

En echt, ik ben er zó klaar mee. Er is aan de buitenkant weinig aan me te zien, behalve dat ik wat overgewicht heb zoals zo veel andere mensen met/zonder eetproblemen. Maar van binnen is het een strijd. De hele dag zit ik in m'n hoofd met eten (hoe/wat/hoeveel/wanneer), zelfbeeld, m'n lichaam en een berg schuldgevoel als het weer mis is gegaan. Er is nauwelijks ruimte of energie meer over voor andere dingen. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Kan en wil niet verder leven op deze manier. Momenteel sta ik een aantal maanden op de wachtlijst voor intensieve therapie bij een gespecialiseerde eetstoorniskliniek en volgende week hoor ik of ik daar mag starten. Ik ben zenuwachtig en zo bang om afgewezen te worden en weer helemaal opnieuw te moeten beginnen.

Wat ik nu wil met dit topic? Vooral even m'n verhaal kwijt, ik zit er gewoon zo doorheen op dit moment en voel me hierin heel eenzaam en onbegrepen

. En hopelijk kan ik ook een stukje herkenbaarheid brengen voor anderen die met hetzelfde soort probleem worstelen. Zijn er meer mensen die hier op dit moment mee worstelen? Of het nou een eetbuienstoornis, andere eetstoornis, of "gewoon" emo-eten of af en toe een eetbui is. Hoe doen jullie dat, vooral in deze coronatijd? Hoe houden jullie de moed erin? Wat heeft je helpen herstellen als je al in die fase zit? :knuffel:

Ik begrijp als geen ander hoeveel schaamte en onbegrip eetbuien met zich mee kunnen brengen, ik heb dit topic heel bewust onder m'n eigen naam geopend omdat ik dit taboe zoveel mogelijk wil doorbreken. Maar omdat ik snap hoe gevoelig dit ligt: voel je vooral vrij om een PB'tje te sturen als je wel iets kwijt wil maar dat niet openbaar in dit topic wil delen

**Geplaatst**: 19-02-21 23:35

Re: Omgaan met een eetbuienstoornis

Geplaatst: 19-02-21 23:35

Ik heb zelf geen ervaring met eetstoornissen, maar een kennis van mij had wel het binge eat disorder. Dat was best heftig, vooral psychisch. Zij heeft heel lang goede psychische hulp gehad en daarmee is het een stuk beter geworden. Maar je relatie met eten zal altijd een moeilijke relatie zijn.

**Geplaatst**: 20-02-21 00:06

Geplaatst: 20-02-21 00:06

Is het misschien een idee om contact op te nemen met de huisarts? Misschien kun je dan doorverwezen worden naar een poh ggz of diëtist

**Geplaatst**: 20-02-21 10:42

Geplaatst: 20-02-21 10:42

Ik herken het wel

Niet zo erg dat het echt binge eating oid zou zijn maar als ik me rot voel ga ik ook vaak eten. Wat bij mij heel soms helpt is m’n tanden poetsen als ik (veel) wil eten... Het is ook super vervelend want m’n vriend zegt dan soms ook “als je af wil vallen moet je dat niet eten”, maar zo makkelijk is het gewoon allemaal niet helaas. Ik heb nu ook best wel pittige medicatie voor andere mentale klachten die ook best wel eet buien geven en ik haat het zo! Ik voel me echt een dik vet varken en schaam me echt enorm voor mezelf -O-

Tegelijk kan ik me al dik voelen van 1 slok water en soms een of meerdere dagen amper eten omdat het me zó tegen staat :roll:

**Geplaatst**: 20-02-21 10:46

Re: Omgaan met een eetbuienstoornis

Geplaatst: 20-02-21 10:46

Kijk eens op de website van Novarum. Is wel een lange wachtlijst maar zij kunnen jou goed helpen.

