Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-02-21 01:41

Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst door de TopicStarter : 01-02-21 01:41

Hoi allemaal,

Ik ben, toen ik een jaar of 12 was, onderzocht geweest door een psycholoog nadat mijn broertje een diagnose had gekregen. Nu heb ik mij nooit echt in deze diagnose kunnen vinden, maar de laatste tijd steeds minder. Ook nemen gewone artsen dit altijd mee in hun beoordeling, waardoor ik voor mijn gevoel minder serieus genomen wordt. Ik wil dus eigenlijk weten of deze diagnose juist is, of dat er misschien sprake is van een andere diagnose.

Nu vraag ik mij dus af of het mogelijk is om een second opinion over een diagnose aan te vragen. Op internet vind ik eigenlijk alleen informatie over een second opinion bij behandeling die niet goed loopt, maar dit is niet aan de orde aangezien ik geen behandeling heb.

En zo ja, hoe kun je dit aanvragen?

Alvast bedankt!

**Geplaatst**: 01-02-21 03:58

Geplaatst: 01-02-21 03:58

Hoe oud ben je nu? Uiteraard kun je altijd je aanmelden bij een praktijk en je twijfels uitspreken over de diagnose. Je kan uitleggen waarom en waarover je twijfelt. De psycholoog zal samen met jou beslissen of er opnieuw onderzoek gedaan kan worden. Sowieso zal degene uitleg geven waarom je wel of niet voldoet aan de diagnose. In principe zijn een aantal diagnoses zoals ASS en ADHD levenslang omdat het neurobiologische stoornissen zijn. Toch is het bij ADHD bijv. zo dat 2/3 nog maar op volwassen leeftijd aan de kenmerken voldoet. Psychologen zijn over het algemeen niet zo happig op diagnoses van een ander te veranderen, maar ik neem aan dat iedere collega wel open staat om naar jouw verhaal te luisteren en samen te kijken wat de beste vervolgstap is.

**Geplaatst**: 01-02-21 08:06

Geplaatst: 01-02-21 08:06

Je kan je door je huisarts opnieuw laten verwijzen. Als jij aangeeft dat je twijfelt en je er niet in herkend.

**Geplaatst**: 01-02-21 08:22

Re: Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst: 01-02-21 08:22

Vergeet niet dat een psychische diagnose maar een hulpmiddel is voor zorgverleners om de juiste zorg voor een betreffend persoon te verlenen. Een label zegt niks meer dan 'deze persoon heeft klachten in richting a of b' je bent niet je diagnose. Ik zou je label gewoon niet zo belangrijk maken. Het kan best zijn dat een andere psycholoog op een andere tijd in je leven een andere diagnose geeft. Een diagnose is ook nodig om te kunnen behandelen (zorgverzekering).

**Geplaatst**: 01-02-21 08:29

Re: Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst: 01-02-21 08:29

Ik kan me voorstellen dat dit niet prettig. We hebben ook nu al wel een 25 jaar te maken met een hausse aan diagnoses. Ik zou aan jouw huisarts vragen om een verwijzing als het je dwars zit. Ben je nuchter dan leg je het naast je neer en leeft er niet anders om verder als dat je sowieso gedaan had. Het is aan jou, jij beslist. Maar als je het gevoel hebt dat je er echt last van hebt en het te pas en onpas weer tegen komt en je je er niet in herkent dan opnieuw naar een psycholoog.

**Geplaatst**: 01-02-21 08:31

Geplaatst: 01-02-21 08:31

Je kan je zeker opnieuw laten testen. Diagnoses zijn niet altijd correct en vaak klopt de diagnose jaren later ook niet meer (afhankelijk ook van de precieze problematiek).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-02-21 10:16

Re: Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst door de TopicStarter : 01-02-21 10:16

Ik ben nu 21, bijna 22. Het gaat om de diagnose PDD-NOS. Het is dus niet iets wat zou verdwijnen. Echter heb ik eigenlijk alleen last van 'extreme verlegenheid'. En van wat ik begrepen was het bij de diagnose de vraag of het PDD-NOS was of eerder iets in de trant van sociale angst. Als ik dat opzoek past het veel beter bij de problemen die ik ervaar.

Nu snap ik dat ik het langs me neer zou kunnen leggen, maar het voelt toch niet prettig. Wanneer iemand het nogmaals zou bevestigen, dan zou ik dat wel kunnen.