**Geplaatst**: 20-02-21 10:46

Geplaatst: 20-02-21 10:46

Wat moonsparkle zegt inderdaad. Het kan al heel veel doen/helpen om te weten waarom je het doet, dat het waarschijnlijk een manier is voor jou om voldoening te krijgen of om stress te reduceren. Een poh-ggz of psycholoog kan jou inzicht geven in het waarom, wat het je oplevert, en hoe je ander gedrag aan kunt leren wat wél effectief is. En dan liefst ook zo dat het beklijft, en je niet in no time terugvalt.
Soms zit het ook een beetje in het te streng zijn voor jezelf. Dus je eet alles in je buurt op en bent daarna heel boos op jezelf, krijgt misschien wel hele negatieve gedachten over je uiterlijk of je zelfbeeld, en dan is het cirkeltje rond. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als je maar één of twee dingen op eet? Kun je dan trots zijn op jezelf dat het niet ontaard is in een complete eetbui? Zomaar wat dingen waarbij een psycholoog oid jou heel goed kan helpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-21 11:04

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-21 11:04

Thanks voor de reacties

Het stond een beetje verstopt in de tekst maar ik ben dus al bij de huisarts geweest (wat enorm moeilijk was om het daar toe te geven en me maanden moed verzamelen heeft gekost) en sta nu op de wachtlijst bij een eetstoorniskliniek. Ik ben daar al op gesprek geweest en heb een voortraject doorlopen, ik hoor volgende week de verlossende woorden of ik daar mag beginnen of niet. Maar ben zo bang dat ze me daar gaan afwijzen en ik weer bij de HA kan aankloppen om vervolgens de hele riedel opnieuw af te handelen.

Ik was in eerste instantie door de HA doorverwezen naar de POH-GGZ maar daar was van beide kanten binnen 1 sessie al duidelijk dat zij me niet ging kunnen helpen. De problemen zijn te diep geworteld en complex, mijn POH-GGZ had daarnaast ook geen echte ervaring met eetstoornissen. Zij heeft me wel tijdelijk ondersteund en me geholpen bij het zoeken naar een passende kliniek en het regelen van de doorverwijzing daarvoor.

**Geplaatst**: 20-02-21 14:47

Geplaatst: 20-02-21 14:47

Het is voor mij wel een soort van herkenbaar, behalve dan dat ik veel ouder ben dan jij en er mee heb leren leven.
Ik had boulimia en zoals iemand hier al schreef blijft mijn relatie met eten soms wel een lastige hoor. Ik zat op dat moment ook psychisch niet goed in mijn vel, de eetstoornis was voor mij vooral de uitingsvorm. Destijds was de aanpak van dergelijke stoornissen ook niet heel erg diepgravend, ik miste vooral de link tussen mijn emotionele balans en het eten, ik heb de indruk dat dat ondertussen wel verbeterd is

Ik heb daarin mijn eigen pad gevonden en zit eigenlijk meestal heel goed in mijn vel. Heel soms steekt het nog de kop op, maar veel minder heftig en intens dan destijds.
En anders dan toen weet ik wat ik er aan kan doen... zorgen dat ik weer in balans kom, letterlijk en figuurlijk.

Het is niet iets om je voor te schamen, er zijn heel veel mensen met een ingewikkelde relatie met eten. Zeker als je daar op een gegeven moment wat opener over bent, dan komen de verhalen vaak vanzelf.

**Geplaatst**: 20-02-21 14:52

Re: Omgaan met een eetbuienstoornis

Geplaatst: 20-02-21 14:52

Hier nog eentje met binge eating disorder. Bij mij is/was het nogal een gecompliceerd verhaal, het wordt namelijk enorm getriggerd door depressie en angst, en een verstoord zelfbeeld. Daar komt nog eens een fysieke factor bij waardoor ik niet, zoals andere mensen, afval als ik minder ga eten. Dat triggert ook weer enorme eetbuien, want volhouden wordt op die manier erg moeilijk.

Ik heb het ondertussen relatief onder controle. In de zin dat ik niet meer mezelf overeet aan onlogische zaken (ik at gerust 5 pakjes crackers met pindakaas bv, tot op het punt dat ik het helemaal niet meer lekker vond en ook niet meer 'lekker vol' zat), maar vooral fastfood is bij mij nog steeds een grote trigger en iets waar ik (te) snel naar grijp als ik een slechte dag heb. That being said: therapie om mijn zelfbeeld te verbeteren heeft mij mij goed geholpen en het gaat elke dag een stapje beter. Als mijn depressie straks hopelijk ook onder controle is kan ik hopelijk ook aan de slag met het laatste deel.