Ik heb bij normale artsen steeds het gevoel dat ze me niet serieus nemen. Ik heb chronische nekklachten gehad voor jaren en elke arts schreef het af op mijn autisme. Ook bij de psychische test voor mijn rijbewijs werd er door de assistente vanalles gezegd waar mijn oren van stonden te klapperen (ooh je hebt jezelf wel geleerd om mensen aan te kijken, gestopt met studie? Misschien moet je een niveau lager gaan doen, dat is voor veel mensen met autisme nodig, etc.)

**Geplaatst**: 01-02-21 10:20

Geplaatst: 01-02-21 10:20

Wat lastig. Vooral omdat veel mensen niet weten hoe breed autisme is. En dat het bij mannen en vrouwen zich anders manifesteert. Als je twijfelt echt een second opinion gaan doen. Die heb je volgens mij voor jezelf ook nodig. Belangrijk om jezelf serieus te nemen hierin

En stel dat er dan alsnog weer ASS uit komt dan goed om uitleg vragen waar ze dat bij jou op baseren zodat je het kan begrijpen.
En genoeg mensen die met ASS prima kunnen functioneren en maar in enkele situaties vast lopen. aSS is zo breed. Niet voor niets een spectrum

**Geplaatst**: 01-02-21 10:21

Geplaatst: 01-02-21 10:21

Ik kan me bij een dergelijke diagnose helemaal voorstellen dat je dat herzien wilt hebben. Ondanks dat men altijd zegt dit niet te doen, kijkt men toch anders met deze voorinformatie. Buiten dat is PDD-NOS een diagnose die nu niet meer gesteld wordt, simpelweg omdat deze diagnose niet meer 'bestaat'. Als jij dus naar de huisarts gaat vanwege deze diagnose, dan wordt de volgende vraag of je een autisme spectrum stoornis hebt of niet.
Als jij zelf al zegt geen klachten te hebben behalve extreme verlegenheid, zal de ASS diagnose waarschijnlijk niet worden gesteld.
Maar goed voor jou om het eens opnieuw te laten testen. Sociale angst valt namelijk niet zozeer onder ASS maar is een op zichzelf staande diagnose binnen de angststoornissen. Laat het maar eens met een schone lei beoordelen zou ik zeggen. Leg je klachten uit en laat ze maar eens puzzelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-02-21 10:26

Geplaatst door de TopicStarter : 01-02-21 10:26

belle_boef schreef:
En stel dat er dan alsnog weer ASS uit komt dan goed om uitleg vragen waar ze dat bij jou op baseren zodat je het kan begrijpen.
En genoeg mensen die met ASS prima kunnen functioneren en maar in enkele situaties vast lopen. aSS is zo breed. Niet voor niets een spectrum

Klopt, dat wil ik dan ook zeker gaan doen. Op het moment van de diagnose was ik daar gewoon nog te jong voor.

Ik ben me bewust van het feit dat autisme heel breed is. Mijn broertje heeft een zware vorm van (ik geloof klassiek) autisme en ervaart dus vele problemen. Maar ook dat er veel mensen niet veel opvallende problemen etc ervaren.

**Geplaatst**: 01-02-21 10:27

Re: Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst: 01-02-21 10:27

Dat is ook een extra reden om te noemen, Joy! Vaak zijn huisgenoten van iemand met ASS zo aangepast op wat hij behoeft, dat je je daardoor ook al anders gedraagt.

**Geplaatst**: 01-02-21 10:52

Geplaatst: 01-02-21 10:52

Ja kan gewoon via de huisarts een doorverwijzing vragen.

Ik heb mezelf jaren geleden laten testen voor ADHD. De psycholoog vond toen dat daar in mijn kindertijd te weinig signalen voor waren dus geen ADHD.

Omdat ik vast bleef lopen opnieuw een doorverwijzing aangevraagd en nu 6 jaar later wel een stempel. Door medicijnen heb ik nu eindelijk alles wat meer op orde en kost het me niet meer zo veel energie.

Als je denkt dat de diagnose niet klopt zou ik daar zeker wat mee doen.

**Geplaatst**: 01-02-21 10:58

Geplaatst: 01-02-21 10:58

Joy_Mennings schreef:
Ik ben nu 21, bijna 22. Het gaat om de diagnose PDD-NOS.

Als ik grof ben zeg ik: dat is niet eens een diagnose.
De letters bijna letterlijk vertaald : "er loopt iets niet goed in de ontwikkeling, maar ik doe geen uitspraak over 'hoe, wat, waarom'."
Nu kan zo'n uitspraak zin hebben in bepaalde gevallen, maar het is heel erg 'mager' en hoort je leven niet te bepalen.