Wat betreft een dietist: ik zou vooral bij gecompliceerde eetproblematiek als binge eating niet zo snel naar een dietist stappen. Er zullen er ongetwijfeld bij zitten die kunnen helpen, maar de meeste dietisten die zeggen gespecialiseerd te zijn in eetstoornissen zijn gespecialiseerd in bv anorexia en boulimia, terwijl BED echt hele andere grondslagen heeft en ook hele andere problemen oplevert. Ik heb er meerdere gehad en uiteindelijk rol je van het ene eetprobleem in het andere (ik heb hierdoor bv een tijdje eigenschappen van boulimia overgenomen), want je gaat je alsnog focussen op een dieet in plaats van leren om met een gezonde manier met eten om te gaan.

**Geplaatst**: 20-02-21 14:56

Geplaatst: 20-02-21 14:56

Emmaa_ schreef:
Wat betreft een dietist: ik zou vooral bij gecompliceerde eetproblematiek als binge eating niet zo snel naar een dietist stappen. Er zullen er ongetwijfeld bij zitten die kunnen helpen, maar de meeste dietisten die zeggen gespecialiseerd te zijn in eetstoornissen zijn gespecialiseerd in bv anorexia en boulimia, terwijl BED echt hele andere grondslagen heeft en ook hele andere problemen oplevert. Ik heb er meerdere gehad en uiteindelijk rol je van het ene eetprobleem in het andere (ik heb hierdoor bv een tijdje eigenschappen van boulimia overgenomen), want je gaat je alsnog focussen op een dieet in plaats van leren om met een gezonde manier met eten om te gaan.

Helemaal mee eens

Het gaat er uiteindelijk om dat je op een andere manier met eten om leert gaan.
En daar is een dietist niet echt de aangewezen persoon voor :')

**Geplaatst**: 20-02-21 16:21

Geplaatst: 20-02-21 16:21

Memories schreef:
Thanks voor de reacties

Het stond een beetje verstopt in de tekst maar ik ben dus al bij de huisarts geweest (wat enorm moeilijk was om het daar toe te geven en me maanden moed verzamelen heeft gekost) en sta nu op de wachtlijst bij een eetstoorniskliniek. Ik ben daar al op gesprek geweest en heb een voortraject doorlopen, ik hoor volgende week de verlossende woorden of ik daar mag beginnen of niet. Maar ben zo bang dat ze me daar gaan afwijzen en ik weer bij de HA kan aankloppen om vervolgens de hele riedel opnieuw af te handelen.

Ik was in eerste instantie door de HA doorverwezen naar de POH-GGZ maar daar was van beide kanten binnen 1 sessie al duidelijk dat zij me niet ging kunnen helpen. De problemen zijn te diep geworteld en complex, mijn POH-GGZ had daarnaast ook geen echte ervaring met eetstoornissen. Zij heeft me wel tijdelijk ondersteund en me geholpen bij het zoeken naar een passende kliniek en het regelen van de doorverwijzing daarvoor.

Wat goed dat je dat hebt gedaan, dat is een sterke eerste stap. Fijn dat je zolang even bij de poh terecht kunt. Binge eten is meestal meer psychisch dan lichamelijk, in de zin dat je idd terecht moet bij een dietiste, dus dit is een goede stap.

**Geplaatst**: 20-02-21 17:02

Geplaatst: 20-02-21 17:02

Earth schreef:
Memories schreef:
Thanks voor de reacties

Het stond een beetje verstopt in de tekst maar ik ben dus al bij de huisarts geweest (wat enorm moeilijk was om het daar toe te geven en me maanden moed verzamelen heeft gekost) en sta nu op de wachtlijst bij een eetstoorniskliniek. Ik ben daar al op gesprek geweest en heb een voortraject doorlopen, ik hoor volgende week de verlossende woorden of ik daar mag beginnen of niet. Maar ben zo bang dat ze me daar gaan afwijzen en ik weer bij de HA kan aankloppen om vervolgens de hele riedel opnieuw af te handelen.

Ik was in eerste instantie door de HA doorverwezen naar de POH-GGZ maar daar was van beide kanten binnen 1 sessie al duidelijk dat zij me niet ging kunnen helpen. De problemen zijn te diep geworteld en complex, mijn POH-GGZ had daarnaast ook geen echte ervaring met eetstoornissen. Zij heeft me wel tijdelijk ondersteund en me geholpen bij het zoeken naar een passende kliniek en het regelen van de doorverwijzing daarvoor.

Wat goed dat je dat hebt gedaan, dat is een sterke eerste stap. Fijn dat je zolang even bij de poh terecht kunt. Binge eten is meestal meer psychisch dan lichamelijk, in de zin dat je idd terecht moet bij een dietiste, dus dit is een goede stap.

Hoezo "moet" je naar een diëtist? Mijn ervaring is dat diëtisten over het algemeen bar weinig kunnen met dat psychische stukje. Daarvoor moet je juist niet naar een diëtist...

**Geplaatst**: 20-02-21 17:05

Geplaatst: 20-02-21 17:05

Mensen met een eetstoornis weten prima wat je wel en niet mag eten, het gaat om het psychologische stukje, en daar kan een diëtist niets mee is mijn ervaring.

Ik heb ook een eetstoornis en vertelde de diëtiste doodleuk wat ze wilde horen, ook al wist ze van mijn stoornis af, ze kon er niet doorheen prikken.

**Geplaatst**: 20-02-21 18:10

Geplaatst: 20-02-21 18:10

Achterom schreef:
Earth schreef:

Wat goed dat je dat hebt gedaan, dat is een sterke eerste stap. Fijn dat je zolang even bij de poh terecht kunt. Binge eten is meestal meer psychisch dan lichamelijk, in de zin dat je idd terecht moet bij een dietiste, dus dit is een goede stap.

Hoezo "moet" je naar een diëtist? Mijn ervaring is dat diëtisten over het algemeen bar weinig kunnen met dat psychische stukje. Daarvoor moet je juist niet naar een diëtist...

Ik typ het verkeerd. Ik bedoel juist in de zin dat je niet terecht moet bij een dietiste.

**Geplaatst**: 20-02-21 18:24

Geplaatst: 20-02-21 18:24

Storm schreef:
Mensen met een eetstoornis weten prima wat je wel en niet mag eten, het gaat om het psychologische stukje, en daar kan een diëtist niets mee is mijn ervaring.

Ik heb ook een eetstoornis en vertelde de diëtiste doodleuk wat ze wilde horen, ook al wist ze van mijn stoornis af, ze kon er niet doorheen prikken.

Grappig, precies dit is mijn ervaring namelijk. Ik kreeg hele eetschema's mee maar daardoor ging ik nog meer hyperfixeren op bingen en kreeg ik ook nog eens te horen dat mijn eetbuien 'zondigen' waren, een mentaliteit die niet bepaald meehielp. Het enige dat mij nu helpt is stoppen met een waardeoordeel geven aan voedsel, dus juist niet als goed of slecht bestempelen.

**Geplaatst**: 20-02-21 19:16

Geplaatst: 20-02-21 19:16

Ik herken mij heel erg in de verhalen hier.
Al vanaf jonge leeftijd heb ik een haat/liefde relatie met eten. Ik denk na de scheiding van mijn ouders toen ik 8 was. Daarna te maken gehad met psychische mishandeling jarenlang.

Ik denk ook elke dag aan eten en moet voor mijn gevoel ook steeds zoetigheid zijn. Verschrikkelijk knagend gevoel waarbij het negeren ervan niet lukt. Ik wordt dan ook heel chagrijnig als ik er niet aan toe geef. Ook niet leuk voor mijn omgeving.
Het is wel eens gelukt om het een dag of 2 te negeren maar dan loop ik tegen de muren op.