Citaat:
Het is dus niet iets wat zou verdwijnen.

Dat is al helemaal een kwalijke zaak!!!!
Als een psycholoog zegt 'er is iets, maar ik weet niet goed wat', horen dit soort aannames NIET tot het professionele gedrag.

Dit gezegd hebbend - veel mensen krijgen het label niet omdat er psychologisch iets 'mis' is, maar omdat er sprake is van 'soft neurological signs'.
Vaak zijn die te verhelpen - en soms groeit iemand er gewoon overheen. (Bijvoorbeeld door paard te rijden...)
Mijn zoon had ooit dit label - de hele familie is sindsdien bij het INPP over de vloer geweest. (https://www.inpp.nl)

Citaat:
Echter heb ik eigenlijk alleen last van 'extreme verlegenheid'. En van wat ik begrepen was het bij de diagnose de vraag of het PDD-NOS was of eerder iets in de trant van sociale angst. Als ik dat opzoek past het veel beter bij de problemen die ik ervaar.

Nou, naar de huisarts en vraag een verwijzing naar een psycholoog ivm sociale angst.
Je hoeft de psycholoog niet te vertellen dat je ooit eerder onderzocht bent.
Dat hoeft nooit, dat heet privacy. (Als het qua gevoel etc aan de orde is, kun je zeggen dat je ooit, jaren geleden bij een psycholoog over de vloer geweest bent, maar je kunt zeggen 'dat het niet klikte' en dat je daar niet kwam puur voor jezelf. En er eventueel nog aan toevoegen dat je je bekeken voelde door de bril van 'zij zal wel net zo zijn als haar broer'.)

Citaat:
Nu snap ik dat ik het langs me neer zou kunnen leggen, maar het voelt toch niet prettig. Wanneer iemand het nogmaals zou bevestigen, dan zou ik dat wel kunnen.

Een beetje psycholoog begint met zelf een diagnose te stellen.
Uiteraard kan het verschillen, kom je bij een eerste lijns psychologe ivm een 'beperkte' klacht als sociale angst, of bij een psychotherapeut met zowel de sociale angst als allerlei gedoe rond diagnoses...

Citaat:
Ik heb bij normale artsen steeds het gevoel dat ze me niet serieus nemen. Ik heb chronische nekklachten gehad voor jaren en elke arts schreef het af op mijn autisme. Ook bij de psychische test voor mijn rijbewijs werd er door de assistente vanalles gezegd waar mijn oren van stonden te klapperen (ooh je hebt jezelf wel geleerd om mensen aan te kijken, gestopt met studie? Misschien moet je een niveau lager gaan doen, dat is voor veel mensen met autisme nodig, etc.)

Brrr....
(Nekklachten en autisme - ik heb geen idee!! Op zich kan ik ook meepraten van artsen die niets met nekklachten kunnen.)

En een goede psycholoog kent het verschijnsel 'self fulfilling prophecy'. Breken met een label dat jou niet past is alleen maar goed!

Edit: mijn Klaas is opgegroeid in een gezin met een zwaar autistisch zusje (syndroom van Rett) - dat trekt een ENORME wissel op een gezin. Maar dat is wezenlijk iets anders dan dat jij binnen het autisme spectrum zou vallen...!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-02-21 12:21

Geplaatst door de TopicStarter : 01-02-21 12:21

Janneke2 schreef:
Als ik grof ben zeg ik: dat is niet eens een diagnose.
De letters bijna letterlijk vertaald : "er loopt iets niet goed in de ontwikkeling, maar ik doe geen uitspraak over 'hoe, wat, waarom'."
Nu kan zo'n uitspraak zin hebben in bepaalde gevallen, maar het is heel erg 'mager' en hoort je leven niet te bepalen.

Dat is al helemaal een kwalijke zaak!!!!
Als een psycholoog zegt 'er is iets, maar ik weet niet goed wat', horen dit soort aannames NIET tot het professionele gedrag.