Momenteel heb ik ook overgewicht en wilt afvallen niet. Als ik probeer te diëten worden de eetbuien alleen maar erger.
Om ermee langs de dokter te gaan durf ik (nog) niet, maar ik ben blij dat ik niet de enige ben.

**Geplaatst**: 20-02-21 19:51

Geplaatst: 20-02-21 19:51

Ach TS, ik voel met je mee. Ik ben nu ruim een jaar hersteld na 2.5 jaar intensief therapie bij Human Concern, waarvan een maand in Portugal van mijn eetstoornis. Ik heb even een alinea uit je beginpost ge-quote omdat ik daar heel veel uit herken.
Het continue malen, bezig zijn met eten, of je goed genoeg bent etc is zo herkenbaar. Wat ik je voor nu mee kan geven is dat het voor nu even is wat het is. Probeer om niet boos op jezelf te worden als het mislukt! Ik heb er zolang over gedaan om van de eetbuien af te komen. De eetbuien waren voor mij een troost als ik me rot voelde, als ik niet om kon gaan met de emoties die ik voelde. Ik kwam in een soort van trance terecht waarin ik alles even kon vergeten. Alleen, als je uit de trance komt voelde ik me zo schuldig en strafte ik mezelf weer door bv te sporten of door toch weer te gaan eten vanwege de emoties. Ook al lijkt het nu eindeloos en zie je geen licht aan het eind van de tunnel, deze is er wel! Houdt hoop! Als je ergens mee zit, stuur me maar een PB misschien kan ik iets voor je betekenen.

Citaat:
En echt, ik ben er zó klaar mee. Er is aan de buitenkant weinig aan me te zien, behalve dat ik wat overgewicht heb zoals zo veel andere mensen met/zonder eetproblemen. Maar van binnen is het een strijd. De hele dag zit ik in m'n hoofd met eten (hoe/wat/hoeveel/wanneer), zelfbeeld, m'n lichaam en een berg schuldgevoel als het weer mis is gegaan. Er is nauwelijks ruimte of energie meer over voor andere dingen. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Kan en wil niet verder leven op deze manier. Momenteel sta ik een aantal maanden op de wachtlijst voor intensieve therapie bij een gespecialiseerde eetstoorniskliniek en volgende week hoor ik of ik daar mag starten. Ik ben zenuwachtig en zo bang om afgewezen te worden en weer helemaal opnieuw te moeten beginnen.

**Geplaatst**: 21-02-21 10:28

Geplaatst: 21-02-21 10:28

Hier nog iemand die heel erg herkent wat hier geschreven is.

Ik ben ook met een psycholoog bezig met mijn chronische depressie, angst en zelfbeeld. Dat helpt al iets.
Bij mij gaat het vaak een aantal dagen goed, en dan komt een onbedwingbare gedachte aan zoet en ga ik naar de winkel en heb dan dus mijn eetbui. Het is een soort van kort gelukshormoon dat ik er in prop... tot ik inderdaad misselijk ben en me juist nóg slechter voel over mezelf. En ja, ik kan ook een droog brood naar binnen proppen als de supermarkt bijvoorbeeld dicht is.

Ik weet niet of het jullie helpt (ik doe ook niet mee met dit programma van deze mevrouw) maar heb wel een gratis webinar van haar gezien en daarin kwamen toch best wat interessante dingen voorbij.
https://liekedebever.com/
Vooral over toegevoegde suikers. Hoe die je bloedsuiker enorm pieken en dalen geven, en dus ook je stemming en 'drang' naar opnieuw eten. En ook dat de suiker een soort 'drugs' is die het psychische stuk enorm zwaar maken. Niet dat je totaal geen natuurlijke suiker meer zou mogen eten, of geen koolhydraten meer, maar deze mevrouw heeft het vooral over de producten waar suiker toegevoegd is.
Ze zegt als je die een maand niet eet dat de 'verslaving/drang/het psychische stuk' dan ook heel anders is. En je daarna weer zou kunnen toevoegen. Maar goed, ik doe dus niet mee... al twijfel ik wel, of zo'n fysiek product als suiker mijn hersenen ook erg onder invloed kan hebben...?
Wat me vooral opviel dat veel herkenbare dingen van mijn eetbuien genoemd werden in relatie met suiker. (maar lees het niet als een advies, lees dit als een twijfel-idee van iemand die ook met eetbuien worstelt)

**Geplaatst**: 21-02-21 12:48

Geplaatst: 21-02-21 12:48

Safiera schreef:
Hier nog iemand die heel erg herkent wat hier geschreven is.

Ik ben ook met een psycholoog bezig met mijn chronische depressie, angst en zelfbeeld. Dat helpt al iets.
Bij mij gaat het vaak een aantal dagen goed, en dan komt een onbedwingbare gedachte aan zoet en ga ik naar de winkel en heb dan dus mijn eetbui. Het is een soort van kort gelukshormoon dat ik er in prop... tot ik inderdaad misselijk ben en me juist nóg slechter voel over mezelf. En ja, ik kan ook een droog brood naar binnen proppen als de supermarkt bijvoorbeeld dicht is.

Ik weet niet of het jullie helpt (ik doe ook niet mee met dit programma van deze mevrouw) maar heb wel een gratis webinar van haar gezien en daarin kwamen toch best wat interessante dingen voorbij.
https://liekedebever.com/
Vooral over toegevoegde suikers. Hoe die je bloedsuiker enorm pieken en dalen geven, en dus ook je stemming en 'drang' naar opnieuw eten. En ook dat de suiker een soort 'drugs' is die het psychische stuk enorm zwaar maken. Niet dat je totaal geen natuurlijke suiker meer zou mogen eten, of geen koolhydraten meer, maar deze mevrouw heeft het vooral over de producten waar suiker toegevoegd is.
Ze zegt als je die een maand niet eet dat de 'verslaving/drang/het psychische stuk' dan ook heel anders is. En je daarna weer zou kunnen toevoegen. Maar goed, ik doe dus niet mee... al twijfel ik wel, of zo'n fysiek product als suiker mijn hersenen ook erg onder invloed kan hebben...?
Wat me vooral opviel dat veel herkenbare dingen van mijn eetbuien genoemd werden in relatie met suiker. (maar lees het niet als een advies, lees dit als een twijfel-idee van iemand die ook met eetbuien worstelt)

Ik snap dat je dit wil delen maar voor iemand met een eetstoornis is het nogal schadelijk om gestoord eetgedrag te promoten. Als het voor jou werkt maar toegevoegde suikers vermijden is wel degelijk verstoord eetgedrag in onze huidige maatschappij.

**Geplaatst**: 21-02-21 12:55

Geplaatst: 21-02-21 12:55

Emmaa_ schreef:
Safiera schreef:
Hier nog iemand die heel erg herkent wat hier geschreven is.

Ik ben ook met een psycholoog bezig met mijn chronische depressie, angst en zelfbeeld. Dat helpt al iets.
Bij mij gaat het vaak een aantal dagen goed, en dan komt een onbedwingbare gedachte aan zoet en ga ik naar de winkel en heb dan dus mijn eetbui. Het is een soort van kort gelukshormoon dat ik er in prop... tot ik inderdaad misselijk ben en me juist nóg slechter voel over mezelf. En ja, ik kan ook een droog brood naar binnen proppen als de supermarkt bijvoorbeeld dicht is.

Ik weet niet of het jullie helpt (ik doe ook niet mee met dit programma van deze mevrouw) maar heb wel een gratis webinar van haar gezien en daarin kwamen toch best wat interessante dingen voorbij.
https://liekedebever.com/
Vooral over toegevoegde suikers. Hoe die je bloedsuiker enorm pieken en dalen geven, en dus ook je stemming en 'drang' naar opnieuw eten. En ook dat de suiker een soort 'drugs' is die het psychische stuk enorm zwaar maken. Niet dat je totaal geen natuurlijke suiker meer zou mogen eten, of geen koolhydraten meer, maar deze mevrouw heeft het vooral over de producten waar suiker toegevoegd is.
Ze zegt als je die een maand niet eet dat de 'verslaving/drang/het psychische stuk' dan ook heel anders is. En je daarna weer zou kunnen toevoegen. Maar goed, ik doe dus niet mee... al twijfel ik wel, of zo'n fysiek product als suiker mijn hersenen ook erg onder invloed kan hebben...?
Wat me vooral opviel dat veel herkenbare dingen van mijn eetbuien genoemd werden in relatie met suiker. (maar lees het niet als een advies, lees dit als een twijfel-idee van iemand die ook met eetbuien worstelt)