Dit gezegd hebbend - veel mensen krijgen het label niet omdat er psychologisch iets 'mis' is, maar omdat er sprake is van 'soft neurological signs'.
Vaak zijn die te verhelpen - en soms groeit iemand er gewoon overheen. (Bijvoorbeeld door paard te rijden...)
Mijn zoon had ooit dit label - de hele familie is sindsdien bij het INPP over de vloer geweest. (https://www.inpp.nl)

Nou, naar de huisarts en vraag een verwijzing naar een psycholoog ivm sociale angst.
Je hoeft de psycholoog niet te vertellen dat je ooit eerder onderzocht bent.
Dat hoeft nooit, dat heet privacy. (Als het qua gevoel etc aan de orde is, kun je zeggen dat je ooit, jaren geleden bij een psycholoog over de vloer geweest bent, maar je kunt zeggen 'dat het niet klikte' en dat je daar niet kwam puur voor jezelf. En er eventueel nog aan toevoegen dat je je bekeken voelde door de bril van 'zij zal wel net zo zijn als haar broer'.)

Een beetje psycholoog begint met zelf een diagnose te stellen.
Uiteraard kan het verschillen, kom je bij een eerste lijns psychologe ivm een 'beperkte' klacht als sociale angst, of bij een psychotherapeut met zowel de sociale angst als allerlei gedoe rond diagnoses...

Brrr....
(Nekklachten en autisme - ik heb geen idee!! Op zich kan ik ook meepraten van artsen die niets met nekklachten kunnen.)

En een goede psycholoog kent het verschijnsel 'self fulfilling prophecy'. Breken met een label dat jou niet past is alleen maar goed!

Edit: mijn Klaas is opgegroeid in een gezin met een zwaar autistisch zusje (syndroom van Rett) - dat trekt een ENORME wissel op een gezin. Maar dat is wezenlijk iets anders dan dat jij binnen het autisme spectrum zou vallen...!!!

Ik heb natuurlijk wel last van bepaalde dingen op sociaal vlak (anders zou ik mezelf uiteraard ook niet herkennen in sociale angst oid). Ik ben liever open tegen degene die mijn second opinion zou gaan doen over de diagnose die ik gekregen heb. Misschien is het wel juist, maar zie ik de 'symptomen' niet, dat zou uiteraard ook kunnen.

Over de nekklachten, dlink tussen autisme en nekklachten was waarschijnlijk het makkelijkste aangezien er fysiek geen reden voor gevonden werd. Uiteindelijk een aardige reumatoloog tegen gekomen die mij serieus nam en me doorverwezen heeft naar revalidatie. Dit was echt een verlichting, totdat ik door corona online lessen moest gaan volgen en dus te veel stilzit.

**Geplaatst**: 01-02-21 13:05

Geplaatst: 01-02-21 13:05

Joy_Mennings schreef:
Ik heb natuurlijk wel last van bepaalde dingen op sociaal vlak (anders zou ik mezelf uiteraard ook niet herkennen in sociale angst oid). Ik ben liever open tegen degene die mijn second opinion zou gaan doen over de diagnose die ik gekregen heb.

Openheid is prima.
En : neem het begrip 'open' vooral heel ruim

.
Dus vertellen dat het ding er is, en wat jij er allemaal van vindt en dat je een nieuw 'oordeel' wil. En je gedoe op sociaal vlak - en hoe het was voor jou om op te groeien naast een broertje met klassiek autisme.
(Om de gedachte te bepalen : dat klinkt anders dan 'men vindt dat ik autisme heb, de diagnose pdd-nos is gesteld, ik wil een second opinion'.)

Citaat:
Misschien is het wel juist, maar zie ik de 'symptomen' niet, dat zou uiteraard ook kunnen.

In principe zou dat natuurlijk kunnen, al in oeroude culturen werd gesteld dat niets zo lastig is als zelfkennis.
Aan de andere kant : hoe mijn zoon is opgeknapt door evenwichtsoefeningen is fenomenaal.
(

voor sommigen geldt in elk geval : pdd-nos is niet psychologisch, niet blijvend en al helemaal geen autisme. Het was beslist een gedragsprobleem, - zucht! - maar 'gedrag is alleen maar het buitenste'.)

Biologisch gesproken: we lopen op twee benen, dus is het belangrijk dat we niet omvallen. Dus "vreet" dat evenwicht bakken aandacht en energie. - Dat zag je terug in 'slordigheid', dingen vergeten, onhandigheid - en alle frustraties van dien.

Citaat:
Over de nekklachten, dlink tussen autisme en nekklachten was waarschijnlijk het makkelijkste aangezien er fysiek geen reden voor gevonden werd.

Citaat:
Uiteindelijk een aardige reumatoloog tegen gekomen die mij serieus nam en me doorverwezen heeft naar revalidatie. Dit was echt een verlichting, totdat ik door corona online lessen moest gaan volgen en dus te veel stilzit.