Ik snap dat je dit wil delen maar voor iemand met een eetstoornis is het nogal schadelijk om gestoord eetgedrag te promoten. Als het voor jou werkt maar toegevoegde suikers vermijden is wel degelijk verstoord eetgedrag in onze huidige maatschappij.

Hier snap ik helemaal niets van... iemand deelt wat voor haar werkt, dat is toch prima, voor haar?
Edit: "het" eetpatroon in de huidige maatschappij bestaat toch helemaal niet? Maar als je in de gemiddelde supermarkt kijkt, is het wel heel ongezond wat er gemiddeld staat....

Ikzelf ben ook uit mijn dal gekomen door een aangepast eetpatroon. Met de nadruk op bewustworden van wat goed voor je is, maar om dat nou eetgestoord te noemen? Dan sla je volgens mij dus echt de plank mis.

**Geplaatst**: 21-02-21 13:02

Geplaatst: 21-02-21 13:02

Tsja, dat kan je vinden.. Het feit blijft wel dat een eetstoornis bestrijden met jezelf andere dingen ontzeggen/je ergens anders op hyperfocussen door professionals niet wordt gezien als de beste methode om een eetstoornis te behandelen.

Dat geldt overigens ook voor het label 'gezond' en 'ongezond'. Veel mensen die worstelen met BED zijn helemaal lamgeslagen door dieetcultuur, het constante gevoel dat ze gezond moeten eten, diëten aangeraden krijgen als ze afvallen. Het lijkt me bevorderlijk om in een topic dat gaat over die worsteling niet per se andere diëten erbij te halen. Maar goed, als ik daar de enige in ben prima, dan zwaai ik af.

**Geplaatst**: 21-02-21 13:05

Geplaatst: 21-02-21 13:05

Emmaa_ schreef:
Tsja, dat kan je vinden.. Het feit blijft wel dat een eetstoornis bestrijden met jezelf andere dingen ontzeggen/je ergens anders op hyperfocussen door professionals niet wordt gezien als de beste methode om een eetstoornis te behandelen.

Dat geldt overigens ook voor het label 'gezond' en 'ongezond'.

Dus? Maak jij de spelregels voor dit topic?

Er is nog zoveel onbekend over wat de beste aanpak is voor eetstoornissen... met alle respect, maar "de professionals" doen ook maar wat. Bovendien spreken ze elkaar vaak tegen, weinig is evidence based.
Maar iemand mag niet delen in dit topic van wat voor haar werkt? Kom op zeg... ik word een beetje boos van dit vreselijk irritante betweterige gedrag.

**Geplaatst**: 21-02-21 13:18

Geplaatst: 21-02-21 13:18

Emmaa_ schreef:
Ik snap dat je dit wil delen maar voor iemand met een eetstoornis is het nogal schadelijk om gestoord eetgedrag te promoten. Als het voor jou werkt maar toegevoegde suikers vermijden is wel degelijk verstoord eetgedrag in onze huidige maatschappij.

Sorry Emmaa, mijn bedoeling was totaal niet om dit te doen.
Ik heb zelf ook verstoord eetgedrag... en was tegengekomen dat dit deels door suiker kon worden veroorzaakt. Of dit klopt... geen idee. Of je suiker moet vermijden... geen idee.
Zelf probeer ik ook juist het 'normale' eetritme te vinden en te behouden. Dus niet te veel, maar ook niet te weinig eten. En ik schreef al, ik doe niet mee met dit project van deze mevrouw, omdat ik ook best af en toe nog een koekje of snoepje eet... dat is gewoon normaal.
Vond het alleen interessant in de webinar van deze coach te horen, dat een eetbui-drang veroorzaakt kan worden doordat je suikerspiegel piekt en daalt.

**Geplaatst**: 21-02-21 13:19

Geplaatst: 21-02-21 13:19

Eens hoor Emmaa, een eetbuistoornis kan oa veroorzaakt worden door restrictie van bepaald(e) voedsel(groepen). Zo is het bij mij ook begonnen. Aan de andere kant snap ik Safiera's opmerking ook, ik denk dat suiker wel in een aparte categorie hoort in dit verhaal aangezien het zo verschrikkelijk verslavend is. Dus het kan best dat je door veel toegevoegde suikers te eten je een eetbui triggered.

Maar het is altijd een afweging. En ik denk dat het voor TS op dit moment eerst het belangrijkst is om de psychologische trigger te onderzoeken en daar een oplossing voor te zoeken. En dus zou ik aanraden (dit is ook maar een mening

) om nu niet suiker volledig af te schaffen in je dieet. Ik vermoed namelijk dat die restrictie het bingen nog erger gaat maken dan suiker dat zou doen.
En door geen suiker te eten los je de essentie van je probleem ook niet op. En blijf je er mee worstelen.

Sorry achterom, ik probeer ook echt niet betweterig te zijn, maar uit ervaring weet ik ook dat een opmerking als 'eet misschien minder suiker', onbedoeld, averechts kan werken en dat zou heel erg zonde zijn want zo graaf je jezelf alleen maar een dieper gat.

**Geplaatst**: 21-02-21 13:21

Geplaatst: 21-02-21 13:21

Safiera schreef:
Emmaa_ schreef:
Ik snap dat je dit wil delen maar voor iemand met een eetstoornis is het nogal schadelijk om gestoord eetgedrag te promoten. Als het voor jou werkt maar toegevoegde suikers vermijden is wel degelijk verstoord eetgedrag in onze huidige maatschappij.

Sorry Emmaa, mijn bedoeling was totaal niet om dit te doen.
Ik heb zelf ook verstoord eetgedrag... en was tegengekomen dat dit deels door suiker kon worden veroorzaakt. Of dit klopt... geen idee. Of je suiker moet vermijden... geen idee.
Zelf probeer ik ook juist het 'normale' eetritme te vinden en te behouden. Dus niet te veel, maar ook niet te weinig eten. En ik schreef al, ik doe niet mee met dit project van deze mevrouw, omdat ik ook best af en toe nog een koekje of snoepje eet... dat is gewoon normaal.
Vond het alleen interessant in de webinar van deze coach te horen, dat een eetbui-drang veroorzaakt kan worden doordat je suikerspiegel piekt en daalt.

Ik snap het hoor, en ik bedoel ook zeker niet te zeggen dat het voor jou niet kán of mag werken. Dus excuses als het er wat bot uit kwam.

Als ik kijk naar mij persoonlijk komt die frustratie vooral voort uit het feit dat mensen BED heel erg kunnen minimaliseren. 'Oh ik eet ook wel eens een hele zak chips leeg!' of in dit geval dus 'als je stopt met toegevoegde suikers of die drastisch mindert krijg je geen eetbuien meer', terwijl.. BED is een ziekte, een eetstoornis net als anorexia of boulimia. En dat je door suiker wat te schrappen een deel van de symptomen van die ziekte kan verminderen is het wel belangrijk om er serieuze hulp bij te zoeken, en dat is waar mensen vaak een beetje langs gaan. Ik zeg niet dat jij dit doet overigens, maar dit is waarom ik zo fel uit de hoek kan komen op dit soort dingen. Mensen komen heel vaak met oplossingen als 'hou gewoon een eetdagboek bij!' en lijken daarbij niet te begrijpen dat ik soms doorat tot ik zo veel fysieke pijn had dat ik dacht dat mijn maag open ging splitten, om dan de volgende dag maar helemaal niets meer te eten omdat ik me zo verschrikkelijk voelde.