... en nu ik even terugdacht aan mijn zoon en zijn programma aan evenwichtsoefeningen,
tot dat ik de inpp oefeningen deed bleven mijn nekklachten terugkomen.

**Geplaatst**: 01-02-21 13:09

Re: Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst: 01-02-21 13:09

Ben je gevoelig voor spanning? En gaat die spanning in je nek zitten? En krijg je dan daardoor nek klachten?

**Geplaatst**: 01-02-21 13:28

Geplaatst: 01-02-21 13:28

belle_boef schreef:
Ben je gevoelig voor spanning? En gaat die spanning in je nek zitten? En krijg je dan daardoor nek klachten?

Ja zoiets denk ik ook. Met jouw problematiek (klachten die lijken op pddnos) wordt gevoeligheid voor stress vaak gezien. Stress uit zich vaak in nekklachten. Ook bij mensen zonder label.

**Geplaatst**: 01-02-21 13:30

Geplaatst: 01-02-21 13:30

Wat ik eigenlijk lees is vooral ook dat je omgeving(en "specialisten" en "professionals" ) uit verschillende vlakken gewoon géén idee hebben wat autisme nou werkelijk is.
Wat anno 2021 echt te ernstig voor woorden is, maar wel realiteit.
Vooral wat bijv. die assistentes zeggen, daar klopt geen bal van. Maar is wel het beeld wat er bij autisme nog steeds rondhangt.

Zelf een x-aantal jaar terug gediagnosticeerd en ik geloof ook wel dat deze diagnose op zijn minst gedeeltelijk klopt. Wat daarin meespeelt is dat ik mét die diagnose ook de hulp kan krijgen die ik nodig ben. Alsnog heb ik niet echt het idee dat de omgeving écht begrijpt wat het inhoud. En daarbij blijft ook nog dat het lastig is om karakter en "stoornis" uit elkaar te houden.
Heb ik een heel goed geheugen en kan ik heel logisch/technisch/met rede nadenken door autisme, of is dit mijn persoonlijkheid? Ben ik goed in de beta-kant en heb ik erg goed ruimtelijk inzicht en een timmermansoog door autisme? Of ben ik daar "gewoon" goed in? Dat kan je nooit uit elkaar halen.

Het lastige vind ik wbt diagnosticering dat het soms wonderbaarlijk is hoevaak mensen met iets compleeet anders gediagnosticeerd worden. Een diagnose op "psychisch"/neurologisch vlak is haast meer een mening/invalshoek dan een vaststaand feit. Als jij er er beter bij voelt kan je zeker overwegen om een "nieuwe" diagnose te zoeken, of helemaal niet benoemen dat je een diagnose hebt in vele situaties(doe ik ook vrijwel nergens)
Alsnog gaat die weg voor een 'nieuwe' diagnose volgens de huisarts, maar het is nooit verkeerd om met een échte deskundige op autisme-gebied eens te sparren of je wsl wel of niet in het spectrum valt. (zo zou ik volgens de "oude standaarden" ook absoluut niet in het spectrum vallen, maar in gesprek met iemand met veel praktijkervaring met name ook met vrouwen met autisme kom je toch op een compleet ander beeld)

**Geplaatst**: 01-02-21 13:41

Geplaatst: 01-02-21 13:41

Wat ik vooral vreemd vind is dat een psycholoog je diagnose heeft gesteld? Dat is toch echt iets dat de psychiater moet doen, al dan niet in samenwerking met een psycholoog dan die de bepaalde tests uitlegt. Wat ASS betreft (ik heb eerlijk gezegd geen verstand van jouw diagnose), zijn er bv. bij mij vermoedens van en test ik wel rond het gemiddelde van een volwassen vrouw met autisme - toch kunnen ze me hier (in een psychiatrisch ziekenhuis) niet diagnosticeren met ASS. Daar zijn zeer specifieke, heel dure tests voor nodig. In België worden die vaak enkel georganiseerd in ziekenhuizen, geen idee hoe dat in NL zit.

Overigens kan ik me erg in nek-schouderklachten herkennen, ikzelf ben heel sensitief voor stress waardoor mijn spieren helemaal vastzitten. Hiervoor ga ik 2x per week naar de kinesist. Daarnaast ben ik officieel gediagnosticeerd met Borderline Personality Disorder maar mentale ziekten gaan vaak hand in hand..

**Geplaatst**: 01-02-21 13:58

Re: Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst: 01-02-21 13:58

Zou je misschien hoogsensitief kunnen zijn? Dit lijkt in veel symptomen op ASS maar is toch heel verschillend. Hoogsensitieve mensen krijgen nog wel eens foutief het etiket autisme.

**Geplaatst**: 01-02-21 14:06

Geplaatst: 01-02-21 14:06

manubres schreef:
Zou je misschien hoogsensitief kunnen zijn? Dit lijkt in veel symptomen op ASS maar is toch heel verschillend. Hoogsensitieve mensen krijgen nog wel eens foutief het etiket autisme.

Ja, dat vind jij, ik vind écht niet dat er een strikt verschil zit tussen hoogsensitief en autisme...
hoogstens zou je hoogsensitief autisme-light mogen noemen.
Ik ben nog niet 1 kenmerk van hoogsensitiviteit tegengekomen die niet óók op autisme slaat.
Dat de mate waarin verschil met de 'klassieke' autist, ja zeker, maar dat is met de hele "paraplu" van ASS ook al lang bekend dat iemand met vroeger Asperger/hoogfunctionerend autisme anders functioneert dan iemand met "zwaar" autisme zoals het broertje van TS

**Geplaatst**: 01-02-21 14:23

Re: Second opinion psychologische diagnose

Geplaatst: 01-02-21 14:23

Het doet er niet zoveel toe welk etiket je krijgt tot je hulp nodig hebt.
Een diagnose maakt het communiceren in de regel genomen makkelijker echter is de oplossing altijd maatwerk. Wat voor 30 mensen met dezelfde diagnose werkt hoeft voor 5 andere niet te werken. Klopt je diagnose dan niet?? Misschien wel/misschien niet. De oplossing ligt bij diegene in ieder geval weer ergens anders. ALs je vast loopt in het leven is het fijn als je iemand treft die met je mee kan denken maar ook buiten de hokjes kan denken.
Met je zoekt naar wat werkt. Voor mensen zonder diagnose kan een ASS aanpak juist heel helpend zijn. Heeft die persoon dan ASS omdat hij baat heeft bij de aanpak?

TS Wat ik al eerder aan gaf is het bij je twijfel goed om die verder te onderzoeken. En daarna te gaan zoeken naar wat jij nodig hebt om je prettig te voelen. Leren omgaan met je klachten/moeilijkheden ongeacht een diagnose.

**Geplaatst**: 01-02-21 14:23

Geplaatst: 01-02-21 14:23

Zit het verschil tussen HSP en autisme hem niet in het sociale aspect? En het juist wel/niet kunnen herkennen van de emoties van anderen? Op heb ik nu een hele stereotyperende definitie van ASS te pakken?

**Geplaatst**: 01-02-21 14:30

Geplaatst: 01-02-21 14:30

Urbiezira schreef:
Zit het verschil tussen HSP en autisme hem niet in het sociale aspect? En het juist wel/niet kunnen herkennen van de emoties van anderen? Op heb ik nu een hele stereotyperende definitie van ASS te pakken?

Je hebt een stereotyperende definitie van ASS te pakken. Er zijn veel ASS-ers die juist heel gevoelig zijn voor emoties van anderen (niet allemaal uiteraard).

**Geplaatst**: 01-02-21 14:31

Geplaatst: 01-02-21 14:31

Urbiezira schreef:
Zit het verschil tussen HSP en autisme hem niet in het sociale aspect? En het juist wel/niet kunnen herkennen van de emoties van anderen? Op heb ik nu een hele stereotyperende definitie van ASS te pakken?

Ja klopt, dat is heel stereotypisch en ook waarom "vroeger" vrouwen met autisme ook zo slecht (h)erkend werden.
Ik zie ook té veel niet-autistische mensen met het inlevingsvermogen van een goudvis.
Terwijl de term "anders" bij autisme veel dichter bij de waarheid komt, daarvan heb je dus wel degelijk een gedeelte die wél aan het stereotype voldoet, maar een net zo'n grote groep die daar niet aan voldoet.
Het bijzonder met autisme is dat op bijna elk vlak iemand óf overgevoelig óf onder gevoelig is(of net afhankelijk van het specifieke onderwerp zelfs zowel overgevoelig als ondergevoelig) zo ben ik voor bepaalde "types" pijn zwaar ondergevoelig, maar andere "types" pijn weer flink overgevoelig.